Πώς ήταν να είσαι πλούσιος πριν από 100 χρόνια

Το 1928, μόλις το 1% των αμερικανικών οικογενειών συγκέντρωνε σχεδόν το ένα τέταρτο του συνολικού εισοδήματος της χώρας. Αντίθετα, το 90% των νοικοκυριών μοιραζόταν λίγο παραπάνω από το μισό. Οι λεγόμενοι «filthy rich» — οι «βρώμικοι πλούσιοι» — έγιναν το σύμβολο μιας εποχής υπερβολής και κοινωνικού χάσματος.

Τα ονόματα ήταν λίγα αλλά θρυλικά: Χένρι Φορντ, Τζον Ντ. Ροκφέλερ, Τζ. Π. Μόργκαν. Οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες δημιούργησαν αυτοκρατορίες, την ώρα που η εργατική τάξη ζούσε στα όρια της επιβίωσης.

Η γέννηση των δισεκατομμυριούχων

Η έννοια του «δισεκατομμυριούχου» γεννήθηκε τότε. Ο Τζον Ντ. Ροκφέλερ ήταν ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία που είδε την περιουσία του να ξεπερνά το 1 δισεκατομμύριο δολάρια το 1916 — ποσό που σήμερα θα ισοδυναμούσε με περίπου 30 δισ. Ο Χένρι Φορντ ακολούθησε, μετατρέποντας το αυτοκίνητο από πολυτέλεια σε λαϊκό αγαθό και τα εργοστάσια του σε σύμβολα αμερικανικής ισχύος.

Επαύλεις, σαμπάνια και τζαζ

Οι πλούσιοι των ’20s δεν ζούσαν απλώς άνετα — ζούσαν θεαματικά. Οι επαύλεις τους στη «Χρυσή Ακτή» του Long Island και στην Park Avenue έμοιαζαν με παλάτια. Στο Oheka Castle, οι δεκάδες υπηρέτες εξασφάλιζαν κάθε πολυτέλεια.

Παρά την Ποτοαπαγόρευση, το αλκοόλ δεν έλειπε ποτέ από τα ποτήρια τους. Ιδιωτικές λέσχες και υπόγεια speakeasies ανθούσαν στα σκοτεινά σοκάκια της Νέας Υόρκης. Εκεί, η ελίτ απολάμβανε σαμπάνια και κοκτέιλ υπό τους ήχους της τζαζ, συνοδεία χαβιαριού και γαλλικών εδεσμάτων.

Στο Jekyll Island Club της Τζόρτζια, μόλις 100 οικογένειες — που κατείχαν το ένα έκτο του παγκόσμιου πλούτου — διασκέδαζαν μακριά από τα βλέμματα του πλήθους.

Μόδα και στυλ: Οι Flappers και οι Gentlemen

Η μόδα της εποχής έγινε δήλωση ταυτότητας. Οι γυναίκες, γνωστές ως Flappers, απελευθερώθηκαν από τα κορσέδες και φόρεσαν κοντές φούστες, φορέματα με χάντρες και καπέλα cloche. Οι άνδρες, οι λεγόμενοι Gentlemen, προτιμούσαν αγγλική ραπτική, tweed υφάσματα και γούνινα παλτά — μια εικόνα κύρους και επιτυχίας.

Οι ρόδες του πλούτου

Στους δρόμους, η πολυτέλεια είχε όνομα: Rolls-Royce, Packard, Duesenberg. Τα αυτοκίνητα των πλουσίων δεν ήταν απλώς μέσα μεταφοράς, αλλά σύμβολα ισχύος — μηχανές που έλαμπαν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο γύρω τους.

Το τέλος της λάμψης

Το 1929, η φούσκα έσκασε. Η κατάρρευση της Γουόλ Στριτ βύθισε την Αμερική στη Μεγάλη Ύφεση. Περιουσίες εξαφανίστηκαν, εργοστάσια έκλεισαν, και ακόμη και μεγιστάνες όπως ο Τσαρλς Σουάμπ πέθαναν χρεωμένοι.

Η εποχή της ανεμελιάς τελείωσε απότομα. Από τις στάχτες της γεννήθηκε ένας κόσμος πιο σκληρός, αλλά και πιο συνειδητοποιημένος.