Άθλος της Ασημίνας Ιγγλέζου: Παρά τις παραισθήσεις, τερμάτισε στον αγώνα του «666»

Αποκαλείται ο «Κύκλος των γιγάντων» (Tor des Geants) -ή, αλλιώς, ο αγώνας του «666»-, γιατί οι συμμετέχοντες έχουν περιθώριο να καλύψουν τα 350 χλμ. σε 6 μέρες, 6 νύχτες και 6 ώρες.

Η Ασημίνα Ιγγλέζου από τη Λαμία έγραψε τη δική της ιστορία, καθώς στα 10 χρόνια του αγώνα έγινε η πρώτη Ελληνίδα που καταφέρνει να τερματίσει.

Το πρώην μοντέλο, παρουσιάστρια και πλέον γραμματέας σε γνωστό γιατρό της Λαμίας τα τελευταία χρόνια έχει αφιερώσει τη ζωή της στον αθλητισμό και στο τρέξιμο απαιτητικών αγώνων που αγγίζουν τα όρια της ανθρώπινης αντοχής. Έτρεξε ασταμάτητα 141 ώρες και 31 λεπτά, δηλαδή έξι ολόκληρες ημέρες.

Την Κυριακή 8 Σπετεμβρίου μαζί με τη Γεωργία Μήτσιου ήταν οι δύο Ελληνίδες που βρέθηκαν στην εκκίνηση μαζί με άλλους 950 αθλητές και αθλήτριες από όλο τον κόσμο. Ύστερα από έξι ημέρες χωρίς διακοπή, ήταν μεταξύ 560 αθλητών και αθλητριών που κατάφεραν να τερματίσουν.

Μητέρα δύο παιδιών, της 19χρονης Ντανιέλας και της 11χρονης Σταυριάνας, η 39χρονη Ασημίνα ώρα με την ώρα κάνει την αποκατάστασή της και αναπληρώνει τις δυνάμεις της.

«Έβλεπα ανθρώπους και ήταν βράχια»

Η μαρτυρία της στο ethnos.gr για τις δυσκολίες που πέρασε κόβουν την ανάσα και προκαλούν ρίγη συγκίνησης. «Είχα ακούσει και είχα διαβάσει πως σε ακραίες συνθήκες αγώνα ο άνθρωπος αρχίζει και ζει μέσα σε παραισθήσεις. Δεν περίμενα πως θα το βίωνα, αλλά τελικά το έζησα. Μετά την τέταρτη ημέρα ασταμάτητου αγώνα και αϋπνίας ήθελα κάπου να σταματήσω για να κοιμηθώ. Πίεζα τον εαυτό μου να συνεχίσω. Άρχισα να βλέπω παραισθήσεις. Εβλεπα σκιές ανθρώπων και ζώων μπροστά μου. Άνοιξα τα χέρια μου για να δω αν είναι αλήθεια όλο αυτό, όμως έπεφτα πάνω σε βράχια. Θυμάμαι πως κοίταξα το ρολόι μου και ήταν 20 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα. Μία στιγμή μετά κοίταξα πάλι το ρολόι μου και ήταν 3 και 20 το πρωί. Δεν θυμόμουν πού έτρεχα για τρεις ώρες. Αυτό επαναλαμβανόταν μέχρι τον τερματισμό» λέει η Ασημίνα Ιγγλέζου.

«Πονούσε το σώμα μου»

Όσο για τις δύσκολες συνθήκες του αγώνα, είπε: «Δεν είχα ξαναβιώσει κάτι τέτοιο. Εκτός από το τρέξιμο, υπήρχαν και κομμάτια που έπρεπε να κάνεις αναρρίχηση. Η συνολική υψομετρική διαφορά του αγώνα, δηλαδή ανηφόρες, κατηφόρες, ήταν 27.000 μέτρα. Το μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα ήταν μέσα στον παγετώνα των Άλπεων, στα 3.200 μέτρα. Χιόνιζε ακατάπαυστα και η θερμοκρασία ήταν -6 βαθμοί Κελσίου. Ίσως και χαμηλότερα. Κρύωνα πολύ, παρότι φορούσα πολλά ρούχα. Με πονούσε το σώμα μου, το στομάχι μου, αλλά κατάφερα να νικήσω τον πόνο».

Το σημείο... μηδέν που παρ' ολίγον να παγώσει

Το σώμα της κυριολεκτικά μεταμορφώθηκε από την καταπόνηση, ενώ καθισμένη αναπαυτικά στον καναπέ του σπιτιού της σκέφτεται την πιο κρίσιμη στιγμή της προσπάθειάς της, όταν  μπήκε σε κίνδυνο η ζωή της: «Ύστερα από τέσσερις ημέρες συνεχόμενου αγώνα, είχα την ανάγκη να κοιμηθώ. Εψαχνα κάπου να ξαπλώσω για λίγο πλάι στο μονοπάτι. Έπιασα μια γωνιά και ήμουν έτοιμη να αποκοιμηθώ. Εκείνη τη στιγμή πέρασε ένας δρομέας και με τράβηξε όρθια. Συνειδητοποίησα πως, εάν κοιμόμουν, θα πάγωνα. Από εκεί και πέρα έπαθα σοκ και άρχισα να τρέχω πάλι χωρίς σταματημό. Έπειτα από 6 μέρες και 6 νύχτες τερμάτισα. Το σώμα μου είχε παραμορφωθεί. Τα νύχια μου είχαν φύγει. Οι αστράγαλοι είχαν γεμίσει υγρό. Είχαν πρηστεί τα γόνατά μου. Είχα μελανιάσει, δεν αισθανόμουν το σώμα μου και όταν ανακτούσα τις αισθήσεις μου ένιωθα έναν ατελείωτο πόνο».

«Σκεφτόμουν τον τερματισμό με την ελληνική σημαία»

Όπως είπε η Ασημίνα, είχε τη στήριξη της οικογένειάς της, του συζύγου της Φώτη, ενώ στο μυαλό της είχε συνέχεια τα παιδιά της και ειδικά την επιτυχία της μεγάλης της κόρης: «Η κόρη μου Ντανιέλα πέρασε στην Ιατρική. Με ευχαρίστησε πολύ αυτό. Θαύμασα την προσπάθειά της για να τα καταφέρει. Την είχα στο μυαλό μου και με ευχαριστεί που και η ίδια ακολουθεί τα βήματά μου στον αθλητισμό. Σκεφτόμουν τη στιγμή του τερματισμού με την ελληνική σημαία για κάνω όλους τους ανθρώπους μου υπερήφανους. Επίσης, σκεφτόμουν όλους αυτούς που πιστεύουν σε μένα ή που δεν με γνωρίζουν και θα αποτελούσα έμπνευση για να ξεκινήσουν τον αθλητισμό και το τρέξιμο».

«Ήμουν μόνη μου»

Μαζί με την Ασημίνα Ιγγλέζου στη γραμμή της εκκίνησης στον «Κύκλο των γιγάντων» (Tor des Geants) βρέθηκε για δεύτερη φορά και η Γεωργία Μήτσιου, που έχει στο ενεργητικό της πολλές συμμετοχές σε μεγάλες διοργανώσεις όπως το «Σπάρταθλο». Η συμμετοχή κάθε αθλητή στον αγώνα κοστίζει 750 ευρώ, ενώ μαζί με τα έξοδα μετάβασης και τον εξοπλισμό η αποστολή ξεπερνά τα 2.000 ευρώ. «Σε αντίθεση με άλλους αθλητές, δεν είχα υποστήριξη. Δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα. Ελπίζω μελλοντικά να βρεθεί κάποιος υποστηρικτής, αλλά, ακόμα και αν δεν βρεθεί, δεν σκέφτομαι τα έξοδα μπροστά σε αυτό το μεγαλείο της εμπειρίας που σου δίνει αυτός ο αγώνας. Έγινα πιο δυνατή και μου αφήνει παρακαταθήκη να κάνω μεγαλύτερα πράγματα στο μέλλον».

«Θα το επαναλάβω, σκέφτομαι και τα Ιμαλάια»

Η Ασημίνα Ιγγλέζου σκέφτεται το επόμενο μεγάλο εγχείρημα κάνοντας όνειρα για ανάβαση ή αγώνα στα Ιμαλάια, ενώ θα λάβει και πάλι μέρος στον «Κύκλο των γιγάντων» (Tor des Geants) του 2020: «Στην Ελλάδα έχω τρέξει σε όλους τους δύσκολους αγώνες. Ακόμα και τη διάσχιση της Πίνδου, που ήταν από τον Γράμμο μέχρι τους Δελφούς, μια απόσταση 650 χλμ. και 14 ημερών. Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι τα βουνά που έχουμε στην Ελλάδα είναι μεγάλα, αλλά δεν έχουν σχέση με τα βουνά τα οποία συνάντησα στις Άλπεις. Πραγματικοί γίγαντες. Σίγουρα θα τρέξω και το 2020, με στόχο όχι απλά τον τερματισμό, όπως είχα φέτος, αλλά έναν καλύτερο χρόνο. Από εκεί και πέρα θα ήθελα πολύ να συμμετάσχω σε μια αποστολή στα Ιμαλάια».