Από το Λονδίνο στο Τόκιο: ο Τζέιμς Μποντ, ο Νεϊμάρ και η κατάρα των Ιαπώνων…

Ολυμπιακοί Αγώνες Λονδίνο 2012, Ρίο 2016, Τόκιο 2021… Γιατί 2021; Η κατάρα!

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου μας άφησαν την οσμή από ένα ακριβό ευρωπαϊκό άρωμα να μας συντροφεύει… Το 2008 στο Πεκίνο, το 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο μετά στο Τόκιο… Η ευρωπαϊκή ήπειρος θα περίμενε 16 χρόνια να ακούσει το χτυποκάρδι των υπεραθλητών, να νοιώσει το βαρύ πάτημά τους στη γη της, να πανηγυρίσει τις επιδόσεις τους.

Λονδίνο, λοιπόν, και απ’ ότι έχει μείνει πίσω η τελετή έναρξης είναι αυτό που λάμπει ακόμα και συγκινεί…
Από τη βασίλισσα Ελισάβετ και τον Τζέιμς Μποντ που έφτασαν στο Ολυμπιακό Στάδιο με αλεξίπτωτο μέχρι τον Mr Bean που συνόδευε τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου, όλα ήταν άψογα κι ωραία σαν καλοπροετοιμασμένη γιορτή.

Κι έπειτα ήρθε ο Μπολτ με τις νίκες του, ο Μο Φάρα που θύμισε Βίρεν με δυο «χρυσά» σε 5.000 και 10.000, η ελληνική αποστολή με τη φτωχή συγκομιδή μεταλλίων (δύο χάλκινα) και όλα ήρθαν καθώς έπρεπε να έρθουν στην βρετανική πρωτεύουσα: χαλαρά…

Κι από το Λονδίνο στο Ρίο, τέσσερα χρόνια μετά: αυλαία για τον Γιουσέιν Μπολτ με τρία χρυσά μετάλλια ακόμα, παγκόσμιο ρεκόρ (μετά 23 χρόνια) στα 10.000 μέτρα των γυναικών από την Αλμάζ Αγιάνα, Μο Φάρα ξανά (σαν τον Βίρεν…) και η Βραζιλία, η Σελεσάο για να καταλάβετε, η εθνική ποδοσφαίρου, μετά το σεισμογενές 7-1 από τη Γερμανία στο Μουντιάλ του ’14 στο Μινειράο, εξιλεώθηκε (λέμε τώρα) με ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, το πρώτο της!

Ο Νεϊμάρ νίκησε τους Γερμανούς στα πέναλτι και έκλαψε πολύ, όχι γιατί φόρεσε στο στήθος χρυσό μετάλλιο ολυμπιακών διαστάσεων στο Μαρακανά, αλλά γιατί δεν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω και να σηκώσει- εκεί στο ίδιο στοιχειωμένο γήπεδο- ένα Παγκόσμιο Κύπελλο…
Και για να μην ξεχνάμε τα «δικά» μας: η Άννα Κορακάκη γύρισε από το Ρίο με δυο μετάλλια, ένα χρυσό κι ένα χάλκινο στη σκοποβολή πετυχαίνοντας κάτι ανεπανάληπτο: ήταν η πρώτη ελληνίδα αθλήτρια που κατέκτησε δύο μετάλλια στην ίδια διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων!

Κι ο Χριστός Λυτρωτής χάιδεψε τα φτωχόπαιδα στις φαβέλες και τους είπε μην στενοχωριέστε που δεν έχετε να φάτε, έφαγαν άλλοι για σας… Και τα παιδάκια πολύ το φχαριστήθηκαν που στο Ρίο είχαν Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά εκείνα δεν είχαν όρεξη να τους δουν γιατί πεινούσαν…

Κι ενώ όλα πήγαιναν ρολόι από το 1948, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δηλαδή, μια συμφορά που χτύπησε τον Κόσμο έστειλε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο να γίνουν όχι τέσσερα αλλά πέντε χρόνια μετά… Η συμφορά είχε όνομα: κορονοϊός! Και οι προληπτικοί θυμήθηκαν ότι και το 1940 οι Αγώνες ήταν προγραμματισμένοι να γίνουν στο Τόκιο, αλλά τους πρόλαβε ο Αδόλφος και πολύ φοβήθηκαν για τους οιωνούς, αλλά στο Τόκιο τίποτα δεν συνέβη… Απλά θεατές δεν πήγαν, τα στάδια και τα κλειστά γυμναστήρια έμεινα αδειανά και ο λοιμός είχε νικήσει. Επίσης, έλαμψε το άστρο του δικού μας Μίλτου Τεντόγλου και ευχόμαστε να λάμπει για χρόνια ακόμα…