«Μα πώς τα κατάφεραν;»: Αυτοί που έσπασαν τα πιο ισχυρά συστήματα ασφαλείας

Ήταν εντυπωσιακή, ομολογουμένως! Ποια; Η πράξη του Μάικλ Φάγκαν. Ποιος είναι ο Μάικλ Φάγκαν θα μου πείτε. Λοιπόν, παρακολουθώντας τον 4ο κύκλο της δημοφιλούς σειράς του Netflix «The Crown» η αναδρομή στα ιστορικά γεγονότα μας θυμίζει την είσοδο ενός άσημου, ημιψυχοπαθούς ελαιοχρωματιστή στα άδυτα του παλατιού του Μπάκιγχαμ. Ο Φάγκαν έφτασε μέχρι το προσκέφαλο της Βασίλισσας Ελισάβετ με την οποία συνομίλησαν για κάποια λεπτά μέχρι να εμφανιστεί η φρουρά του παλατιού να συλλάβει τον αναιδή ελαιοχρωματιστεί και να τον παραδώσει στα πρωτοσέλιδα των tabloids.

Και ψάχνοντας στα ψιλά, αλλά και στα πηχιαία γράμματα των τίτλων της Ιστορίας βρήκαμε κι άλλους «Φάγκαν» που τόλμησαν, από τρέλα κινούμενοι, από πάθος ή από καθαρή υστεροβουλία να σπάσουν τα σύνορα των αδύτων, να πατήσουν σε απαγορευμένα εδάφη και να προκαλέσουν στην αρχή τρόμο και δέος κι έπειτα ερωτηματικά: «Πώς τα κατάφεραν;». Πάμε λοιπόν ένα γρήγορο flashback – μια και μιλήσαμε για Queen και Μπάκιγχαμ - και ας δούμε τους θρασείς της Ιστορίας πού έσπασαν φραγμούς, πρωτόκολλά, συστήματα συναγερμών και ασφάλειας για να πετύχουν τον σκοπό τους.

Ένας ελαιοχρωματιστής στο πρωινό της Βασίλισσας!

Αν τα συστήματα ασφαλείας και η φρουρά στο παλάτι της Βασίλισσας της Αγγλίας δεν είναι σημαντική, τότε πού θα είναι; Κι όμως ένας 30χρονος άνδρας που άκουγε στο όνομα Μάικλ Φάγκαν (Michael Fagan) κατάφερα να παρακάμψει όλα τα εμπόδια χωρίς εκπαίδευση και κανένα συγκεκριμένο σχέδιο και να φθάσει στο προσκέφαλο της Ελισάβετ της Β’ που εκείνη την ώρα ακόμη απολάμβανε τον πρωινό ύπνο της! Στις 9 Ιουλίου του 1982, σύμφωνα με την εφημερίδα  «The Independent» , ένας «ατημέλητος και ελαφρώς κουρασμένος» ο Μάικλ Φάγκαν σκαρφάλωσε στο κιγκλίδωμα των 4 μέτρων, που περιβάλλει τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, πήδηξε πάνω από την συρματοπλεγμένη κορυφή και περπάτησε ανενόχλητος στον περίβολο του παλατιού. Σε κάποιο σημείο αναρριχήθηκε σε έναν σωλήνα αποχέτευσης και μπήκε μέσα στο κτίριο.

Ο Φάγκαν, που ήταν άνεργος εργάτης - ελαιοχρωματιστής εκείνη την εποχή, περιπλανήθηκε ατάραχος γύρω από το παλάτι για λίγο. Σύμφωνα με τις πληροφορίες από τους ανθρώπους του παλατιού, ένας εσωτερικός συναγερμός άρχισε να χτυπάει, αλλά η αστυνομική δύναμη που ήταν υπεύθυνη για την ασφάλεια τον απενεργοποίησε θεωρώντας ότι ήταν λάθος. Τελικά, ο Φάγκαν μπήκε στο υπνοδωμάτιο της Βασίλισσας Ελισάβετ!

Τα κίνητρα του Φάγκαν, δεν ήταν ξεκάθαρα. Σε μια συνέντευξη του το 2012 στον «The Independent» , είχε πει: «Δεν ξέρω γιατί το έκανα, κάτι είχε μπει στο μυαλό μου». Ο Φάγκαν ισχυρίστηκε επίσης ότι η είσοδός του στο παλάτι δεν ήταν η πρώτη, αλλά είχε καταφέρει να μπει ακόμα μια φορά λίγες εβδομάδες πριν. Δεν είχε συλληφθεί τότε γιατί έφυγε γρήγορα: «Έκανα πίσω γιατί σκέφτηκα ότι είναι ανόητο και θρασύ που βρίσκομαι εκεί». Στην ίδια συνέντευξη, ο Φάγκαν, ισχυρίστηκε ότι είχε καταναλώσει παραισθησιογόνα μανιτάρια που τον οδήγησαν να το κάνει…

Ο Μάικλ Φάγκαν, λέγεται ότι είχε και συνομιλία με τη Βασίλισσα Ελισάβετ στο δωμάτιό της. Σύμφωνα με τους «The New York Times»  η συνομιλία διήρκεσε περίπου 10 λεπτά όταν ο Φάγκαν ζήτησε να πάει στην τουαλέτα και η Βασίλισσα βρήκε την ευκαιρία να καλέσει την ασφάλεια. Με αυτόν τον τρόπο απεικονίζεται στο «The Crown» , με την Ελισάβετ – Ολίβια Κόλμαν - και τον Φάγκαν -  Τομ Μπρουκ - να έχουν μια αμήχανη, αλλά συγχρόνως συγκινητική - συνομιλία.

Σύμφωνα με τον Φάγκαν, αυτή η συνομιλία δεν συνέβη ποτέ. Όταν ρωτήθηκε από τον «The Independent» σχετικά, είπε: «Όχι! Απομακρύνθηκε από εμένα και έτρεξε έξω από το δωμάτιο. Είδα τα μικρά γυμνά πόδια να τρέχουν στο πάτωμα». Η εφημερίδα «Standard» έγραψε ότι η Βασίλισσα χρησιμοποίησε το τηλέφωνο δίπλα στο κρεβάτι της για να καλέσει την ασφάλεια μετά την άφιξη του Φάγκαν, αλλά «ο αστυνομικός του ανακτόρου απέτυχε να συνειδητοποιήσει τον επείγοντα χαρακτήρα του μηνύματός της, επειδή ακουγόταν τόσο ήρεμη». Η εφημερίδα απέδωσε επίσης το σφάλμα ασφαλείας στην ώρα της άφιξης του Φάγκαν: Προφανώς μπήκε  λίγο μετά από έναν ένοπλο αστυνομικό που είχε φύγει έξω από το βασιλικό υπνοδωμάτιο.

«Το πρώτο άτομο που μπήκε στο δωμάτιό της ήταν μια υπηρέτρια, 10 λεπτά μετά την είσοδο του εισβολέα», ανέφερε η «The Standard». «Η αστυνομία έφτασε οκτώ λεπτά αργότερα, όταν η υπηρέτρια είχε ήδη οδηγήσει έξω τον άντρα. Μόλις έφτασε η ασφάλεια, συνέλαβε τον Φάγκαν. Εκείνη την εποχή, η καταπάτηση ασύλου στη Βρετανία ήταν αστικό αδίκημα και όχι ποινικό, οπότε ο Φάγκαν δεν κατηγορήθηκε για την είσοδό του στο παλάτι, ωστόσο, κατηγορήθηκε για κλοπή ενός μπουκαλιού κρασιού, αλλά αργότερα αθωώθηκε. Λίγους μήνες μετά ο Φάγκαν έκλεψε ένα αυτοκίνητο και συνελήφθη. Οδηγήθηκε σε ψυχιατρικό νοσοκομείο μέγιστης ασφάλειας, πριν αφεθεί ελεύθερος στις 21 Ιανουαρίου 1983.

Δύο χρόνια μετά την είσοδό του στο Ανάκτορο του Μπάκιγχαμ, ο Φάγκαν επιτέθηκε σε έναν αστυνομικό σε ένα καφέ και καταδικάστηκε σε τρίμηνη φυλάκιση με αναστολή. Το 1983, ο Φάγκαν ηχογράφησε μια διασκευή του τραγουδιού των Sex Pistols «God Save the Queen» με το πανκ συγκρότημα «Bollock Brothers». Το 1997, φυλακίστηκε για τέσσερα χρόνια όταν αυτός, η σύζυγός του και ο 20χρονος γιος τους κατηγορήθηκαν για εμπορία ναρκωτικών. Και το παραμύθι με Βασιλιάδες, Βασίλισσες και κακούς εισβολείς πέρασε στο Netflix έζησαν αυτοί καλά κι εμείς… στην καραντίνα μας.

Ενας ουρανοκατέβατος επισκέπτης στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας

Ο Ματίας Ρουστ (Mathias Rust) ήταν ένας Δυτικογερμανός έφηβος, που συγκλόνισε τον κόσμο το 1987, προσγειώνοντας το αεροπλάνο του τύπου Cessna στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, αψηφώντας συστήματα ασφαλείας και ραντάρ. Ο Ρουστ, μόλις 19 χρονών, είχε πετάξει μόνος του πάνω από 750 χλμ. Σπάζοντας κάθε σοβιετική αμυντική ασπίδα με ένα μονοκινητήριο αεροπλάνο για να προσγειωθεί μπροστά από τις πύλες του Κρεμλίνου. Η ιδέα του είχε έρθει ένα χρόνο νωρίτερα ενώ παρακολουθούσε τηλεόραση στο σπίτι των γονιών του με τους οποίους ζούσε στο Αμβούργο της Δυτικής Γερμανίας. Μια σύνοδος κορυφής μεταξύ των προέδρων των ΗΠΑ και των Σοβιετικών στο Ρέικιαβικ είχε τελειώσει δίχως αποτέλεσμα και ο έφηβος Ματίας, που είχε πάθος με την πολιτική ένιωσε μέσα του, ότι ήθελε να κάνει κάτι για να σπάσει… τον πάγο.

«Νόμιζα ότι κάθε άνθρωπος σε αυτόν τον πλανήτη είναι υπεύθυνος για την όποια πρόοδο και έψαχνα μια ευκαιρία να συμμετάσχω σε αυτό», είπε αργότερα. Ο Ρουστ είχε ήδη άδεια πιλότου και είχε 50 ώρες πτήσης στο ενεργητικό του. «Σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω το αεροσκάφος για να φτιάξω μια νοητή γέφυρα μεταξύ Δύσης και Ανατολής για να δείξω ότι αρκετοί άνθρωποι στην Ευρώπη θέλουν να βελτιώσουν τις σχέσεις μεταξύ των κόσμων μας». Πολλοί ιδεολόγοι έφηβοι μπορεί να είχαν παρόμοιες φαντασιώσεις για παγκόσμια ειρήνη, εκτελώντας παράτολμες πράξεις. Η διαφορά με τον Ρουστ είναι ότι προχώρησε στην πραγματοποίηση του σχεδίου του.

Στις 13 Μαΐου 1987 είπε στους γονείς του ότι επρόκειτο να περιοδεύσει στη Βόρεια Ευρώπη με ιδιωτικό αεροπλάνο, προκειμένου να καταγράψει ώρες για την άδεια του επαγγελματία πιλότου του. Η πρώτη του στάση ήταν στα Νησιά Σέτλαντ και μετά στα Νησιά Φερόες. Στη συνέχεια πήγε στην πρωτεύουσα της Ισλανδίας, το Ρέικιαβικ, μετά στο Μπέργκεν στη Νορβηγία πριν φτάσει στις 25 Μαΐου στη φινλανδική πρωτεύουσα, το Ελσίνκι.

Πέρασε αρκετές μέρες εκεί προσπαθώντας να αποφασίσει αν είχε πραγματικά το θάρρος να εφαρμόσει το σχέδιό του. Είχε λόγο να είναι νευρικός: Η ΕΣΣΔ είχε το μεγαλύτερο σύστημα αεροπορικής άμυνας στον κόσμο. Λιγότερο από πέντε χρόνια νωρίτερα, ένα πολιτικό αεροσκάφος της Νότιας Κορέας είχε καταρριφθεί μετά την είσοδό του στον σοβιετικό εναέριο χώρο, προκαλώντας το θάνατο και των 269 επιβατών.

«Φυσικά φοβόμουν να χάσω τη ζωή μου», θυμάται ο Ρουστ. «Ζύγιζα αν είναι πραγματικά υπεύθυνο και λογικό το να μπω σε αυτό το είδος του κινδύνου. Στο τέλος κατέληξα στο συμπέρασμα: πρέπει να διακινδυνεύσω». Το πρωί της 28ης Μαΐου, ενημέρωσε τον πύργο ελέγχου της εναέριας κυκλοφορίας στο Ελσίνκι ότι θα κατευθυνόταν στη Στοκχόλμη. Ακόμα και τότε δεν ήταν απόλυτα σίγουρος για το εγχείρημά του. «Πήρα την τελική απόφαση περίπου μισή ώρα μετά την αναχώρηση. Μόλις άλλαξα κατεύθυνση σε 170 μοίρες και ταξίδευα προς τη Μόσχα» λέει.

Πίσω στο Ελσίνκι, οι ελεγκτές εναερίου χώρου άρχισαν να ανησυχούν. Ο Ρουστ ταξίδευε προς λάθος κατεύθυνση και στη συνέχεια εξαφανίστηκε από τις οθόνες των ραντάρ τους. Μια μεγάλη επιχείρηση διάσωσης άρχισε από τη φινλανδική ακτοφυλακή, όταν εντοπίστηκε μια κηλίδα λαδιού στην επιφάνεια της θάλασσας· οι δύτες καταδύθηκαν αναζητώντας συντρίμμια του αεροσκάφους στον βυθό.

Ενώ τον αναζητούσαν, ο Ρουστ καθόταν άνετος στο πιλοτήριο του καθώς το αεροπλάνο του είχε μπει σοβιετικό εναέριο χώρο, πάνω από την Εσθονία. Μέσα σε λίγα λεπτά είχε εντοπιστεί από σοβιετικό ραντάρ, και σε λιγότερο από μία ώρα ένα μαχητικό MiG τον πλησίασε. «Με πέρασε από την αριστερή μου πλευρά τόσο κοντά που μπορούσα να δω τους δύο πιλότους που κάθονταν στο πιλοτήριο και είδα φυσικά το κόκκινο αστέρι της πτέρυγας του αεροσκάφους». Ο Ρουστ τρομοκρατήθηκε, αλλά αντί να του επιτεθεί, το πολεμικό, πέρασε και εξαφανίστηκε στα σύννεφα. Ένας συνδυασμός απίστευτης τύχης και ανθρώπινου λάθους οδήγησε τους πιλότους του MIG Να πιστέψουν ότι το αεροπλάνο του Ρουστ ήταν ένα φιλικό αεροσκάφος. Ένα αεροπλάνο που είχε συντριβεί την προηγούμενη μέρα και μια συνεχιζόμενη επιχείρηση διάσωσης, μαζί με τις εκπαιδευτικές πτήσεις για νέους πιλότους οδήγησαν σε σύγχυση τα κέντρα ελέγχου. Ο Ρουστ κατάφερε να ταξιδέψει εκατοντάδες μίλια σε ολόκληρο τον σοβιετικό εναέριο χώρο μέχρι την πρωτεύουσα χωρίς καμία άλλη επαφή με τις αμυντικές δυνάμεις της ΕΣΣΔ.

«Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι επέζησα», θυμάται. «Είχα υπολογίσει εκείνη τη στιγμή ότι οι πιθανότητες επιβίωσής μου ήταν περίπου 50/50 και αφού έφτασα στον προορισμό μου, ήξερα ότι ήμουν πραγματικά στην τυχερή πλευρά». Όμως, η λάμψη του όταν είδε τα φώτα και τους τρούλους της Μόσχας σκοτείνιασε γρήγορα, όταν συνειδητοποίησε ότι η προσγείωση θα ήταν δύσκολη. Ήθελε να κατεβάσει το αεροπλάνο στη μέση της Κόκκινης Πλατείας για να κάνει μια συμβολική πράξη, αλλά η πλατεία ήταν γεμάτη από ανθρώπους. Οι σοβιετικοί πολίτες σταμάτησαν και κοίταζαν με έκπληξη καθώς το μικρό λευκό αεροπλάνο στριφογύρισε μόλις λίγα μέτρα πάνω από το έδαφος. Τέλος, ο Ρουστ εντόπισε μια γέφυρα τεσσάρων λωρίδων δίπλα στον ναό του Αγίου Βασιλείου, οπότε αποφάσισε να προσγειωθεί εκεί. Αργότερα ενημερώθηκε από τη ρωσική αστυνομία ότι η γέφυρα ήταν συνήθως γεμάτη από παχιά καλώδια, κάτι που θα καθιστούσε αδύνατη την προσγείωση· κατά τύχη, είχαν απομακρυνθεί από τη γέφυρα εκείνο το πρωί για συντήρηση! «Η αστυνομία υπέθεσε ότι είχα συνεργάτες στη Μόσχα που είχαν φροντίσει για την προσγείωσή μου», λέει ο Ρουστ.

Περίπου στις 19:00, καθώς ο ήλιος έπεφτε, ο Ρουστ προσγείωσε το αεροπλάνο του στην πλατεία και άνοιξε το πιλοτήριο για να χαιρετήσει τα πλήθη που συγκεντρώθηκαν γύρω του. Ήθελαν όλοι να μάθουν από ερχόταν ο νεαρός ξένος και γιατί βρισκόταν εκεί. «Είμαι εδώ σε μια ειρηνευτική αποστολή από τη Γερμανία», τους είπε. Ο Δρ Ρόμπεν Σκοτ, ένας Βρετανός γιατρός που έτυχε να βρίσκεται στη Μόσχα ως μέλος μιας ομάδας επιστημόνων κατά των πυρηνικών όπλων, περπατούσε για να δει τα αξιοθέατα όταν ο Ρουστ προσγειώθηκε ακριβώς μπροστά του. «Ήταν ένα εξαιρετικό θέαμα. Κανείς από εμάς δεν είχε ιδέα για το τι συνέβαινε», θυμάται. «Όλοι γύρω του ήταν εντυπωσιασμένοι· ακόμη και οι υπηρεσίες ασφαλείας συνέχιζαν να λένε τι γενναίο αγόρι που ήταν. Μόλις η αστυνομία είχε συνέλθει από το σοκ που βρήκε ένα άγνωστο αεροσκάφος σταθμευμένο στις πύλες του Κρεμλίνου, ο Ρουστ συνελήφθη. Πέρασε ώρες προσπαθώντας να πείσει τις αρχές ότι ενήργησε μόνος του και δεν ήταν μέλος κάποιας οργάνωσης που συνωμοτούσε. Στο Κρεμλίνο επικρατούσε πανικός καθώς μαθεύτηκε η όλη έκταση του ταπεινωτικού συμβάντος. Είναι πιθανό ότι ο Πρόεδρος Γκορμπατσόφ συνειδητοποίησε πως του δινόταν η ευκαιρία για να απαλλαγεί από στρατιωτικούς αξιωματούχους που θεωρούσε ότι εμποδίζαν τις μεταρρυθμίσεις του.

Μέσα σε λίγες μέρες ο υπουργός Άμυνας αναγκάστηκε να παραιτηθεί και ο επικεφαλής των υπηρεσιών αεροπορικής άμυνας απολύθηκε. Τους επόμενους μήνες περισσότερα από 150 αξιωματούχους έχασαν τη δουλειά τους. Ο Ρουστ κατηγορήθηκε και ομολόγησε την ενοχή του για παραβίαση των διεθνών κανόνων πτήσης και παράνομη διέλευση των σοβιετικών συνόρων. Μετά από κάποια σύγχυση στο δικαστήριο, ομολόγησε ότι δεν ήταν ένοχος για «χουλιγκανισμό». Ο δικαστής τον καταδίκασε σε τέσσερα χρόνια σε στρατόπεδο εργασίας για αυτό που ονόμασε «περιπετειώδη πράξη».

Παρόλο που του επιτράπηκε να υπηρετήσει τον χρόνο του στη φυλακή του Lefortovo στη Μόσχα, ο Ρουστ δυσφόρησε για την καταδίκη του: «Ήταν πολύ δύσκολο για μένα που ήμουν μόλις 19 χρονών να κλειδωθώ για 23 ώρες την ημέρα. Είχα μεγάλη δυσκολία να φάω και έχασα πολύ βάρος», λέει. Στη συνέχεια, το 1988, μετά την υπογραφή μιας συνθήκης από τους Ρέιγκαν και Γκορμπατσόφ, ο Ρουστ απελευθερώθηκε ως χειρονομία καλής θέλησης αφού εξέτισε μόνο 14 μήνες από την ποινή του.

Η πτήση του Ρουστ θεωρήθηκε απίστευτη για τους Μοσχοβίτες. Για κάποιο διάστημα η Κόκκινη Πλατεία είχε γλινει ανέκδοτο: «Sheremetyevo – 3»…Το Sheremetyevo -1 και -2 είναι αεροδρόμια κοντά στη Μόσχα. Μέσα σε ένα χρόνο από την επιστροφή του στο Αμβούργο, ο Ρουστ μαχαίρωσε έναν συνάδελφό του σε ένα νοσοκομείο όπου εργάστηκε και κατέληξε πάλι πίσω από τα κάγκελα της φυλακής! Σήμερα ζει ως οικονομικός αναλυτής και εκπαιδευτής γιόγκα. Λέει ότι δεν έχει μετανιώσει για το τι έκανε και πιστεύει ότι βοήθησε τον Πρόεδρο Γκορμπατσόφ στις μεταρρυθμίσεις του.

Η Αλ Κάιντα πάνω από τη Νέα Υόρκη!

Κι αν οι μεμονωμένες περιπτώσεις του Φάγκαν και του Ρουστ εντυπωσιάζουν, τι να πεις για το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 όταν τρομοκράτες οδήγησαν στην καρδιά της Νέας Υόρκης αεροπλάνα γεμάτα επιβάτες και τα κάρφωσαν στους Δίδυμους Πύργους. Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, ο κόσμος άλλαξε. Το ρολόι σταμάτησε στις 8:46 το πρωί, όταν αεροσκάφος της American Airlines με 92 επιβαίνοντες πέφτει στον βόρειο Πύργο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, στην καρδιά της Νέας Υόρκης. Το κτίριο τυλίγεται στις φλόγες. Εκατοντάδες άνθρωποι πεθαίνουν επιτόπου. Άλλοι εγκλωβίζονται. Όσοι επέζησαν από την έκρηξη, πηδούν από τα παράθυρα για να σωθούν. Λίγα λεπτά αργότερα, στις 9:03, πριν καν καταλάβουν οι Νεοϋορκέζοι τι συνέβη, εκατομμύρια τηλεθεατές βλέπουν ζωντανά να χτυπάει τον νότιο πύργο ένα δεύτερο αεροσκάφος, της United, με 64 επιβαίνοντες. Στις 9:37, τρίτο αεροσκάφος πέφτει στο Πεντάγωνο.

Λευκός Οίκος, Καπιτώλιο κι άλλα ομοσπονδιακά κτίρια της Ουάσιγκτον εκκενώνονται, όπως και τα κτήρια που στεγάζουν την Παγκόσμια Τράπεζα και τον ΟΗΕ. Λίγο αργότερα, γίνεται γνωστό ότι τέταρτο αεροσκάφος έπεσε στην Πενσιλβάνια. Πιθανότατα είχε ως προορισμό τον Λευκό Οίκο, οι επιβάτες, όμως, φαίνεται ότι εξεγέρθηκαν και απέτρεψαν το χτύπημα.

Οι Δίδυμοι Πύργοι καταρρέουν διαδοχικά μέσα σε λίγα λεπτά, σε ζωντανή παγκόσμια μετάδοση. Χιλιάδες πολίτες βρίσκουν τραγικό θάνατο στα συντρίμμια. Τα ηχητικά ντοκουμέντα από τις κλήσεις τους στην Άμεση Δράση προκαλούν ανατριχίλα. Το λαμπερό Μανχάταν, βομβαρδισμένη πόλη καλυμμένη με σκόνη. Κόλαση επί γης. Ο Οσάμα μπιν Λάντεν, ο αρχηγός της Αλ Κάιντα ήταν ο βασικός ενορχηστρωτής της συντονισμένης επίθεσης. Οι τρομοκράτες είχαν καταφέρει να περάσουν ανενόχλητοι στον εναέριο χώρο των ΗΠΑ και να θέσουν σε εφαρμογή το δολοφονικό έργο τους. Περίπου ένα μήνα αργότερα, στις 8 Οκτωβρίου, οι ΗΠΑ επιτέθηκαν στο Αφγανιστάν, ανατρέποντας τους Ταλιμπάν, που παρείχαν άσυλο στον Λάντεν. Στο όνομα του «πολέμου κατά της διεθνούς τρομοκρατίας», το Μάρτιο του 2003 οι ΗΠΑ επιτέθηκαν και στο Ιράκ, ανατρέποντας τον Σαντάμ Χουσεΐν.

Ένας εξέχων Ναζί φθάνει μόνος στη Σκωτία για ένα ουίσκι;

Το βράδυ της 10ης Μαΐου του 1941, ένας σκωτσέζος αγρότης με το όνομα David McLean κάνοντας τον περίπατό του «πέφτει πάνω» σε  ένα γερμανικό αεροπλάνο Messerschmitt που φλέγεται στο χωράφι του και πλάι ένας αλεξιπτωτιστής του συστήνεται ως Λοχαγός Alfred Horn . Η μητέρα του McLean σερβίρει ένα φλιτζάνι ζεστό τσάι δίπλα στο τζάκι, στον ουρανοκατέβατο επισκέπτη τους, που όμως δεν ήταν ένας συνηθισμένος πιλότος της Luftwaffe. Απίστευτο: ήταν ο Ρούντολφ Ες (Rudolf Hess), ένας από τους πιο πιστούς συνεργάτες του Χίτλερ. Ο Ες εντάχθηκε στο ναζιστικό κόμμα το 1920, συμπαραστάθηκε στον φίλο του Αδόλφο Χίτλερ στο «πραξικόπημα της μπιραρίας»  και φυλακίστηκε γι’ αυτό στη φυλακή Landsberg, όπου ο Χίτλερ του υπαγόρευσε μεγάλο μέρος του βιβλίου του «Ο Αγών μου» (Mein Kampf). Ως αναπληρωτής του Φύρερ, ο Ες βρισκόταν ιεραρχικά μόνο πίσω από τον Χέρμαν Γκέρινγκ. Η εμφάνιση του Ες σε σκωτσέζικο έδαφος, σε μια αυτοαποκαλούμενη «ειρηνευτική αποστολή», λίγες μόλις εβδομάδες πριν ο Χίτλερ αρχίσει την επίθεσή του στη Σοβιετική Ένωση, ήταν ένα από τα πιο παράξενα περιστατικά του πολέμου. Η αναζήτηση των απαντήσεων άρχισε εκείνο το πρωινό και ακόμα συνεχίζεται. Εξακολουθεί να μην είναι απολύτως βέβαιο τι συνέβη πριν από 79 χρόνια.

Η πτήση του Ες ήταν από μόνη της απίθανη. Ο Ναζί αξιωματούχος έφυγε από ένα αεροδρόμιο κοντά στο Μόναχο με ένα μικρό μαχητικό αεροσκάφος Messerschmitt λίγο πριν από τις 18:00, πετώντας παράπλευρα του Ρήνου και απέναντι από τη Βόρεια Θάλασσα. Ο Ες επέδειξε σημαντική δεξιότητα πιλότου, χρησιμοποιώντας μόνο χάρτες σε μια ομιχλώδη και σκοτεινή νύχτα πάνω από ένα άγνωστο έδαφος - αποφεύγοντας παράλληλα την βρετανική αντιαεροπορική άμυνα. Μέχρι τις 10:30, ο Ες πέρασε στη Σκωτία, χωρίς καύσιμα, και αναγκάστηκε να προσγειωθεί μόλις 12 μίλια μακριά από τον προορισμό του, που δεν ήταν άλλος από το το Dungavel House, το σπίτι του Δούκα του Χάμιλτον. Ο Ες ήλπιζε να έρθει σε επαφή με μια από τις υψηλόβαθμες βρετανικές προσωπικότητες που, σε αντίθεση με τον Τσώρτσιλ, ήταν πρόθυμοι να κάνουν ειρήνη με τους Ναζί υπό τους όρους του Χίτλερ. Ο Ες πίστευε ότι ο Χάμιλτον ήταν επικεφαλής μιας ομάδας τέτοιων ανθρώπων και αμέσως ζήτησε από τους ανθρώπους που τον συνέλαβαν να τον φέρουν σε επαφή. Αλλά ο Ες δεν ήταν σωστά πληροφορημένος. Ο Χάμιλτον, που δεν ήταν σπίτι του εκείνο το βράδυ, αλλά βρισκόταν στο καθήκον: διοικούσε μια αεροπορική βάση της RAF και είχε δεσμεύτηκε για τη χώρα του και για τον αγώνα της ενάντια στη Γερμανία. Η αποστολή του παράξενου ταξιδιώτη πήρε γρήγορα τροπή προς το χειρότερο γι’ αυτόν. Όταν συναντήθηκε με τον Χάμιλτον την επόμενη μέρα, τα επιχειρήματά του προσέκρουσαν σε τείχος. Το χειρότερο για τον Ες ήταν ότι αρνήθηκε πως ο Χίτλερ γνώριζε το παραμικρό για την αποστολή του, πράγμα που σήμαινε ότι οι Βρετανοί δεν του παρείχαν κανέναν διπλωματικό σεβασμό. Αντ' αυτού φυλακίστηκε, και ο Ες, ψυχικά ράκος, προσπάθησε να αυτοκτονήσει πέφτοντας από μια σκάλα.

Οι ειδήσεις για την πτήση της Ες έπεσε σαν βόμβα στο Βερολίνο, και οι ναζιστικές αρχές κινήθηκαν γρήγορα ώστε να τον αποσυνδέσουν από το καθεστώς. Το γερμανικό κοινό ενημερώθηκε γρήγορα  ότι ο Ες «υπέφερε από ψυχική διαταραχή και παραισθήσεις». Ωστόσο, μια θεωρία υποστηρίζει ότι η αποτυχημένη ειρηνευτική αποστολή του Ες πραγματοποιήθηκε με τη γνώση του Χίτλερ και με την προϋπόθεση ότι θα χαρακτηριζόταν «τρελός» αν αποτύγχανε. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες που απασχολουν τους ιστορικούς μέχερι τις μέρες μας. Ο Ες παρέμεινε στη Βρετανία, δικάστηκε ως εγκληματίας πολέμου στη Δίκη της Νυρεμβέργης καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και αυτοκτόνησε στις φυλακές του Σπάνταου το 1987. Η πράξη του ακόμα θεωρείται ως μια «τρελή απίθανη πτήση».

Όταν ο Αμίν άκουσε τα αεροπλάνα να πετούν, ήταν πια αργά…

Η αστραπιαία στρατιωτική επιχείρηση κομάντος του ισραηλινού στρατού για την απελευθέρωση των επιβατών αεροσκάφους της Air France, που κρατούνταν όμηροι από Παλαιστίνιους και Γερμανούς τρομοκράτες στο αεροδρόμιο «Έντεμπε» της Καμπάλα, πρωτεύουσας της Ουγκάντας, θεωρήθηκε εκπληκτική τόσο για την ταχύτητα της όσο και τον τρόπο διεξαγωγής της. Η επιχείρηση διεξήχθη το βράδυ της 3ης Ιουλίου και ολοκληρώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 4ης Ιουλίου 1976. Οι Ισραηλινοί τής έδωσαν την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Κεραυνός».

Όλα άρχισαν πάνω από την Κόρινθο το πρωί της 27ης Ιουνίου 1976, όταν εκδηλώθηκε αεροπειρατεία σ' ένα Airbus A300 της Air France με 248 επιβάτες και 12μελές πλήρωμα. Οι αεροπειρατές ήταν τέσσερις, δύο Παλαιστίνιοι που ανήκαν στην οργάνωση «Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης» (PFLP) και δύο Γερμανοί της τρομοκρατικής οργάνωσης «Επαναστατικοί Πυρήνες» (Revolutionare Zellen). Ο επικεφαλής των αεροπειρατών Βίλφριντ Μπέζε ζήτησε την απελευθέρωση 40 Παλαιστινίων και 12 άλλων ατόμων, που κρατούνταν σε φυλακές της Κένυας, της Ελβετίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας, προκειμένου να αφήσει ελεύθερους τους ομήρους. Το αεροπλάνο άλλαξε πορεία και προσγειώθηκε στη Βεγκάζη της Λιβύης, όπου παρέμεινε επί επτά ώρες. Αφού ανεφοδιάσθηκε, κατευθύνθηκε στην Καμπάλα της Ουγκάντα, όπου κυβερνούσε ο διαβόητος Ίντι Αμίν Νταντά, ο οποίος δήλωνε φίλος των Παλαιστινίων. Η κυβέρνηση του Ισραήλ αρνήθηκε να διαπραγματευτεί με τους αεροπειρατές και αποφάσισε να πραγματοποιήσει στρατιωτική επιχείρηση για τη διάσωση των ομήρων.

Το απόγευμα της 3ης Ιουλίου, τέσσερα C-130 της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας με 100 κομάντος κατευθύνθηκαν υπό σιγή ασυρμάτου προς το αεροδρόμιο του Έντεμπε, όπου έφθασαν λίγες ώρες αργότερα. Ένα άλλο αεροπλάνο με ιατρικό υλικό προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο «Κενυάτα» του Ναϊρόμπι. Η βοήθεια της Κένυας, που ήταν «στα μαχαίρια» με το καθεστώς Αμίν, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιχείρηση. Τα ισραηλινά μεταγωγικά προσγειώθηκαν με ανοιχτές τις μπουκαπόρτες μία ώρα πριν από τα μεσάνυχτα. Αμέσως ξεφόρτωσαν μία μαύρη Μερσέντες και πολιτικά αυτοκίνητα συνοδείας, παραπλανώντας τους ουγκαντέζους, που νόμισαν ότι μετέφεραν τον δικτάτορα και την ακολουθία του.

Αμέσως κατευθύνθηκαν στο παλιό κτίριο του αεροδρομίου, όπου οι αεροπειρατές κρατούσαν μόνο τους 103 ομήρους εβραϊκής καταγωγής, καθώς τους υπόλοιπους τους είχαν απελευθερώσει. Οι ισραηλινοί κομάντος φώναξαν στους ομήρους στα εβραϊκά και τα αγγλικά να καλυφθούν και άρχισαν αμέσως την ανταλλαγή πυροβολισμών με τους αεροπειρατές, που είχαν τη βοήθεια της φρουράς του αεροδρομίου. Σε μισή ώρα όλα είχαν τελειώσει. Κατά την επιχείρηση σκοτώθηκαν και οι έξι αεροπειρατές, τρεις όμηροι και από ισραηλινής πλευράς ο αρχηγός των κομάντος συνταγματάρχης Γιονατάν Νετανιάχου, αδελφός του μετέπειτα πρωθυπουργού του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου.

Μία κρίσιμη παράμετρος για την επιτυχία της «Επιχείρησης Κεραυνός» ήταν η κατασκευή των κτιρίων του αεροδρομίου από ισραηλινή εταιρεία, η οποία έδωσε τα αρχιτεκτονικά σχέδια στους σχεδιαστές της στρατιωτικής επιχείρησης. Αυτοί μέσα στις λίγες μέρες που είχαν στη διάθεσή τους κατασκεύασαν ένα ομοίωμα του αεροδρομίου, όπου εκπαιδεύτηκαν οι κομάντος. Την επομένη της επιχείρησης στο Έντεμπε, η κυβέρνηση της Ουγκάντας ζήτησε την έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, προκειμένου να καταδικάσει την ισραηλινή επιδρομή. Το Συμβούλιο, υπό την πίεση των Αμερικανών, ουδέποτε εξέδωσε απόφαση.

Κι όμως ένας έχει παραβιάσει τα συστήματα ασφαλείας του Fort Knox!

O Χρυσοδάχυλος, ο «Goldfinger» σχεδιάζει να παραβιάσει το αμερικανικό φρούριο όπου φυλάσσεται ο χρυσός στο Fort Knox ψεκάζοντας με το αέριο Delta 9 την ατμόσφαιρα, σκοτώνοντας το προσωπικό. Η επιχείρηση θα πήγαινε καλά αν δεν την απέτρεπε ο Τζειμς Μποντ… Γιατί περί της θρυλικής ταινίας «Τζέιμς Μποντ, Πράκτωρ 007 Εναντίον Χρυσοδάκτυλου» πρόκειται, αφού το Fort Knox είναι ακόμη απόρθητο!

Η επιχείρηση «Grand Slam» ξεκινά με το ιπτάμενο τσίρκο της Πούσι Γκαλόρ που ψεκάζει με το δηλητηριώδες αέριο πάνω από το Fort Knox, σκοτώνοντας – φαινομενικά - τους στρατιωτικούς φρουρούς και το κυβερνητικό προσωπικό. Ο ιδιωτικός στρατός του Goldfinger εισέρχεται στο Fort Knox και μπαίνει στο θησαυροφυλάκιο καθώς ο Goldfinger φτάνει με ένα ελικόπτερο που μεταφέρει τη βόμβα, που θα ανατινάξει τον χρυσό. Ο Τζέιμς Μποντ έχει όμως ειδοποιήσει τις αμερικανικές αρχές, το αέριο αντικαταστάθηκε από μια αβλαβή ουσία και τα αμερικανικά στρατεύματα επιτίθενται στους άντρες του Goldfinger. Τέλος καλό όλα καλά για μια περιοχή που θεωρείται και είναι η πιο απαγορευμένη του πλανήτη!

Για να δούμε το γιατί: 30.000 στρατιώτες, άρματα μάχης, τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, ελικόπτερα επίθεσης και πυροβολικό σταθμεύουν ακριβώς έξω από το Fort Knox! Ο χορτοτάπητας που οδηγεί στο θησαυροφυλάκιο λέγεται ότι είναι παγιδευμένος με νάρκες. Αν παρ’ όλα αυτά κάποιος κατορθώσει να ξεπεράσει την εξωτερική ασφάλεια, υπάρχει εντός του κτιρίου ένα τάγμα της αστυνομίας οπλισμένο σαν να πηγαίνει σε πόλεμο. Η πόρτα του θησαυροφυλακίου ζυγίζει πάνω από 20 τόνους και κανένα άτομο, που εργάζεται στο Fort Knox δεν έχει το συνδυασμό. Ο μόνος που κατάφερε να μπει και να βγει (χωρίς όμως να πετύχει τον στόχο του) ήταν ο Χρυσοδάχυλος, ο «Goldfinger» του Ίαν Φλέμινγκ. Μόνο στις ταινίες λοιπόν…

Πηγές: https://www.sansimera.gr - https://www.wikipedia.org/ ethnos.gr