Ο ρόλος των ΗΠΑ για τη συμφωνία Ελλάδας - Ουκρανίας, οι πραγματικά κερδισμένοι και τα «τύμπανα πολέμου» που οδηγούν σε υπερεξοπλισμούς

Ο ενεργειακός «κάθετος διάδρομος», οι αμερικανικές πιέσεις και το παρασκήνιο της ελληνο-ουκρανικής συμφωνίας

Η αιφνίδια κινητικότητα Αθήνας και Κιέβου, με την υπογραφή της συμφωνίας για εισαγωγή LNG από την Ουκρανία, έχει ανοίξει έντονες παρασκηνιακές συζητήσεις εντός και εκτός Ελλάδας. Η χώρα γίνεται η πρώτη στην ΕΕ που συμμετέχει ενεργά στο αμερικανικό σχέδιο αντικατάστασης του ρωσικού φυσικού αερίου, με τον «κάθετο διάδρομο» να εξελίσσεται πλέον σε κεντρικό γεωπολιτικό εργαλείο.

Σύμφωνα με το Politico, οι παραδόσεις αμερικανικού LNG μέσω Ελλάδας θα ξεκινήσουν άμεσα, με στόχο την τροφοδοσία όχι μόνο της Ουκρανίας, αλλά και κρατών της Ανατολικής Ευρώπης. Η συμφωνία, όπως αναγνωρίζουν και γερμανικά μέσα, μετατρέπει την Ελλάδα σε κομβικό δίαυλο για το αμερικανικό φυσικό αέριο, την ώρα που ΗΠΑ, Ελλάδα, Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία και Ουκρανία συντονίζονται για πλήρη απεξάρτηση από τις ρωσικές προμήθειες.

Τα ξένα ΜΜΕ επισημαίνουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε για «άμεση πρόσβαση της Ουκρανίας σε αξιόπιστες πηγές» και για ενίσχυση του ρόλου της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου, ενώ ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι υπογράμμισε ότι η συμφωνία θα καλύψει σχεδόν 2 δισ. ευρώ ενεργειακών αναγκών ενόψει του χειμώνα. Ωστόσο, ειδικοί, όπως ο Χάρης Τζιμήτρας, προειδοποιούν για περιβαλλοντικά και οικονομικά βάρη, αλλά και για αυξημένους γεωπολιτικούς κινδύνους λόγω της επέκτασης αποθηκευτικών υποδομών LNG.

Την ίδια στιγμή, ο διεθνής Τύπος συνδέει την ενεργειακή κινητικότητα με τη συνολικότερη αναβάθμιση της χώρας: το RND υπενθυμίζει ότι η Ελλάδα μόλις έλαβε αναβάθμιση πιστοληπτικής ικανότητας από τη Fitch, ενισχύοντας το αφήγημα σταθερότητας.

Το παρασκήνιο ωστόσο παραμένει πυκνό: οι ΗΠΑ πιέζουν για επιτάχυνση του έργου, η Αθήνα ανοίγει τα νερά της για έρευνες με ExxonMobil και Energean, ενώ η Ουκρανία επείγεται να εξασφαλίσει αποθέματα. Σε αυτό το πλαίσιο, ο «κάθετος διάδρομος» εξελίσσεται όχι απλώς σε ενεργειακό έργο, αλλά σε κρίσιμο γεωπολιτικό στοίχημα για την ευρύτερη περιοχή.

Τα κρυφά οφέλη της ελληνο-ουκρανικής ενεργειακής συμφωνίας και ο ρόλος-κλειδί της AKTOR

Πίσω από τα χαμόγελα και τις επίσημες δηλώσεις κατά την επίσκεψη Ζελένσκι στην Αθήνα, διαμορφώνεται παρασκήνιο με ξεκάθαρο οικονομικό νικητή. Η υπογραφή της Δήλωσης Προθέσεων μεταξύ ΔΕΠΑ Εμπορίας και Naftogaz για την προμήθεια φυσικού αερίου από τον Δεκέμβριο του 2025 έως τον Μάρτιο του 2026, έφερε στο προσκήνιο μια λεπτομέρεια που δεν πέρασε απαρατήρητη από όσους παρακολουθούν στενά το ενεργειακό παιχνίδι.

Η συμφωνία προβλέπει ότι το αμερικανικό LNG θα μεταφέρεται μέσω του “Route 1”, της διαδρομής που έχει παραχωρηθεί στους Διαχειριστές Συστημάτων Μεταφοράς. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η διακρατική ενεργειακή συνεργασία θα εκτελείται μέσω της Atlantic-See LNG Trade, του σχήματος που συγκροτούν οι Venture Global, AKTOR και ΔΕΠΑ. Έτσι, η εμπορία LNG από τις ΗΠΑ δεν ξεκινά το 2030, όπως προέβλεπε η μακροχρόνια συμφωνία, αλλά εντός εβδομάδων, από τα μέσα Δεκεμβρίου.

Αυτή η επίσπευση έχει συγκεκριμένο αποτέλεσμα: η Atlantic-See LNG, και κατά συνέπεια η AKTOR, η οποία συμμετέχει με 60%, θα αρχίσει να εμφανίζει έσοδα από τις αρχές του 2026, καθώς τα οικονομικά αποτελέσματα της κοινοπραξίας ενοποιούνται στον ισολογισμό της κατασκευαστικής εταιρείας. Η ενεργοποίηση της προμήθειας LNG άμεσα και όχι σε πέντε χρόνια δημιουργεί έναν νέο, προνομιακό πυλώνα υπεραξίας για τον όμιλο. Σύμφωνα με στελέχη της αγοράς, πρόκειται για μια εξέλιξη με ιδιαίτερη βαρύτητα: ενώ η Ελλάδα παρουσιάζεται ως νέος ενεργειακός κόμβος για την Ανατολική Ευρώπη, ο όμιλος AKTOR αναδεικνύεται ο μοναδικός άμεσα ωφελημένος από τις ελληνοουκρανικές συναντήσεις.

Ο Ζελένσκι ανάμεσα σε Παρίσι και Αθήνα: Ο “CEO” μιας χώρας σε πόλεμο και το νέο γαλλοελληνικό γεωπολιτικό τόξο

Φίλοι μου από το εξωτερικό μου λένε πως η εικόνα του Βολοντίμιρ Ζελένσκι ως… business–man με κράτος στην πλάτη δεν αποτυπώνεται μόνο στη «μεγα-deal» συμφωνία με τον Εμανουέλ Μακρόν για τα έως και 100 Rafale. Η Γαλλία και η Ελλάδα εμφανίζονται πλέον ως δύο κρίσιμοι πυλώνες στο δίκτυο συμφωνιών που χτίζει ο Ουκρανός πρόεδρος — και το παρασκήνιο δείχνει ότι οι δύο υποθέσεις είναι πολύ πιο συνδεδεμένες απ’ όσο φαίνεται.

Στο Παρίσι, ο Μακρόν έδωσε στον Ζελένσκι ένα δεκαετές πλαίσιο στρατιωτικής συνεργασίας, ανοίγοντας την πόρτα σε εξοπλισμούς υψηλής τεχνολογίας. Μόνο που, όπως μαθαίνω, η αλυσίδα της γαλλικής αμυντικής βιομηχανίας χρειάζεται ενεργειακή σταθερότητα και νέες ροές LNG για να κινηθεί με τους ρυθμούς που απαιτεί αυτή η συμφωνία. Και εδώ ακριβώς μπαίνει στο παιχνίδι η Αθήνα.

Η Ελλάδα, μέσω της συμφωνίας που υπέγραψε ο Ζελένσκι πριν ταξιδέψει στο Παρίσι, γίνεται ο πύλη εισόδου του αμερικανικού LNG για την Ουκρανία. Ο «Κάθετος Διάδρομος», που χαρακτηρίζεται πλέον από διπλωμάτες ως «ενεργειακός διάδρομος του ΝΑΤΟ», εξασφαλίζει όχι μόνο τα ουκρανικά αποθέματα ηλεκτροπαραγωγής για τον χειμώνα, αλλά και τη δυνατότητα της Ε.Ε. —και κατ’ επέκταση της Γαλλίας— να παρακάμψει πλήρως τη ρωσική ενέργεια.

«Το Παρίσι θέλει να πουλήσει Rafale, αλλά χρειάζεται το αμερικανικό αέριο που θα φτάνει μέσω Ελλάδας για να σταθεροποιήσει την ευρωπαϊκή αγορά», μου έλεγαν χαρακτηριστικά οι φίλοι μου.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ζελένσκι συναντήθηκε στην Αθήνα με την Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, η οποία έχει άμεση πρόσβαση στον Λευκό Οίκο. Η συνάντηση αυτή, πριν την ανακοίνωση για τη συνεργασία με τους Γάλλους, όπως ακούω στο παρασκήνιο, λειτουργεί ως “συνδετικό κομμάτι” ανάμεσα στα αμερικανικά ενεργειακά συμφέροντα, στη γαλλική αμυντική βιομηχανία και στην ελληνική γεωπολιτική θέση, δημιουργώντας ένα τρίγωνο με επίκεντρο τον Ουκρανό πρόεδρο.

Έτσι, ο Ζελένσκι εμφανίζεται όχι απλώς ως πολιτικός σε εμπόλεμη χώρα, αλλά ως διαμεσολαβητής συμφερόντων που συνδέουν Παρίσι, Αθήνα και Ουάσιγκτον. Ένας παίκτης που αξιοποιεί τον πόλεμο για να δημιουργήσει δίκτυα και συμφωνίες με διάρκεια δεκαετίας — και που, θέλοντας και μη, μεταφέρει στην Ελλάδα το βάρος μιας στρατηγικής που υπερβαίνει τις δημόσιες δηλώσεις. Και κάπως έτσι, η Αθήνα βρίσκεται στο κέντρο ενός παιχνιδιού όπου η Γαλλία πουλάει όπλα, οι ΗΠΑ πουλάνε ενέργεια και ο Ζελένσκι λειτουργεί σαν CEO ενός πολέμου με διεθνείς μετόχους.

Πρόβλημα με τον Μυλωνάκη

Μεταβιβάστηκε χτες στη Βουλή η δικογραφία για τον υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ, Γιώργο Μυλωνάκη, ύστερα από μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσε ο Κώστας Βαξεβάνης αναφορικά με τους χειρισμούς στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ. Ο Μυλωνάκης ελέγχεται, σύμφωνα με τη δικογραφία, επειδή έλαβε ενημερωτικά σημείωμα από τον Γρηγόρη Βάρρα, που είναι διορισμένος εδώ και χρόνια στο Μαξίμου, για τις αμαρτίες του Οργανισμού και της αρμόδιας πολιτικής ηγεσίας στο Αγροτικής Ανάπτυξης. Παράλληλα η δικογραφία αφορά και τις δηλώσεις του βουλευτή Μαγνησίας της ΝΔ, Χρήστου Μπουκώρου, πως το Μαξίμου τον είχε ειδοποιήσει πως παρακολουθείται, έναν χρόνο πριν «σκάσει» η σχετική δικογραφία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας.

Οι κατηγορίες είναι σοβαρές και δεν ξέρω πώς θα χειριστεί το θέμα το Μαξίμου. Θα επιδείξει διάθεση για «καθαρά χέρια» ή θα «πατήσει» στο ότι η υπόθεση κινείται από τον Βαξεβάνη; Ας περιμένουν βέβαια πρώτα τι θα πράξει η αντιπολίτευση.

«Ο εχθρός του εχθρού μου»

Τελευταία πάντως ακούω διάφορες φήμες για το «ποιος κυνηγάει τον Μυλωνάκη» και «τι ρόλο παίζει ο Βαξεβάνης». Κάποιοι υποψιασμένοι με προκαλούν να κοιτάξω με ποιους δεν τα πήγαινε ποτέ καλά ο σημερινός υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ. «Και ο Βαξεβάνης τι ρόλο παίζει; Δεν είναι απέναντι στην κυβέρνηση;» αναρωτιέμαι μεγαλόφωνα όταν τα λέω αυτά. Και οι ίδιοι «γαλάζιοι» παράγοντες με «μαλώνουν» πως δεν σκέφτομαι την ρήση πως «ο εχθρός του εχθρού μου, μπορεί να γίνει φίλος μου».

Το Κίεβο ψάχνει εξοπλισμό στην Πτολεμαΐδα

Διάβασα αρκετές ενδιαφέρουσες αναλύσεις για το τι πραγματικά «καίει» την Ουκρανία για τον επερχόμενο χειμώνα και την επάρκειά της σε φυσικό αέριο και άλλα ορυκτά καύσιμα. Το πιο ενδιαφέρον το διάβασα στην «Καθημερινή», όπου ο έμπειρος Σταύρος Τζίμας έγραψε πως η χώρα του Ζελένσκι στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται τόσο το αμερικάνικο LNG, γιατί προμηθεύεται αρκετό από την Σλοβακία και τη Λιθουανία. Έγραψε μάλιστα πως η Ουκρανία επιζητά από την Ελλάδα βαρύ μηχανολογικό εξοπλισμό από τα εργοστάσια λιγνίτη της Πτολεμαΐδας, της Καρδιάς και της Μεγαλόπολης, που τα κλείσαμε άρον-άρον στο πλαίσιο της «πράσινης μετάβασης». Συμπεραίνω λοιπόν, πως η πρόσφατη συμφωνία για παροχή αμερικάνικου υγροποιημένου φυσικού αερίου, που θα διέρχεται από την Ελλάδα, την Βουλγαρία, τη Ρουμανία και τη Μολδαβία, συνήφθη βασικά για τις φωτογραφίες της «Κίμπερλι» με τον Ζελένσκι και τον Μητσοτάκη. Ήθελε δηλαδή η Ουάσινγκτον να στείλει «σήμα» πως κινείται ενεργά στην περιοχή έχοντας μαζί της και «προθύμους».

Οι Αμερικάνοι στην Ελευσίνα

Επί ελληνικού εδάφους πάντως θα παιχτεί ένα πολύ σκληρό παιχνίδι, κρίνοντας από τα όσα μου λένε διάφοροι διεθνολόγοι που αποκωδικοποιούν τις κινήσεις και τις δηλώσεις της Ουάσιγκτον και της Κίμπερλι Γκιλφόιλ. Η πρέσβειρα των ΗΠΑ στην πρόσφατη συνέντευξή της (Αντ1) χαρακτήρισε «ατυχές γεγονός» το ότι η κινεζική Cosco διαχειρίζεται το λιμάνι του Πειραιά και είπε πως υπάρχουν ενδιαφερόμενοι που μπορούν να βοηθήσουν να «αντισταθμιστεί» αυτή η κατάσταση. Μαθαίνω πως το Μαξίμου έχει γίνει κοινωνός του αμερικανικού ενδιαφέροντος για τις θαλάσσιες πύλες εισόδου στην Ελλάδα, ωστόσο υπάρχουν και κάποια σοβαρά εμπόδια. Οι Αμερικάνοι εξετάζουν αν μπορούν να επενδύσουν στο λιμάνι της Ελευσίνας, που ωστόσο έχει προβλήματα βάθους, ενώ λείπουν και ορισμένες σημαντικές υποδομές. Οπότε αν οι ΗΠΑ αναλάβουν το συγκεκριμένο λιμάνι, θα πρέπει γίνουν πολλά ακόμα πανάκριβα έργα που η κατασκευή τους θα πάρει αρκετά χρόνια.

Μιλάνε για πόλεμο κι αγοράζουν όπλα

Και όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που δύο σημαντικοί πολιτικοί παράγοντες, ο ευρωπαίος Επίτροπος για την Άμυνα, (Λιθουανός) Άντριους Κουμπίλιους, και ο Γερμανός υπουργός Άμυνας, Μπόρις Πιστόριους, δήλωσαν πως είναι πιθανό να επίκειται επίθεση της Ρωσίας σε χώρα του ΝΑΤΟ. Το σενάριο που κυκλοφόρησαν αφορά σε πιθανή επίθεση σε μια χώρα της Βαλτικής το αργότερο μέχρι το 2030, ενώ η Μόσχα διέψευσε τις αναφορές κατηγορώντας μάλιστα τον Γερμανό υπουργό πως υιοθετεί επιθετική ρητορική. Κανείς δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει αν πράγματι η Ρωσία είναι σε θέση να πλήξει μια ευρωπαϊκή «δυτική» χώρα, αλλά ένα είναι σίγουρο: Όσο καλλιεργείται το τρομοκρατικό σενάριο για πόλεμο τα επόμενα χρόνια, πλουτίζουν οι έμποροι όπλων και οι τιμές των βασικών προϊόντων θα ανεβαίνουν.

Χώρια στο Πολυτεχνείο

Κρίνοντας από την παρουσία των στελεχών της Νέας Αριστεράς στο Πολυτεχνείο, συμπεραίνω πως το κλίμα στο κόμμα δεν είναι και το καλύτερο. Την Κυριακή κατέθεσε επίσημα στεφάνι στο χώρο ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης ως γραμματέας, συνοδευόμενος από στελέχη του κόμματος και της νεολαίας του. Ωστόσο δεν βρέθηκε δίπλα του κάποιο άλλο κορυφαίο στέλεχος και ιδιαίτερα βουλευτής ή βουλεύτρια. Χτες, ανήμερα της επετείου, βρέθηκε στο χώρο η Έφη Αχτσιόγλου, αναρτώντας και σχετικά ενσταντανέ. Οι διαφωνίες για το πού πρέπει να στρίψει το «καράβι» είναι σφοδρές, αλλά φαίνεται πως έχουν πλέον ξεφύγει από την σφαίρα του πολιτικού. Τα στελέχη της Νε.Αρ. φαίνεται να μην μιλάνε πλέον μεταξύ τους.

ΠΑΣΟΚ–Θρασκιά: Οι κυβερνητικές υπερβολές δεν πείθουν – μια δήλωση δεν αλλάζει στρατηγική

Η αναστάτωση που επιχείρησε να καλλιεργήσει το Μέγαρο Μαξίμου γύρω από τις δηλώσεις της Ράνιας Θρασκιά αποδεικνύεται δυσανάλογη με το περιεχόμενό τους. Η κυβέρνηση επέλεξε να «φουσκώσει» μια προσωπική πολιτική διατύπωση, παρουσιάζοντάς την σχεδόν ως στρατηγική μετατόπιση του ΠΑΣΟΚ, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει τεχνητή ένταση στον προοδευτικό χώρο.

Ο Παύλος Μαρινάκης προχώρησε σε υπερβολικές αναγωγές, μιλώντας για δήθεν «ευθυγράμμιση» του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ για τον Αλέξη Τσίπρα και θέτοντας ρητορικά ερωτήματα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Η δήλωση της Θρασκιά, περί ανάγκης συσπείρωσης του προοδευτικού χώρου, δεν μεταβάλλει ούτε υπονομεύει τη σταθερή στρατηγική αυτονομίας του ΠΑΣΟΚ, λένε στη Χαριλάου Τρικούπη. Αντίθετα, η επίσημη ανακοίνωση του κόμματος υπενθύμισε με σαφήνεια ότι η ατζέντα του παραμένει προσανατολισμένη στα ζητήματα ακρίβειας, διαφάνειας και καθημερινότητας – όχι σε σενάρια που επιβάλλει η κυβέρνηση.

Η επιθετική ανάγνωση του Μαξίμου δείχνει περισσότερο την ανάγκη του να αλλάξει συζήτηση παρά να απαντήσει στην ουσία. Σε μια εβδομάδα που η κυβέρνηση πιέζεται για ακρίβεια, πρωτογενή τομέα και σκάνδαλα, επέλεξε να επενδύσει σε μια «υπερ-ερμηνεία» της Θρασκιά, επιχειρώντας να πετύχει πολιτικό αντιπερισπασμό. Το αποτέλεσμα είναι το αντίθετο: το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται συνεπές στη γραμμή του, ενώ οι κυβερνητικές αντιδράσεις αποκαλύπτουν μια υπερβολική προσπάθεια κατασκευής πολιτικής κρίσης εκεί όπου δεν υπάρχει.

Σαμαράς, «δεξιά πολυκατοικία» και υπόγειες διεργασίες: Το παρασκήνιο ενός κοχλάζοντος τοπίου...

Η πολιτική θερμοκρασία στη Δεξιά ανεβαίνει επικίνδυνα. Οι κινήσεις και οι υπαινιγμοί του Αντώνη Σαμαρά έχουν δημιουργήσει ένα σύνθετο μωσαϊκό ανησυχίας, αναμονής και υπόγειων ζυμώσεων. Η πρόσφατη τηλεοπτική παρέμβασή του λειτούργησε ως καταλύτης σε μια Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας ήδη πιεσμένης από τα σκάνδαλα του ΟΠΕΚΕΠΕ και των ΕΛΤΑ, αλλά και από την κοινωνική δυσαρέσκεια για ακρίβεια, στεγαστικό και ενεργειακό κόστος.

Στο Μέγαρο Μαξίμου αποφεύγουν οποιαδήποτε μετωπική σύγκρουση, γνωρίζοντας ότι η αντιπαράθεση με τον πρώην πρωθυπουργό θα ήταν επιζήμια. Η ανησυχία δεν αφορά μόνο στην πιθανότητα ίδρυσης νέου κόμματος, αλλά κυρίως την επίδραση των παρεμβάσεών του στους ήδη προβληματισμένους βουλευτές. Πολλοί εξ αυτών –ιδίως όσοι προέρχονται από τις «σαμαρικές» γραμμές– παρακολουθούν με προσοχή, ενώ ένα πολύ μικρό ποσοστό φέρεται να «μετρά» το ενδεχόμενο μετακίνησης.

...και η δύσκολη θέση της Λατινοπούλου

Ενδιαφέρον έχει η στάση της Φωνή Λογικής που από την πλευρά της επιχειρεί να περιχαρακωθεί, με την Αφροδίτη Λατινοπούλου να δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν συζητά καμία συνεργασία, παρά την εκτίμησή της προς τον Αντώνη Σαμαρά. Κάποιοι λένε ότι η Λατινοπούλου θα επιδιώξει να βαδίσει σε τεντωμένο σχοινί και να ισορροπήσει πάνω σε αυτό. Ούτε με τον Σαμαρά θέλει να τα σπάσει ούτε να κλείσει την πόρτα οριστικά στο Μαξίμου καθώς μπορεί να αποτελέσει... χρυσή εφεδρεία για μελλοντική συγκυβέρνηση.

Κάποιοι θυμούνται το 1993

Στα γαλάζια πηγαδάκια, οι συζητήσεις έχουν πάρει φωτιά. Κάποιοι θυμούνται το ’93, άλλοι θεωρούν πως οι εξελίξεις μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και σε εσωκομματικές αναταράξεις. Οι πιο ρεαλιστές πάντως παραδέχονται ότι «το νερό έχει μπει στ’ αυλάκι», ενώ όλοι αναμένουν την τελική απόφαση του Αντώνη Σαμαρά – την οποία και θα κληθεί να διαχειριστεί ολόκληρη η κεντροδεξιά σκηνή.

Μυστικές μετρήσεις – Συναγερμός στο Μαξίμου για τις μπλε απώλειες

Μου λένε πως στο Μέγαρο Μαξίμου έχει πέσει βαριά σκιά από τις κυλιόμενες μετρήσεις. Οι μυστικές δημοσκοπήσεις δείχνουν πτώση της ΝΔ ακόμη και σε παραδοσιακά «κάστρα» όπως ο Βόρειος Τομέας Αττικής και η Ήπειρος, όπου οι απώλειες αγγίζουν ή ξεπερνούν τις 10 μονάδες. Εννοείται ότι την ίδια εικόνα αποτυπώνουν οι κυλιόμενες δημοσκοπήσεις σε ολόκληρη τη βόρεια Ελλάδα και ιδιαίτερα στη Μακεδονία. Γενικά η επαρχία μοιάζει με ναρκοπέδιο για τη Νέα Δημοκρατία. Μια εικόνα που, όπως τονίζουν κυβερνητικές πηγές, δεν μπορεί πια να «κρυφτεί κάτω από το χαλί».

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο επικοινωνιακό. Με τέτοια νούμερα στα «σίγουρα» προπύργια, η κυβέρνηση χάνει τη δυνατότητα εξισορρόπησης των αναμενόμενων απωλειών σε πιο δύσκολες περιοχές. Και όταν προστίθεται η πίεση από την ακρίβεια και το μπλοκάρισμα των αγροτικών επιδοτήσεων λόγω ΟΠΕΚΕΠΕ, το κλίμα στην επαρχία γίνεται εκρηκτικό. Μου λένε βουλευτές πως τα τηλέφωνα «παίρνουν φωτιά» από αγανακτισμένους παραγωγούς, με το Μαξίμου να αντιλαμβάνεται ότι οι περιοδείες και οι δηλώσεις δεν αρκούν.

Γι’ αυτό αναζητείται νέα, πιο ουσιαστική φόρμουλα ανάδειξης κυβερνητικού έργου και —κυρίως— μια πιο ανθρώπινη στάση από τους «μεγαλοσχήμονες» του συστήματος. Γιατί, όπως παραδέχονται και μέσα από τη ΝΔ, αν αυτές οι τάσεις παγιωθούν, η επόμενη κάλπη θα φέρει πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις.

Νέο μέτωπο στον ΣΥΡΙΖΑ: Η αντικατάσταση Κασιμάτη, οι ψίθυροι για ΠΑΣΟΚ και ο πονοκέφαλος Φάμελλου

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον την έντονη κινητικότητα στην Κουμουνδούρου. Η αντικατάσταση της Νίνας Κασιμάτη από το Συμβούλιοτης Ευρώπης θεωρείται πλέον ειλημμένη απόφαση, με τον Γιώργο Ψυχογιό να προαλείφεται για τη μοναδική θέση που διαθέτει πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ στο όργανο. Άλλοι λένε πως η ηγεσία προωθεί τη Ρένα Δούρου. Και όπως λένε όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, η Κασιμάτη δεν πρόκειται να το καταπιεί αδιαμαρτύρητα.

Μου λένε ότι ο Σωκράτης Φάμελλος έχει εκνευριστεί από τη μακρά αφωνία της βουλευτού, την εμφανή αποστασιοποίησή της από τις κομματικές διαδικασίες, αλλά και από τις φήμες ότι λοξοκοιτάει προς τη Χαριλάου Τρικούπη, με διακριτικές συζητήσεις με τον Νίκο Ανδρουλάκη. Αυτά, όπως όλα δείχνουν, επιταχύνουν τον «εξοστρακισμό» της.

Η Κασιμάτη, ωστόσο, δεν είναι εύκολη περίπτωση. Μου θυμίζουν ότι το 2023 είχε μιλήσει για «αιτία πολέμου» όταν ακούστηκε ξανά ότι θα αντικατασταθεί, προκαλώντας τότε σοβαρή εσωκομματική ένταση. Τώρα, οι προβλέψεις κάνουν λόγο για ακόμη πιο σκληρή και ριζοσπαστική αντίδραση, που ενδέχεται να δημιουργήσει νέο κύκλο αναταράξεων στον ήδη εύθραυστο ΣΥΡΙΖΑ.

Οι «ψηφιακές φρουρές» επιχειρηματία και ο ρόλος του έμπειρου δημοσιογράφου

Μαθαίνω ότι τις τελευταίες εβδομάδες ένας από τους πλέον προβεβλημένους επιχειρηματίες της χώρας, ο οποίος βρίσκεται στο επίκεντρο έντονης δημόσιας κριτικής, έχει ενεργοποιήσει –σύμφωνα με πληροφορίες που φτάνουν στη στήλη– έναν οργανωμένο μηχανισμό διαδικτυακής υποστήριξης. Δεν μιλάμε απλώς για τυχαίους χρήστες των social media, αλλά για έναν συντονισμένο «πυρήνα» που αναλαμβάνει να τον υπερασπιστεί απέναντι σε όσους του ασκούν πίεση. Με λίγα λόγια έχει ενεργοποιήσει έναν ολόκληρο στρατό από τρολς.

Το ενδιαφέρον, όπως μου μεταφέρεται, είναι ότι στον συντονισμό αυτού του ψηφιακού δικτύου, έχει ρόλο γνωστός δημοσιογράφος, με παρουσία δεκαετιών στο ρεπορτάζ των Media και μακρά εμπειρία στην επικοινωνία. Πρόκειται –όπως λέγεται– για επιλογή που έγινε ώστε να υπάρξει επαγγελματικός χειρισμός της στρατηγικής στα social media, σε μια περίοδο που ο επιχειρηματίας δέχεται βολές από πολλές κατευθύνσεις.

Ωστόσο, παρά τη συγκρότηση αυτού του μηχανισμού, οι ίδιες πηγές επιμένουν ότι τα αποτελέσματα είναι μάλλον φτωχά. Οι αντιδράσεις δεν αναχαιτίζονται, η κριτική συνεχίζεται και το κλίμα δεν έχει μεταβληθεί – κάτι που, όπως φαίνεται, δημιουργεί εκνευρισμό στο περιβάλλον του επιχειρηματία και κινήσεις σπασμωδικές. Προς το παρόν, το μόνο βέβαιο είναι πως το παρασκήνιο γύρω από τη «διαχείριση της εικόνας» του θα συνεχίσει να απασχολεί.

Κρυφή ανησυχία στις τράπεζες: Ποιος πραγματικά κερδίζει από τις «άμεσες πληρωμές»

Μου λένε πως πίσω από τις πανηγυρικές ανακοινώσεις για τον νέο κανονισμό των άμεσων πληρωμών στην ΕΕ, επικρατεί… νευρικότητα στα τραπεζικά επιτελεία. Η υποχρέωση των συστημικών να εκτελούν συναλλαγές σε δευτερόλεπτα δεν είναι μόνο τεχνολογικό άλμα· είναι μια στροφή που αλλάζει ισορροπίες, κερδισμένους και χαμένους στον ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό χάρτη.

Το παρασκήνιο έχει ενδιαφέρον. Όσοι γνωρίζουν καλά τα ευρωπαϊκά φόρα μου λένε πως η Κομισιόν βλέπει τις άμεσες πληρωμές ως το «ευρωπαϊκό αντίβαρο» σε συστήματα σαν το Faster Payments του Ηνωμένου Βασιλείου. Όμως εκεί ακριβώς κρύβεται και ο μεγάλος φόβος: στο Λονδίνο, η έκρηξη στις real-time συναλλαγές συνοδεύτηκε από εκρηκτική αύξηση online απάτης, με τις ζημιές να αγγίζουν σχεδόν 450 εκατ. λίρες μέσα σε έναν χρόνο. Το μήνυμα είναι σαφές: η ταχύτητα δεν συγχωρεί λάθη.

Οι στενοί κύκλοι των τραπεζών παραδέχονται ήδη ότι ο κίνδυνος στην ευρωζώνη είναι μεγαλύτερος, γιατί οι επιθέσεις πλέον «τρέχουν» με τη βοήθεια Τεχνητής Νοημοσύνης. Οι απατεώνες παράγουν εκατοντάδες προσωποποιημένες επιθέσεις την ημέρα, ενώ οι κλασικές δικλείδες ασφαλείας δεν προλαβαίνουν καν να αντιδράσουν. Εκεί μπαίνει η δεύτερη πράξη του παρασκηνίου: οι μεγάλες εταιρείες πληρωμών, με πρώτη τη Visa, διεκδικούν θέση κεντρικού ρυθμιστή ασφαλείας. Στελέχη της αγοράς μού λένε ότι στο βρετανικό πιλοτικό πρόγραμμα, τα μοντέλα AI της Visa εντόπισαν 54% των ύποπτων συναλλαγών που είχαν ξεφύγει ακόμη και από τα πιο εξελιγμένα τραπεζικά συστήματα. Δεν είναι λίγοι όσοι εκτιμούν ότι αυτή η τεχνολογία θα γίνει υποχρεωτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο μέσα στα επόμενα χρόνια, ανοίγοντας νέο πεδίο ανταγωνισμού μεταξύ τραπεζών και παρόχων πληρωμών. Και κάπου εδώ μπαίνει και η μεγάλη συζήτηση: ποιος θα έχει την πλήρη εικόνα των δεδομένων; Γιατί, όπως λένε στελέχη της αγοράς, «όποιος έχει τα δεδομένα, θα ελέγχει και το παιχνίδι». Το σίγουρο είναι πως το νέο καθεστώς δεν θα κριθεί στην ταχύτητα αλλά στην εμπιστοσύνη. Και αυτό, όπως παραδέχονται όλοι στα κλειστά δωμάτια των διοικήσεων, θα είναι το πραγματικό crash test των άμεσων πληρωμών στην Ευρώπη.

Μία... σκοτεινή ελληνική υπόθεση στη διεθνή ναυτιλία που θυμίζει θρίλερ

Σε... dark κύκλους συζητείται μια παλιά, περίπλοκη υπόθεση της διεθνούς ναυτιλίας με ελληνικό άρωμα, η οποία για χρόνια απασχολεί δικαστήρια, ασφαλιστικές εταιρείες και ερευνητές. Πρόκειται για συμβάν που συνέβη σε μεγάλο δεξαμενόπλοιο, το οποίο πριν από περίπου μια δεκαετία εμφανίστηκε να δέχεται επίθεση από πειρατές σε περιοχή υψηλής επικινδυνότητας.

Αν και το πλήρωμα αρχικά μίλησε για πειρατεία, η έρευνα των ασφαλιστικών –που είχαν ασφαλίσει το φορτίο για δεκάδες εκατομμύρια– αποκάλυψε ασυνήθιστες αντιφάσεις. Η υπόθεση ανατέθηκε σε διεθνή πραγματογνώμονα, ο οποίος μετά από επιτόπιο έλεγχο αμφισβήτησε την εκδοχή της επίθεσης, κάνοντας λόγο για πιθανή εσωτερική δολιοφθορά.

Λίγες ημέρες μετά την αυτοψία του, ο εμπειρογνώμονας βρήκε τραγικό θάνατο σε χώρα του εξωτερικού από έκρηξη στο αυτοκίνητό του. Για το περιστατικό ποτέ δεν δόθηκαν ξεκάθαρες απαντήσεις. Όταν η οικογένειά του αναζήτησε τον υπηρεσιακό του φάκελο, ενημερώθηκε ότι είχε κλαπεί.

Ακολούθησε πολυετής δικαστική διαμάχη στο εξωτερικό. Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, το δικαστήριο κατηγόρησε τον βασικό εμπλεκόμενο για ανακολουθίες και έλλειψη συνεργασίας, ενώ κάποιες καταθέσεις μαρτύρων έκαναν λόγο για πιέσεις, εκφοβισμό και παρακολουθήσεις, με έναν μάρτυρα να δηλώνει ότι φοβόταν για την ασφάλειά του.

Τελικά, δικαστήριο ανώτατου βαθμού του εξωτερικού έκρινε ότι το περιστατικό δεν συνιστούσε γνήσια πειρατική επίθεση, αλλά σκηνοθετημένη καταστροφή με στόχο την είσπραξη ασφάλειας. Η υπόθεση συνοδεύτηκε από αλλεπάλληλες μαρτυρίες ανθρώπων που ισχυρίστηκαν ότι δέχθηκαν πιέσεις να αλλάξουν τις καταθέσεις τους.

Ένας μάλιστα, σε κατάθεσή του μέσω τηλεδιάσκεψης από άγνωστη τοποθεσία, φέρεται να δήλωσε πως «δεν εμπιστευόταν τις εγχώριες αρχές», επικαλούμενος το γεγονός ότι οι πρωταγωνιστές της υπόθεσης είχαν –κατά τον ίδιο– μεγάλη επιρροή.