Πέγκυ Τρικαλιώτη «Η TV που έχουμε είναι κομμάτι της κρίσης»

Η Πέγκυ Τρικαλιώτη λέει τη γνώμη της για τη τηλεόραση του σήμερα, αναφέρεται σε σειρές που είχε πρωταγωνιστήσει και αποκαλύπτει το μεγαλύτερο της όνειρο.

Η φετινή θεατρική σεζόν σας βρίσκει στην παράσταση «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν»…

Το έργο αυτό του Μπρεχτ ανεβαίνει και πάλι από τις 2 Οκτωβρίου για 2^η σεζόν και για 30 παραστάσεις στο θέατρο Θησείον λόγω της περσινής επιτυχίας. Το συγκεκριμένο έργο εστιάζει στα βασικά ερωτήματα του ανθρώπου για το θάνατο, για την καλοσύνη, για την κακία, για το ποιο λόγο είμαστε εδώ. Για τον έρωτα, για την αγάπη, για την εξουσία, για τη θρησκεία, για τη μητρότητα. Και το βασικότερο ερώτημα που θέτει είναι αν είναι δυνατόν ένας καλός άνθρωπος να μπορέσει να επιβιώσει σε μια  τόσο διεφθαρμένη κοινωνία.

Ποιος είναι ο ρόλος σας στην παράσταση;

Ο δικός μου ρόλος είναι ένας διπλός ρόλος. Κάνω το καλό άνθρωπο του Σετσουάν, υποδύομαι τη Σεν Τέ η οποία προσπαθώντας να συνεχίσει να είναι καλή εφευρίσκει το alter ego της, έναν «δίκαιο αλλά κακό» άνδρα που τη βοηθάει να επιβιώσει.

Ποια είναι τα δυνατά σημεία της παράστασης;

Σπουδαίο κείμενο συν το γεγονός ότι είμαστε όλοι πάνω στη σκηνή σαν μια ομάδα και όλοι μαζί διαμορφώνουμε την παράσταση ανά πάσα στιγμή. Το σκηνικό χώρο τον διαμορφώνουνε οι ίδιοι οι ηθοποιοί και οι ίδιοι οι ηθοποιοί παίζουνε ζωντανά τη μουσική του έργου την οποία έχει γράψει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.

Tι άλλο ετοιμάζετε;

Μετά τον καλό άνθρωπο του Σετσουάν, δηλαδή από τα τέλη Νοεμβρίου και μετά θα επαναλάβουμε την επίσης επιτυχημένη παράσταση « Η απολογία της Μαντάμ Κιουρί», στο θέατρο Σταθμός.

Τηλεοπτικά συζητάτε κάτι;

Απέχω λιγάκι από την τηλεόραση κι αυτό συμβαίνει λόγω των αυξημένων θεατρικών μου υποχρεώσεων συν το γεγονός ότι έχω κι ένα μικρό παιδί να κοιτάξω. Πέρσι συμμετείχα σε ένα επεισόδιο του «Ου Φονεύσεις» και ήμουν αναγκασμένη να κάνω 10ωρο γύρισμα για τη σειρά και εν συνεχεία να πηγαίνω στο θέατρο και να παίζω 2,5 ώρες ασταμάτητα πάνω στη σκηνή. Ήταν πολύ κουραστικό όλο αυτό.

Η γνώμη σας για την τηλεόραση ποια είναι;

Τηλεόραση δεν βλέπω πολύ. Ωστόσο απ’ αυτά τα λίγα που έχω δει δεν είμαι ικανοποιημένη. Δεν θα έπρεπε να έχουμε αυτή την τηλεόραση. Αλλά είναι κομμάτι της κρίσης κι αυτή. Και μη ξεχνάμε ότι η τέχνη κάθε εποχής, η τηλεόραση, το θέατρο όλα αυτά στην πραγματικότητα αποτυπώνουν την κοινωνία που ζούμε. Αυτή τη στιγμή λοιπόν, αυτή η τηλεόραση μπορούσε να γίνει.

Σας συγκινεί ότι ακόμη και σήμερα ο κόσμος μιλάει για σειρές που είχατε πρωταγωνιστήσει, όπως η «Πρόβα Νυφικού» και «Η αγάπη άργησε μια μέρα»;

Με συγκινεί πάρα πολύ και συγχρόνως με στεναχωρεί. Είναι τόσο κρίμα να μην υπάρχουν πια αυτές οι σειρές.

Τέτοια σίριαλ θα μπορούσαν να ξαναγίνουν;

Φυσικά θα μπορούσαν να ξαναγίνουν. Αρκεί κάποιος να αποφασίσει να ρίξει λεφτά σε τέτοιου είδους παραγωγές.

Πώς είναι η ζωή μιας εργαζόμενης μητέρας;

Είναι δύσκολο να’ σαι εργαζόμενη μητέρα, γίνεσαι χίλια κομμάτια και έχεις συνέχεια ενοχές.

Τι ονειρεύεστε;

Ονειρεύομαι ρόλους, ταξίδια, αλλά το πιο μεγάλο μου όνειρο να φθάσω σε μια μεγάλη ηλικία με τον άνθρωπο μου δίπλα και να βλέπω το παιδί μου να έχει αποκτήσει τη δική του ζωή, τα δικά του παιδιά κι εγώ να συνεχίζω να στέκομαι στα πόδια μου, να πηγαίνω στο θέατρο και να λέω και τρεις ατάκες.