Η πορεία του Γιάννη Ιωαννίδη: Γεννημένος νικητής, αλλά και ιδιόρρυθμος, πιεστικός, ιδιαίτερα προληπτικός – Τα γούρια, οι βρισιές και η κατάρα των Final 4

Ο θρυλικός Γιάννης Ιωαννίδης έφυγε από τη ζωή και μαζί του σβήνει μια άλλη εποχή του ελληνικού μπάσκετ και του αθλητισμού. Ο αποκαλούμενος «ξανθός» υπήρξε μια απ’ τις πιο εμβληματικές φιγούρες του μπάσκετ και θεωρείται ένας απ’ τους κορυφαίους και πιο επιτυχημένους προπονητές στην ιστορία του αθλήματος στη χώρα μας.

Οι σπουδαίες ομάδες, τα πρωταθλήματα και η κατάρα των Final Four

Κατέκτησε 12 πρωταθλήματα και 6 κύπελλα και μέχρι σήμερα παραμένει ο προπονητής που κρατάει το ρεκόρ των περισσότερων τίτλων πρωταθλητή Ελλάδας, αφού κέρδισε ένα πρωτάθλημα παραπάνω απ’ τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Παράλληλα είναι και ο πολυνίκης κόουτς στο πρωτάθλημα με 418 νίκες.

Υπήρξε άλλωστε ο προπονητής του μεγάλου Άρη των 80s, του Γκάλη και του Γιαννάκη, μιας εκ των κορυφαίων ομάδων όλων των εποχών στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Αργότερα μεγαλούργησε και με τον Ολυμπιακό με τον οποίο επίσης κατέκτησε πρωταθλήματα και Κύπελλα, ενώ οδήγησε την ομάδα του Πειραιά και σε ευρωπαϊκά Final 4.

Υπήρξε πολύ μπροστά απ’ την εποχή του, δημιούργησε σπουδαίες ομάδες, όμως παράλληλα τον κυνηγούσε καθόλη τη διάρκεια της καριέρας του η… κατάρα των Final 4. Μολονότι βρέθηκε έξι φορές σε Final 4 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, μετέπειτα Euroleague, δεν κατόρθωσε ποτέ να κατακτήσει την πολυπόθητη κούπα. Τις πρώτες τρεις φορές με τον Άρη επί 3 συνεχόμενα χρόνια (1988, 1989, 1990) δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό, ενώ στη συνέχεια αν και έφτασε τρεις φορές στον τελικό (το 1994 και το 1995 με τον Ολυμπιακό και το 1998 με την ΑΕΚ) γνώρισε ισάριθμες ήττες.

Στην Ελλάδα πάντως ήταν κυρίαρχος και κατέκτησε 12 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 8 με τον Άρη (1979, 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990) και 4 με τον Ολυμπιακό (1993, 1994, 1995, 1996).

Επίσης σήκωσε 6 Κύπελλα Ελλάδας: 5 με τον Άρη (1985, 1987, 1988, 1989, 1990) και 1 με τον Ολυμπιακό (1994).

Ιδιόρρυθμος, δυναμικός, εκρηκτικός

Υπήρξε εκρηκτικός στην καριέρα του αρχικά ως παίκτης και στη συνέχεια ως προπονητής. Ήταν ιδιόρρυθμος, δυναμικός, ισχυρογνώμων, έντονα πιεστικός προς τους παίκτες του, ακόμα και προσβλητικός πολλές φορές. Το 1994 σε έναν αγώνα του Ολυμπιακού με την Μπενετόν είχε εκτοξεύσει ένα μπουκάλι προς τον Γιώργο Σιγάλα, ο οποίος ήταν ένας τους «αγαπημένους» παίκτες στους οποίους συχνά ξεσπούσε. Στον Άρη ο Βασίλης Λυπηρίδης ήταν επίσης απ' τους «αγαπημένους» του...

Στο κυνήγι της νίκης και της δόξας δεν δεχόταν κανένα εμπόδιο στο δρόμο του. Έκανε τα πάντα για να οδηγήσει τις ομάδες του στην επιτυχία. Ήταν αφόρητα πιεστικός προς τους παίκτες του αλλά και τους διαιτητές. Μια κλασική του κίνηση όταν εκνευριζόταν ήταν να βγάλει το σακάκι του. Μάλιστα σε ένα ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό έπειτα από ένα κερδισμένο φάουλ των Πρασίνων, έβγαλε το σακάκι του εκνευρισμένος, μπήκε στον αγωνιστικό χώρο και το έδωσε στον διαιτητή Τανίδη, ο οποίος τον χρέωσε με τεχνική ποινή…

Ήταν ο πρώτος προπονητής, ο οποίος σε live τηλεοπτική μετάδοση είχε ακουστεί να βρίζει… Παναγίες και... Χριστούς. Μολονότι ήταν βαθιά θρησκευόμενος, το έκανε συχνά πυκνά κατά τη διάρκεια των τάιμ άουτ (και όχι μόνο) με τους παίκτες του να μην τον κοιτούν καν στα μάτια…

Όσοι παρακολούθησαν από κοντά παιχνίδια του Άρη ή του Ολυμπιακού θυμούνται έντονα τα ξεσπάσματα του «ξανθού», ο οποίος δεν δίσταζε να τα βάλει και με τον κόσμο. Σε ένα παιχνίδι του Ολυμπιακού, το οποίο είχε διακοπεί λόγω υβριστικών συνθημάτων από τους φίλους των Πειραιωτών, ο Ιωαννίδης πήρε το μικρόφωνο και θέλοντας να τους νουθετήσει, φώναξε εν εξάλλω: «Μην βρίζετε γαμ.. το στανιό σας»…

Ιδιαίτερα προληπτικός

Εκτός των άλλων ήταν και ιδιαίτερα προληπτικός. Υπάρχουν αμέτρητες ιστορίες με… μαύρες γάτες, σκάλες και άλλες παραξενιές του «ξανθού», ο οποίος προσπαθούσε να τηρήσει όλα τα γούρια πριν απ’ τους αγώνες. Ο αστικός μύθος λέει ότι στο Final 4 της Γάνδης τήρησε πιστά το... τελετουργικό του. Κράτησε μακριά τους δημοσιογράφους, τους φιλάθλους και κάθε τι που τον ενοχλούσε. Του διέφυγε όμως το οικόσημο του ξενοδοχείου που φιλοξενούσε τον Άρη, το οποίο ήταν μια μαύρη γάτα! Εκεί απέδωσε την ήττα απ’ την Τρέισερ Μιλάνο στον ημιτελικό. Ήταν απόλυτος σε όλα του…

Ο Ιωαννίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, την οποία αγαπούσε απεριόριστα, στις 26 Φεβρουαρίου 1945. Ο πατέρας του, Δημήτριος, και η μητέρα του, Ελένη κατάγονται από την ιστορική Γευγελή. Το μπάσκετ υπήρξε μεγάλη του αγάπη. Ασχολήθηκε με το άθλημα απ’ τα παιδικά του χρόνια. Απ’ τα 15 του χρόνια ήταν βασικός στον Άρη. Έκανε σημαντική καριέρα ως πλέι μέικερ, όμως θα μνημονεύεται για πάντα ως κορυφαίος προπονητής και ως ο άνθρωπος που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην ανάπτυξη και την άνθιση του ελληνικού μπάσκετ.

Ήταν πρωταγωνιστής στις μάχες του Άρη με τον ΠΑΟΚ όταν η Θεσσαλονίκη κυριαρχούσε στο μπάσκετ και όλη η Ελλάδα παρακολουθούσε με... τρέλα τις αναμετρήσεις του Γκάλη με τον Πρέλεβιτς. Και παρέμεινε πρωταγωνιστής αργότερα όταν η κόντρα για την κορυφή στο ελληνικό μπάσκετ μεταφέρθηκε στην Αθήνα μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν γεννημένος νικητής κι ας μην έφτασε ποτέ στο άγιο δισκοπότηρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ…