Στέγη: Ένα νησί μεταξύ Lost και ομηρικής Οδύσσειας

Γύρω μας, ο ωκεανός. Τα πάντα εδώ είναι πιθανά. Μπορεί να συντριβούν αεροπλάνα, να αναδυθούν γοργόνες και τέρατα, να συγκροτηθούν καινούριες πολιτείες, να γεννηθούν νέοι μύθοι και θρύλοι. Mια μυστηριώδης νήσος αναδύεται στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης.

Δύο χρόνια μετά τη «Μελαγχολία των δράκων», με την οποία συστήθηκε στο ελληνικό κοινό, ο Φιλίπ Κεν επιστρέφει στη Στέγη με την πιο πρόσφατη παραγωγή του, όπου μπλέκει την ομηρική «Οδύσσεια» με το τηλεοπτικό Lost, τον Ιούλιο Βερν με το μιούζικαλ και την εξορία με την ουτοπία. 

Μανιώδης συλλέκτης εντόμων από τα παιδικά του χρόνια και με παρελθόν στις εικαστικές τέχνες και τη σκηνογραφία, ο Φιλίπ Κεν δημιουργεί πάντα θαυμαστά θεατρικά οικοσυστήματα.

Όπως δηλώνει ο ίδιος: «Για τη σύλληψη μιας παράστασής μου, συχνά σκέφτομαι τοπία ή οποιονδήποτε μικρόκοσμο όπου μπορώ να εμβαπτίσω τους ηθοποιούς μου, ένα μέρος στο οποίο εκείνοι πρέπει, πάση θυσία, να καταστήσουν δυνατή τη ζωή».

Με αυτήν τη λογική, στο Crash Park («Πάρκο συντριβής»), όλα συμβαίνουν από επτά ερμηνευτές, γύρω από την κομμένη ουρά ενός φλεγόμενου αεροπλάνου, καρφωμένου σε ένα ερημονήσι.

Info

28-30 Δεκεμβρίου 2018, 20:30
Κεντρική Σκηνή - Διάρκεια: 1 ώρα και 45 λεπτά

Σύλληψη, Σκηνοθεσία & Σκηνογραφία: Philippe Quesne
Με τους: Isabelle Angotti, Jean-Charles Dumay, Léo Gobin, Yulka Hokama, Sébastien Jacobs, Thomas Suire, Thérèse Songue, Gaëtan Vourc'h

Συμπαραγωγή: Théâtre National de Bretagne (Ρεν), HAU (Βερολίνο), Munchner Kammerspiele (Μόναχο), Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Παράλληλη δράση
Σάββατο 29 Δεκεμβρίου
Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τον Philippe Quesne και τους συντελεστές.
Συντονισμός: Χριστιάνα Γαλανοπούλου, ιστορικός τέχνης, καλλιτεχνική διευθύντρια του MIRfestival.

Η Φαγούρα των Φτερών και η Μελαγχολία των Δράκων 

Ηθοποιοί, εικαστικοί, μουσικοί και ένας σκύλος: αυτή ήταν η βασική σύνθεση του Vivarium Studio, της θεατρικής ομάδας που δημιούργησε ο εικαστικός και σκηνογράφος Φιλίπ Κεν το 2003, με ιδρυτικό στόχο την έκθεση του ανθρώπινου είδους σε συνθήκες μικροβιολογικού εργαστηρίου. 

Το θαυμαστό και το μικροσκοπικό, η καθημερινότητα και η ακρότητα, το ψέμα του Θεάτρου και η αλήθεια της Φύσης• αυτό είναι το σταθερό οικοσύστημα μέσα στο οποίο ο Φιλίπ Κεν στήνει τα θεάματά του. Έχοντας πάντα για φόντο μια ιδιαίτερη θεματική και σκηνογραφία, οι παραστάσεις του αναπτύσσονται σε συνεργασία με τους ερμηνευτές, κατά τη διάρκεια των προβών. 

Η πρώτη παράσταση που σκηνοθέτησε, με τίτλο «La Démangeaison des ailes» («Η φαγούρα των φτερών», 2003), ήταν μια σειρά από δράσεις/ασκήσεις απογείωσης και πρόσκρουσης. 

Ακολουθώντας τις αρχές του παιχνιδιού Ντόμινο, η τελευταία σκηνή της εκάστοτε παραγωγής του «γεννά» για τον Φιλίπ Κεν την πρώτη σκηνή της επόμενης. Με αυτή τη λογική, το «Crash Park» προέκυψε ως συνέχεια του «Welcome to Caveland!» (2016), ενός έργου με θέμα τη ζωή επτά τυφλοπόντικων στα έγκατα της γης.

Στη «Μελαγχολία των Δράκων», το έργο με το οποίο η Στέγη σύστησε τον Φιλίπ Κεν στο ελληνικό κοινό, το 2016, η δράση διαδραματιζόταν σε ένα χιονισμένο τοπίο, με φόντο το ξεχαρβαλωμένο όχημα μιας μπάντας μεσήλικων hard-rockers.