Ο ανασχηματισμός που έρχεται, η γκρίνια των στρατιωτικών για τα σχέδια Δένδια και τα κίνητρα της «φράξιας» Άδωνι - Πλεύρη

Ε-ε-έρχεται!

Και να σου πάλι οι πληροφορίες πως επίκειται ανασχηματισμός. Τις οποίες αξίζει να σας πω πως δεν άκουσα σε δημοσιογραφικά πηγαδάκια, αλλά από κυβερνητικούς παράγοντες που προσέτρεξαν σε μένα να τους κάνω την Πυθία. «Πότε θα γίνει; Ποιοι θα φύγουν; Πρέπει να ανησυχήσουν πολλοί;» ήταν μερικές από τις ερωτήσεις που εισέπραξα. Οφείλω να σας πω βέβαια πως έριξα άδεια να πιάσω γεμάτα, αφού έκανα τον τελείως ανήξερο. Και κατάλαβα πως το υπουργικό σχήμα θα αλλάξει προς τα τέλη Ιανουαρίου, αλλά και πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης σκοπεύει να υπουργοποιήσει περισσότερους βουλευτές με την ελπίδα να κινηθούν περισσότερο στις περιφέρειές τους.

Οι αμετακίνητοι

Στα υπουργεία Οικονομικών και Εξωτερικών μην περιμένετε αλλαγές. Ο Κυριάκος Πιερρακάκης έχει καπαρώσει τη θέση ιδίως μετά την εκλογή του στην προεδρία του Eurogroup, ενώ ο Γιώργος Γεραπετρίτης βρίσκεται σε απόλυτη ευθυγράμμιση με το Μαξίμου, οπότε μέχρι στιγμής δεν φαίνεται κάποια δραματική αλλαγή στην κεφαλή της ελληνικής διπλωματίας. Ωστόσο κάτι πήρε το αυτί μου για τον Νίκο Δένδια και συγκεκριμένα πως έπεσε η σκέψη από ορισμένους στο Μαξίμου να τον αλλάξουν. Ωστόσο θεωρούν πως αυτήν την περίοδο δεν υπάρχει ανάγκη να πυροδοτηθεί κάποια νέα κρίση. Μπορεί βέβαια να δούμε αλλαγές στους υφυπουργούς, που είναι μια άλλη ιστορία...

Γκρίνια από τους στρατιωτικούς

Μένω για λίγο στα του υπουργείου Άμυνας και ιδιαίτερα στο νομοσχέδιο που έφερε ο Νίκος Δένδιας και αφορά μεταξύ άλλων τις μισθολογικές απολαβές των επαγγελματιών και την ανέλιξή τους. Μαθαίνω πως παρά το γεγονός πως ο Δένδιας το διαφημίζει ως σπουδαίο νομοθέτημα, κάτι στο οποίο συνηγόρησε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παρασκηνιακά υπάρχει πολλή γκρίνια κυρίως από τους υπαξιωματικούς. Οι αυξήσεις που τάχα θα πάρουν δεν είναι τίποτα παραπάνω από μερικές δεκάδες ευρώ, ενώ οι ανώτεροι αξιωματικοί θα δουν τους μισθούς τους να φουσκώνουν κατά πολύ περισσότερο. Η γκρίνια αυτή έχει μεταφερθεί, μου λένε, στα ανώτερα κλιμάκια της κυβέρνησης, που με τη σειρά τους ανησυχούν, γιατί από εκεί που πήγαιναν να κάνουν ένα καλό, τώρα θα βρεθούν απολογούμενοι στο μισό και βάλε στράτευμα. Το ερώτημα είναι, θα αλλάξει το νομοσχέδιο πριν ψηφιστεί; Αν γίνει μια τέτοια κίνηση κάποιοι μου λένε πως θα προκύψει ενδοκυβερνητικό ζήτημα...

Οι φευγάτοι Τσιάρας και Θεοδωρικάκος

Γυρίζω στα του ανασχηματισμού. Ο υπουργός που πρέπει από σήμερα να έχει καταλάβει πως δεν θα συνεχίσει να κρατά τη θέση του είναι ο Κώστας Τσιάρας και οι υπόλοιποι στο Αγροτικής Ανάπτυξης. Ούτε όμως οι υφυπουργοί θα κρατήσουν τις θέσεις τους. Η περίοδος κατά την οποία ο Μητσοτάκης σκέφτεται να κάνει ανασχηματισμό -τα τέλη Ιανουαρίου- αναμένεται να ακολουθήσει την λήξη των αγροτικών κινητοποιήσεων. Και για το συγκεκριμένο υπουργείο υπάρχει πάρα πολλή δυσαρέσκεια σε Μαξίμου και Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ.

Αντίστοιχη είναι και η γκρίνια για το Ανάπτυξης, καθώς το στοίχημα με την ακρίβεια όχι μόνο χάθηκε, αλλά θα αποτελέσει κατά πώς φαίνεται και το βασικότερο κριτήριο ψήφου στις προσεχείς εκλογές. Αν βέβαια φύγει ο Τάκης Θεοδωρικάκος, ο διάδοχός του θα καταφέρει τίποτα; Κατά πάσα πιθανότητα όχι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις...

Γιατί έφτιαξαν «φράξια» οι Άδωνις και Πλεύρης

Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, βέβαια, συγκεντρώνουν οι τύχες των Άδωνι Γεωργιάδη και Θάνου Πλεύρη. Πρόκειται για δύο πρόσωπα με διαφορετικά «βάρη» και δυναμικές στην κυβέρνηση, αλλά λέγεται πως έχει φτάσει στα αυτιά τους ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να τους αντικαταστήσει. Ο μεν σημερινός υπουργός Υγείας φοβάται μήπως του ζητηθεί να παραλάβει ένα υπουργείο χαμηλότερης «έντασης». Τον δε υπουργό Μετανάστευσης ανησυχεί πως αν φύγει από την κυβέρνηση, θα τον φάει η μαρμάγκα στην περιφέρεια της Α' Αθήνας.

Γι αυτό, μου λένε κάποιοι άσπονδοι φίλοι των δύο στο Μαξίμου, οι Γεωργιάδης και Πλεύρης έχουν «οργιάσει» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και παίζουν την σκληρή ακροδεξιά «γραμμή».

«Αφήστε όλα τα (ακροδεξιά) λουλούδια να ανθίσουν»

Το ενδιαφέρον βέβαια στην προκειμένη περίπτωση είναι πως το Μαξίμου δεν δείχνει διατεθειμένο να «κόψει» τις επαναλαμβανόμενες ακροδεξιές κορώνες του Άδωνι Γεωργιάδη και του Θάνου Πλεύρη. Ορισμένοι μέσα στο Μαξίμου θεωρούν πως οι διαρροές ψηφοφόρων στα δεξιά της ΝΔ, που εντοπίζονται χωρικά κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα και χρονικά στο διάστημα μετά το ξέσπασμα των αγροτικών κινητοποιήσεων, μπορούν να αντιστραφούν αν υπάρχουν και κανά δυο υπουργοί που κινούνται ανάμεσα στην «ψέκα» και τον πούρο αντικομμουνισμό. «Και οι Κεντρώοι τι θα πουν;» ρώτησα πρόσωπο που κινείται στο κυβερνητικό στρατηγείο. «Αυτοί θα κοιτούν τον Πιερρακάκη» μου είπε. Και ο νοών νοήτω...

Ποιοι θέλουν το 5%

Στο μεταξύ ήρθε και ο Νικήτας Κακλαμάνης και έριξε μια μικρή βόμβα, υπενθυμίζοντας σε συνέντευξή του τις προάλλες πως είναι υπέρ της αλλαγής του ορίου εισόδου στη Βουλή. Συγκεκριμένα τάσσεται υπέρ του να αυξηθεί και να φτάσει στο 5% από 3% που είναι σήμερα. Ο Κακλαμάνης δεν είναι τυχαίος «παίκτης» στη Νέα Δημοκρατία, είναι Πρόεδρος της Βουλής και διεκδικεί τρόπον τινά μια θέση «Νέστορα» στην παράταξη. Ωστόσο ο Κακλαμάνης, που αν θυμάμαι καλά δεν προτίθεται να κατέβει ξανά στις επόμενες εκλογές, μεταφέρει τον «καημό» ορισμένων βουλευτών της ΝΔ. Είναι οι βουλευτές μεγάλων ή μεσαίων περιφερειών, που δεν βλέπουν να εκλέγονται από τις επόμενες κάλπες και ελπίζουν να φύγουν από τη μέση μικρότερα κόμματα, που σήμερα «κλέβουν» κατά τους ίδιους έδρες από την πρώτη παράταξη. Τι σκαρφίζεται ο κόσμος για να κρατήσει την καρέκλα...

Η «βόμβα» της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας απειλεί να τινάξει το πολιτικό σκηνικό – Σενάρια εκλογών τον Μάρτιο

Σύμφωνα, πάντως, με όσα διακινούνται στο παρασκήνιο, το πραγματικό - άμεσο πρόβλημα για την κυβέρνηση δεν βρίσκεται στα μπλόκα ούτε στις δημοσκοπήσεις, αλλά στο ενδεχόμενο ευθείας παραπομπής υπουργών από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία για τον φάκελο ΟΠΕΚΕΠΕ. Εάν το σενάριο αυτό επιβεβαιωθεί, δεν θα πρόκειται απλά για πολιτική πίεση: θα συνιστά θεσμική ανατροπή με άμεσες συνέπειες στη νομιμοποίηση της κυβέρνησης.

Κυβερνητικοί βουλευτές, οι οποίοι μέχρι πρότινος αντιμετώπιζαν τις διαρροές ως κινδυνολογία, συζητούν πλέον ανοιχτά ότι η παράκαμψη του άρθρου 86 από την Κοβέσι – κάτι που ευθέως υποστηρίζουν κορυφαίοι συνταγματολόγοι όπως Βενιζέλος και Παυλόπουλος, μέσω της αρχής υπεροχής του ενωσιακού δικαίου – θα φέρει το Μέγαρο Μαξίμου ενώπιον μιας κατάστασης που δεν θα είναι πλέον διαχειρίσιμη.

Η πιθανότητα η Βουλή να παραλάβει μέσα στον Ιανουάριο δικογραφία που ζητά άμεση δίωξη πρώην και νυν κυβερνητικών στελεχών για πράξεις διαφθοράς, θεωρείται ικανή να «τινάξει» το πολιτικό σκηνικό. Στελέχη που συνομιλούν με το πρωθυπουργικό περιβάλλον αναγνωρίζουν ότι, σε τέτοια περίπτωση η κυβέρνηση θα βρεθεί θεσμικά απομονωμένη και διεθνώς εκτεθειμένη, ενώ δεν παραλείπουν να σημειώνουν ότι η δεδηλωμένη θα έχει ακυρωθεί στην πράξη Γι’ αυτό και δεν είναι λίγοι εκείνοι μέσα στην κυβέρνηση που δεν διστάζουν να κάνουν λόγο για κάλπες πριν από το Πάσχα και μάλιστα τον ερχόμενο Μάρτιο.

Προκριματικές εκλογές για τα ψηφοδέλτια θέλει ο Δούκας 

Η Χαριλάου Τρικούπη έχει ήδη ξεκινήσει να φτιάχνει ξηφοδέλτια παρά το γεγονός ότι απέχουμε ακόμα σχεδόν 15 μήνες από τον απώτατο χρονο που θα στηθούν οι κάλπες. Χτες όμως ο Χάρης Δούκας κατέθεσε (Action24) δύο σχετικές προτάσεις που έχουν ενδιαφέρον. Αφενός ζήτησε να φτιαχτεί μία επιτροπή που θα κοιτάζει τα ψυχοδέλτια και στην οποία θα συμμετέχουν στελέχη από όλες τις τάσεις και τις ομάδες. Αφετέρου και πιο σημαντικό, πρότεινε να ψηφίσει το συνεδριο να διεξαχθούν προκριματικές εκλογές ανά νομό για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων. Θα έχει ενδιαφέρον να ακούσουμε την αντίδραση της ηγεσίας πασοκ και τον άλλων κορυφαίων στελεχών.

Διαμαντοπούλου πιέζει για Επικρατείας και κινείται σίγουρα για Νότιο Τομέα, ενώ κάποιοι εισηγούνται στον Ανδρουλάκη να τη στείλει στην... Κοζάνη

Στη Χαριλάου Τρικούπη το θέμα «Διαμαντοπούλου» έχει μετατραπεί σε άσκηση πολιτικής… γεωμετρίας. Η Άννα Διαμαντοπούλου πιέζει ασφυκτικά για το ψηφοδέλτιο Επικρατείας, θεωρώντας ότι η παρουσία της εκεί προσφέρει κύρος στο κόμμα και καθαρή είσοδο στη Βουλή χωρίς εκλογικό ρίσκο. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, ωστόσο, δεν δείχνει καμία διάθεση να της παραδώσει μια θέση υψηλής προβολής, γνωρίζοντας τις ισορροπίες που θα διαταραχθούν εσωκομματικά. Το κάνει, βέβαια, και για λόγους αυτοπροστασίας.

Το εναλλακτικό σενάριο – κάθοδος στον Νότιο Τομέα – μόνο απλό δεν είναι, αν και είναι το πιθανότερο. Εξάλλου η Άννα Διαμαντοπούλου κινείται ήδη στις περιοχές του Νοτίου Τομέα για να είναι σίγουρη. Ωστόσο, ο Χρηστίδης και άλλοι ισχυροί παίκτες έχουν ήδη κλειδωμένη παρουσία, και στελέχη του ΠΑΣΟΚ προειδοποιούν για «κομματική πολυκατοικία χωρίς κλιμακοστάσιο» και για χάος που αναμένεται να προκληθεί. Η ίδια αποκλείει τη Θεσσαλονίκη, σε περίπτωση που της πρότειναν να είναι εκεί υποψήφια, αφού εκεί θα κατέβει ο στενός της φίλος Γιώργος Φλωρίδης με τη ΝΔ, πράγμα που δημιουργεί πολιτικό ταμπού. Έτσι, κάποιοι - μεταξύ σοβαρού και αστείου αλλά με πολιτικό υπόβαθρο - προτείνουν την Κοζάνη, την πατρίδα της δηλαδή, ως «αναίμακτη λύση».

Πέντε κείμενα από τον Ραγκούση

Στο προοδευτικό στρατόπεδο έχουν αρχίσει να πληθαίνουν τα κείμενα παρέμβασης. Άλλος κυκλοφορεί βιβλίο, άλλος καταθέτει κείμενο προβληματισμού και άλλος, ο Γιάννης Ραγκούσης εν προκειμένω, θα δημοσιεύει από τις 2 Ιανουαρίου «5 μικρές -συνεξαρτώμενες-επαναστάσεις για να πάμε στην επόμενη Ελλάδα». Πρόκειται για πέντε προγραμματικά κείμενα που απευθύνονται «πλέον στο σύνολο του προοδευτικού κόσμου κι όχι μόνον στα στενά κομματικά όρια του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ», όπως λέει ο ίδιος σε συνομιλητές του.

Ο Αντώνης Σαμαράς ζυγίζει την ίδρυση κόμματος – Το «παζλ» των δημοσκοπήσεων και ο άγνωστος παράγοντας Καρυστιανού

Μαθαίνω ότι ο Αντώνης Σαμαράς βρίσκεται πλέον στη φάση της πραγματικής αποτίμησης για το αν θα κάνει το βήμα προς την ίδρυση νέου κόμματος. Το τελευταίο διάστημα έχει συγκεντρώσει αναλυτικά δημοσκοπικά δεδομένα από διαφορετικές πηγές, ενώ στο γραφείο του καταλήγουν καθημερινά πληροφορίες για τις διαθέσεις και τις κινήσεις παλαιών «σαμαρικών» θυλάκων σε όλη τη χώρα. Η εικόνα δεν είναι θριαμβευτική, αλλά ούτε και αποθαρρυντική. Είναι ένα μωσαϊκό που απαιτεί προσεκτική ανάγνωση.

Κομβικός παράγοντας στην εξίσωση είναι πλέον η πολιτική εξέλιξη της Μαρίας Καρυστιανού. Αν η ίδια επιλέξει τελικά να κατέβει με δικό της σχήμα, τότε μεταβάλλεται δραστικά ο χάρτης της Δεξιάς και της αντισυστημικής ψήφου, γεγονός που ο Σαμαράς δεν μπορεί να αγνοήσει. Το ενδεχόμενο «τριχοτόμησης» του δεξιού χώρου βρίσκεται υπό συνεχή αξιολόγηση. Όσοι συνομιλούν μαζί του λένε ότι μετά τις γιορτές θα ληφθούν οι κρίσιμες αποφάσεις. Χωρίς πίεση, χωρίς άγχος. Ο Σαμαράς έχει δημόσιο λόγο, παρεμβαίνει όποτε θέλει και γνωρίζει ότι μια τέτοια κίνηση πρέπει να γίνει μόνο αν οι συνθήκες εγγυώνται βιωσιμότητα.

Κανένας από το επιτελείο Πιερρακάκη δεν «μετακομίζει» στο Eurogroup 

Η εκλογή του Κυριάκου Πιερρακάκη στην προεδρία του Eurogroup άνοιξε αμέσως τη συζήτηση για το ποιοι συνεργάτες του θα τον πλαισιώσουν στις Βρυξέλλες. Όμως η απάντηση δεν δόθηκε από την Αθήνα, αλλά από τους ίδιους τους ευρωπαϊκούς θεσμούς: κανείς δεν πάει μαζί του. Ο θεσμός του Eurogroup διαθέτει ήδη πλήρες, μόνιμο και πολυμελές επιτελείο, το οποίο υπάγεται αποκλειστικά στον εκάστοτε πρόεδρο, καθιστώντας περιττή οποιαδήποτε «μεταφορά» στελεχών από το ελληνικό υπουργείο.

Στο εσωτερικό της κυβέρνησης, πάντως, δεν αναμένονται αλλαγές. Το οικονομικό επιτελείο μένει ως έχει, με Παπαθανάση, Πετραλιά και Κώτσηρα να διατηρούν ακέραιες τις αρμοδιότητές τους.

Για τον Πιερρακάκη η πραγματική διαφοροποίηση θα είναι ο πρόσθετος διεθνής φόρτος: 16 επιπλέον ταξίδια ετησίως, λόγω G20, G7, ΔΝΤ και Παγκόσμιας Τράπεζας. Η πρώτη κρίσιμη συνεδρίαση ορίζεται για τις 19 Ιανουαρίου 2026, προμηνύοντας ένα ιδιαίτερα απαιτητικό διεθνές ημερολόγιο για την Ελλάδα τα επόμενα δύο χρόνια.

Ασυνήθιστη κινητικότητα στα media

Όσοι κινούνται στο βαθύ παρασκήνιο των media έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται κάτι που προς το παρόν περνά κάτω από τα ραντάρ. Επιχειρηματίες με πολιτικές προσβάσεις, παλιοί μηχανισμοί, αλλά και πρόσωπα που φιλοδοξούν να επιστρέψουν στην κεντρική σκηνή, αγοράζουν ιστοσελίδες, δημοσιογράφους και επιρροή με πρωτοφανή ένταση.

Δεν μιλάμε για τυχαίες επενδύσεις. Οι κινήσεις γίνονται σιωπηλά, με διαμεσολαβητές, offshore και εταιρείες-βιτρίνες. Το εντυπωσιακό δεν είναι ότι αγοράζουν, είναι ποιοι αγοράζουν ποιον. Συμμαχίες που θεωρούνταν αδύνατες, πρόσωπα που λόγω εχθρας δεν είχαν ανταλλάξει ούτε βλέμμα, τώρα κάθονται στο ίδιο τραπέζι.

Γιατί; Σύντομα θα ξεσπάσει πόλεμος, όχι μόνο στο πολιτικό σκηνικό, αλλά και στο πεδίο δράσης ισχυρών οικονομικών και μιντιακών συμφερόντων. Εν όψει πιθανών πολιτικών ανακατατάξεων, τα media αντιμετωπίζονται πλέον ως οπλικά συστήματα. Όποιος δεν διαθέτει δικό του μηχανισμό ενημέρωσης, θα βρεθεί εκτός παιχνιδιού στην επόμενη φάση. Το πραγματικό ερώτημα είναι άλλο: Ποιος οργανώνει το ένα στρατόπεδο και ποιος χρηματοδοτεί το άλλο; Και όταν ξεκινήσει ο πόλεμος, ποιοι από αυτούς που σήμερα αγοράζουν, αύριο θα σταθούν απέναντι;

Το «καμπανάκι» για το δολάριο: Έτος ιστορικής πτώσης και ένα 2026 γεμάτο κινδύνους

Το 2025 επιβεβαίωσε ότι η εποχή της απόλυτης κυριαρχίας του αμερικανικού δολαρίου αγγίζει τα όριά της. Ο δείκτης δολαρίου κατέγραψε τη μεγαλύτερη ετήσια πτώση από το 2003, χάνοντας περίπου 10%, ενώ ο εμπορικά σταθμισμένος δείκτης υποχώρησε κατά 7%. Η αποδυνάμωση δεν είναι συγκυριακή, αφού αντανακλά τη στροφή επενδυτών και κεντρικών τραπεζών προς διαφοροποίηση χαρτοφυλακίων, χρυσό και υψηλής απόδοσης τίτλους, καθώς και την επιθετική χαλάρωση της Fed.

Ταυτόχρονα, τα τεράστια αμερικανικά δημοσιονομικά ελλείμματα, η γεωπολιτική αστάθεια και η πιθανότητα περαιτέρω μειώσεων επιτοκίων το 2026 περιορίζουν τη διεθνή ζήτηση για δολάριο. Η πίεση ενισχύεται από την απόκλιση πολιτικών άλλων κεντρικών τραπεζών: η Τράπεζα της Ιαπωνίας αυξάνει επιτόκια, η ΕΚΤ ανακόπτει τη χαλάρωση, και οι αγορές προεξοφλούν ακόμη πιο στενό επιτοκιακό χάσμα το 2026. Με αυτά τα δεδομένα, το επόμενο έτος διαμορφώνεται ως κομβικό για τη διεθνή θέση του δολαρίου.

Οι ελληνικές τράπεζες «απλώνουν τα φτερά» στη Μέση Ανατολή 

Οι ελληνικές τράπεζες επιταχύνουν τη διείσδυσή τους στα μεγάλα χρηματοοικονομικά κέντρα της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, αξιοποιώντας μια αγορά με υψηλή ρευστότητα και μεγάλα έργα υποδομών.

Η Eurobank συμμετέχει σε κοινοπρακτική χρηματοδότηση 75 εκατ. ευρώ του PIF για μονάδα παραγωγής ενέργειας, ενώ η Εθνική Τράπεζα στο υποθαλάσσιο καλώδιο δεδομένων αξίας 340 εκατ. δολαρίων.

Τα έργα της περιοχής απαιτούν μεγάλα δανειακά «tickets», γεγονός που καθιστά πιθανή την είσοδο όλων των συστημικών τραπεζών στα επόμενα στάδια. Η παρουσία ενισχύεται μέσω Κύπρου, ενώ η Alpha Bank αναμένεται να συμμετάσχει μέσω της AstroBank.

Παράλληλα, η Piraeus Financial στοχεύει να κατευθύνει έως 10% της πιστωτικής επέκτασής της στη Μέση Ανατολή και ήδη επενδύει σε νεοφυείς εταιρείες στα ΗΑΕ.

Η στρατηγική αυτή δεν αφορά μόνο αποδόσεις, αλλά δημιουργεί σχέσεις εμπιστοσύνης με επενδυτικά κεφάλαια, απαραίτητες για την άντληση χρηματοδότησης που οι ελληνικές τράπεζες θα χρειαστούν τα επόμενα χρόνια για έργα σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Ο Σαλμάς, η σύζυγός του και η Εφημερίδα των Συντακτών

Διάβασα με ενδιαφέρον το κεντρικό άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών, με το οποίο η διεύθυνση της εφημερίδας τα έβαλε με τον Νίκο Παπαθανάση για την καθυστέρηση περάτωσης του έργου ονόματι «Ενίσχυση της Ίδρυσης και Λειτουργίας Νέων Μικρομεσαίων Τουριστικών Επιχειρήσεων». Η εφημερίδα ανέφερε πως οι συγκεκριμένες διαδικασίες έχουν ήδη καθυστερήσει επί δυόμισι χρόνια, ενώ στις «Επιτροπές Ενστάσεων τα στελέχη της Ν.Δ. κάνουν πάρτι». Μέχρι εδώ εντάξει, το θέμα είναι σοβαρό. Ωστόσο στο ίδιο κείμενο αναφέρεται το εξής: «Η αίτηση του κ. Σαλμά για ένταξη της επιχείρησής του στο συγκεκριμένο έργο απορρίφθηκε, προφανώς επειδή είναι διαφωνών και έχει διωχθεί από την ηγεσία Μητσοτάκη, ενώ αντίθετα η πανομοιότυπη αίτηση της συζύγου του εγκρίθηκε με πολύ υψηλή βαθμολογία». Και αναρωτιέμαι, ο βουλευτής Σαλμάς έπρεπε να κάνει αίτηση να πάρει δημόσιο χρήμα; Και το ίδιο έπρεπε να κάνει και η σύζυγός του;