Η «Πόλη» της Λούλας Αναγνωστάκη στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης: Ένα αποτέλεσμα που όχι μόνο μας αφορά, αλλά μας εμπεριέχει

Ο Ένκε Φεζολλάρι μετά την επιτυχημένη σκηνοθεσία του στην «Παρέλαση» και η Βάνα Πεφάνη μετά το «Διαμάντια και Μπλούζ» που έπαιξε δίπλα στις Τζένη Καρέζη και Ζωή Λάσκαρη, επιστρέφουν στη σημαντική Λούλα Αναγνωστάκη και στο εμβληματικό έργο της, «Πόλη», από την τριλογία της Πόλης.

Όπως αναφέρει ο Ένκε Φεζολλάρι στο σκηνοθετικό του σημείωμα, «η Ελισάβετ και ο Κίμων εγκαθίστανται σε μια πόλη που η Ελισάβετ ισχυρίζεται ότι γεννήθηκε. Ζουν σ' ένα διαμέρισμα και κάθε βράδυ καλούν έναν επισκέπτη. Τα παιχνίδια μνήμης και η παγίδα που στήνει το ζευγάρι στον καλεσμένο έχει το ίδιο μοτίβο, οριακά παιχνίδια υπαρξιακά και βίαια σαν ωρολογιακή βόμβα στα χέρια των προσώπων. Ένας αλληλοσπαραγμός και μια υπόσχεση ευτυχίας και διαφυγής από την πραγματικότητα αποτυπώνεται στο μονόπρακτο που παρακολουθεί ο Θεατής. Διαταραγμένες σχέσεις, η εισβολή του έξω κόσμου στο ήδη κλειστό νοσηρό τραυματισμένο κόσμο των Ηρώων, η αδυναμία επικοινωνίας και η διαστρέβλωση των σχέσεων είναι τα συστατικά που συνθέτουν το περιβάλλον που δρουν τα πρόσωπα του έργου.

Τα τραύματα του πολέμου, του Εμφυλίου, ο φόβος για την επανάληψη των οδυνηρών γεγονότων που βίωσαν οι πρωταγωνιστές του έργου και το παρόν μιας Πόλης πουν δεν έχουν θέση δημιουργεί και τους ωθεί σε επικίνδυνα παιχνίδια αναζήτησης ταυτότητας και μιας σύνδεσης παρελθόντος και μέλλοντος. Η πόλη νοσεί, τα ιερά και τα όσια έχουν καταρρεύσει, στις σύγχρονες Πόλεις τα βλέμματα είναι αποστασιοποιημένα, οι κάτοικοι στερημένοι, αποσιωπούν, φόβος και απόγνωση, η βία έχει ποτίσει τους κατοίκους, η Πόλη όχι μόνο θα σ ακολουθεί που λέει ο Καβάφης αλλά θα τραφεί από τη σάρκα σου, θα εισβάλλει και θα σε μετατρέψει σε Τέρας. Πώς να νικήσεις την μοναξιά σου, το υπαρξιακό κενό, πως να αφήσεις την κραυγή σου σε ένα κόσμο αποστειρωμένο, σε έναν κόσμο που ο ''Θεός'' λείπει; Οι Πόλεις δεν φλέγονται στο τέλος του έργου όπως σημειώνει η Λούλα, γιατί έχουν ήδη καεί .. και εμείς στις στάχτες της, εναπομείναντες μιας δυστοπίας που μας συμπεριλαμβάνει ως τους αποτυχημένους αυτής της ζωής να πορευόμαστε σε μια κοιλάδα απολεσθέντων στιγμών ευτυχίας και ονείρων, αναζητώντας την αθωότητα σε ένα ήδη καμένο Κόσμο χωρίς επιστροφή».

Η Λούλα Αναγνωστάκη έχει πει: «Δεν ανήκω στους δημιουργούς που ακολουθώντας μια διαλεκτική διαδικασία συνθέτουν ένα έργο με ανάγλυφα αίτια και αιτιατά. Εγώ βλέπω μόνο το αποτέλεσμα». Ένα αποτέλεσμα, ωστόσο, που όχι μόνο μας αφορά, αλλά μας εμπεριέχει.

Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη 5 Μαΐου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και θα παρουσιάζεται μέχρι τέλος του ίδιου μήνα. Συμμετέχουν οι Βασίλης Αφεντούλης, Βάνα Πεφάνη, Δημήτρης Μπούρας και ΈνκεΦεζολλάρι.