Η ΕΕ τρεκλίζει

Επί της ουσίας αποτυπώνει τη συνολική κρίση την οποία διέρχεται η ΕΕ και την αµφισβήτηση των πολιτών της σε ό,τι σχετίζεται µε το λεγόµενο συστηµικό πολιτικό σύστηµα. Η πτώση της δηµοτικότητας του Μακρόν στα τάρταρα µόλις ενάµιση χρόνο µετά την πανηγυρική του εκλογή στην προεδρία της Γαλλίας είναι προφανώς ένα σύµπτωµα αυτής της αυτοάνοσης ασθένειας που ταλανίζει την Ευρώπη.

Ο Εµανουέλ Μακρόν κατάφερε να «χτυπήσει» τη χαµηλή δηµοτικότητα που έπιασε ο Ολάντ στο τέλος, ωστόσο, της θητείας του και να συσπειρώσει εναντίον του τα κόµµατα της αντιπολίτευσης για µια πρόταση µοµφής. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Το όραµα του σαραντάρη Μακρόν για το µέλλον της ενωµένης Ευρώπης άρχισε να ξεθωριάζει όταν µε το καληµέρα στη γαλλική προεδρία προχώρησε στη µείωση των φορολογικών συντελεστών στα υψηλά εισοδήµατα. Αυτό που υπόσχεται και ο αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα ως µία από τις πολιτικές του προτεραιότητες δηλαδή, στη βάση της πεποίθησης ότι έτσι τονώνεται η οικονοµία.

Ο Μακρόν είδε τη Γερµανία, που ως επί το πλείστον ευθύνεται για την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης, να απορρίπτει τις ιδέες του για ένα εξελιγµένο ευρωπαϊκό οικοδόµηµα, αδύναµος να αντιδράσει. Ακόµη και απέναντι σε µια απολύτως αποδυναµωµένη Ανγκελα Μέρκελ, που υπό το βάρος της κατάρρευσης του κόµµατός της αναγκάστηκε να παραδώσει την προεδρία των Χριστιανοδηµοκρατών, υπό το βλοσυρό βλέµµα του Σόιµπλε, για να µπορέσει να κρατηθεί στην καγκελαρία.

Οι Γερµανοί Σοσιαλδηµοκράτες µία από τα ίδια. Πληρώνουν το τίµηµα της πολύχρονης συνεργασίας µε τη γερµανική ∆εξιά και τις πολιτικές που επέβαλε στην ΕΕ αναζητώντας τον δικό τους προσανατολισµό. Η Ισπανία προσπαθεί να ισορροπήσει στηριζόµενη σε µια κυβέρνηση µειοψηφίας των Σοσιαλιστών µε εµφανή προβλήµατα. Η Ιταλία παραδόθηκε στην ακροδεξιά και συµπεριφέρεται ως κινούµενη βόµβα στο εσωτερικό της Ευρώπης, απειλώντας να «σκάσει» ανά πάσα ώρα και στιγµή εφόσον οι αµήχανες Βρυξέλλες συνεχίσουν την πίεση. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, η ΕΕ καλείται να διαχειριστεί και το Brexit µε συνέπειες που δεν έχουν γίνει ακόµη κατανοητές ούτε στην Ευρώπη ούτε στην ίδια τη Μ. Βρετανία. Οι ευρωεκλογές πλησιάζουν και η αδυναµία της ΕΕ να διαχειριστεί την αποτυχία της προκαλεί τρόµο. Γιατί οι φωνές του εθνικισµού και της ακροδεξιάς µεγαλώνουν, αποκτώντας πλέον χαρακτηριστικά Λερναίας Υδρας