Τηλεόραση|31.05.2020 16:32

Άγριες μέλισσες - Λάμπρος Κωνσταντέας: Ο Ιορδάνης θα κάνει τα πάντα για τη Δρόσω

Αλέξης Μίχας

Εισέβαλε με ρόλο-κλειδί στις «Αγριες μέλισσες», διεκδικώντας την καρδιά της Δρόσως και φέρνοντας μεγάλες ανατροπές. Ο 26χρονος ηθοποιός και τελειόφοιτος της Φιλοσοφικής Λάμπρος Κωνσταντέας μιλά για τον ρόλο τού Ιορδάνη στη σειρά εποχής του ΑΝΤ1, αποκαλύπτει τις εξελίξεις που έρχονται και εξηγεί πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με την υποκριτική.

Να ξεκινήσω με τα τρέχοντα. Πώς ήρθε ο ρόλος του Ιορδάνη στις «Αγριες μέλισσες»;

Με προσέγγισε η Μιράντα Ρωσταντή -casting director της σειράς- με την αφοπλιστική ευγένειά της, ώστε να βρεθούμε και με τον σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρίτο για ένα δοκιμαστικό, όπως και άλλοι νέοι ηθοποιοί φυσικά. Στη συνάντηση ένιωσα πως κάτι όμορφο θα συμβεί και είμαι ευγνώμων που με εμπιστεύτηκαν.

Ο ήρωας παίζει καταλυτικό ρόλο στην ιστορία της Δρόσως, καθώς θα τη διεκδικήσει. Πώς θα γίνει η πρώτη γνωριμία τους και πώς θα εξελιχθεί;

Ο Ιορδάνης αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου την ευθύνη της οικογενειακής επιχείρησης, αφού έχασε τον πατέρα του πρόσφατα. Οταν μέσω της δουλειάς θα αντικρίσει τη Δρόσω, θα είναι και η στιγμή που αποφασίζει πως κάτι πρέπει να κάνει ώστε να γνωρίσει αυτό το κορίτσι. Είναι μια έλξη πηγαία. Θα κάνει πολλές απόπειρες για να το πετύχει αυτό. Η στιγμή κατά την οποία συναντά τη Δρόσω, όμως, είναι αδιαμφισβήτητα δύσκολη. Θα αντιμετωπίσει ένα ακατανόητο, για εκείνον, τείχος. Δεν θα διστάσει όμως να ζητήσει βοήθεια από όποιον του την προσφέρει. Αλλωστε η ανάγκη του για συντροφικότητα τον καθοδηγεί και θα τον κάνει να δοκιμάσει όλους τους πιθανούς τρόπους προσέγγισης. Διακριτικούς και μη! Πάντα όμως χωρίς να προσβάλλει το κορίτσι που τόσο δυνατά τον έλκει.

Η Ελένη τι θέση θα πάρει;

Η Ελένη είναι και μάνα και πατέρας για τις αδελφές της. Σκοπός της είναι να προστατεύει εκείνες και την τιμή τους. Θέλει να είναι σίγουρη ότι πήραν την καλύτερη δυνατή επιλογή για την ευτυχία τους. Αυτό είναι κάπως οξύμωρο, γιατί τα «συμφέροντα» των δύο αδελφών της δεν είναι πια συμβατά. Επιπλέον, ο Ιορδάνης είναι ένας ευγενής άγνωστος για εκείνη. Ετσι, το να πείσει τη Δρόσω για τους σκοπούς του συμπεριλαμβάνει και το να περάσει το «τεστ» της Ελένης.

Οταν πήρες τα πρώτα σενάρια στα χέρια σου, ποιο κοινό σημείο εντόπισες αμέσως με τον ήρωα και ποια χαοτική διαφορά σε θέμα χαρακτήρα με εσένα;

Ο Ιορδάνης συνδέεται βαθιά με την οικογένειά του. Ακόμα κι αν δεν την έχει πια, αποτελεί πρότυπο για τη ζωή του. Πιστεύει στις αρχές που έχτισαν από κοινού. Ταυτίζομαι απόλυτα με αυτό. Βέβαια, ο Ιορδάνης οδηγείται άφοβα, χωρίς δεύτερη σκέψη, από το συναίσθημά του. Προσωπικά, συνήθως θα επεξεργαστώ τα πράγματα πριν δράσω, ακόμα κι αν τελικά ακολουθήσω το ένστικτό μου.

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την υποκριτική και ποια ήταν η πορεία στη συνέχεια;

Δεν ήταν παιδικό όνειρο για μένα. Οι γονείς μου ωθούσαν τα αδέρφια μου και εμένα να δοκιμάσουμε πράγματα. Ετσι, μπήκα και στη θεατρική ομάδα του γυμνασίου. Σταδιακά ήθελα να αφιερώνω εκεί ολοένα και περισσότερο χρόνο. Επεισα όμως τον εαυτό μου ότι αν θα έκανα θέατρο, θα ήταν παράλληλα με τη «σταθερή μου δουλειά». Αυτή είναι άλλωστε η ελληνική νοοτροπία για τα επαγγέλματα τέχνης – «είναι πάρεργο». Φοιτητής πια, κατάλαβα πως η ανάγκη μου δεν καλυπτόταν από την ερασιτεχνική πλευρά του θεάτρου. Μάζεψα λοιπόν τα κουράγια μου και έδωσα εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού. Ηταν ίσως η ουσιαστικότερη προσωπική μου επανάσταση. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία…

T

Από τη φοίτηση στο Εθνικό ποια στιγμή θυμάσαι πιο έντονα;

Αδύνατο να επιλέξω! Περάσαμε τρία χρόνια από καθημερινά 10ωρα στη σχολή. Νιώθω περήφανος και τυχερός που ήμουν μέλος αυτής της ομάδας. Μοιραζόμαστε τον «παροξυσμό» της εισαγωγής στη σχολή, το «βήμα» του καθενός μας επι σκηνής, τις απογοητεύσεις. Τη «μετακόμιση» από τη σχολή στη Νέα Σκηνή του Εθνικού για τις πτυχιακές μας παραστάσεις. «Κυνηγητά» στην Πειραιώς. Και η λίστα συνεχίζει… Ηταν σαν μια ζωή «τελεία», σε τρία έτη.

Παρά το νεαρό της ηλικίας σου, έχεις ήδη διακεκριμένη θεατρική παρουσία. Υπάρχει κάποια παράσταση που ξεχωρίζεις και για ποιον λόγο;

Δουλεύω μόλις τρία χρόνια. Επομένως δεν θεωρώ «διακεκριμένη» την πορεία μου. Εχω ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μου και ελπίζω να συναντηθώ με καλλιτέχνες που θαυμάζω – με πραγματικά «διακεκριμένες» πορείες. Αν και είναι δύσκολο να ξεχωρίσω μία παράσταση, η πρώτη μου δουλειά στο ΘΟΚ («Φυλές», σκην. Αθηνάς Κάσιου) ήταν στιγμή που με καθόρισε. Είχε όλα όσα θαυμάζω σε μια θεατρική συνάντηση και με έκανε να πιστέψω ότι το «ιδανικό» στο θέατρο είναι εφικτό.

Σημαντική και η κινηματογραφική σου παρουσία, κυρίως σε μικρού μήκους ταινίες. Πώς φαντάζεσαι το επόμενο βήμα σου στη μεγάλη οθόνη;

Ο κινηματογράφος είναι μια αγάπη που μεγαλώνει μέσα μου με τα χρόνια. Είχα τη χαρά να βρεθώ με ανθρώπους που αγαπούν αυτό που κάνουν. Ετσι άρχισα να ανακαλύπτω τη μαγεία του. Εύχομαι σύντομα να βρεθώ σε περισσότερα projects και να ζήσω την εμπειρία της συνδημιουργίας μιας ταινίας μεγάλου μήκους.

Επί πτυχίω στη Φιλοσοφική. Πώς συνδυάζεται φιλοσοφία και υποκριτική τέχνη;

Είμαι στο Τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ. Είναι φιλολογικό τμήμα, που σε πρώιμο στάδιο των σπουδών επιλέγεις κατεύθυνση (επέλεξα Ψυχολογία). Παρακολούθησα στενά μέχρι τη στιγμή που μπήκα Εθνικό – το πρόγραμμα πια δεν το επέτρεπε. Μέσω λοιπόν της ψυχολογίας, της λογοτεχνίας, της ιστορίας, της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, της φιλοσοφίας, γνωρίζεις μεγάλα κείμενα. Την καταγωγή και ρεύματα της ποίησης και της λογοτεχνίας στον χρόνο. «Ψηλαφίζεις» την πορεία της ανθρώπινης σκέψης και αυτών που διαμορφώνουν το άτομο. Ενα πεδίο μελέτης αυταπόδεικτα συγγενικό με την υποκριτική, που μου χάρισε ένα ευρύτερο πεδίο αναφορών.

T

«Η τηλεόραση μου είναι άγνωστο βίωμα. Εκτιμώ τις δυνατότητές της, αλλά συνήθως, όπως οι περισσότεροι από εμάς νομίζω, λόγω συνθηκών φυσικά, όχι το αποτέλεσμά της». Το είχες πει σε συνέντευξή σου τον περασμένο Σεπτέμβριο. Η πρώτη εντύπωση που σου αφήνει μέσω των «Μελισσών» ποια είναι;

Δεν αλλάζω αυτό που είπα! Γι’ αυτό νιώθω τυχερός που ξεκινάω στις «Μέλισσες». Μια παραγωγή που θαύμασα ως θεατής. Τη «ζήλεψα» για την αισθητική της και τους συντελεστές της, που είναι όλοι εξαιρετικοί. Ετσι ένιωσα ασφαλής να το τολμήσω. Ελπίζω το αποτέλεσμα της συμμετοχής μου να μας δικαιώσει όλους – πως κάνει αυταπόδεικτα τόσο καιρό η δουλειά τους.

«Ηθοποιός δεν γίνεσαι. Γεννιέσαι». Το είπε, μεταξύ πολλών άλλων καλλιτεχνών, και ο Κώστας Βουτσάς σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις. Εσύ τι πιστεύεις;

Νομίζω ο ηθοποιός Φρανσουά Ταλμά είπε πως ταλέντο είναι «η μείξη εξαιρετικής ευφυΐας (κατανόησης) και ευαισθησίας (ενσυναίσθησης)». Ποιότητες που ενυπάρχουν και «δουλεύονται» μέσα μας, όσο εμείς τις εξελίσσουμε. Γενικά πιστεύω στο ταλέντο, με την έννοια της κλίσης – που δημιουργείται μέσα από τα ερεθίσματα και τις προσλαμβάνουσες που εισπράττουμε μεγαλώνοντας. Δεν πιστεύω λοιπόν πως όλοι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα το ίδιο καλά. Γι’ αυτό άλλωστε είμαστε και όλοι απαραίτητοι. Ομως οι άνθρωποι δεν είμαστε «προκαθορισμένοι εκ γενετής». Αλλωστε, μεγάλοι δάσκαλοι λένε ότι η υποκριτική είναι διά βίου εκπαίδευση. Και πως μόνο με ταλέντο κανείς δεν έφτασε πολύ μακριά…

Μακριά από θέατρο, τηλεόραση και όλες τις καλλιτεχνικές σου δραστηριότητες, πώς σου αρέσει να αξιοποιείς τον ελεύθερο χρόνο σου;

Σε περιόδους δουλειάς προσπαθώ να αντισταθμίσω το στρες κρατώντας χαλαρούς ρυθμούς. Οπότε είμαι πολύ του σπιτιού, του στενού κύκλου ανθρώπων. Τα μέρη με πολύ κόσμο συχνά απομυζούν πολλή ενέργεια. Μπορώ να βλέπω ταινίες ακατάπαυστα, ενώ ένα βιβλίο σε ήρεμη στιγμή είναι ψυχοθεραπευτικό. Και για να μην το βαραίνουμε πολύ, μονίμως ανυπομονώ για το καλοκαίρι. Να βρω τη θάλασσα και τον ήλιο σε κάποια ήρεμη παραλία. Ευτυχία!

Οι «Αγριες μέλισσες» προβάλλονται από Δευτέρα έως Πέμπτη, στις 22.45, στον ΑΝΤ1.

ΑΝΤ1Άγριες μέλισσεςΛάμπρος Κωνσταντέας