Η μεγάλη νίκη του Μάρκους Ράσφορντ: Συνεχίζονται τα δωρεάν γεύματα στα σχολεία

Ο Μάρκους Ράσφορντ πέτυχε τη μεγαλύτερη εξωγηπεδική νίκη της καριέρας του, καθώς ο «θόρυβος» που δημιουργήθηκε από την αρχική άρνηση της κυβέρνησης στο αίτημα που κατέθεσε μέσω επιστολής για τη συνέχιση των δωρεάν γευμάτων των παιδιών που πηγαίνουν σχολείο, την ανάγκασε σε στροφή 180 μοιρών.

Ο 22χρονος ποδοσφαιριστής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με επιστολή του έκανε έκκληση για τα παιδιά που έμειναν χωρίς κουπόνια για γεύματα μετά το κλείσιμο των σχολείων λόγω του κορονοϊού. Η επιστολή του στον πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον ήταν συγκινητική, όμως αρχικά το αίτημά του έλαβε αρνητική απάντηση. Την αμέσως επόμενη στιγμή καταγράφηκε ένα κύμα αντίδρασης για την απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει τα αυτιά της και να απαντήσει αρνητικά στο αίτημα του Ράσφορντ, με αποτέλεσμα όλα τα αλλάξουν.

Ο Μάρκους Ράσφορντ λειτούργησε εκ μέρους όλων των παιδιών που θα αντιμετώπιζαν ένα πρόβλημα που είχε και εκείνος, και θέλησε με μια επιστολή να αξιοποιήσει τη δύναμη που δίνει στη φωνή του η παρουσία του στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Στην επιστολή του αναφέρει: «Χωρίς την καλοσύνη και τη γενναιοδωρία της κοινότητάς μου, δεν θα υπήρχε ο Ράσφορντ που βλέπετε σήμερα, ένας 22χρονος, ο οποίος έκανε καριέρα στο άθλημα που αγαπάει. Η ιστορία μου είναι μια ιστορία αρκετά συνηθισμένη σε πολλές οικογένειες: η μητέρα μου δούλευε όλη μέρα, κερδίζοντας έναν ελάχιστο μισθό προκειμένου να έχουμε πάντα ένα ζεστό γεύμα για δείπνο. Αλλά δεν ήταν αρκετό: το σύστημα δεν επέτρεπε σε οικογένειες όπως η δική μου να πετύχουν, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά δούλεψε. Βασιζόμασταν σε δωρεάν κουπόνια σχολικών γευμάτων, στην καλοσύνη των γειτόνων και των προπονητών. Θυμάμαι ξεκάθαρα τις επισκέψεις στο Northern Moor για το χριστουγεννιάτικο δείπνο κάθε χρόνο. Και μόνο τώρα καταλαβαίνω τις τεράστιες θυσίες που έκανε η μητέρα μου.

Αυτό το καλοκαίρι θα έπρεπε να ήταν ευτυχισμένο, γεμάτο γονείς και παιδιά να κυματίζουν σημαίες. Στην πραγματικότητα, το στάδιο Wembley θα μπορούσε να γεμίσει δύο φορές με παιδιά που αναγκάστηκαν να χάσουν τα γεύματα κατά τη διάρκεια της πανδημίας λόγω της φτώχειας των οικογενειών τους. Υπάρχουν περίπου 200.000 από αυτά και αναρωτιέμαι αν θα είναι ποτέ υπερήφανα για τη χώρα τους τόσο πολύ που μια μέρα να φορούν τη φανέλα της εθνικής ομάδας και να τραγουδούν τον εθνικό ύμνο στις εξέδρες. Πριν από δέκα χρόνια ήμουν ένα από αυτά.

Γνωρίζετε ότι συνεργάστηκα, τους τελευταίους μήνες, με το πρακτορείο διανομής τροφίμων Fare Share, για να καλύψω την απουσία δωρεάν σχολικών γευμάτων. Διανέμουμε τρία εκατομμύρια γεύματα την εβδομάδα στις πιο ευάλωτες οικογένειες στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Και δεν αφορά την πολιτική, αλλά την ανθρωπότητα. Θέλω να κοιτάξω στον καθρέφτη και να νιώσω ότι έχω κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να προστατεύσω τους πιο αδύναμους. Κανένα παιδί δεν πρέπει να κοιμάται πεινασμένο. Η τροφική φτώχεια είναι μια πολύ σοβαρή πανδημία στην Αγγλία και μπορεί να εκτείνεται σε γενιές αν δεν γίνει τίποτα. Από μια τάξη 30 παιδιών, τα 9 ζουν σε συνθήκες φτώχειας και η κατάσταση αναμένεται να επιδεινωθεί έως το 2022. Το 45% των παιδιών από μαύρες εθνοτικές ομάδες ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Αυτή είναι η Αγγλία το 2020.

Σας ζητώ να ακούσετε τις ιστορίες των γονιών τους, γνωρίζω πολλούς που παλεύουν με την κατάθλιψη, δεν μπορούν να κοιμηθούν αφού ξαφνικά χάσουν τη δουλειά τους. Θυσιάζουν τα γεύματά τους για τα παιδιά τους. Έχω διαβάσει tweets τις τελευταίες εβδομάδες: κάποιος έγραψε ότι αυτοί οι άνθρωποι «κάνουν παιδιά ενώ δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα». Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί για τη μητέρα μου, αλλά μεγάλωσα σε ένα στοργικό περιβάλλον. Ο άνδρας που βλέπετε μπροστά σας είναι ο καρπός της αγάπης ενός γονέα που θυσίασε όλα όσα είχε για την ευτυχία μου.

Γνωρίζω ότι υπάρχει ένα πιστωτικό σύστημα, αλλά ξέρω επίσης ότι όσοι υποβάλλουν την αίτηση δεν λαμβάνουν τίποτα πριν από πέντε εβδομάδες. Δεν είναι μια βραχυπρόθεσμη λύση. Ως μαύρος που μεγάλωσε σε μια φτωχή οικογένεια στο Wythenshawe, έχω καθήκον να ακουστεί η φωνή μου. Δεν θα ήμουν δίκαιος με τον εαυτό μου και με αυτούς της οικογένειας και της κοινότητάς μου αν δεν ήμουν εδώ για να ζητήσω βοήθεια. Σας ενθαρρύνω να δείξετε ανθρωπιά και να εγγυηθείτε δωρεάν κουπόνια γεύματος κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Είναι επείγον ζήτημα: τα μάτια του έθνους εστιάζονται σε εσάς, κάντε μια στροφή και κάντε αυτό προτεραιότητα».