«Την κάναμε ταράτσα» στο Θέατρο της Ημέρας - Μια παράσταση για να ονειρευτούμε ξανά

Όταν το τρομερό παιδί της μουσικής επιθεώρησης ο Χρήστος Μουστάκας αποφασίζει να πιάσει την πένα του όλα μπορεί κάποιος να τα περιμένει... Στην παράσταση «Την κάναμε ταράτσα» (κείμενα και σκηνοθεσία δική του) στο Θέατρο της Ημέρας ένα είναι σίγουρο: ότι δεν θα βγεις ίδιος όπως μπήκες...

Μια παρέα διαφορετικών ανθρώπων ανεβαίνουν στην ταράτσα της πολυκατοικίας όπου ζουν και ξετυλίγουν με τους μονολόγους τους όσα πολλές φορές σκεφτόμαστε και δεν ομολογούμε. Σε ένα πολύ απλό σκηνικό με απλωμένη τη μπουγάδα, κάπου εκεί δίπλα από τα κρεμασμένα στα μανταλάκια ρούχα μια ελληνική σημαία. Μόνη της σε μια γωνιά να σου τραβά την προσοχή κάθε που το γέλιο ή το κλάμα την ώρα της παράστασης σε πνίγει...

Ξεχωριστοί, διαφορετικοί και μοναδικοί σε αυτό που κάνουν. Είτε όταν τραγουδούν το Πεπρωμένο του Δημήτρη Βασιλείου, είτε το Ναύτη του Μάνου Ελευθερίου, είτε της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ του Οδυσσέα Ελύτη...

Και είναι ακριβώς η κορύφωση να βλέπεις και να ακούς την Μαρία Χριστίνα Τζαβάρα, την υπέροχη Νανά να τραγουδά «μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου...», δίπλα στη μπουγάδα, δίπλα στην ελληνική σημαία, καθηλωμένη σε ένα αναπηρικό καροτσάκι που αυτή η χώρα για την οποία η Νανά τραγουδά, το έχει λησμονήσει...

Όμως, είναι ο πολιτισμός, η τέχνη και η αγάπη που καταφέρνει σ' αυτή τη χώρα της ελληνικής σημαίας δίπλα σε μια μπουγάδα, να κρατήσει ζωντανή την έννοια του υπάρχω όχι για να επιβιώνω, αλλά για να ζω.

Ακόμη κι αν τα εμπόδια είναι γιγαντιαία, η Νανά θα βρει τον τρόπο και τη δύναμη να βγάλει τη ζώνη ασφαλείας που τη δένει με το καρότσι της και θα πέσει στο πάτωμα για να χορέψει και να τραγουδήσει μαζί με τους υπόλοιπους καλλιτέχνες. Την Θεοδώρα Βάνα, την Αλεξάνδρα και Μαργαρίτα Λιναρδάτου, τον Κυριάκο Μιγγείρο, τον Δημήτρη Σιγάλα, τον Δημήτρη Φώτη και τον Χρήστο Μουστάκα. Είναι μία ακόμη στιγμή μέσα στην παράσταση που όλοι εμείς το λεγόμενο κοινό τραγουδάμε και χειροκρατάμε ρυθμικά, λες και είμαστε ανάμεσα σε μια παρέα αγαπημένων φίλων...

Αυτό το τρομερό παιδί ο Χρήστος Μουστάκας το έκανε πάλι το... θαύμα του. Με τα κείμενα, τη σκηνοθεσία αλλά και την ερμηνεία του καταφέρνει μέσω της Ταράτσας να μας ξεδέσει από τη ζώνη που μας κρατά δέσμιους. Να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε, να κλάψουμε, να γελάσουμε, να χορέψουμε και στο τέλος να ονειρευτούμε ξανά...

Για λίγες ακόμη Παρασκευές στο Θέατρο της Ημέρας