Χιλή: Η μακρόστενη γη των μποέμηδων Λατινοαμερικανών

«Ευχαριστώ τη ζωή που μου έδωσε τόσα πολλά...», έγραψε η σπουδαία Χιλιανή τραγουδοποιός Βιολέτα Πάρα και το τραγούδι της ήταν από τα πιο αγαπημένα του προηγούμενου αιώνα. «Gracias a la vida» είπε από την πλευρά του και ο Βαγγέλης Πρωτόπαπας που είχε τη τύχη να ταξιδέψει στη χώρα του Νερούδα, από το Σαν Πέδρο, στο Σαντιάγκο και το Βαλπαραϊζο, απολαμβάνοντας μοναδικές εμπειρίες...

Πάντα πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω ότι τα σύνορα είναι δημιούργημα του μυαλού. Αυτό ακριβώς ένιωσα όταν είχαμε φτάσει μπροστά στο συνοριακό φυλάκιο της Βολιβίας, ένα παράπηγμα μέσα στο χιονισμένο τοπίο που έγραφε «Migración Bolivia», και ετοιμαζόμαστε να περάσουμε τη γραμμή των συνόρων για να μπούμε  στη Χιλή. Το τοπίο συνεχιζόταν ίδιο και απαράλλακτο. Ξερό, άνυδρο, γοητευτικό. Αυτό που άλλαζε ήταν η υποδομή της μετακίνησής μας. Η Χιλή είναι σαφώς μια πιο πλούσια χώρα από τη Βολιβία και αυτό το αισθανθήκαμε αμέσως.

Κατηφορίζοντας μια ατελείωτη κατηφόρα από άσφαλτο, μετά από τόσο χωματόδρομο  αφήσαμε  τα ψηλά βουνά της Βολιβίας και φτάσαμε στο οροπέδιο του San Pedro de Atacama στα 2440 μέτρα. Το San Pedro de Atacama είναι ένα μικρό πλιθόκτιστο χωριό στο χρώμα του πηλού που θυμίζει πολύ «Άγρια Δύση» ώστε να νομίζεις ότι από κάπου θα βγει ο Κλιντ Ίστγουντ ή ο Λούκυ Λουκ… Κτισμένο μέσα στην έρημο Atacama,  την πιο άνυδρη έρημο της γης (100 φορές πιο ξερή από τη δεύτερη πιο άνυδρη περιοχή της γης που είναι η «κοιλάδα του Θανάτου» στις ΗΠΑ) έχει προσαρμοστεί απόλυτα στον περιβάλλοντα χώρο.

Διαβάστε περισσότερα στο carnetdevoyage.gr