Μίνως Θεοχάρης στο ethnos.gr: «Εχω ξεχάσει πώς είναι να ερωτεύεσαι»

Ο Μίνως Θεοχάρης είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς, σκηνοθέτες και σεναριογράφους της γενιάς του. Είναι από εκείνους τους χαρακτήρες που δουλεύουν σκληρά και δίνουν έμφαση στις λεπτομέρεις. Λίγες ημέρες πριν από την πρεμιέρα του μιούζικαλ «Hedwig and the Angry Inch» στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, που έκανε μεγάλη επιτυχία την περασμένη χρονιά, ο ηθοποιός δίνει μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη στο ethnos.gr.

Η αιρετική Χέντβιγκ μαζί με την μπάντα της, «Τα εξANGRYωμένα εκατοστά», ξεκινάει τις εμφανίσεις της, την Παρασκευή 8 Μαρτίου, και καταρρίπτει όλους τους κανόνες, στο πιο απελευθερωτικό grunge party που έγινε ποτέ στην Αθήνα. Εκεί, θα διηγηθεί στους θεατές που βρέθηκαν στο κατάλληλο μέρος τη σωστή στιγμή, μια ιστορία για την αγάπη που σπάει όλα τα στερεότυπα. Μια παράσταση γεμάτη εκρηκτικές μουσικές στιγμές, ξεκαρδιστικά στιγμιότυπα αλλά και συγκίνηση, που ανατρέπει τις προκαταλήψεις και φέρνει στην συζήτηση τα δικαιώματα που διεκδικεί η ΛΟΑΤΚΙ + κοινότητα.

Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με τον ρόλο που έχετε στην παράσταση «Hedwig and the Angry Inch». Τι σας συγκινεί περισσότερο στον χαρακτήρα της Χέντγουιγκ;

Είναι τόσα πολλά που πραγματικά με δυσκολία θα προσπαθήσω να συμπυκνώσω τα όσα με αγγίζουν στην ιστορία της Χέντγουιγκ. Ο πυρήνας όμως, είναι η αναζήτηση του «άλλου μισού». Αυτό πιστεύω πως είναι και αυτό που συγκινεί τον περισσότερο κόσμο.

Εχετε εντοπίσει κοινά στοιχεία με τη ζωή της ηρωίδας σας; 

Η περιπλάνηση. Η αγάπη για τη μουσική. Οι απορίες σε σχέση με τον πατέρα της που δεν ήταν παρών. Η σχέση της με τον Τόμι. Μου θυμίζει σχέσεις που και εγώ είχα στο παρελθόν. Η σχέση με τον Λούθερ. Σε όλες μπορώ να βρω κοινά. Είναι σαν τις ζωές όλων μας αλλά μέσα από μια άλλη οπτική. Πιο πανκ.

Στο έργο παρακολουθούμε τη Χέντγουιγκ να ταλαιπωρείται έντονα από τους συντρόφους που επιλέγει. Πιστεύετε ότι ερωτευόμαστε αυτόν που μας καθρεφτίζει περισσότερο απ’ όλους τους άλλους ή όχι;

Πιστεύω πως ερωτευόμαστε όταν είμαστε έτοιμοι να μεγαλώσουμε, να ωριμάσουμε. Να αλλάξουμε δέρμα. Ερωτευόμαστε όταν είμαστε έτοιμοι να περάσουμε σε «άλλη πίστα». Κάποιες φορές καθρέφτες δικούς μας, κάποιες της οικογένειάς μας. Ισως και πλάσματα εντελώς άγνωστα. Είναι ανατρεπτικά τα ταξίδια του έρωτα.

Εσείς πώς είστε όταν ερωτεύεστε;

Εχω ξεχάσει πια. Έχει να μου συμβεί πολύ καιρό. Σίγουρα όταν συμβεί ξανά δε νομίζω ότι θα είναι το ίδιο με προηγούμενες φορές. Κάθε έρωτας φοράει άλλο κοστούμι και κάνει άλλη διαδρομή.

Πού οφείλεται η επιτυχία του «Hedwig and the Angry Inch» και τι στερεότυπα καταρρίπτει αυτό το έργο;

Η επιτυχία του οφείλεται στο ότι βγάζει τη γλώσσα σε αυτό που λέμε φύλο. Ηταν ένα έργο gender queer πριν ανοίξει αυτός ο διάλογος κοινωνικά. Και πέρα από αυτό. Με όχημα έναν gender queer χαρακτήρα μιλάει για την αγάπη. Και μιλάει με αλήθεια. Με τρυφερότητα. Γκρεμίζει όλες μας τις πεποιθήσεις και τις ξαναχτίζει γύρω από τη μια και μόνη αλήθεια. Την αγάπη. 

Πώς είναι η συνεργασία σας με την Κατερίνα Ντούσκα;

Η Κατερίνα είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να μου συμβεί σε αυτή την παράσταση. Είναι μία επαγγελματίας που δίνεται ολοκληρωτικά. Μια φωνή ανεπανάληπτη. Με εμπιστεύτηκε να την καθοδηγήσω στην πρώτη της θεατρική εμφάνιση και έχω να πω ότι με εξέπληξε η αφοσίωση της και το πόσο χαρισματική μπορεί να είναι και στην ερμηνεία ενός ρόλου. Είναι πολύ δύσκολος ο ρόλος που κάνει και πραγματικά είναι απολαυστική. Δεθήκαμε πολύ μέσα από το έργο. Μοιραστήκαμε πολλά και χαίρομαι που νιώθω ότι έχω κερδίσει μια φίλη που εκτιμώ και θαυμάζω απεριόριστα.

Παράλληλα, σκηνοθετείτε το μιούζικαλ «Απλή Μετάβαση» στο Ακροπόλ. Το θέατρο μπορεί να είναι ένας τρόπος για να προβληματιστεί ο θεατής πάνω σε καίρια ζητήματα της κοινωνίας;

Σίγουρα το θέατρο έπαιζε αυτόν τον ρόλο του καθρέφτη της κοινωνίας ανέκαθεν. Είναι χρήσιμο και απαραίτητο. Κάποιες φορές βοηθάει αρκετά, κάποιες βοηθάει για να εκτονωθεί ο κόσμος. Θεωρώ πως η «Απλή Μετάβαση» σίγουρα αποτυπώνει τον σύγχρονο Ελληνα της γενιάς μου και αυτό από μόνο του είναι πολύτιμο.

Η συνεργασία σας με τον Γιάννη Χουβαρδά στην παράσταση «Βασιλιάς Ληρ» στο Εθνικό Θέατρο πώς ήταν; Είναι τόσο απαιτητικός σκηνοθέτης όσο ακούγεται;

Είναι σαν ένα masterclass για επαγγελματίες η συνεργασία με τον Γιάννη Χουβαρδά. Είναι σα να δουλεύεις στο εξωτερικό. Και φυσικά οι απαιτήσεις είναι υψηλές αλλά πάντα σε κάνει να νιώθεις ότι υπάρχει εμπιστοσύνη. Εγώ προσωπικά απόλαυσα τη συνεργασία μας σε όλα τα επίπεδα. Μου αποκάλυψε αρκετά πράγματα για εμένα και τη δουλειά μου και ήταν ένα ταξίδι που σίγουρα με έχει κάνει καλύτερο. Για αυτό και για την ευκαιρία ν' αναμετρηθώ με έναν τόσο σπουδαίο ρόλο, του είμαι ευγνώμων.

Εχετε μάθει καλύτερα τον εαυτό σας μέσα από αυτή τη δουλειά και μέχρι πού φτάνουν τα όρια σας;

Τα όρια στους ανθρώπους μεταβάλλονται. Αλλάζουμε. Επίσης πιστεύω ότι αμβλύνονται μεγαλώνοντας. Το θέμα είναι να είμαστε διαθέσιμοι να διευρυνθούμε. Τόσο καλλιτεχνικά όσο και σαν άνθρωποι. Δεν έχω μάθει ακόμα τον εαυτό μου. Ίσως φευγαλέα να τον συναντώ σε στιγμές. Αν έχω μάθει κάτι από τη δουλειά αυτή, είναι να ψάχνω.

Μεγαλώνοντας υπήρχαν ΛΟΑΤΚΙ+ χαρακτήρες, με τους οποίους μπορούσατε να ταυτιστείτε;

Όχι, δεν θα το έλεγα. Γι' αυτό και μεγαλώνοντας ταυτιζόμουν περισσότερο με ήρωες από ταινίες κινουμένων σχεδίων.

Ποια είναι η γνώμη σας για τον τρόπο που βλέπουμε σήμερα τις ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητες στην ελληνική τηλεόραση; Εντοπίζετε αλλαγές σε σχέση με το παρελθόν;

Σίγουρα υπάρχει μεγαλύτερη ορατότητα και σίγουρα παρουσιάζονται με περισσότερους τρόπους. Η διαφορά είναι αξιοσημείωτη και χαίρομαι πολύ γι' αυτό, χωρίς βέβαια να σημαίνει πως δεν υπάρχει πάντα περιθώριο για μεγαλύτερη εκπροσώπηση.

Η πρώτη σας αντίδραση όταν μάθατε για την ψήφιση του νομοσχεδίου σχετικά με τα ομόφυλα ζευγάρια και την τεκνοθεσία ποια ήταν;

Συγκίνηση. Περηφάνεια. Χαρά. Ησυχία.

Πώς σχολιάζετε τα προσβλητικά και κακοποιητικά σχόλια που ακούστηκαν στο κοινοβούλιο αλλά τα κόμματα που ψήφισαν όχι, όπως το ΚΚΕ;

Όση θλίψη και απόγνωση να μου προκαλείται από όλα τα παραπάνω θεωρώ πως πάντα πρέπει ν' ακούγονται όλες οι απόψεις και να γίνονται σεβαστές. Ωστόσο, όταν ξεπερνάμε τα όρια και υπάρχουν προσβολές και κακοποιητικά σχόλια περνάμε σε άλλα μονοπάτια που μας απομακρύνουν και από τον πολιτισμό και από αυτό που θέλουμε να λέμε δημοκρατία. Οπότε εκεί θα με βρείτε αντίθετο κάθετα. Είναι διαφορετικό να διαφωνούμε και διαφορετικό να προσβάλουμε και να ασκούμε βία οποιασδήποτε μορφής.

Για ποια πράγματα αισθάνεστε περήφανος στη ζωή σας;

Για τα λάθη μου! 

Και πώς συμφιλιώνεστε με αυτά;

Ο χρόνος τα βάζει όλα στη θέση τους. Επίσης, τα λάθη είναι ο μόνος τρόπος να φτάσεις ακριβώς εκεί που θες. Ξέρεις καλύτερα προς τα πού πας και τι να αποφύγεις. Είναι απαραίτητα και τα χρειάζομαι τα λάθη.