Μπορέλ για Τουρκία: Αν δεν σταματήσουν οι μονομερείς ενέργειες, κυρώσεις τον Μάρτιο

Θετική ατζέντα χωρίς προκλήσεις αλλιώς… κυρώσεις τον Μάρτιο αναφέρει σε κείμενό του ο Ζοζέπ Μπορέλ για την Τουρκία. Στο κείμενο των 2.500 λέξεων, ο Ύπατος Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ενωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής επιχειρεί έναν απολογισμό των σχέσεων Ευρωπαϊκής Ενωσης - Τουρκίας και περιγράφει αναλυτικά τον τρόπο που βλέπει την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο.

Με τη λογική… μια στο καρφί και μια στο πέταλο, ο Ζοζέπ Μπορέλ περιγράφει ένα προς ένα τα θέματα που τον απασχόλησαν και ταξίδια που έκανε. Σε αρκετά αυστηρούς τόνους, περιγράφει την συμπεριφορά της Τουρκίας. Βλέπει προκλήσεις παντού από την πλευρά της Άγκυρας, από τα Βαλκάνια μέχρι τη Λιβύη και τη Συρία, φυσικά και στην Ανατολική Μεσόγειο. Και σε πολλά σημεία εμπλέκει τις ανώτατες αρχές της Τουρκίας όπως τις λέει, εννοώντας τον Τούρκο πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Ανάμεσα σε αυτά που αναφέρει, μιλάει για το ταξίδι του τον Ιούλιο στην Άγκυρα όπου είχε την επεισοδιακή συνέντευξη Τύπου με τον Τσαβούσογλου. Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά, προτίμησε να απαντήσει με τη γλώσσα της διπλωματίας, αν και ο τόνος και οι διατυπώσεις που χρησιμοποίησε ο Τούρκος οικοδεσπότης μου έθεσαν ερωτήματα σχετικά με το αν αυτό θα ήταν αρκετό.

Λέει για το ταξίδι του στη Μάλτα που στα μέσα Αυγούστου, για να συναντηθεί με τον Υπουργό Τσαβούσογλου το οποίο τελείωσε γρήγορα λόγω της υπογραφής της συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου. Και αυτό πυροδότησε νέες προκλήσεις από την Τουρκία.

Σημειώνει ότι «η Τουρκία έχει γίνει μια περιφερειακή δύναμη που έχει σημειώσει αναμφισβήτητες επιτυχίες. Δυστυχώς, σε αρκετές περιπτώσεις, η διεθνής ατζέντα της Τουρκίας δεν είναι ευθυγραμμισμένη με την ΕΕ και οι μέθοδοι της δεν ταιριάζουν με αυτές της ΕΕ». Αναφέρει και την επιχείρηση Ειρήνη και το πόσο αντιδρά η Τουρκία σε αυτήν.

«Όλα αυτά θέτουν θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με τους στόχους της Τουρκίας. Και το γεγονός ότι η Τουρκία είναι υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ, θέτει την ΕΕ σε θέση όπου δικαιούται να θέσει αυτές τις ερωτήσεις», τονίζει ο Μπορέλ, σημειώνοντας ότι «Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα, εάν συνεχίσουμε σε αυτήν την καθοδική πορεία, η ΕΕ θα πρέπει να υιοθετήσει ισχυρά μέτρα, για να πείσει την Τουρκία ότι είναι σοβαρή και αποφασισμένη να διασφαλίσει το σεβασμό των συμφερόντων μας. Θα το αναφέρω στους Ευρωπαίους ηγέτες τον Μάρτιο του 2021».

Ωστόσο επιμένει στη θετική ατζέντα και δηλώνει έτοιμος να διερευνήσει τρόπους. Βάση της σχέσης θα είναι η συμφωνία για το προσφυγικό του 2016 -θέμα το οποίο επανέρχεται στο κείμενο σε διάφορα σημεία. «Πρέπει να διασφαλίσουμε την έναρξη των διερευνητικών επαφών Ελλάδας-Τουρκίας και να ξεκινήσουν ξανά οι συζητήσεις για το κυπριακό. Ο χρόνος δεν είναι φίλος μας σε αυτήν την περίπτωση. Και ναι, πρέπει να έχουμε έναν ισχυρό και ειλικρινή διάλογο και να αναπτύξουμε μια πιο κοινή κατανόηση για το πώς υπάρξει αμοιβαίος σεβασμός στα αμοιβαία συμφέροντα», καταλήγει.

Το άρθρο του Ζοζέπ Μπορέλ για την Τουρκία

Οι εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο Μεσόγειο και οι σχέσεις με την Τουρκία υπήρξαν μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ΕΕ το 2020 και αυτό πιθανότατα θα παραμείνει το ίδιο για το 2021. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το τελευταίο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της χρονιάς, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα είχε αυτό ως ένα από τα κύρια θέματα εξωτερικής πολιτικής για συζήτηση.

Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση καθοδηγείται από τον στόχο της υπέρβασης της δυναμικής των συγκρούσεων μεταξύ κρατών,οι οποίεςέχουν χαρακτηρίσει την ευρωπαϊκή ιστορία, υπό εξελισσόμενες κοινωνικές και πολιτικές μορφές, για πολλούς αιώνες. Από την ίδρυσή τους, η Οθωμανική και Ρωσική Αυτοκρατορία αποτελούν μέρος αυτής της εξίσωσης. Και σήμερα, είναι σαφές ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα μπορέσει να επιτύχει σταθερότητα στην ήπειρο, εκτός εάν βρει τη σωστή ισορροπία στις σχέσεις της με την Τουρκία και τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Οι αμυντικές συμπεριφορές που βασίζονται στην αποτροπή δεν παρέχουν μακροπρόθεσμες λύσεις. Το πολύ να προσφέρουν λίγο χώρο αναπνοής. Η πρόκλησή μας, και το αμοιβαίο συμφέρον - και η ευθύνη μου ως Ύπατος Εκπρόσωπος και Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - είναι να μετατρέψουμε τη δυναμική της δυσπιστίας, της αντιπαλότητας ή της αντιπαράθεσης, σε σχέσεις που βασίζονται σε κοινά συμφέροντα και στη συνεργασία.

Κάποιοι μπορεί να διαβάσουν αυτές τις γραμμές με σκεπτικισμό. Όμως εκείνοι που το κάνουν συχνά σκέφτονται από καθαρά εθνική άποψη, και όχι από την ευρύτερη πανευρωπαϊκή προοπτική που προσφέρει η ΕΕ. Είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε την πολιτική ουσία του ευρωπαϊκού σχεδίου. Πράγματι, σε λιγότερο από δεκατρία χρόνια μετά το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, μια από τις πιο αιματηρές συγκρούσεις που σημειώθηκαν ποτέ, οι Ευρωπαϊκές Κοινότητες, ακολουθούμενες από την Ευρωπαϊκή Ένωση, συγκέντρωσαν πρώην εχθρούς γύρω από μια κοινή ατζέντα συνεργασίας και ολοκλήρωσης. Ένα μάθημα που οδηγεί ακόμα τις φιλοδοξίες και την εξωτερική μας πολιτική μέχρι σήμερα.

Όταν ανέλαβα τις ευθύνες μου ως Ύπατος Εκπρόσωπος πριν από ένα χρόνο, η σχέση της ΕΕ με την Τουρκία ήταν ήδη σε πτωτική τάση. Ήξερα από την αρχή ότι η επανόρθωση αυτής της κατάστασης θα ήταν μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της θητείας μου. Οι αμοιβαίες προσδοκίες από την κοινή δήλωση ΕΕ-Τουρκίας του 2016, που ακολούθησε το ξέσπασμα της μεταναστευτικής κρίσης του 2015, δεν απέδωσαν καρπούς, παρόλο που συνέβαλε στον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών προς την Ευρώπη. Από τον Ιούνιο του 2016 και μετά, δεν σημειώθηκε πρόοδος στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις.

Η αντιπαράθεση για την εκμετάλλευση των πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο επιταχυνόταν, σε συνδυασμό με μακροχρόνιες διαφωνίες σχετικά με τον έλεγχο των θαλάσσιων ζωνών μεταξύ των γειτονικών παράκτιων κρατών. Οι προσπάθειες στο Κραν Μοντανά να βρουν μια τελική λύση για την επανένωση της Κύπρου είχαν αποτύχει το 2017. Το περιφερειακό ενδιαφέρον της Τουρκίας για την Ανατολική και τη Βόρεια Αφρική μέχρι τα Δυτικά Βαλκάνια συνέχισε να μαζεύει δύναμη. Ειδικότερα, η ενεργός και μονομερής συμμετοχή της Τουρκίας τόσο στη Συρία όσο και στη Λιβύη θεωρείται όλο και περισσότερο ότι δεν ευθυγραμμίζεται με τα συμφέροντα ασφάλειας της ίδιας της ΕΕ ούτε με τις αντιλήψεις μεταξύ όλων των κρατών μελών.

Το Μνημόνιο Συνεργασίας του Νοεμβρίου 2019 μεταξύ Τουρκίας και κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας στη Λιβύη, το οποίο προσδιόρισε αντίστοιχες αποκλειστικές οικονομικές ζώνες προκάλεσε σοβαρές ανησυχίες και έντονη απάντηση από την ΕΕ. Η συμφωνία περιείχε επίσης ρήτρες για την στρατιωτική υποστήριξη (σ.σ. της Λιβύης), που ήταν σε αντίθεση με το εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ για τη Λιβύη. Αυτό συνοδεύτηκε σύντομα από τη συνεχή ανάπτυξη τουρκικών πλοίων εξερεύνησης ή γεωτρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, προκαλώντας άμεσα την Ελλάδα και την Κύπρο.

Αυτές οι δραστηριότητες είχαν ήδη ξεκινήσει νωρίτερα και οδήγησαν στην ανάπτυξη ενός ειδικού καθεστώτος περιοριστικών μέτρων της ΕΕ με στόχο την προστασία των κυπριακών υδάτων. Δυστυχώς, οι τουρκικές ειδοποιήσεις NAVTEX και τα σκάφη όπως το «Oruc Reiss» ή το «Barbaross», έγιναν γνώριμα ονόματα στις Βρυξέλλες.

Τον Μάρτιο του 2020, είχαμε μια μεγάλη κρίση. Μέσω καιτης ισχυρής κινητοποίησης των μέσων ενημέρωσης, οι ανώτατες αρχές της Τουρκίας ενθάρρυναν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες να προχωρήσουν προς τα ελληνικά σύνορα και να προσπαθήσουν να εισέλθουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι ελληνικές αρχές απάντησαν με αποφασιστικότητα, απωθώντας την ώθηση και η Ευρωπαϊκή Ένωση απάντησε με πλήρη πολιτική αλληλεγγύη. Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και ο Πρόεδρος της Επιτροπής, μαζί με τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ταξίδεψαν αμέσως στα βόρεια ελληνικά σύνορα σε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Συνόδευσα τον Πρόεδρο Μισέλ λίγο αργότερα στην Άγκυρα και είχαμε έντονες ανταλλαγές απόψεων με τον Πρόεδρο Ερντογάν και άλλες τουρκικές Αρχές. Λίγες μέρες αργότερα,ακολούθησε μια επίσκεψη του Προέδρου Ερντογάν στις Βρυξέλλες.

Η σταθερότητα στα σύνορα αποκαταστάθηκε. Κατόπιν αιτήματος της Τουρκίας, η ΕΕ παρείχε διευκρινίσεις σχετικά με την εφαρμογή μέτρων στήριξης σε πρόσφυγες που φιλοξενούσε η Τουρκία. Συνεχίσαμε επίσης συζητήσεις για το πώς να επιστρέψουμε σε μια θετική ατζέντα. Ενώ η Τουρκία φάνηκε να αναζητά μια ισχυρή πολιτική δέσμευση, ήμουν πρόθυμος να προχωρήσω στην πρακτική εφαρμογή της κοινής δήλωσης του 2016. Ελέγξαμε την κατάσταση, συμπεριλαμβανομένης της αποτελεσματικής εκταμίευσης της υποστήριξής μας στους πρόσφυγες της Συρίας που φιλοξένησε η Τουρκία και συμφωνήσαμε ότι απαιτούνται περαιτέρω προσπάθειες και από τις δύο πλευρές για να επαναφερθούν όλες αυτές οι προσπάθειες.

Ωστόσο, η συνεχής ανάπτυξη τουρκικών γεωτρήσεων και εξερευνητικών σκαφών, είτε σε ύδατα που γειτνιάζουν με την Κύπρο είτε την Ελλάδα, δημιούργησε ένα πολύ αρνητικό περιβάλλον που εμπόδισε την ανάπτυξη μιας θετικής ατζέντας. Αυτό με οδήγησε να ταξιδέψω στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Τουρκία στα τέλη Ιουνίου. Ο στόχος μου ήταν σαφής: ήθελα να διερευνήσω με τους κύριους πρωταγωνιστές τις δυνατότητες έναρξης ενός πραγματικού διαλόγου που θα βοηθούσε στην αντιμετώπιση των εκκρεμών ζητημάτων. Εκτός από τη σθεναρή υποστήριξη τόσο του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου όσο και του Προέδρου της Επιτροπής, θέλω επίσης να επισημάνω εδώ την αξιοσημείωτη διπλωματική ενέργεια που επενδύθηκε από τη Γερμανία, ξεκινώντας από τον Καγκελάριο Μέρκελ και τον καλό φίλο και συνάδελφο υπουργό Εξωτερικών Heiko Maas.

Επισκέφτηκα τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας και πέταξα όσο το δυνατόν πιο κοντά στις πλατφόρμες γεώτρησης που ανέπτυξε η Τουρκία σε μια περιοχή κοντά στις ακτές της Κύπρου. Είχα επίσης έναν νυχτερινό περίπατο στην πράσινη γραμμή στη Λευκωσία και είδα την εγκαταλελειμμένη πόλη των Βαρωσίων από ελικόπτερο εντός κυπριακής ελεγχόμενης περιοχής. Ο αναχρονισμός αυτών των υπολειμμάτων πολέμου, παγωμένος στο παρελθόν, και μαρτυρία για μια ακόμη άλυτη σύγκρουση στη μέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήταν βαθιά ενοχλητικά και αποκαλυπτικά. Δεν υπήρξε καμία πρόοδος από τότε που επισκέφθηκα τα Βαρώσια το 2005 ως Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αν μη τι άλλο, αυτή η επίσκεψη ενίσχυσε περαιτέρω την αποφασιστικότητά μου να αναζητήσω λύσεις.

Ενώ η σχέση με την Τουρκία είναι πολύ περίπλοκη και έχει πολλές διαστάσεις, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι διαφωνίες με την Ελλάδα και η μη επίλυση του Κυπριακού είναι κεντρικά στοιχεία. Το ταξίδι μου τον Ιούλιο στην Άγκυρα το επιβεβαίωσε, με τον υπουργό Εξωτερικών Τσαβούσογλου να υπογραμμίζει τον ρόλο της Τουρκίας στην προστασία των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων και να εξηγεί τις τουρκικές απόψεις σχετικά με την εκμετάλλευση των πόρων στα κυπριακά ύδατα. Από την πλευρά του, ο Υπουργός Άμυνας, Χουλούσι Ακάρ, μου πρόσφερε μια λεπτομερή παρουσίαση, από την τουρκική προοπτική, του συμβάντος μερικές εβδομάδες νωρίτερα μεταξύ μιας γαλλικής φρεγάτας και μιας ομάδας τουρκικών ναυτικών μονάδων.

Ο υπουργός Τσαβούσογλου με αποχαιρέτησε σε μια κοινή συνέντευξη Τύπου όπου επέκρινε σκληρά ορισμένα κράτη μέλη, καθώς και την ίδια την ΕΕ, καταγγέλλοντας μεροληπτικές και εχθρικές στάσεις απέναντι στην Τουρκία. Προτίμησα να απαντήσω με τη γλώσσα της διπλωματίας, αν και ο τόνος και οι διατυπώσεις που χρησιμοποίησε ο Τούρκος οικοδεσπότης μου έθεσαν ερωτήματα σχετικά με το αν αυτό θα ήταν αρκετό.

Δεν θέλω να συνεχίσω με μια αναλυτική περιγραφή των διαφόρων προσπαθειών μου που προσπαθούν να δημιουργήσουν χώρο για έναν ανανεωμένο διμερή διάλογο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας σχετικά με τις θαλάσσιες διαφορές και τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, ή να συζητήσω πώς να στηρίξω τις προσπάθειες του ΟΗΕ για την επανέναρξη του Συζητήσεις για την επίλυση του Κυπριακού. Αρκεί να πούμε εδώ ότι η διοχέτευση και των δύο θεμάτων μέσω κατάλληλων διπλωματικών και τεχνικών διαδικασιών είναι απαραίτητη για τη δημιουργία χώρου για μια υγιή σχέση ΕΕ-Τουρκίας. Αυτές είναι ερωτήσεις που δεν μπορούν πλέον να αναβληθούν.

Το ταξίδι μου στη Μάλτα στα μέσα Αυγούστου, για να συναντηθώ με τον Υπουργό Τσαβούσογλουτελείωσε γρήγορα λόγω της υπογραφής συμφωνίας θαλάσσιας οριοθέτησης μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου.Η απόκριση της Τουρκίας ήταν να αναστείλει την προβλεπόμενη επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών με την Ελλάδα με στόχο την αντιμετώπιση των θαλάσσιων διαφορών συνοδευόμενη από την επανέναρξη της Τουρκικής προκλητικής θαλάσσιας δραστηριότητας. Αυτό επιβεβαίωσε την πεποίθησή μου μόνο για την κεντρικότητα που έχουν αποκτήσει αυτά τα δύο ζητήματα στη σχέση ΕΕ-Τουρκίας.
Η σχέση με την Τουρκία έχει βαθιές ιστορικές ρίζες. Η τρέχουσα κατεύθυνση ωστόσο, φαίνεται να την απομακρύνει περισσότερο από την ΕΕ. Αυτό αφορά τις εσωτερικές εξελίξεις, ιδίως όσον αφορά τις θεμελιώδεις ελευθερίες, αλλά και την εξωτερική εμπλοκή της Τουρκία. Το τελευταίο έχει αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία το 2020, είτε στη Συρία και στο Ιράκ, στη Λιβύη, όπου ανέτρεψε τα δεδομένα σε πολύ δύσκολες στιγμές για την κυβέρνηση της Εθνικής Συμφωνίας, ή στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, όπου η υποστήριξή του είχε ως αποτέλεσμα μια σημαντική νίκη για το Αζερμπαϊτζάν.

Θα μπορούσα να συνεχίσω και να αναφέρω την προβολή της στην Ανατολική Αφρική, στο Σαχέλ ή στα Δυτικά Βαλκάνια. Η Τουρκία έχει γίνει μια περιφερειακή δύναμη που πρέπει να εκτιμηθεί και έχει σημειώσει αναμφισβήτητες επιτυχίες. Δυστυχώς, σε αρκετές περιπτώσεις, η διεθνής ατζέντα της Τουρκίας δεν είναι ευθυγραμμισμένη με την ΕΕ και οι μέθοδοι της δεν είναι αυτές της ΕΕ. Η έντονη τουρκική αντίσταση και κριτική για τη ναυτική επιχείρηση Ειρήνη της ΕΕ, αποκαλύπτει θεμελιώδεις διαφορές στην αντίληψή μας για το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που επιβάλλει εμπάργκο όπλων στη Λιβύη.

Όλα αυτά θέτουν θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με τους στόχους της Τουρκίας. Και το γεγονός ότι η Τουρκία είναι υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ, θέτει την ΕΕ σε θέση όπου δικαιούται να θέσει αυτές τις ερωτήσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρέπει να σημειώσουμε μεγάλη πρόοδο στη διεξαγωγή ενός ειλικρινούς και βαθύ διαλόγου με την Τουρκία για αυτά τα θέματα, και η Τουρκία να δώσει απαντήσεις.

Ενώ χαιρετίζω πραγματικά δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, ακόμη και στο υψηλότερο επίπεδο, που διακηρύσσουν το στρατηγικό ενδιαφέρον της Τουρκίας να ενταχθεί στην ΕΕ, είναι σημαντικό οι δηλώσεις αυτές να ακολουθούνται από ενέργειες που επιβεβαιώνουν τέτοιες προθέσεις. Ταυτόχρονα, οι σχέσεις δεν μπορούν να είναι μονόδρομος. Η ΕΕ πρέπει επίσης να δείξει στην Τουρκία ότι θα ήταν ευπρόσδεκτη ως μέλος της οικογένειας εάν συναντήσει την πλευρά της συμφωνίας. Εδώ διαδραματίζει ζωτικό ρόλο η θετική ατζέντα που συμφωνήθηκε στην κοινή δήλωση του 2016.

Πρέπει να βρούμε μια διέξοδο πέρα από τη δυναμική του κάνω κάτι-κάνεις κάτι και να επιστρέψουμε στη συνεργασία και την εμπιστοσύνη. Αυτό ήταν το κύριο μήνυμα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Οκτωβρίου και αυτό το μήνυμα επαναλήφθηκε την περασμένη εβδομάδα. Πιστεύω ότι υπάρχει μεγαλύτερη κατανόηση γι 'αυτό σήμερα από την πλευρά της Τουρκίας από ό, τι τον Οκτώβριο.

Ωστόσο, η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί ουσιαστικά. Ως εκ τούτου, η συνολική εκτίμησή μας για το έτος είναι αρνητική. Αλλά έχουμε επίσης την ευκαιρία να διορθώσουμε τα πράγματα και αυτό πρέπει να κάνουμε.

Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ότι, εάν συνεχίσουμε σε αυτήν την καθοδική πορεία, η ΕΕ θα πρέπει να υιοθετήσει ισχυρά μέτρα, για να πείσει την Τουρκία ότι είναι σοβαρή και αποφασισμένη να διασφαλίσει το σεβασμό των συμφερόντων μας. Θα το αναφέρω στους Ευρωπαίους ηγέτες τον Μάρτιο του 2021.

Η ισχυρή σχέση συνεργασίας με την Τουρκία θα αποτελούσε σημαντική συμβολή στην ευρωπαϊκή σταθερότητα. Ομοίως, θα είναι δύσκολο για την Τουρκία να βρει έναν καλύτερο εταίρο από την ΕΕ

Όπως είπα, μια ισχυρή σχέση συνεργασίας με την Τουρκία θα αποτελούσε σημαντική συμβολή στην ευρωπαϊκή σταθερότητα. Ομοίως, θα είναι δύσκολο για την Τουρκία να βρει έναν καλύτερο εταίρο από την ΕΕ. Οι οικονομίες μας είναι συνδεδεμένες, η ΕΕ είναι μακράν ο πρώτος εταίρος εισαγωγών και εξαγωγών της Τουρκίας, καθώς και πηγή επενδύσεων. Οι εξαγωγές αγαθών της ΕΕ προς την Τουρκία το 2019 ανήλθαν σε 68 δισ. Ευρώ, ενώ οι εισαγωγές από την Τουρκία ήταν 70 δισ. Ευρώ, και έτσι οι κοινωνίες μας, με πολλούς πολίτες να ζουν, να εργάζονται και να ταξιδεύουν πέρα ​​από τα σύνορά μας.

Η ευημερία και η ασφάλεια της Τουρκίας, ως σύμμαχος του ΝΑΤΟ, απαιτεί ισχυρή σχέση με την ΕΕ. Δεν υπάρχουν βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις σε αυτό. Και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας της, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις, εξακολουθεί να βλέπει την ΕΕ ως ένα χρήσιμο παράδειγμα για περαιτέρω ανάπτυξη.

Έχουμε ακόμη την ευκαιρία να ανακατευθύνουμε τις σχέσεις μας. Η ΕΕ επεκτείνει ανοιχτό χέρι στην Τουρκία ελπίζοντας ότι θα την καταλάβει και η ατζέντα που παρουσιάζουν οι ηγέτες της ΕΕ είναι σαφής. Είμαι έτοιμος, σε συνεργασία με την Επιτροπή και τα κράτη μέλη, για να συζητήσουμε τις προτάσεις μας για μια θετική ατζέντα με την Τουρκία και να διερευνήσω τρόπους προώθησης των σχέσεών μας. Αυτό θα μπορούσε επίσης να περιλαμβάνει την ενίσχυση της περιφερειακής συνεργασίας μέσω μιας διάσκεψης της Ανατολικής Μεσογείου. Αλλά για να συμβεί όλα αυτά, πρέπει να σταματήσουν οι ενέργειες που μπορεί να θεωρηθούν επιθετικές ή αντίθετες προς τα συμφέροντα της ΕΕ.

Πρέπει να διασφαλίσουμε την επανέναρξη του διαλόγου με την Ελλάδα και την επανέναρξη των συνομιλιών για την επίλυση του κυπριακού, δεδομένου ότι και αυτά πρέπει να καταλήξουν σε ένα ικανοποιητικό συμπέρασμα και δεν μπορούν να συνεχίσουν χωρίς χρονικό ορίζοντα. Ο χρόνος δεν είναι φίλος μας σε αυτήν την περίπτωση. Και ναι, πρέπει να έχουμε έναν ισχυρό και ειλικρινή διάλογο για τις περιφερειακές συγκρούσεις και να αναπτύξουμε μια πιο κοινή κατανόηση για το πώς να τις αντιμετωπίσουμε με τρόπο που θα σέβεται τα αμοιβαία συμφέροντα.

Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι είμαι ονειροπόλος και ότι αυτή η ατζέντα απλά δεν μπορεί να υλοποιηθεί. Σίγουρα δεν θα συμβεί αν δεν προσπαθήσουμε. Πέρα από τα σαφή βήματα από την Τουρκία και την αλλαγή των αρνητικών ενεργειών και της ρητορικής τους τους τελευταίους μήνες, πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να επιστρέψουμε σε ειλικρινείς και αποτελεσματικούς διαλόγους και προσπάθειες, και ισχυρή δέσμευση και δέσμευση από όλες τις πλευρές, συμπεριλαμβανομένων των επηρεάζονται τα κράτη μέλη της ΕΕ. Πρέπει να επαναφέρουμε την ενέργεια στις συνομιλίες μας μεταξύ μας, όχι για ο ένας τον άλλον,

Ειλικρινά, μπορούμε είτε να προχωρήσουμε προς μια αμοιβαία επωφελή ατζέντα είτε να υποστούν τις συνέπειες των αμοιβαίων παρεξηγήσεών μας. Δεν έχω δισταγμό σχετικά με τη δική μου επιλογή.