Aίγινα: Ώρα αργαντινή...

Κοντινή, οικεία και ταυτόχρονα τόσο ακαταμάχητη, σε περιμένει πάντα για να ανακαλύψεις τις γωνιές της. Ακόμη κι αν τις έχεις ξαναδεί. Την λάτρεψαν ποιητές και καλλιτέχνες, συγγραφείς και πολιτικοί. Αλλά πάνω απ΄όλα της ...χαρίστηκε απλόχερα ο ήλιος κι ο Σαρωνικός. Η 'Αννα Σαρρή την περπάτησε απ΄άκρη σ΄άκρη και μοιράζεται μαζί μας τον δικό της "Θησαυρό της Βαγίας". Η Αίγινα. 

Στάθηκα στο φανάρι, λίγο μετά τις στήλες του Ολυμπίου Διός, στην αρχή της Λ. Συγγρού. Κάθε πρωί στέκομαι εκεί, πηγαίνοντας για τη δουλειά μου. Μια μηχανή, από εκείνες τις τεράστιες, στάθηκε δίπλα μου. Πήγα λίγο πιο μπροστά γιατί μου έκρυβε τη θέα. Φαίνεται πως ο αναβάτης της μηχανής έκρινε πως έπρεπε να κάνει το ίδιο. Λίγο πιο μπροστά κι εκείνος. Κι όσο έκανα λίγο πιο μπροστά εγώ, άλλο τόσο πήγαινε λίγο πιο μπροστά κι εκείνος.

"Αγναντεύω την Αίγινα", του λέω. "Να, εκεί κάτω! στο βάθος του ορίζοντα".

Γύρισε, κοίταξε, έμεινε εκεί! Το φανάρι άναψε. Έφυγα. Όταν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή, η ματιά φθάνει ως κάτω, στο τέρμα της λεωφόρου, στη θάλασσα, το μάτι σε ξεγελά, μια δρασκελιά μοιάζει να σε χωρίζει από το απέναντι νησί. Εκεί, στο κέντρο του Σαρωνικού δεσπόζει αγέρωχη η αρχόντισσα, η αγαπημένη του Καποδίστρια και του Αγίου Νεκταρίου, τυλιγμένη στα καταγάλανα νερά της, η Οινώνη της αρχαιότητας ή Οινοποία, που σημαίνει ο τόπος του καλού κρασιού, η σημερινή Αίγινα.

Δείτε περισσότερα στο carnetdevoyage.gr