Ολοκαύτωμα: 74 χρόνια μνήμης για τη μεγαλύτερη φρίκη στην Ιστορία (vid)

Το 1914, δέκα χρόνια μετά την ίδρυση της «Γερμανικής Εταιρείας Ευγονικής» από τον Άλφρεντ Πλετς, εκδόθηκε το έργο «Άδεια Καταστροφής της Ζωής που δεν Αξίζει να Ζει», συγγραφείς του οποίου ήταν ο δικαστής Καρλ Μπίντινγκ και ο φημισμένος ψυχίατρος Άλφρεντ Χόχε. Το έργο αυτό μαζί και με τις πρακτικές του Άλφρεντ Πλετς θεωρούνται οιωνοί της «Τελικής Λύσης του Εβραϊκού Ζητήματος», ενός ιστορικού γεγονότος, του οποίου η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης έχει οριστεί ως η 27η Ιανουαρίου.

Συνηθίζουμε να μιλάμε για «Ολοκαύτωμα» για να περιγράψουμε τις μαζικές εξοντώσεις πληθυσμών που διέπραξε το ναζιστικό καθεστώς. Με μια πιο «στενή» ερμηνεία, ο όρος χρησιμοποιείται για να αποδώσει την εθνοκάθαρση των Εβραίων κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πράγματι, η «Άδεια Καταστροφής της Ζωής που δεν Αξίζει να Ζει» των Μπίντινγκ και Χόχε ζητούσε τη νομιμοποίηση της εξόντωσης των «άχρηστων ανθρώπων», των «διανοητικά νεκρών», εκείνων που αποτελούν «ξένο σώμα μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων». 

Αντί της λέξης «Ολοκαύτωμα», την οποία θεωρούν δυνητικά προσβλητική από θεολογικής άποψης, οι Εβραίοι προτιμούν να χρησιμοποιούν τον όρο «Σοά» που στα εβραϊκά σημαίνει «Καταστροφή». Ίσως να μην υπήρχε πιο ενδεδειγμένη λέξη για να περιγράψει τη γενοκτονία του λαού: τα στοιχεία κάνουν λόγο συνολικά για έξι εκατομμύρια νεκρούς Εβραίους, ξεκινώντας από τη Νύχτα των Κρυστάλλων που ήταν και το εναρκτήριο λάκτισμα στην υλοποίηση της «Τελικής Λύσης στο Εβραϊκό Ζήτημα» και φτάνοντας μέχρι τα κρεματόρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης. 

Αφού χαρακτηρίστηκαν «Untermenschen», δηλαδή κατώτερα πλάσματα ή υπάνθρωποι, στη συνέχεια εξοντώθηκαν μαζικά, με τις πιο αρρωστημένες μεθόδους. Εκτιμάται ότι η Τελική Λύση του Εβραϊκού Ζητήματος (die Endlösung der Judenfrage), όπως την αποκάλεσαν οι Ναζί στη Διάσκεψη της Βάνζεε το 1942, προέβλεπε τη δολοφονία του 64% των Εβραίων της Ευρώπης, που ισοδυναμούσε με το 35% του εβραϊκού πληθυσμού παγκοσμίως.

Σε ομιλία του τον Οκτώβριο του 1943, ο Χάινριχ Χίμλερ, αρχηγός των SS είπε, απευθυνόμενος σε ανώτατους αξιωματικούς και ηγετικά μέλη του κόμματος: «Τι θα κάνουμε με τις γυναίκες και τα παιδιά; Αποφάσισα να βρω μια εντελώς ξεκάθαρη λύση και για αυτό το θέμα. Θεωρώ ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα να ξεριζώσω τους άντρες -με άλλα λόγια, να τους σκοτώσω ή να βάλω να τους σκοτώσουν- και να αφήσω τους εκδικητές με τη μορφή παιδιών να μεγαλώσουν και να αναμετρηθούν με τους γιους και τα εγγόνια μας. Έπρεπε να παρθεί η δύσκολη απόφαση να εξαφανιστούν οι άνθρωποι αυτοί από το πρόσωπο της γης».

Έτσι κι έγινε. Άουσβιτς, Νταχάου, Μαουτχάουζεν, Τρεμπλίνκα, Σομπιμπόρ, Μπέλζεκ ήταν μερικά από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί σε όλη την Ευρώπη, στα οποία και θάφτηκαν οι σοροί εκατομμυρίων ανθρώπων που έφεραν το κίτρινο αστέρι στο πέτο τους ή ήταν αντιφρονούντες στο Ναζιστικό καθεστώς, ΑμΕΑ, ομοφυλόφιλοι, Ρομά, κ.ά. 

Η Ελλάδα, η Γιουγκοσλαβία, η Ουγγαρία, η Λιθουανία, η Βοημία, η Ολλανδία, η Σλοβακία και η Λετονία έχασαν πάνω από το 70% του Εβραϊκού τους πληθυσμού. Το Βέλγιο, η Ρουμανία, το Λουξεμβούργο, η Νορβηγία και η Εσθονία έχασαν περίπου τον μισό τους Εβραϊκό πληθυσμό, η Σοβιετική Ένωση πάνω από ένα τρίτο, ενώ χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία είδαν το ένα τέταρτο του Εβραϊκού τους πληθυσμού να δολοφονείται. 

Κι αν υπάρχουν εκείνοι που αναρωτιούνται γιατί χρειάζεται μια «ημέρα μνήμης» για το Ολοκαύτωμα, εφόσον τα γεγονότα είναι τόσο δυνατά από μόνα τους που δεν πρόκειται να ξεχαστούν, μια έρευνα του CNN το 2018 αποκαλύπτει πως ένας στους είκοσι Ευρωπαίους δεν έχει ακούσει ποτέ για το Ολοκαύτωμα, ενώ ένας στους πέντε πιστεύει πως ο αντισημιτισμός είναι η «απάντηση» στις καθημερινές ενέργειες των Εβραίων. Δεν χρειάζεται, φυσικά, να αναφερθούμε καν στους αρνητές του ίδιου του Ολοκαυτώματος...

Το γεγονός πως η ακροδεξιά κερδίζει έδαφος ολοένα και περισσότερο σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο αποδεικνύει αφενός πως η ανθρωπότητα διδάχτηκε ελάχιστα από το πρόσφατο παρελθόν της αλλά και πως είναι ανάγκη να μην ξεχάσουμε τη φρίκη, κανέναν και τίποτα που οδήγησε και συνέβαλε σε αυτή. Σε αντίθετη περίπτωση, είμαστε καταδικασμένοι να την ξαναζήσουμε. 

Ακολουθήστε το ethnos.gr στο Instagram