Παλαιός Παντελεήμονας: Το χωριό που μάγεψε τον Θόδωρο Αγγελόπουλο είναι ένα οπτικό ποίημα

Σίγουρα, ναι: παίζει ρόλο η καινοφανής για τα ελληνικά δεδομένα, τότε, σκηνοθετική μαεστρία. Το ένα «μεγαλεπήβολο» πλάνο διαδέχεται το άλλο, η μουσική αγκαλιάζει υπέροχα το όλο οπτικό κομψοτέχνημα, οι φειδωλοί διάλογοι συμπληρώνουν το έργο τέχνης.

Πίσω στο 1980 ο αδικοχαμένος Θόδωρος Αγγελόπουλος γύρισε τον αριστουργηματικό «Μεγαλέξαντρο» φτάνοντας μέχρι τον λαμπερό Χρυσό Λέοντα της Βενετίας - και δικαίως, μιας και μιλάμε για την καλύτερη, ενδεχομένως, ταινία σ’ ολόκληρη τη φιλμογραφία του τεράστιου σκηνοθέτη.

Επομένως, ναι: για ορισμένα από τα εκπληκτικά πλάνα του φιλμ παίζει τεράστιο ρόλο ο ίδιος ο Αγγελόπουλος.

Ωστόσο, εξίσου σημαντικό είναι και το μέρος που γυρίστηκαν πολλές σκηνές της ταινίας: ο Παλαιός Παντελεήμονας στην Πιερία, ένα ονειρώδες μέρος του τότε, του τώρα, του πάντα.

Τι λέτε, πάμε μια «επίσκεψη»;

Στα 500 μέτρα υψόμετρο, 4 χλμ. από τη θάλασσα, «δίπλα» στην Θεσσαλονίκη

Για τους Θεσσαλονικείς ο Παλαιός Παντελεήμονας δεν είναι ένα άγνωστο και… εξωτικό μέρος. Σε απόσταση μικρότερη της μίας ώρας πια λόγω της Εθνικής Οδού, ο παραδοσιακός οικισμός που βρίσκεται στους βορειοανατολικούς πρόποδες του Κάτω Ολύμπου αποτελεί σχεδόν must για κάθε κάτοικο της συμπρωτεύουσας.

Δεδομένου του γεγονότος πως βρίσκεται πολύ κοντά στη θάλασσα (με τα νερά της παραλίας του να είναι πολύ πάνω του μετρίου και να ενδείκνυνται για μια «ενδιάμεση» βουτιά) αλλά και της απαράμιλλης ομορφιάς του τον χειμώνα, ο Παλαιός Παντελεήμονας παρουσιάζει συνεχή τουριστική άνοδο όλους τους μήνες του χρόνου (τουλάχιστον, εννοείται, την περίοδο προ πανδημίας που επιτρέπονταν οι μετακινήσεις).

Και, μεταξύ μας, είναι απολύτως λογικό. Στέκει στα 450 μέτρα υψόμετρο, είναι εξαιρετικά φιλόξενος και σύσσωμος ο οικισμός αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα παραδοσιακής μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής στην βόρεια Ελλάδα.

Σκέφτεστε κάτι καλύτερο;

Καταπράσινο τοπίο, μαγευτική θέα, υπέροχη πλατεία

Ο Παλαιός Παντελεήμονας βρίθει από ομορφιές και δικαιολογεί στο έπακρο τον ταξιδιωτικό χαμό που γίνεται για χάρη του. Οι κεραμιδοσκεπές και τα καλντερίμια σβήνουν αυτοστιγμεί από τη μνήμη τις εικόνες των πολύβουων πόλεων και τις αντικαθιστούν με άλλες, πολύ ωραιότερες, ενώ τα παλιά αρχοντικά και σπίτια που αναπαλαιώθηκαν έχουν μετατραπεί σε υπέροχους ξενώνες.

Η εκκλησία που δεσπόζει στο κέντρο της πλατείας (και που έχει δώσει το όνομά της σε όλον τον οικισμό) καθηλώνει, με την «συμβολή» των αιωνόβιων πλατάνων, τον επισκέπτη, ενώ ξεχωριστή μνεία αξίζει το ενετικό κάστρο της Πιερίας με την αδιανόητη θέα προς τη θάλασσα.  

Το κερασάκι στην ήδη εύγευστη τούρτα αποτελούν τα πέτρινα τειχάκια που συναντούμε σε όλο το χωριό, τα πολύχρωμα γλαστράκια, αλλά και το αναπαλαιωμένο… προϊστορικό σχολείο που μας ταξιδεύει σε μια άλλη εποχή.

Τα αυτοκίνητα, φυσικά, εντός του οικισμού απαγορεύονται (παρκάρει κανείς λίγο πριν την είσοδο), ενώ τα πλείστα όσα μαγαζάκια με σουβενίρ, είδη λαϊκής τέχνης, διακοσμητικά, δώρα και κοσμήματα σε αναγκάζουν να σταματήσεις και να… τσιμπολογήσεις κάτι ανά τακτά διαστήματα.

Φυσικά, μιας και μιλάμε για οικισμό στους πρόποδες του Ολύμπου, εξυπακούεται πως οι πιο ανήσυχες και περιπετειώδεις ψυχές μπορούν να βρουν πληθώρα πραγμάτων να κάνουν εκεί: ορειβατική ποδηλασία, αναρρίχηση και πεζοπορία μέχρι εξαντλήσεως των ψυχικών και σωματικών αποθεμάτων είναι μερικές από τις επιλογές που έχουμε για τον χειμώνα, μιας και το καλοκαίρι μονοπωλεί το ενδιαφέρον το μπάνιο στη θάλασσα.

Κι επειδή καλά όλα αυτά, αλλά η όρεξη με τόση εκγύμναση ανοίγει και δεν κλείνει αν δεν ικανοποιηθεί ο επισκέπτης σε γαστριμαργικό επίπεδο, οι παραδοσιακές ταβέρνες με τοπικές λιχουδιές σας περιμένουν για να φλερτάρετε με την υπερβολή, όπως με ανοιχτές υγρές αγκάλες σας περιμένει και το «διαβόητο» τσίπουρο από κούμαρα του Ολύμπου (το οποίο το πίνουμε με μέτρο, γιατί… μόνο ελαφρύ δεν το λες).

Ο Παλαιός Παντελεήμονας, εν ολίγοις, είναι ένα μαγικό, ήσυχο μέρος που θα ικανοποιήσει ποικιλοτρόπως ακόμα και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη. Και θα το κάνει παραμένοντας πανέμορφος, σαν ζωγραφιά.

Ή, ακριβέστερα, σαν το καλύτερο πλάνο που γύρισε ποτέ του ο Θόδωρος Αγγελόπουλος...