Ο «σοσιαλισμός» με την υπογραφή Κεραμέως, η επανεμφάνιση του Παναγόπουλου και η αμηχανία του Ανδρουλάκη μπροστά στις δυο γραμμές για τις εξορύξεις

Στον πάτο της Ευρώπης ξανά

Ξεκινάω σήμερα με τα στοιχεία που δημοσίευσε η Eurostat για το πώς μεταβλήθηκαν τα εισοδήματα των νοικοκυριών στην Ευρωπαϊκή Ένωση την τελευταία εικοσαετία. Η υπηρεσία δεν έκανε τυχαία αυτή την ανάλυση, καθώς το 2004 έγινε η μεγαλύτερη διεύρυνση της Ένωσης «προς Ανατολάς».

Πώς μεταβλήθηκε λοιπόν από τότε το πραγματικό κατά κεφαλήν εισόδημα των νοικοκυριών στα διάφορα κράτη μέλη; Θα ξεκινήσω από την Ελλάδα. Που είναι ξανά στον πάτο της Ευρώπης. Συγκεκριμένα τι εισόδημα των νοικοκυριών έπεσε κατά 5%. Στα ίδια περίπου είναι και η Ιταλία, της οποίας τα νοικοκυριά έχασαν μέσα σε είκοσι χρόνια το 4% του κατά κεφαλήν εισοδήματός τους.

Στον αντίποδα πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Ρουμανία με αύξηση 134%, ενώ ακολουθούν η Λιθουανία (95%) και η Πολωνία (91%). Κατά μέσο όρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα εισοδήματα στα νοικοκυριά αυξήθηκαν κατά 22%. Όταν δηλαδή οι άλλοι έτρεχαν μπροστά, εμείς πηγαίναμε με την όπισθεν.

Έχουμε σοσιαλισμό!

Ακούγοντας χτες τις ανακοινώσεις της Νίκης Κεραμέως για τις νέες ρυθμίσεις για τις συλλογικές συμβάσεις και τις πανηγυρικές δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, νόμιζα πως στην Ελλάδα έχουμε πια σοσιαλισμό και πως οι εργάτες πήραν την εξουσία, πετυχαίνοντας να επιβάλλουν στους εργοδότες το δίκιο τους. Μετά διάβασα λίγο καλύτερα τι ακριβώς συνιστά η «ιστορική συμφωνία» που παρουσίασε η υπουργός Εργασίας του13ωρου έχοντας δίπλα της τον πρόεδρο του ΣΕΒ και τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ και κατάλαβα πως πάλι μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Μηδέν εις το πηλίκον

Σας εξηγώ στα γρήγορα. Οι αλλαγές αφορούν κυρίως τεχνικά ζητήματα, όπως το ποσοστό κάλυψης, την ισχύ μετά την λήξη της συλλογικής σύμβασης και την επιτάχυνση διαδικασιών. Το κρίσιμο όμως, αγαπητοί μου αναγνώστες και αναγνώστριες είναι άλλο: Με τους νόμους που έχει ήδη ψηφίσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά και με το πλαίσιο που διαμόρφωσε καταργώντας άλλους, οι εργοδότες, τα αφεντικά συνεχίζουν να έχουν την απόλυτη εξουσία επί των συλλογικών συμβάσεων.

Πιο συγκεκριμένα, αν μια εργοδοτική ένωση δεν θέλει να συναφθεί συλλογική σύμβαση, αυτή δεν θα συναφθεί ποτέ, αφού η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει απαγορεύσει με νόμο στα εργατικά σωματεία να πηγαίνουν μόνα τους στη διαιτησία. Παράλληλα, αυτή η κυβέρνηση έχει εξαιρέσει ολόκληρους κλάδους από την εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων. Και τέλος, μην γελιέστε, ο κατώτατος μισθός δεν επανέρχεται στη δικαιοδοσία της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης.

Στροφή στο Κέντρο

Δεν είναι βέβαια τυχαία η ατάκα του Μητσοτάκη πως «για πρώτη φορά είδαμε Υπουργό μίας κεντροδεξιάς παράταξης να κάθεται ανάμεσα στον Πρόεδρο της ΓΣΕΕ και στον Πρόεδρο του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών». Ο πρωθυπουργός θέλει να ξεχαστεί η ρύθμιση για το 13ωρο, που έγινε πρώτο θέμα σε όλο τον κόσμο. Και θέλει να έρθει πιο κοντά σε κοινά που κινούνται σε πιο «κεντρώα» κατεύθυνση, ώστε να διεμβολίσει το ΠΑΣΟΚ.

Δικαιωμένο το ΠΑΣΟΚ

Το οποίο ΠΑΣΟΚ, στο μεταξύ, έβγαλε χτες ανακοινώσεις με τις οποίες καλωσόριζε την κυβέρνηση στις θέσεις και τις προτάσεις του και έλεγε πως «είναι θετικό ότι η κυβέρνηση υπό την πίεση της αντιπολίτευσης, της κοινωνίας και των ευρωπαϊκών κανόνων και οδηγιών, αναγκάστηκε να μεταβάλλει άποψη». Διάβαζα και ξαναδιάβαζα τις ανακοινώσεις της Χαριλάου Τρικούπη μήπως έχω κάνει κάποιο λάθος. Και μετά θυμήθηκα πως ο ένας από τους δυο που κάθονταν χτες στο πλάι της Νίκης Κεραμέως είναι ο Γιάννης Παναγόπουλος, πρόεδρος της ΓΣΕΕ και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.

Ποιος θυμάται τον Παναγόπουλο;

Την ύπαρξη του Γιάννη Παναγόπουλου την είχα ξεχάσει. Λογικό, αφού αν και πρόεδρος της ΓΣΕΕ παραμένει ουσιαστικά εξαφανισμένος από την ημέρα που ήρθε το πρώτο μνημόνιο επί ΠΑΣΟΚ πριν δεκαπέντε χρόνια. Κι όμως, παραμένει στο τιμόνι της συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας από το 2006 (!), ενώ ξεκίνησε να εργάζεται στην Εθνική Τράπεζα το 1974! Ο συνταξιούχος Παναγόπουλος είναι από τους ανθρώπους που φέρει βαριά την ευθύνη που το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα έχει ξεφτιλιστεί. Θα μου πείτε, εδώ ο Παναγόπουλος έδινε αγώνα υπέρ του «Ναι» στο δημοψήφισμα του 2015, στις φωτογραφίες με την Κεραμέως θα κωλώσει;

Γουρλήδες οι «γαλάζιοι»

Τελικά αν είσαι στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας βγαίνεις πολλαπλά κερδισμένος. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις προνομιακές προσβάσεις που μπορεί να έχεις στο πολιτικό-οικονομικό σύστημα, αλλά στα τυχερά παιχνίδια. Με βάση τα όσα δήλωσε χτες στην Εξεταστική Επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ η Πόπη Σεμερτζίδου, η «αγρότισσα με τη Ferrari», αλλά και πριν μερικές μέρες ο Ανδρέας Στρατάκης, γνωστός και ως «Χασάπης», οι συγγενείς και οικείοι τους έχουν κερδίσει αρκετές φορές το Τζόκερ. Και οι δύο βέβαια φαίνεται να έχουν ξεχάσει (επιμελώς) τα ποσά που κέρδισαν ο σύντροφος της Σεμερτζίδου και η κόρη του «Χασάπη», αλλά αυτό που μένει είναι πως αν έχεις άνθρωπο στη ΝΔ, τότε γίνεσαι πολύ γουρλής.

Ο Τσίπρας θα κάνει κόμμα

Το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα έχει ανοίξει για τα καλά και την συζήτηση για το «μετά» και τα πολιτικά σχέδια του πρώην πρωθυπουργού. Ο Νίκος Μαραντζίδης, ένας από τους πλέον στενούς συνομιλητές του Αλέξη Τσίπρα, έδωσε το στίγμα πως η επόμενη πολιτική κίνηση του πρώην πρωθυπουργού «δεν μπορεί να γίνει με όρους συνομοσπονδίας κομμάτων που βρίσκονται σε βαθιά κρίση και σε βαθιές διαιρέσεις στο εσωτερικό τους». Είπε μάλιστα πως ο Τσίπρας θα φτιάξει δικό του κόμμα, υπονοώντας έτσι πως δεν θα πάρει υπό την «σκέπη» του τον ΣΥΡΙΖΑ ή την Νέα Αριστερά. Έλα όμως που η Κουμουνδούρου πρακτικά θέλει μια σύμπραξη με τον πρώην πρωθυπουργό, ενώ διάφορα στελέχη και βουλευτές του καλοβλέπουν την μετακίνηση στο νέο πολιτικό όχημα του Τσίπρα. Μπερδεμένα πράγματα και δύσκολες εξισώσεις θα πρέπει να λύσουν οι πρωταγωνιστές τους επόμενους μήνες.

Βίντεο έστειλε ο Ανδρουλάκης τελικά

Στην εκδήλωση πάντως που διοργάνωσε ο «Κόσμος» του Πέτρου Κόκκαλη με τη συμμετοχή και των Σωκράτη Φάμελλου, Αλέξη Χαρίτση και Χάρη Δούκα, ο Νίκος Ανδρουλάκης απέστειλε μαγνητοσκοπημένο μήνυμα. Μαθαίνω πως έγιναν διάφορα «μπρος – πίσω» από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ που μιλούσε απευθείας με τον Πέτρο Κόκκαλη και τελικά κατέληξαν να στείλει ο Ανδρουλάκης ένα βίντεο. Έτσι απέφυγε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να βρεθεί σε δύσκολη θέση να απαντήσει στους άλλους πολιτικούς αν θα πρέπει να συνεργαστούν όχι μόνο στο πεδίο των περιβαλλοντικών ζητημάτων, αλλά ευρύτερα. Και δεν άφησε όλο τον χώρο στον Χάρη Δούκα να παίξει μόνο του το παιχνίδι με τα κόμματα στα αριστερά του ΠΑΣΟΚ...

Δυο γραμμές και στη μέση ο Ανδρουλάκης

Από την βιντεοσκοπημένη τοποθέτηση του Νίκου Ανδρουλάκη έλειπε πάντως μια αναφορά στο φυσικό αέριο και τις εξορύξεις στις ελληνικές θάλασσες. Θα περίμενα μια αναφορά σε αυτά γιατί η εκδήλωση αφορούσε την COP30 και τα περιβαλλοντικά θέματα. Θα μου πείτε βέβαια πως μέσα στο ΠΑΣΟΚ χοντρά-χοντρά υπάρχουν δύο γραμμές για αυτά τα θέματα: από τη μία υπάρχει η γραμμή του Γιάννη Μανιάτη που επαίρεται για την πολιτική επενδύσεων στις εξορύξεις, και από την άλλη ο Χάρης Δούκας που θεωρεί πως γίνεται «πολύς λόγος για το τίποτα», αφού τα αποτελέσματα θα καθυστερήσουν και είναι αμφίβολα...