Η Χριστίνα Θεοδωροπούλου εξηγεί γιατί απέχει από την TV

Η Χριστίνα Θεοδωροπούλου θυμάται αστείες αντιδράσεις του κόσμου, όταν την ταύτιζαν με ρόλους  από το πλούσιο τηλεοπτικό παρελθόν της.

Η φετινή θεατρική σεζόν σάς βρίσκει στην παράσταση «Το κινητό»... Πώς νιώθετε που επιστρέψατε στο σανίδι;

Δεν νιώθω ότι έλειψα. Έκανα μια μικρή παύση -για δύο σεζόν- λόγω του μεταπτυχιακού που έκανα στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου (στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Ναυπλίου). Γέμισα τις μπαταρίες μου, έμαθα παράλληλα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και πλέον συνεχίζω στο θέατρο κανονικά όπως και πριν.

Τι πραγματεύεται το κείμενο του έργου «Το κινητό», του Sergio Belbel;

Είναι ένα πάρα πολύ σύγχρονο έργο που έχει γραφτεί το 2000 και αναφέρεται στις σχέσεις γονέων - παιδιών. Θα το χαρακτήριζα ως μια κοινωνική κωμωδία. Μια νέα γυναίκα και ένας νέος άνδρας, θύματα και οι δύο των προβληματικών οικογενειακών σχέσεων και της αποξένωσης, ξεπροβοδίζουν τις μητέρες τους, που ετοιμάζονται να ταξιδέψουν με αεροπλάνο. Ένα τρομοκρατικό χτύπημα όμως στο αεροδρόμιο επιβάλλει κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Τα κινητά γίνονται για λίγο πρωταγωνιστές στην ιστορία. Μετατρέπονται σε μάσκες που δίνουν στους ανθρώπους την ευκαιρία να πουν αυτά που δεν τολμούσαν να ομολογήσουν στους άλλους και στον ίδιο τους τον εαυτό.

Τηλεοπτικά γιατί έχετε «απομακρυνθεί»;

Δεν έχω απομακρυνθεί ηθελημένα, απλώς δεν έτυχε. Η τηλεόραση παραμένει πάντα στα σχέδιά μου και δεν αποκλείεται στην πορεία να μου έρθει κάποια καλή πρόταση και να επανέλθω.

Έχετε παίξει στο παρελθόν σε σειρές που σημείωσαν μεγάλη επιτυχία, όπως το «Καλημέρα Ζωή», η «Λάμψη», «Θα σε δω στο πλοίο». Τι θυμάστε από αυτήν την εποχή;

Άλλοι καιροί, παίρναμε πολλά χρήματα ως ηθοποιοί που πια δεν τα παίρνουμε, αλλά και ο κόσμος ταυτιζόταν πολύ με τους χαρακτήρες που υποδυόμασταν. Πράγμα που πλέον δεν το βλέπω να γίνεται σε τέτοιο βαθμό όπως εκείνα τα χρόνια. Θυμάμαι μια φορά που έπαιζα σε ένα θεατρικό έργο, στο τέλος της παράστασης κάποιες κυρίες με πλησίασαν και άρχισαν να μου λένε «ο άνδρας σου θα πεθάνει, βρε παιδί μου». Και προς στιγμήν ταράχτηκα, με έλουσε κρύος ιδρώτας. Δεν πήγε αμέσως το μυαλό μου στο ότι αναφέρονταν στη σειρά που έπαιζα. Αλλά και για τη σειρά «Θα σε δω στο πλοίο» που έχει παιχθεί πολλές φορές σε επανάληψη, ο κόσμος ακόμη και σήμερα όταν ανεβαίνω σε πλοία με αντιμετωπίζει σαν πλοιοκτήτρια.

Ποια είναι η γνώμη σας για τη μυθοπλασία, αυτήν τη σεζόν, στη μικρή οθόνη;

Αρχίζει πια η τηλεόραση να επιστρέφει σε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Από το λίγο που έχω δει στην τηλεόραση, έχω ξεχωρίσει δύο σειρές: Τις «Άγριες Μέλισσες» και το «Κόκκινο Ποτάμι». Με έχουν εντυπωσιάσει και οι δύο αυτές σειρές, από πλευράς παραγωγής - σκηνοθεσίας. Αλλά και οι ηθοποιοί που συμμετέχουν είναι εξαιρετικοί.

Μεγαλώνοντας, σε προσωπικό επίπεδο, τι αναζητάτε;

Σε επαγγελματικό επίπεδο θέλω να κάνω πράγματα που με ενδιαφέρουν και με ανθρώπους που έχουν κάτι παραπάνω να μου δώσουν από αυτό που έχω πάρει μέχρι τώρα. Πάνω σε αυτό ήταν και ο λόγος αν θέλετε που έκανα το μεταπτυχιακό μου. Δηλαδή στο πού μπορεί να χρησιμοποιηθεί η δραματική τέχνη. Και το εστίασα περισσότερο στις φυλακές και στις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Στη ζωή μου τώρα θέλω να είμαι καλά και η σκέψη μου είναι περισσότερο στο παιδί μου, το οποίο θέλω να μπορέσει να βρει τον δρόμο του και να είναι ευτυχισμένο.

Social media έχετε;

Έχω έναν λογαριασμό στο Facebook, αλλά δεν είμαι και τόσο δραστήρια.