Οικουµενικά και αδιαίρετα δικαιώµατα

Πριν από ακριβώς 70 χρόνια υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ η Οικουµενική ∆ιακήρυξη των ∆ικαιωµάτων του Ανθρώπου. Η λέξη οικουµενική σηµαίνει ότι τα ανθρώπινα δικαιώµατα είναι για όλα τα κράτη και όλους τους ανθρώπους, είτε είναι πολίτες µιας χώρας είτε περιστασιακοί κάτοικοί της και επισκέπτες.

Σήµερα, εκ των πραγµάτων, τα ανθρώπινα δικαιώµατα παγκοσµιοποιούνται, είναι αδιαίρετα και αδιαπραγµάτευτα, τουλάχιστον για τις δυνάµεις της Αριστεράς, και δεν πρέπει να υπάγονται σε εθνικούς περιορισµούς και σε πολιτικές σκοπιµότητες.

Στην εποχή µας, η έννοια των δικαιωµάτων του ανθρώπου διευρύνεται, µε βάση σύγχρονες απειλές για τις κοινωνίες, π.χ. λόγω της τεχνολογικής επανάστασης και της έκρηξης των µέσων ε πικοινωνίας. Συνεπώς, οι λαοί και οι πολίτες καλούνται να διεκδικήσουν νέα γενιά δικαιωµάτων, καθώς και να απαντούν σθεναρά στους αρνητές, φορείς της ξενοφοβίας, του ρατσισµού και νεοναζισµού.

Η ∆εξιά της Ελλάδας και προπαντός η ακροδεξιά θεωρούν πλεονέκτηµα για ένα κράτος το να είναι εθνοτικά και θρησκευτικά οµοιογενές, που σηµαίνει ότι οι θρησκευτικές και άλλες µειονότητες αποτελούν πρόβληµα, αν όχι απειλή για το έθνος. Γι’ αυτό επί δεκαετίες οι δεξιές κυβερνήσεις ταύτιζαν το ελληνικό κράτος µε την ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, εφαρµόζοντας διακρίσεις εις βάρος των καθολικών και -πολύ περισσότερο- των µουσουλµάνων, που ζουν εδώ και αιώνες στη Θράκη, πολλοί και στην Αθήνα. Επίσης, η ηγεσία της Ν∆ έκανε αντάρτικο στη Βουλή εναντίον νοµοθέτησης δικαιωµάτων για τους οµοφυλόφιλους, σύµφωνα µε το ευρωπαϊκό κεκτηµένο. Και µετά δηλώνουν γνήσιοι ευρωπαϊστές!

Υποκρισία χαρακτηρίζει και τις µεγάλες δυνάµεις στο ζήτηµα των δικαιωµάτων του ανθρώπου, π.χ. οι ΗΠΑ έχουν τις καλύτερες σχέσεις στη Μέση Ανατολή µε το κα-
θεστώς της Σαουδικής Αραβίας.

Προφανώς, ανθρώπινο δικαίωµα είναι το να έχει ένας λαός δική του πατρίδα, να µιλά τη γλώσσα που έµαθε από τους γονείς και τους παππούδες του, να αποφασίζει τα του οίκου του. Ούτε το δικαίωµα αυτό αναγνωρίζουν οι ηγεσίες της σηµερινής ελληνικής ∆εξιάς και ακροδεξιάς στον γειτονικό λαό, που το κράτος του µέχρι τώρα ονοµαζόταν Πρώην Γιουγκοσλαβική ∆ηµοκρατία της Μακεδονίας.

Νέο δικαίωµα -αλλά και παλαιό- που πρέπει να κατοχυρωθεί είναι το δικαίωµα στην ειρήνη, που µετά την είσοδο του κόσµου στην πυρηνική εποχή έχει ταυτιστεί µε το δικαίωµα στη ζωή. Ωστόσο, δεν είναι µόνο η απειλή από τα πυρηνικά, είναι και οι πόλεµοι µε συµβατικά όπλα, που µαίνονται σε πολλές περιοχές της Γης και αφαιρούν χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, ενώ ξεριζώνουν από τις εστίες τους εκατοµµύρια.