Στέφανος Τσιτσιπάς: Ετοιμος να περάσει στη σφαίρα του μύθου

«Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε, Καίσαρ, να σε σώσει, κάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγή, κάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη»

Σαν παιδί του Καββαδία ο Στέφανος Τσιτσιπάς, ταξιδιάρης ο ίδιος από τα μικράτα του, έφτασε παιδί ακόμα, στα 20 χρόνια του, να κάνει αυτό ακριβώς: να σκίσει τις θολές γραμμές των οριζόντων, ταξιδεύοντας το όνομά του στην ατελείωτη γη. Γιατί αυτό που δημιούργησε στη μακρινή Αυστραλία ξεπερνάει τα όρια της φαντασίας και συγκαταλέγεται στα έπη! Σαν Ιούλιος Καίσαρας, στιβαρός, επιβλητικός, αγέρωχος, επιβλήθηκε στην παγκόσμια αθλητική οικογένεια, φτιάχνοντας ένα παραμύθι! Και διάλεξε τη φράση του Ιουλίου Καίσαρα για να γιορτάσει την ιστορική πρόκρισή του στα ημιτελικά του αυστραλιανού Open: «Φύσει γαρ άνθρωπος, ό βούλεται, τούτο και οίεται».

Γιατί ναι, από τη φύση του ο άνθρωπος, αυτό που θέλει, αυτό νομίζει. Και τι νομίζει ο νεαρός αθλητής ή, καλύτερα, τι θέλει; Μα να γράψει Ιστορία στο τένις, υπερβαίνοντας τα ίδια του τα όρια. Αυτό έκανε με τον Τροΐτσκι, τον Μπασιλασβίλι, με τον μύθο του αθλήματος, τον Φέντερερ, με τον Μπαουτίτσα, και όλο αυτό μοιάζει με επέλαση! Ο νέος στρατηλάτης του τένις με την αδιανόητη αυτοκυριαρχία εξακολουθεί να δείχνει, πέρα από το ταλέντο του, απίστευτη για την ηλικία του ψυχική και πνευματική επάρκεια, χαρακτηριστικά μόνο των κορυφαίων αθλητών του πλανήτη!

Σαν σε παραμύθι

Για λίγα δευτερόλεπτα μετά την πρόκρισή του πήδησε στο παραμύθι που ο ίδιος δημιούργησε. Ξάπλωσε στο κορτ, αφήνοντας τη δεύτερη καρδιά του, τη ρακέτα του, μπροστά στο δεξί του πόδι, έκλεισε τα μάτια με τα δυο του χέρια και σφάλισε μέσα τους τούτη τη μοναδική στιγμή, αυτήν με την οποία θα στολίσει την ψυχή του, μέχρι την επόμενη μεγάλη στιγμή. Σαν το νερό που τρέχει στ’ αυλάκι! «Νιώθω σαν να είναι ένα παραμύθι. Ζω το όνειρο!» είπε, με την έκσταση να ζωγραφίζει τα μάτια του!

Ηξερε ότι αυτό δεν έχει κουκί και ρεβίθι, αλλά είναι μια ιστορία που έχει πάρει διαστάσεις μύθου!  Και έτσι ξαπλωμένος, ταξιδεύοντας με τα όνειρά του, χάρισε τη φωτογραφία της χρονιάς, που επίσης ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, γιατί, όπως γράφτηκε στον επίσημο λογαριασμό του Australian Open στο Twitter, «ένα αστέρι γεννιέται». Μα γεννήθηκε γι’ αυτό ακριβώς. Για να λάμψει! Γιατί από τα έξι του χρόνια ονειρευόταν να κάνει αυτό ακριβώς: να αναρριχηθεί στην κορυφή του παγκόσμιου τένις, ανεβαίνοντας «όλα τα δύσβατα σκαλιά του Σινικού Τείχους», μέχρι να έρθει τώρα η παγκόσμια αναγνώριση από τους ίδιους τους θρύλους του αθλήματος!

Για να απλουστεύσουμε λίγο τα πράγματα -για όσους νομίζουν ότι ξαφνικά τρελάθηκε όλη η Ελλάδα με τον Τσιτσιπά και ξενυχτάει για να τον δει, με τον κόσμο καθηλωμένο τέσσερις ώρες μπροστά στην τηλεόραση!-, το επίτευγμα του Τσιτσιπά ξεπερνάει ακόμα και τα όρια της φαντασίας!

Γιατί πραγματικά είναι σαν να κερδίζει κάποιος τον Γιουσέιν Μπολτ, τον Μάικλ Τζόρνταν, τον Σεργκέι Μπούμπκα και να ξαπλώνει στο χορτάρι τον Μέσι!

Αν ο Μπούμπκα υπερβεί το ύψος στο οποίο έχει βάλει τον πήχη, θα είναι σίγουρος νικητής. Εξαρτάται μόνο από τον ίδιο. Πέρασε, νίκησε!  Αν ο Μπολτ τρέξει πιο γρήγορα, θα κόψει πρώτος το νήμα, με τους υπόλοιπους να κοιτάζουν την πλάτη του. Αν ο Τζόρνταν είναι εύστοχος (εδώ παίζουν και οι συμπαίκτες του βέβαια), θα φύγει νικητής.

Ομως ο Τσιτσιπάς δεν έχει να ξεπεράσει μόνο τον εαυτό του. Παίζει με σπουδαίους αντιπάλους που «απαντούν» στις κινήσεις, στα χτυπήματα, στα ανεβάσματα στο φιλέ.

Και ήρθε για να φτάσει (με απόλυτη αφοσίωση, σκληρή δουλειά και μεγάλες θυσίες) και να μείνει εκεί στην κορυφή, έχοντας «ασπαστεί» την αριστοτελική ρήση: «Υπεροχής επιθυμεί η νεότης, η δε νίκη υπεροχή τις» (Οι νέοι θέλουν να υπερέχουν, και η νίκη είναι μια περίπτωση υπεροχής).