Το ελληνικό χωριό που είναι χτισμένο δίπλα σε κρατήρα ηφαιστείου – Μοναδικά πλάνα

Λίγα χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα, στο Σαρωνικό κόλπο, βρίσκεται το ηφαίστειο των Μεθάνων, το οποίο ανήκει στο ηφαιστειακό τόξο του νότιου Αιγαίου, έχοντας έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα μεταξύ της περιόδου 276 έως 239 π.Χ.

Σύμφωνα με καταγραφή που πραγματοποιήθηκε το 1987, η χερσόνησος απαριθμεί συνολικά τριάντα υποθαλάσσιους και χερσαίους κρατήρες, με γνωστότερο όλων αυτόν της Καμμένης Χώρας.

Η έκρηξη του ηφαιστείου τοποθετείται έπειτα από αναφορές γνωστών αρχαίων ιστορικών στα χρόνια της βασιλείας του Αντιγόνου του Γονατά (277-240 π.Χ.). Μάλιστα ο Οβίδιος αναφέρει ότι η γύρω περιοχή ήταν μία εκτεταμένη και πλούσια σε καρπούς πεδιάδα, μα η σφοδρή έκρηξη σκέπασε για πάντα ένα μεγάλο τμήμα της με τεράστιους όγκους λάβας και τέφρας.

Το χωριό της Καμμένης Χώρας, είναι χτισμένο "πλάι" στον γνωστό κρατήρα, χωρίς όμως να γνωρίζουμε ακριβή ημερομηνία κατοίκησης, σύμφωνα με το Travel Inspiration. Η απότομη πλαγιά βόρεια του οικισμού είναι σκεπασμένη με σκουρόχρωμους όγκους στερεοποιημένης λάβας, συνθέτοντας ένα τοπίο σπάνιας ομορφιάς. Τα μικρά ολόλευκα γραφικά σπίτια του χωριού με τις κεραμιδένιες στέγες, ακουμπούν στο έφορο έδαφος, ατενίζοντας καθημερινά τη μανία της φύσης, μα κοιτούν ειρηνικά τη μαγεία του ηφαιστείου και συνυπάρχουν με αυτήν.

Εξαιτίας της ιδιαιτερότητας του εδάφους, σχηματίστηκαν πολλές μικρές σπηλιές που αξιοποιήθηκαν κατάλληλα από τους κατοίκους. Κατά τους χειμερινούς μήνες οι σπηλιές έβγαζαν ζεστό αέρα με αποτέλεσμα οι βοσκοί να τοποθετούν εκεί τα ζωντανά τους, σε αντίθεση με το καλοκαίρι που παρέμεναν δροσερές και χρησιμοποιούνταν ως ένα είδος φυσικού ψυγείου με αυτοσχέδιες πόρτες.

Ο κρατήρας της Καημένης Χώρας έχει βάθος περίπου 50μ. και διάμετρο 100μ., ενώ το ανώτερο ύψος του κώνου του φτάνει τα 425μ. Η απόσταση από το χωρίο είναι σχετικά μικρή, μόλις 30 λεπτά, αρκεί να ακολουθήσει κανείς το ήπιο αρχικά μονοπάτι που είναι χαραγμένο στη λάβα και βρίσκεται στη βάση του λόφου. Έπειτα γίνεται λίγο απότομο όμως η εμπειρία της ανάβασης είναι πραγματικά μοναδική, όπως μοναδική είναι και η δροσερή αίσθηση που σε περιβάλει φτάνοντας στην καρδιά του ανενεργού πια κρατήρα.