«Μικρό καλοκαίρι»: Ο νησιώτικος οικισμός μία ώρα από την Θεσσαλονίκη για τις απόλυτες αποδράσεις του Οκτώβρη

Συμφωνούμε εξ αρχής: είναι, τύποις, ένας αμιγώς καλοκαιρινός προορισμός, μιας και έχει όλα όσα καθιστούν ελκυστικό ένα μέρος για την περίοδο Ιουνίου - Αυγούστου (υπέροχη θάλασσα στα δυο βήματα, άφθονο ήλιο, γραφικά στενά και ούτω καθεξής). Επίσης, συμβάλλει με τον τρόπο της στη λεκτική διαιώνιση του πολυφορεμένου ρητού «Σαν την Χαλκιδική δεν έχει».

Όμως, για όσους έχουν επισκεφτεί την Άφυτο (ή Άθυτο) το φθινόπωρο για ολιγοήμερες διακοπές ή έστω ένα Σαββατοκύριακο, ξέρουν πως είναι εξίσου μαγευτική και τον Οκτώβριο.

Γιατί, βλέπετε, σαν την Χαλκιδική δεν έχει ούτε μετά το τέλος του καλοκαιριού.

Covid-free

Τους θερινούς μήνες -ιδίως μετά το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου- η Χαλκιδική είχε «πληγεί» σε τεράστιο βαθμό από τον κορωνοϊό, με τα καθημερινά κρούσματα στην περιφερειακή της ενότητα (αλλά και σε αυτή της Θεσσαλονίκης, μιας και εξυπακούεται πως οι περισσότεροι επισκέπτες είναι Θεσσαλονικείς) να παρουσιάζουν ραγδαία αύξηση και σύσσωμο το πρώτο πόδι, όπου υπάγεται η Άφυτος, να φλερτάρει απροκάλυπτα με τον κόκκινο συναγερμό.

Flash forward 1 μήνα και μερικές ημέρες μετά: η κατάσταση τόσο στην Χαλκιδική όσο και στην Θεσσαλονίκη έχει παρουσιάσει σχεδόν καινοφανή βελτίωση στο θέμα της πανδημίας, μιας και καθημερινά τα νέα κρούσματα είναι κάτω από 10 (!), την στιγμή που στην Αττική, το κέντρο της διασποράς δηλαδή, μιλάμε για 200+ το 24ωρο.

Για ποιο λόγο στεκόμαστε σ' αυτή την παράμετρο τόσο πολύ;

Διότι η Άφυτος εκτός από πανέμορφη τον Οκτώβρη είναι και ασφαλής.

Πέτρινα σπίτια, λιθόστρωτοι δρόμοι, υπέροχη θέα

Η απόστασή που την χωρίζει από την Θεσσαλονίκη είναι κάτι παραπάνω από «ελκυστική»: μπορεί το καλοκαίρι το να πας στο πρώτο πόδι για μια βουτιά από την συμπρωτεύουσα να μοιάζει με απονενοημένο διάβημα (ίσως επειδή σε χτύπησε πολύ ο ήλιος; Ενδεχομένως...), μιας και θα χρειαστείς οριακά λιγότερο από μια αιωνιότητα και μία ημέρα, όμως το φθινόπωρο το πράγμα αλλάζει.

Η απόσταση Θεσσαλονίκη-Αφύτου με τον νέο δρόμο είναι το πολύ μία ώρα. Επομένως, το να φορτώσεις δυο πράγματα στο αυτοκίνητό σου Σάββατο πρωί στις 11:00, ας πούμε, και στις 12:00 να βρίσκεσαι στην Άφυτο δεν είναι όνειρο φθινοπωρινής νυκτός, αλλά άκρως εφικτός στόχος.

Μόλις φτάσει κανείς εκεί μπορεί να περιπλανηθεί στα υπέροχα σοκάκια νησιώτικου τύπου με τους λιθόστρωτους δρόμους, να αντικρίσει πληθώρα όμορφων πέτρινων σπιτιών και να γεμίσει γαλάζιο τα μάτια του με τη μοναδική θέα στον Τορωναίο Κόλπο. Tο γεγονός, βλέπεις, πως η Άφυτος είναι χτισμένη στην άκρη του βράχου που καταλήγει με έντονη κλίση στη θάλασσα την κάνει ξεχωριστή.

Στην κεντρική πλατεία με τα πολλά μαγαζάκια δεσπόζει η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, η οποία κατασκευάστηκε το μακρινό 1800, ενώ για τους λάτρεις της ιστορίας υπάρχει και το λαογραφικό μουσείο, στο οποίο εκτίθενται κατά βάση κεραμικές δημιουργίες και υφάσματα.

Φυσικά, αυτό που κάνει την Άφυτο να ξεχωρίζει είναι τα... μυριάδες μαγαζιά κατά μήκος των γκρεμών, εκεί που μπορεί κάποιος να γευτεί ακόμα και το φθινόπωρο φρέσκα ψάρια και να πιει το βραδάκι το ποτό του.

Ωστόσο, επειδή πλέον δε μιλάμε για 27 Ιουλίου, έχετε στο μυαλό σας πως το ντύσιμο πρέπει να είναι ελαφρώς πιο… βαρύ, καθώς τα περισσότερα μαγαζιά τα χτυπάει ο αέρας από παντού.

Μικρό καλοκαίρι

Φυσικά, το φθινόπωρο του 2020 διαφέρει εν συγκρίσει με κάθε προηγούμενο - και δεν στεκόμαστε μόνο στον κορωνοϊό και την εξάπλωσή του στην χώρα. Οι θερμοκρασίες ακόμα και τον Οκτώβριο παραμένουν εξαιρετικά υψηλές, πράγμα που είναι χαράς ευαγγέλιο για τον τυχερό επισκέπτη που θα επιλέξει την Άφυτο έστω και για λίγες ημέρες.

Ο λόγος, απλός: πέραν της παραλίας του χωριού η οποία είναι κάτι παραπάνω από μια χαρά, μπορεί κανείς να κάνει μπάνιο σε πληθώρα μαγικών καταγάλανων νερών.

Ειδικά χωρίς κίνηση (αυτή η ατέρμονη μάστιγα του καλοκαιριού...) έχει τη δυνατότητα να πάει κάποιος, φερ' ειπείν, για μια βουτιά στο Σάνυ (χάρμα ιδέσθαι) ή στο Πευκοχώρι (εξίσου χάρμα ιδέσθαι) ή την Καλλιθέα (λίγο περισσότερο χάρμα ιδέσθαι) ή, ακόμα-ακόμα, να φτάσει και μέχρι τα Αιγαιοπελαγίτικα μετά το Ποσείδι (το ξέρουμε ότι επαναλαμβανόμαστε, αλλά... χάρμα ιδέσθαι).

Οι ντόπιοι κάτοικοι βουτούν, και καλά κάνουν μιας και το επιτρέπει ο καιρός, μέχρι και τα τέλη του μηνός και ειδικά φέτος το ίδιο επιλέγουν να κάνουν και πάρα πολλοί Θεσσαλονικείς.

Μήπως να το σκεφτόσασταν, λοιπόν;

Τι είναι μια ώρα δρόμος μπροστά στον Παράδεισο;