Αφιέρωμα Final 4 Euroleague 2024: Οδηγός για το τουρνουά του Βερολίνου, όπου Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός θα παίξουν για την κούπα

Ένας τίτλος, τέσσερις διεκδικητές, εκατομμύρια οπαδοί! Η ώρα του Final 4 της Euroleague έφτασε! Έπειτα από μια άκρως συναρπαστική και ενδιαφέρουσα σεζόν ήρθε η στιγμής της τελικής κρίσης. Οι τέσσερις καλύτερες ομάδες της εφετινής Euroleague διεκδικούν το τρόπαιο, όμως στο τέλος της διαδρομής μόνο μία θα σηκώσει τον τίτλο και θα στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Η παρουσία του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού στο Βερολίνο αποτελεί σημείο αναφοράς για το ελληνικό μπάσκετ. Και η προοπτική να αναμετρηθούν μεταξύ τους στον τελικό της Κυριακής (26/5, 21.00) για πρώτη φορά στην ιστορία της διοργάνωσης… εξιτάρει τους απανταχού μπασκετόφιλους. Θα είναι κάτι μοναδικό ένας ελληνικός τελικός, ένα «αιώνιο» clasico…

Προηγουμένως όμως οι Πράσινοι και οι Ερυθρόλευκοι έχουν δύσκολους και απαιτητικούς ημιτελικούς. Την Παρασκευή (24/5) ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει στις 19.00 την τουρκική Φενερμπαχτσέ και ο Ολυμπιακός στις 22.00 την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ Μαδρίτης στην επανάληψη του περυσινού συγκλονιστικού μεταξύ τους τελικού.

Η συνύπαρξη τεσσάρων σπουδαίων ομάδων, με τεράστια οπαδική βάση, μεγάλη ιστορία, εξαιρετικά ρόστερ και κορυφαίους προπονητές εγγυώνται ένα τουρνουά υψηλού επιπέδου.

Το πρόγραμμα του Final 4

Παρασκευή 24 Μαΐου

• 19.00 Παναθηναϊκός - Φενερμπαχτσέ / Novasports Prime
• 22.00 Ρεάλ Μαδρίτης - Ολυμπιακός / Novasports Prime

Κυριακή 26 Μαΐου

• 18.00 Μικρός τελικός / Novasports Prime
• 21.00 Μεγάλος τελικός / Novasports Prime

Πώς έφτασαν οι τέσσερις διεκδικητές του τίτλου στο Βερολίνο;

Το προφίλ της Ρεάλ Μαδρίτης

• Τίτλοι: 11 (1964, 1965, 1967, 1968, 1974, 1978, 1980, 1995, 2015, 2018, 2023)
• Συμμετοχές σε F4: 13 (1993, 1995, 1996, 2011, 2013, 2014, 2015, 2017, 2018, 2019, 2022, 2023, 2024)
• Τι έκανε στη regular season: 1η θέση, 27-7
• Απέκλεισε στα play off: Μπασκόνια (3-0)

Ήταν αναμφισβήτητα η καλύτερη ομάδα στη διάρκεια της σεζόν. Το σύνολο του Τσους Ματέο πραγματοποίησε μια καταπληκτική χρονιά στη regular season σημειώνοντας ρεκόρ νικών, καθώς έγινε η πρώτη ομάδα που φτάνει τις 27 νίκες σε 34 αγωνιστικές υπό το νέο format. Η κυριαρχία της στη διάρκεια της σεζόν και το γεγονός ότι είναι η κάτοχος του τίτλου, αυτομάτως χρίζει τη Ρεάλ Μαδρίτης φαβορί της διοργάνωσης.

Πρόκειται για ένα σύνολο με δεμένο κορμό, καθώς οι περισσότεροι παίκτες βρίσκονται αρκετά χρόνια στη Μαδρίτη. Υπάρχουν οι μεγάλες βεντέτες και παλιοσειρές ταυτόχρονα Ρούντι, Γιουλ και Φερνάντεθ, οι οποίοι -αν μη τι άλλο- έχουν το know how. Το ταλέντο φυσικά δεν λείπει. Καμπάτσο, Μούσα, Χεζόνια, Γιαμπουσέλε, Πουαριέ και φυσικά ο γίγαντας Ταβάρες έχουν την ποιότητα να ηγηθούν, ο καθένας με τον τρόπο του δίνοντας στοιχεία που λείπουν από άλλες ομάδες.

Ο Τσους Ματέο αναδείχθηκε προπονητής της χρονιάς, κατάφερε καθ’ όλη την διάρκεια της σεζόν να διατηρήσει την σταθερότητα στην ομάδα και να δώσει την απαραίτητη ηρεμία στα αποδυτήρια. Ο Ισπανός τεχνικός καλείται να δικαιώσει και τους ψηφοφόρους που τον ανέδειξαν ως COTY της χρονιάς, οδηγώντας το σύνολο του στην γη της επαγγελίας. Το μόνο ανησυχητικό για τη Βασίλισσα είναι η … κοιλιά που έκανε προς το τέλος της σεζόν. Και αυτό όμως είναι μέρος του παιχνιδιού λόγω και του βεβαρημένου προγράμματος στο καλεντάρι της σεζόν.

Ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές της χρονιάς για τους Μερένχες: Σε ένα τόσο γεμάτο ρόστερ είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις μόνο έναν παίκτη. Ο Φακούντο Καμπάτσο ξεκίνησε την χρονιά φουριόζος, ήταν ο κορυφαίος πασέρ της ομάδας (6,5 ασ.), ενώ ήταν και ο τρίτος σκόρερ με 11,7 πόντους κατά μέσο όρο. Ο Μάριο Χεζόνια, ένας από τους πιο περιζήτητους παίκτες της χρονιάς το ερχόμενο καλοκαίρι, έκανε μια από τις καλύτερες σεζόν της καριέρας του -αν όχι την καλύτερη-. Πρώτος σκόρερ με 13,2 πόντους και με 45% στο τρίποντο αποτελεί μια σταθερά για την ομάδα του δίνοντας λύσεις και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ο τρίτος κορυφαίος για τους Μαδριλένους είναι ο Ντζάναν Μούσα. Ο Βόσνιος με 13.2 πόντους μέσο όρο ηγήθηκε της επίθεσης ερχόμενος αρκετές φορές από τον πάγκο, είχε καλά ποσοστά (61%διπ. 42%τρ.) βοηθώντας παράλληλα και σε άλλες πτυχές του παιχνιδιού.

Ο προπονητής: Τσους Ματέο

Διαδέχθηκε τον Πάμπλο Λάσο και τα πηγαίνει περίφημα. Κατέκτησε την Euroleague το 2023 και οδήγησε την ομάδα στην κορυφή της regular season το 2024. Οι Μαδριλένοι ολοκλήρωσαν την κανονική περίοδο του τουρνουά στην 1η θέση του ταμπλό (27-7 ρεκόρ), ενώ ιδίως στον Α’ γύρο ήταν ανίκητοι. Στα πλέι οφ οι Μερένχες... σκούπισαν την Μπασκόνια (3-0). Το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ματέο είναι πως διαχειρίζεται εξαιρετικά ένα δύσκολο και βαρύ σε προσωπικότητες ρόστερ με πολλές βεντέτες. Αναδείχθηκε προπονητής της σεζόν στην ψηφοφορία μεταξύ των προπονητών της Euroleague. Ο στόχος του είναι να «σπάσει» την κατάρα του πρώτου της regular season, καθώς απ’ τη στιγμή που άλλαξε το format καμία ομάδα που τερμάτισε στην κορυφή δεν κατέκτησε τον τίτλο! Το συμβόλαιό του ολοκληρώνεται το καλοκαίρι και είναι βέβαιο πως η back to back κατάκτηση της Euroleague θα τον κρατήσει στην ομάδα.

Το ρόστερ

• Guard: Φακούντο Καμπάτσο, Σέρχιο Γιουλ, Σέρχι Φερνάντεθ, Κάρλος Αλοθέν.
• Forward: Φαμπιάν Κοζέρ, Ρούντι Φερνάντεθ, Μάριο Χεζόνια, Γκάμπριελ Ντεκ, Γκέρσον Γιαμπουσέλε, Αλμπέρτο Αμπάλντε
• Center: Έντι Ταβάρες, Βενσάν Πουαριέ, Έλι Εντιαγέ.

Το προφίλ του Παναθηναϊκού

• Τίτλοι: 6 (1996, 2000, 2002, 2007, 2009, 2011)
• Συμμετοχές σε F4: 12 (1994, 1995, 1996, 2000, 2001, 2002, 2005, 2007, 2009, 2011, 2012, 2024)
• Τι έκανε στη regular season: 2η θέση, 23-11
• Απέκλεισε στα play off: Μακάμπι Τελ Αβίβ (3-2)

Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα που έκανε το μεγάλο come back στην Euroleague. Οι Πράσινοι βρίσκονταν σε… λήθαργο αλλά μέσα σε λίγους μήνες και αφού έγινε μια πολύ μεγάλη επένδυση, επέστρεψαν δυναμικά στη διοργάνωση όπου έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Από τη 17η και προτελευταία θέση της σεζόν 2022-23, έγινε η εκτόξευση στην πρώτη δυάδα έχοντας μπροστά τους μόνο τη Ρεάλ! Αρκεί και μόνο αυτό για να αντιληφθεί τις κοσμογονικές αλλαγές που έγιναν…

Με όπλο το απροσπέλαστο ΟΑΚΑ η ομάδα του Εργκίν Αταμάν έπαιξε εξαιρετικό μπάσκετ στη μεγαλύτερη διάρκεια της σεζόν. Το Τριφύλλι παρέμεινε σταθερό και προσηλωμένο στο στόχο του παρά τα προβλήματα που προέκυψαν μεσούσης της χρονιάς και κατάλαβε τη 2η θέση. Οι Πράσινοι έπεσαν πάνω στη Μακάμπι και, μολονότι βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, καθώς υπέστησαν break στο ΟΑΚΑ, επιβεβαίωσαν τον τίτλο του φαβορί απαντώντας με break στο Βελιγράδι. Με παίκτες πολύπειρους γεμάτους ποιότητα, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να προκριθεί στο Final 4 μετά από 12 χρόνια.

Ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές της χρονιάς για τον Παναθηναϊκό: Δίχως αμφιβολία, ο Κέντρικ Ναν ήταν αυτός που άλλαξε το ρου της πορείας του Παναθηναϊκού την εφετινή σεζόν. Ο Αμερικανός σταρ ηγήθηκε της ομάδας του στην επίθεση, ήταν ασταμάτητος ορισμένες φορές, διαλύοντας τις άμυνες των αντιπάλων, όντας παράλληλα ο πρώτος σκόρερ για το Τριφύλλι με 15,9 π. κατά μέσο όρο. Όλα άρχισαν όμως από την έλευση του ηγέτη που έλειπε απ’ τον Παναθηναϊκό. Ο Κώστας Σλούκας ήρθε και άλλαξε το στάτους της ομάδας. Ο διεθνής γκαρντ ήταν κομβικός πραγματοποιώντας την καλύτερη σεζόν της καριέρας του γεμίζοντας τη στατιστική του με πόντους, ασίστ και ριμπάουντ. Το μεγαλύτερο βραβείο πάντως αξίζει στον Ματίας Λεσόρ, ο οποίος τραβάει σχεδόν μόνος του το… κουπί στους σέντερ και είναι εντυπωσιακός. Με εμφανίσεις… MVP και με 13,7π. και 6,2ρ ήταν αναμφίβολα από τους μεγάλους πρωταγωνιστές.

Ο προπονητής: Εργκίν Αταμάν

Παρέλαβε τον Παναθηναϊκό 17ο (9-23 ρεκόρ τη σεζόν 2022-2023) έχοντας κάνει limit down στη διοργάνωση. Προχώρησε σε ριζικές αλλαγές. Ουσιαστικά έχτισε μια ολόκληρη ομάδα από το μηδέν. Κι όμως, παρά τα πολλά νέα πρόσωπα, αλλά και τις ατυχίες που είχε στη διάρκεια της σεζόν, οδήγησε τους Πράσινους στη δεύτερη θέση του ταμπλό (23-11 ρεκόρ με εννέα εκτός έδρας νίκες). Εν συνεχεία, ο Αταμάν, που δεν έκρυψε ποτέ τη σιγουριά του πως οι Πράσινοι θα φτάσουν μέχρι το Final Four, έβαλε τη σφραγίδα του στην πρόκριση στο Βερολίνο (3-2 την Μακάμπι Τελ Αβίβ). Η επιστροφή του Παναθηναϊκού σε Final 4 ύστερα από 12 χρόνια αποτελεί σπουδαίο κατόρθωμα. Ο φιλόδοξος Τούρκος όμως δεν αρκείται σε αυτό καθώς στοχεύει στον τίτλο. Ο δύο φορές τροπαιούχος της Euroleague με την Αναντολού Εφές (2021, 2022) έχει δημιουργήσει μια ομάδα που είναι ικανή για τον τίτλο. Ανεξάρτητα πάντως απ’ το τι θα συμβεί στο Final 4, η πρώτη σεζόν του Αταμάν στο Τριφύλλι είναι ήδη επιτυχημένη.

Το ρόστερ

• Guard: Λούκα Βιλντόζα, Κώστας Σλούκας, Τζέριαν Γκραντ, Κέντρικ Ναν, Παναγιώτης Καλαϊτζάκης, Δημήτρης Μωραϊτης, Μάριους Γκριγκόνις.
• Forward: Ντίνος Μήτογλου, Ιωάννης Παπαπέτρου, Χουάντσο Ερνανγκόμεθ, Λευτέρης Μαντζούκας, Αλέξανδρος Σαμοντούροφ.
• Center: Ματίας Λεσόρ, Κώστας Αντετοκούνμπο, Όλεγκ Μπαλτσερόφσκι.

Το προφίλ του Ολυμπιακού

• Τίτλοι: 3 (1997, 2012, 2013)
• Συμμετοχές σε F4: 13 (1994, 1995, 1997, 1999, 2009, 2010, 2012, 2013, 2015, 2017, 2022, 2023, 2024)
• Τι έκανε στη regular season: 5η θέση, 22-12
• Απέκλεισε στα play off: Μπαρτσελόνα (3-2 νίκες)

Την περασμένη περίοδο, έχοντας τερματίσει στην πρώτη θέση της regular season και με τους Βεζένκοφ και Σλούκα στο ρόστερ, ήταν το φαβορί. Εφέτος η κατάσταση έχει αλλάξει. Οι Ερυθρόλευκοι ξεκινούν από τη θέση του αουτσάιντερ στον ημιτελικό με τη Ρεάλ. Οι αποχωρήσεις των Βεζένκοφ και Σλούκα τροποποίησαν τα δεδομένα της ομάδας, κυρίως στο κομμάτι της επίθεσης. Ωστόσο η σκληράδα… παρέμεινε, με τον Γιώργο Μπαρτζώκα να διαμορφώνει ένα διαφορετικό στυλ παιχνιδιού σε σχέση με τη περασμένη σεζόν. Κατά την διάρκεια της χρονιάς οι Πειραιώτες είχαν αρκετά σκαμπανεβάσματα, ηττήθηκαν σε αγώνες που άλλες χρονιές δύσκολα θα έχαναν, ενώ οι ενισχύσεις τον Πετρούσεφ και Ράιτ μεσούσης της σεζόν ήταν αυτές που έλυσαν τον… γόρδιο δεσμό της πορείας του Ολυμπιακού, που αποδείχθηκε «πολύ σκληρός για να πεθάνει». Μια ομάδα που δεν λυγίζει στα δύσκολα.

Κερδίζοντας τη Φενέρμπαχτσε στην τελευταία στροφή της κανονικής διάρκειας οι Ερυθρόλευκοι κατέλαβαν την 5η θέση και έπεσαν πάνω στην Μπαρτσελόνα. Κι εκεί χρειάστηκε να κάνουν μια αγωνιστική υπέρβαση στα παιχνίδια με τους Μπλαουγκράνα καταφέρνοντας εν τέλει να προκριθούν μολονότι βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο μετά την εντός έδρας ήττα στο Game 3. Mε αιχμή του δόρατος την ρακέτα τους οι Πειραιώτες θέλουν να κάνουν την έκπληξη στο Final 4 πετώντας εκτός το φαβορί (Ρεάλ). Ο Ολυμπιακός είναι ο περυσινός φιναλίστ, έχει την εμπειρία, έχει τον χαρακτήρα και μπορεί να ονειρεύεται τον τίτλο.

Ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές της φετινής χρονιάς για τον Ολυμπιακό: Το μεγάλο όπλο για τους Ερυθρόλευκους είναι η ρακέτα. Ο «πύργος» Μουστάφα Φαλ μπορεί να μην μέτρησε φοβερά στατιστικά (7,5π. 4,6ρ. 2,4ας.) ωστόσο η παρουσία του και μόνο στο ζωγραφιστό αποτελεί απειλή και συνάμα εμπόδιο για τις αντίπαλες ομάδες. Ο Άλεκ Πίτερς μπορεί να μην κατάφερε να μπει στα παπούτσια του MVP της περασμένης σεζόν Βεζένκοφ αλλά η σεζόν που πραγματοποίησε ήταν εξαιρετική. Ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας (13,4π.) με ασύλληπτα ποσοστά στο τρίποντο (51,3%). Ήταν σταθερότατος καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς. Στους πρωταγωνιστές δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε τον Αϊζάια Κάνααν. Ο Αμερικανός γκαρντ μπορεί να μην φημίζεται για την σταθερότητα του, ωστόσο στην καλή του μέρα μπορεί να σκοτώσει οποιοδήποτε αντίπαλο με όπλο του το σουτ έξω από τα 6.75μ. (12π. 44,8%τρ.). Γενικά ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα με πλουραλισμό που μέσα απ’ το παιχνίδι της μπορεί να βγάζει διαφορετικούς πρωταγωνιστές.

Ο προπονητής: Γιώργος Μπαρτζώκας

Ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι του 2023 έχασε το 50% της επίθεσής του, με την αποχώρηση των Βεζένκοφ - Σλούκα, ενώ αναγκάστηκε να προχωρήσει σε τέσσερις προσθήκες μέσα στη σεζόν. Το πάλεψε πολύ και τελικά ο Γιώργος Μπαρτζώκας όχι μόνο βρήκε τις λύσεις, όχι μόνο δημιούργησε μια άκρως ανταγωνιστική ομάδα, αλλά εξασφάλισε και την πρόκριση στο τρίτο διαδοχικό Final 4. Όπως παραδέχθηκε, το τρίτο σερί Final 4 αποτελεί ένα κατόρθωμα εφάμιλλο του τίτλου. Χρειάστηκαν άλλωστε πολλές υπερβάσεις όπως η μεγάλη πρόκριση επί της Μπαρτσελόνα, που είχε το πλεονέκτημα έδρας και τη νίκησε στη Βαρκελώνη στο Game 5. O τρεις φορές προπονητής της σεζόν στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση (2013, 2022, 2023) στοχεύει να αναρριχηθεί ξανά στην κορυφή της Ευρώπης με τους Ερυθρόλευκους, όπως είχε κάνει το 2013 στο Λονδίνο. Το σουτ του Βασίλιε Μίσιτς στον ημιτελικό του Κάουνας (2022) και το ασύλληπτο buzzer beater του Σέρχιο Γιουλ στον τελικό του Βελιγραδίου (2023) του το στέρησαν τα προηγούμενα δύο χρόνια. Έχει αποδείξει όμως ότι παίζει μπάσκετ στο υψηλότερο επίπεδο. Ακόμα πάντως και αν δεν τα καταφέρει στο Βερολίνο, η σεζόν θα είναι και πάλι επιτυχημένη για εκείνον και την ομάδα του στην Euroleague.

Το ρόστερ

• Guard: Τόμας Γουόκαπ, Νάιτζελ Ουίλιαμς-Γκος, Ναζ Μητρου-Λονγκ, Γιαννούλης Λαρεντζάκης, Μιχάλης Λούντζης, Αϊζάια Κάνααν, Σακίλ ΜακΚίσικ.
• Forward: Κώστας Παπανικολάου, Ίγκνας Μπραζντέικις, Φίλιπ Πετρούσεφ, Άλεκ Πίτερς.
• Center: Μουσταφά Φαλ, Νίκολα Μιλουτίνοφ, Μόουζες Ράιτ, Γιώργος Τανούλης.

Φενερμπαχτσέ

• Τίτλοι: 1 (2017)
• Συμμετοχές σε F4: 6 (2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2024)
• Τι έκανε στη regular season: 6η θέση, 20-14
• Απέκλεισε στα play off: Μονακό (3-2)

Η τουρκική ομάδα ξεκίνησε τη σεζόν με τον Δημήτρη Ιτούδη στον πάγκο, όμως ο Έλληνας τεχνικός αντικαταστάθηκε μεσούσης της περιόδου από τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Μια ομάδα με αρκετό ταλέντο, βαθύ ρόστερ και μέγεθος. Επέστρεψε στο Final 4 μετά από τη σεζόν 2018-19 και ευελπιστεί να κάνει την έκπληξη φτάνοντας στην κορυφή. Μπορεί να κατέλαβε την 6η θέση στην κανονική διάρκεια, ωστόσο στην σειρά των play off με την Μονακό επιβεβαίωσε την ανωτερότητα της, έκανε δυο break στο Μόντε Κάρλοκαι σφράγισε την πρόκριση στις «4» καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης.

O Σάρας έχει ένα σύνολο παικτών που μπορούν να ανταποκριθούν άμεσα στις συνθήκες κάθε αγώνα, ενώ η επιστροφή του Μότλεϊ από τον τραυματισμό του προσφέρει μια πανίσχυρη τριπλέτα (Παπαγιάννης, Σανλί, Μοτλεϊ) στους center. Μπορεί να μην ξεκίνησε τη σεζόν όπως θα περίμενε κανείς, ωστόσο στην τελική ευθεία πάτησε το γκάζι. Αδιαμφισβήτητα ο ημιτελικός κόντρα στους Πράσινους θα είναι αρκετά αμφίρροπος, με την τουρκική ομάδα να διαθέτει την ποιότητα, τη σκληράδα αλλά και την εμπειρία που απαιτείται για ένα τέτοιο παιχνίδι.

Ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές της φετινής χρονιάς για την Φενέρ: Ο Νάιτζελ Χέις-Ντέιβις είναι ο πρωταγωνιστής για την τουρκική ομάδα. Ο Αμερικανός πάουερ-φόργουορντ ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας με 14,1 πόντους, ενώ είχε τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής (31,7’). Δεύτερος σκόρερ της ομάδας ο Σκότι Γούιλμπεκιν (13,2π.). Ο Αμερικανός αποτελεί μεγάλη απειλή από μακριά διαθέτοντας αξιόπιστο σουτ (41%τρ.), ενώ ο Μότλεϊ είναι ο τρίτος της… παρέας που μπορεί να δώσει λύσεις από το ζωγραφιστό. Έχει ένα διαφορετικό στυλ παιχνιδιού και μπορεί να απειλήσει και από μακριά, ενώ είναι δυνατός και στην ρακέτα μετρώντας κατά μέσο όρο 11,6 πόντους κατά μέσο όρο.

Ο προπονητής: Σαρούνας Γιασικεβίτσιους

Ο «Σάρας» ανέλαβε μια ομάδα που δεν ήταν δική του, όμως είχε γερές βάσεις από τον σχεδιασμό του Δημήτρη Ιτούδη και μεγάλη ποιότητα, ειδικά στις θέσεις των φόργουορντ, όπως και «βάθος» στο «5». Ο Λιθουανός προπονητής πέρασε γρήγορα τις αρχές του στην ομάδα, πήρε... ζόρικες αποφάσεις και «έσπασε» την έδρα της Μονακό στο Game 5. Έτσι, οδήγησε τη Φενέρμπαχτσε στο Final 4. Αν μη τι άλλο, υπό τις οδηγίες του Γιασικεβίτσιους οι Τούρκοι παρουσίασαν ένα «refuse to lose» πρόσωπο, συνδυάζοντας την μπασκετική «σκληράδα» τους με αποτελέσματα (20-14 ρεκόρ στη regular season, 3-2 την Μονακό στα πλέι οφ). Ο 48χρονος κόουτς είναι τέσσερις φορές πρωταθλητής της Euroleague ως παίκτης (2003, 2004, 2005, 2009) αλλά ψάχνει την πρώτη ευρωπαϊκή κούπα κι ως κόουτς. Αυτό είναι το πέμπτο Final 4 από την άκρη του πάγκου και μετά τις διαδοχικές αποτυχίες με την Μπαρτσελόνα ελπίζει στην υπέρβαση με τη Φενέρ.

Το ρόστερ

• Guard: Σέημους Χαζέρ, Σκότι Γουίλμπεκιν, Μάρκο Γκούντουριτς, Μέλιχ Μαχμούτογλου, Τάιλερ Ντόρσεϊ, Νικ Καλάθης, Γιαν Μάνταρ.
• Forward: Μέτεκαν Μπιρσέν, Νάιτζελ Χέις-Ντέιβις, Ταρίκ Μπιμπέροβιτς, Αμίν Νουά, Ντεσόν Πιέρ, Χάμζα Μέστογλου, Νάθαν Σέστινα.
• Center: Τζόναθαν Μότλεϊ, Γιώργος Παπαγιάννης, Σερτάκ Σανλί

Μαζί οι «αιώνιοι» μετά από 12 χρόνια

Το 39ο Final 4 έχει διπλή ελληνική εκπροσώπηση. Η χώρα μας μετράει πλέον 31 συμμετοχές με ομάδα της και βρίσκεται σταθερά δεύτερη πίσω από τους Ισπανούς, που συνεχίζουν να γράφουν το… δικό τους ρεκόρ. Με τη συμμετοχή των Ρεάλ και Μπαρτσελόνα -αμφότερες για τρίτη διαδοχική χρονιά- έφτασε τις 41 παρουσίες, ενώ πίσω απ’ την Ελλάδα ακολουθούν Ρωσία με 20 και Ιταλία με 19. Μάλιστα η Ισπανία έχει τουλάχιστον μία ομάδα στο Final 4 τα τελευταία 18 χρόνια (2006-2024).

Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός θα βρεθούν μαζί σε Final 4 μετά από δώδεκα χρόνια, καθώς το 2012 είχαν δώσει το παρών στην Κωνσταντινούπολη, όπου οι Ερυθρόλευκοι κατέκτησαν το τρόπαιο. Οι δύο ελληνικές ομάδες συνυπήρξαν επίσης το 1994 στο Τελ Αβίβ, το 1995 στη Σαραγόσα και το 2009 στο Βερολίνο, όπου πήρε τον τίτλο ο Παναθηναϊκός. Η Ελλάδα διεκδικεί το δέκατο ευρωπαϊκό καθώς ο Παναθηναϊκός έχει έξι και ο Ολυμπιακός τρία.

Στο Βερολίνο ο Ολυμπιακός συμπληρώνει 13 συμμετοχές στα Final 4 της Euroleague, έχοντας καταφέρει να φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου τρεις φορές (1997, 2012, 2013), ενώ έξι φορές ήταν φιναλίστ (1994, 1995, 2010, 2015, 2017).

Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός είναι πολύ πιο αποτελεσματικός. Φτάνει φέτος τις 12 συμμετοχές του σε Final Four και στις προηγούμενες έντεκα πήρε το τρόπαιο έξι φορές (1996, 2000, 2002, 2007, 2009, 2011), ενώ το 2001 ήταν φιναλίστ (στην τότε Suproleague και την χρονιά διάσπασης της διοργάνωσης). Παράλληλα, ο Παναθηναϊκός με τις έξι κατακτήσεις Euroleague είναι ο πολυνίκης του θεσμού υπό τη μορφή των Final 4, με τη Ρεάλ να ακολουθεί με πέντε.

Ακόμα, τρεις συμμετοχές σε Final 4 μετράει ο Άρης, ακολουθεί η ΑΕΚ με δύο, όντας φιναλίστ το 1998, και μία συμμετοχή με την 3η θέση έχει ο ΠΑΟΚ.

Το... δεκάρι του Σλούκα

Όταν ο Κώστας Σλούκας πατήσει το παρκέ της Uber Arena για να τεθεί αντιμέτωπος στα ημιτελικά με τη Φενερμπαχτσέ θα συμπληρώσει και επίσημα δέκα συμμετοχές σε Final 4. Μόνο ο Βίκτορ Χριάπα έχει περισσότερες έχοντας φτάσεις τις δώδεκα ως παίκτης της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ενώ δέκα (όλες με τη Ρεάλ) φτάνει και ο Σέρχιο Γιουλ.

Ο Σλούκας έχει αφήσει πίσω του τους Θοδωρή Παπαλουκά, Φραγκίσκο Αλβέρτη, Βασίλη Σπανούλη, Δημήτρη Διαμαντίδη, Κώστα Τσαρτσαρή, Παναγιώτη Φασούλα, Γιάννη Μπουρούση,  Παναγιώτη Γιαννάκη, Γιώργο Πρίντεζη και Κώστα Παπανικολάου, ο οποίος είναι ο πιο έμπειρος απ' τους παίκτες του Ολυμπιακού με επτά παρουσίες. 

Αν μάλιστα, ο Παναθηναϊκός κατακτήσει τον τίτλο, ο Σλούκας θα φτάσει τους τέσσερις τίτλους Euroleague (2012, 2013 με Ολυμπιακό, 2017 με Φενερμπαχτσέ) και θα αφήσει πίσω του με τρεις τους Βασίλη Σπανούλη, Δημήτρη Διαμαντίδη και Κώστα Τσαρτσαρή, ενώ θα πλησιάσει στο -1 τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, ο οποίος με τους πέντε που έχει πανηγυρίσει με τον Παναθηναϊκό είναι ο Έλληνας παίκτης με τους περισσότερους στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση.

Οι Έλληνες των Final 4

• Σλούκας: 10 (2012, 2013, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2022, 2023, 2024) - Tίτλοι: 3 (2012, 2013, 2017)
• Παπαλουκάς: 9 (2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2013) - Τίτλοι: 2 (2006, 2008)
• Αλβέρτης: 9 (1994, 1995, 1996, 2000, 2001, 2002, 2005, 2007, 2009) - Τίτλοι: 5 (1996, 2000, 2002, 2007, 2009)
• Παπανικολάου: 7 (2012, 2013, 2014, 2017, 2022, 2023, 2024) - Τίτλοι: 2 (2012, 2013)
• Πρίντεζης: 6 (2009, 2012, 2013, 2015, 2017, 2022) - Τίτλοι: 2 (2012, 2013)
• Σπανούλης: 5 (2009, 2012, 2013, 2015, 2017) - Τίτλοι: 3 (2009, 2012, 2013)
• Διαμαντίδης: 5 (2005, 2007, 2009, 2011, 2012) - Τίτλοι:  3 (2007, 2009, 2011)
• Τσαρτσαρής: 5 (2005, 2007, 2009, 2011, 2012) - Τίτλοι: 3 (2007, 2009, 2011)
• Φασούλας: 5 (1993, 1994, 1995, 1997, 1999) - Τίτλοι: 1 (1997)
• Μπουρούσης: 5 (2009, 2010, 2014, 2015, 2016) - Τίτλοι: 1 (2015)
• Γιαννάκης: 5 (1988, 1989, 1990, 1995, 1996) - Τίτλοι: 1 (1996)

Οι τροπαιούχοι προπονητές

• 9: Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς (Παρτιζάν Βελιγραδίου 1992 / Χοβεντούτ Μπανταλόνα 1994 / Ρεάλ Μαδρίτης 1995 / Παναθηναϊκός 2000, 2002, 2007, 2009, 2011, 2017)
• 4: Πέδρο Φερναντίθ, Αλεξάντερ Γκομέλσκι, Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, Ετορε Μεσίνα
• 3: Άτσα Νίκολιτς, Πίνι Γκέρσον
• 2: Δημήτρης Ιτούδης, Ντούσαν Ίβκοβιτς, Εβγκένι Αλεκσέγιεφ, Βαλέριο Μπιανκίνι, Σάντρο Γκάμπα, Ζέλικο Παβλίτσεβιτς, Λόλο Σάινθ, Πάμπλο Λάσο, Εργκίν Αταμάν

Οι προπονητές με τα περισσότερα Final 4

• 16: Ζέλικο Ομπράντοβιτς (1992 Παρτιζάν, 1994 Μπανταλόνα, 1996 Ρεάλ Μαδρίτης, 1998 Μπενετόν, 2000, 2001*, 2002, 2005, 2007, 2009, 2011, 2012 Παναθηναϊκός, 2015, 2016, 2017, 2018 Φενερμπαχτσέ)
• 10: Έτορε Μεσίνα (1998, 1999, 2002 Βίρτους, 2003 Μπένετον, 2006, 2007, 2008, 2009, 2013 ΤΣΣΚΑ, 2014 ΤΣΣΚΑ)
• 7: Μπόζινταρ Μάλκοβιτς (1989, 1990 Σπλιτ, 1991 Μπαρτσελόνα, 1993, 1995 Λιμόζ, 1996 Παναθηναϊκός, 2007 Ταού)

Ντούσαν Ίβκοβιτς (1993 ΠΑΟΚ, 1997, 1999 Ολυμπιακός, 2003, 2004, 2005 ΤΣΣΚΑ, 2012 Ολυμπιακός)
Πάμπλο Λάσο (2013, 2014, 2015, 2017, 2018, 2019, 2022)
Εργκίν Αταμάν (2003 Σιένα, 2000, 2001, 2019, 2021, 2022 Αναντολού Εφές, 2024 Παναθηναϊκός)

• 6: Γιάννης Ιωαννίδης (1988, 1989, 1990 Άρης, 1994, 1995 Ολυμπιακός, 1998 AEK)

Δημήτρης Ιτούδης (2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2021)
Αϊτο Γκαρθία Ρενέσες (1989 1990, 1994, 1996, 1997, 2000 Μπαρτσελόνα)

• 5: Γιώργος Μπαρτζώκας (2013, 2016, 2022, 2023, 2024)

Πίνι Γκέρσον (2000, 2001*, 2004, 2005, 2006 Μακάμπι)
Τσάβι Πασκουάλ (2009, 2010, 2012, 2013, 2014)
Σαρούνας Γιασικεβίτσιους (2018 Ζαλγκίρις Κάουνας, 2021, 2022, 2023 Μπαρτσελόνα, 2024 Φενερμπαχτσέ)

Οι νικήτριες ομάδες

Ρεάλ Μαδρίτης (11): 2023, 2018, 2015, 1995, 1980, 1978, 1974, 1968, 1967, 1965, 1964
ΤΣΣΚΑ Μόσχας (8): 2019, 2016, 2008, 2006, 1971, 1969, 1963, 1961
Παναθηναϊκός (6): 2011, 2009, 2007, 2002, 2000, 1996
Μακάμπι Τελ Αβίβ (6): 2014, 2005, 2004, 2001*, 1981, 1977
Βαρέζε (5): 1976, 1975, 1973, 1972, 1970
Ολυμπιακός (3): 2013, 2012, 1997
Ολίμπια Μιλάνο (3): 1988, 1987 ,1966
Γιουγκοπλάστικα/Σπλιτ (3): 1991, 1990, 1989
Ρίγα (3): 1960, 1959, 1958
Τσιμπόνα (2): 1986, 1985
Μπαρτσελόνα (2): 2010, 2003,
Βίρτους/Κίντερ Μπολόνια (2): 2001*, 1998
Καντού (2): 1983, 1982
Αναντολού Εφές (2): 2021, 2022
Φενέρμπαχτσε (1): 2017
Ζάλγκιρις (1): 1999
Παρτίζαν (1) : 1992
Μπανταλόνα (1): 1994
Λιμόζ (1): 1993
Μπάνκο ντι Ρόμα (1): 1984
Σαράγεβο (1): 1979
Ντιναμό Τιφλίδας (1): 1962

Οι τελικοί

• 1958: ΑSK ΡΙΓΑ-Ακαντέμικ Σόφια 86-81, 84-71 (Ρίγα/Σόφια)
• 1959: ASK ΡΙΓΑ-Ακαντέμικ Σόφια 79-58, 69-67 (Ρίγα/Σόφια)
• 1960: ASK ΡΙΓΑ-Ντιναμό Τιφλίδας 61-57, 69-62 (Τμπιλίσι/Ρίγα)
• 1961: ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ-ASK Ρίγα 61-66, 87-62 (Ρίγα/Μόσχα)
• 1962: ΝΤΙΝΑΜΟ ΤΙΦΛΙΔΑΣ-Ρεάλ Μαδρίτης 90-82 (Τζένεβα Ντιναμό)
• 1963: ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ-Ρεάλ Μαδρίτης 69-86, 71-74, 99-80 (Μαδρίτη/Μόσχα)
• 1964: ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Σπάρτακ Μπρνο 99-110, 84-64 (Μπρνο/Μαδρίτη)
• 1965: ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 81-88, 76-62 (Μόσχα/Μαδρίτη)
• 1966: ΣΙΜΕΝΤΑΛ ΜΙΛΑΝΟ-Σλάβια Πράγας 77-72 (Μπολόνια)

(η ΑΕΚ κατετάγη 4η αφού έχασε στον «μικρό» τελικό από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας με 83-62)

• 1967: ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Σίμενταλ Μιλάνο 91-83 (Μαδρίτη)
• 1968: ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Σπάρτακ Μπρνο 98-95 (Λιόν)
• 1969: ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ-Ρεάλ Μαδρίτης 103-99 (Μπαρτσελόνα)
• 1970: ΙΝΙΣ ΒΑΡΕΖΕ-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 79-74 (Σαράγεβο)
• 1971: ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ-Ινις Βαρέζε 67-53 (Αμβέρσα)
• 1972: ΙΝΙΣ ΒΑΡΕΖΕ-Γιουγκοπλάστικα 70-69 (Τελ Αβίβ)
• 1973: ΙΝΙΣ ΒΑΡΕΖΕ-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 78-66 (Λιέγη)
• 1974: ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Ινις Βαρέζε 84-82 (Ναντ)
• 1975: ΙΝΙΣ ΒΑΡΕΖΕ-Ρεάλ Μαδρίτης 79-66 (Αμβέρσα)
• 1976: ΜΟΜΠΙΛΤΖΙΡΤΖΙ ΒΑΡΕΖΕ-Ρεάλ Μαδρίτης 81-74 (Γενεύη)
• 1977: ΜΑΚΑΜΠΙ ΤΕΛ ΑΒΙΒ-Μομπιλτζίρτζι Βαρέζε 78-77 (Βελιγράδι)
• 1978: ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Μομπιλτζίρτζι Βαρέζε 75-67 (Μόναχο)
• 1979: ΜΠΟΣΝΑ ΣΑΡΑΓΕΒΟ-Εμερσον Βαρέζε 96-93 (Γκρενόμπλ)
• 1980: ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Μακάμπι Τελ Αβίβ 89-85 (Βερολίνο)
• 1981: ΜΑΚΑΜΠΙ ΤΕΛ ΑΒΙΒ-Σινουντίνε Μπολόνια 80-79 (Στρασβούργο)
• 1982: ΣΚΟΥΙΜΠ ΚΑΝΤΟΥ-Μακάμπι Τελ Αβίβ 86-80 (Κολωνία)
• 1983: ΦΟΡΝΤ ΚΑΝΤΟΥ-Μπίλι Μιλάνο 69-68 (Γκρενόμπλ)
• 1984: ΜΠΑΝΚΟΡΟΜΑ-Μπαρτσελόνα 79-73 (Γενεύη)
• 1985: ΤΣΙΜΠΟΝΑ ΖΑΓΚΡΕΜΠ-Ρεάλ Μαδρίτης 85-78 (Αθήνα)
• 1986: ΤΣΙΜΠΟΝΑ ΖΑΓΚΡΕΜΠ-Ζαλγκίρις Κάουνας 94-82 (Βουδαπέστη)
• 1987: ΤΡΕΙΣΕΡ ΜΙΛΑΝΟ-Μακάμπι Τελ Αβίβ 71-69 (Λωζάνη)

Final 4

• 1988: ΤΡΕΙΣΕΡ ΜΙΛΑΝΟ-Μακάμπι Τελ Αβίβ 90-84 (Γάνδη)

(ο Αρης κατετάγη 4ος αφού στο «μικρό» τελικό έχασε από την Παρτιζάν με 105-93)

• 1989: ΓΙΟΥΓΚΟΠΛΑΣΤΙΚΑ-Μακάμπι Τελ Αβίβ 75-69 (Μόναχο)

(ο Αρης κατετάγη 3ος αφού στο «μικρό» τελικό κέρδισε τη Μπαρτσελόνα με 88-71)

• 1990: ΓΙΟΥΓΚΟΠΛΑΣΤΙΚΑ-Μπαρτσελόνα 72-67 (Σαραγόσα)

(ο Αρης κατετάγη 4ος αφού στο «μικρό» τελικό έχασε από τη Λιμόζ με 103-91)

• 1991: ΠΟΠ 84-Μπαρτσελόνα 70-65 (Παρίσι)
• 1992: ΠΑΡΤΙΖΑΝ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙΟΥ-Μπανταλόνα 71-70 (Κωνσταντινούπολη)
• 1993: ΛΙΜΟΖ-Μπένετον Τρεβίζο 59-55 (Αθήνα)

(ο ΠΑΟΚ κατετάγη 3ος αφού στο «μικρό» τελικό νίκησε τη Ρεάλ Μαδρίτης με 76-70)

• 1994: ΜΠΑΝΤΑΛΟΝΑ-Ολυμπιακός 59-57 (Τελ Αβίβ)

(ο Παναθηναϊκός κατετάγη 3ος αφού στο «μικρό» τελικό νίκησε τη Μπαρτσελόνα με 100-83).

• 1995: ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Ολυμπιακός 73-61 (Σαραγόσα)

(ο Παναθηναϊκός κατετάγη 3ος, αφού στο «μικρό» τελικό νίκησε τη Λιμόζ με 91-77).

• 1996: ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ-Μπαρτσελόνα 67-66 (Παρίσι)
• 1997: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-Μπαρτσελόνα 73-58 (Ρώμη)
• 1998: ΚΙΝΤΕΡ ΜΠΟΛΟΝΙΑ-ΑΕΚ 58-44 (Βαρκελώνη)
• 1999: ΖΑΛΓΚΙΡΙΣ ΚΑΟΥΝΑΣ-Κίντερ Μπολόνια 82-74 (Μόναχο)

(ο Ολυμπιακός κατετάγη 3ος, αφού στο «μικρό» τελικό επικράτησε με 74- 64 της Τιμσίστεμ Μπολόνια).

• 2000: ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-Μακάμπι Τελ Αβίβ 73-67 (Θεσσαλονίκη)
• 2001: ΜΑΚΑΜΠΙ ΤΕΛ ΑΒΙΒ-Παναθηναϊκός 81-67 (Σουπρολίγκα) (Παρίσι)
• 2001: ΚΙΝΤΕΡ ΜΠΟΛΟΝΙΑ-Ταού 65-78, 94-73, 80-60, 79-96, 82-74 (Μπολόνια/Βιτόρια)
• 2002: ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ-Κίντερ Μπολόνια 89-83 (Μπολόνια)
• 2003: ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ-Μπενετόν Τρεβίζο 76-65 (Βαρκελώνη)
• 2004: ΜΑΚΑΜΠΙ-Σκίπερ Μπολόνια 118-74 (Τελ Αβίβ)
• 2005: ΜΑΚΑΜΠΙ-Ταού 90-78 (Μόσχα)

(ο Παναθηναϊκός κατετάγη 3ος, αφού στον «μικρό» τελικό επικράτησε μετά από δύο παρατάσεις (78-78κ.α., 84-84 α' παρ.) 94-91 της ΤΣΣΚΑ Μόσχας)

• 2006 ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ-Μακάμπι Τελ Αβίβ 73-69 (Πράγα)
• 2007 ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 93-91 (Αθήνα)
• 2008 ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ-Μακάμπι Τελ Αβίβ 91-77 (Μαδρίτη)
• 2009: Παναθηναϊκός-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 73-71 (Βερολίνο)

(ο Ολυμπιακός κατετάγη 4ος, αφού στο «μικρό» τελικό ηττήθηκε 95-79 από την Μπαρτσελόνα)

• 2010: ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ-Ολυμπιακός 86-68 (Παρίσι)
• 2011: ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-Μακάμπι 78-70 (Βαρκελώνη)
• 2012: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 62-61 (Κωνσταντινούπολη)
• 2013: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-Ρεάλ Μαδρίτης 100-88 (Λονδίνο)

(ο Παναθηναϊκός κατετάγη 4ος, αφού στο «μικρό» τελικό ηττήθηκε 74-69 από την Μπαρτσελόνα)

• 2014: ΜΑΚΑΜΠΙ-Ρεάλ Μαδρίτης 98-86 (Μιλάνο)
• 2015: ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Ολυμπιακός 78-59 (Μαδρίτη)
• 2016: Φενερμπαχτσέ-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 96-101 παρ., (83-83 κ.α.) (Βερολίνο)
• 2017: ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ-Ολυμπιακός 80-64 (Κωνσταντινούπολη)
• 2018: ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-Φενερμπαχτσέ 85-80 (Βελιγράδι)
• 2019: Αναντολού Εφές-ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ 83-91 (Βιτόρια)
• 2020: -
• 2021: Μπαρτσελόνα-ΑΝΑΝΤΟΛΟΥ ΕΦΕΣ 81-86 (Κολωνία)
• 2022: Ρεάλ Μαδρίτης-ΑΝΑΝΤΟΛΟΥ ΕΦΕΣ 57-58 (Βελιγράδι)
• 2023: Ολυμπιακός-ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ 78-79 (Κάουνας)