Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Ατλάντα συγκλονίζονται από τρομοκρατικό χτύπημα

Ήταν 27 Ιουλίου του 1996. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Ατλάντα είχαν μπει στη 2η εβδομάδα τους, όταν μια βόμβα εξερράγη στο «Ολυμπιακό Πάρκο», την ώρα που περίπου 50.000 επισκέπτες παρακολουθούσαν μια συναυλία. Δύο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 111 τραυματίστηκαν. 

Λίγα λεπτά πριν από την έκρηξη, οι υπεύθυνοι ασφαλείας της Ατλάντα δέχτηκαν μια πληροφορία για ύπαρξη τσάντας με εκρηκτικό μηχανισμό στο χώρο της συναυλίας. Ακολούθησε άμεση κινητοποίηση για εκκένωση του χώρου. Η έκρηξη έγινε δίπλα σε πύργο που είχε κατασκευαστεί για την τοποθέτηση ηχητικών και φωτιστικών εξαρτημάτων.
Αυτόπτες μάρτυρες έκαναν λόγο για περισσότερα θύματα ενώ περιέγραφαν τραγικές εικόνες.

Οι Αμερικανοί που είχαν ξοδέψει κοντά στα 230 εκατ. δολάρια για σύγχρονά προγράμματα ασφαλείας και είχαν προσλάβει 30.000 αστυνομικούς και στρατιώτες για την φύλαξη των εγκαταστάσεων, απέτυχαν παταγωδώς! Μετά το Μόναχο, ο κόσμος θρηνούσε νεκρούς και τραυματίες σε Ολυμπιακούς Αγώνες, έπειτα από τρομοκρατική ενέργεια. 

Επτά χρόνια αργότερα ο 36χρονος Έρικ Ρόμπερτ Ρούντολφ συνελήφθη και ομολόγησε ότι αυτός ευθυνόταν για την βομβιστική επίθεση, αλλά και για μια σειρά άλλων τρομοκρατικών επιθέσεων. Δικάστηκε και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Να σημειώσουμε ότι κάποιος ειδικός φρουρός, ο Ρίτσαρντ Τζούελ είχε ανακαλύψει κι άλλες βόμβες και αρχικά υμνήθηκε ως ήρωας, για να κατηγορηθεί αμέσως μετά ως ύποπτος. Στη βάρδιά του τότε, ο Ρίτσαρντ Τζούελ είχε εντοπίσει στο «Ολυμπιακό Πάρκο» σάκο με τρεις βόμβες και κινητοποίησε τις Αρχές, βοηθώντας τους να εκκενώσουν τον χώρο πριν εκραγεί ο μηχανισμός, αποτρέποντας το θάνατο περισσοτέρων ανθρώπων.

Στην αρχή αποθεώθηκε, όμως γρήγορα θεωρήθηκε ύποπτος - κάτι που αποτέλεσε σκάνδαλο με εκτενή τηλεοπτικά και ρεπορτάζ με εντελώς αβάσιμες πληροφορίες και χωρίς αποδείξεις, που τον καταδίκασαν στο «λαϊκό δικαστήριο των Μedia». Αργότερα, ο Τζούελ, αθωώθηκε για όλες τις κατηγορίες, αλλά αυτό δεν απασχόλησε τα Media. Ο Τζούελ πέθανε στα 44 του χρόνια από καρδιά. Η περίπτωσή του έγινε ταινία από τον Κλιντ Ίστγουντ με τίτλο: «Η μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ»…

copyright: AP PHOTOS

Επίσης σαν σήμερα… και επειδή βρισκόμαστε σε περιβάλλον Ολυμπιακών Αγώνων, να καταγράψουμε ένα γεγονός που μνημονεύει ο Έντουάρντο Γκαλεάνο στο βιβλίο του «Οι Μέρες Αφηγούνται» - εκδόσεις Πάπυρος: «Σαν σήμερα έληξαν στο Ελσίνκι οι Ολυμπιακοί αγώνες του 1952. Ο Εμίλ Ζάτοπεκ, ένας ασυναγώνιστος δρομέας, δυνατός και γρήγορος, όπως μία ατμομηχανή, κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια. Στη χώρα του ανακηρύχθηκε εθνικός ήρωας και του δόθηκε ο βαθμός του συνταγματάρχη στον τσεχοσλοβακικό στρατό. Κάποια χρόνια αργότερα, το 1968, ο Εμίλ Ζάτοπεκ υποστήριξε τη λαϊκή εξέγερση και εναντιώθηκε στη σοβιετική εισβολή. Τότε ο συνταγματάρχης έγινε οδοκαθαριστής…».