Βρέχει... πλαστικά στα Πυρηναία

Μέχρι πριν από λίγες ημέρες το μεγάλο πρόβλημα της ύπαρξης μικροπλαστικών στους ωκεανούς γινόταν αντιληπτό ως κάτι που παρουσιάζεται κυρίως σε περιοχές που βρίσκονται κοντά σε πόλεις και σε σημεία με έντονη ανθρώπινη δραστηριότητα.

Μια νέα έρευνα έρχεται, όμως, να αλλάξει πλήρως την εικόνα που έχουμε για τη ρύπανση από τα μικροπλαστικά.

Επιστήμονες από το EcoLab της Σχολής Γεωργίας και Επιστημών της Ζωής της Τουλούζης της Γαλλίας και από ακαδημαϊκά ιδρύματα της Σκοτίας εντόπισαν μικροπλαστικά ακόμη και στα πιο απομακρυσμένα σημεία των… Πυρηναίων.

Στη σχετική τους δημοσίευση στην επιθεώρηση «Nature Geoscience», οι ερευνητές μέτρησαν ότι κατά μέσο όρο κάθε μήνα 11.400 κομματάκια μικροπλαστικών ανά τετραγωνικό μέτρο καταλήγουν σε περιοχές των βουνών με υψόμετρο άνω των 1.400 μέτρων, που απέχουν έως και 120 χιλιόμετρα από τον «πολιτισμό».

Οπως σημειώνουν χαρακτηριστικά, κάθε μέρα στα Πυρηναία «βρέχει» 365 μικροπλαστικά ανά τετραγωνικό μέτρο.

Είναι προφανές ότι η ύπαρξη μικροπλαστικών στα Πυρηναία, και μάλιστα στα πιο απομακρυσμένα και γεμάτα άγρια ζωή μέρη αυτών, προκαλεί έντονη ανησυχία για τον αντίκτυπο που εκείνα έχουν στα ευαίσθητα οικοσυστήματά τους, αλλά και στην ποιότητα των υδάτων που ξεκινούν από αυτά και καταλήγουν στις πεδιάδες, όπου βρίσκονται πόλεις και χωριά.

Εξαιτίας της απουσίας κάποιας κοντινής πιθανής «πηγής» μικροπλαστικών, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα, ενισχύοντας έτσι και παλαιότερες υποψίες από άλλες σχετικές έρευνες, ότι τα μικροπλαστικά είναι και αέριοι ρύποι, δηλαδή μεταφέρονται όχι μόνο με το νερό αλλά και με τον αέρα. Αυτό σημαίνει ότι πρακτικά δεν υπάρχει σημείο στον πλανήτη που δεν μπορούν να φτάσουν ή, όπως σημειώνουν οι ειδικοί, που δεν έχουν ήδη φτάσει.

Οσον αφορά συγκεκριμένα στα μικροπλαστικά που εντόπισαν οι επιστήμονες στα Πυρηναία, οι ερευνητές θεωρούν ως πιθανότερη «πηγή» τους το… στολίδι της Καταλονίας, την πόλη της Βαρκελώνης.

Οσον αφορά στην ποιοτική ανάλυση των μικροπλαστικών που εντόπισαν οι ερευνητές, περίπου το 50% του δείγματος είχε μέγεθος μικρότερο των 25 μικρομέτρων (μm) και κάποια έφταναν μέχρι τα 300 μικρόμετρα. Σημειώνεται ότι η ανθρώπινη τρίχα έχει διάμετρο από 50 έως και 70 μικρόμετρα, ενώ το ανθρώπινο μάτι μπορεί να εντοπίσει μεμονωμένα σωματίδια που έχουν μέγεθος περίπου 40 μm.

Η κατάποση μικροπλαστικών από ψάρια και γενικότερα από οργανισμούς που ζουν στη θάλασσα έχει αποδειχθεί ότι στην ουσία ισοδυναμεί με θάνατο, αφού αυτά είτε φράζουν μέρη του πεπτικού είτε εξαιτίας της χημικής τους σύστασης είναι επικίνδυνα για την υγεία των οργανισμών μακροπρόθεσμα.

Οπως ανέφερε σε δηλώσεις του ένας από τους ερευνητές, ο Στιβ Αλεν, η μεταφορά μέσω του ανέμου των μιρκοπλαστικών θυμίζει τη μεταφορά της σκόνης από την έρημο Σαχάρα, η οποία περνά τον Ατλαντικό και φτάνει μέχρι τον Αμαζόνιο.

Σύμφωνα με τον Αλεν, «τα σωματίδια της σκόνης από τη Σαχάρα έχουν μέγεθος περίπου 450 μικρόμετρα και μπορούν και ταξιδεύουν έως και 3.500 χιλιόμετρα μακριά».

Οπως υπογράμμισε, «τα πλαστικά δεν έχουν την ίδια πυκνότητα και έτσι έχουν βάρος κάτω από το μισό σε σχέση με τη σκόνη της Σαχάρας, ενώ δεν έχουν και ομοιογένεια στο σχήμα. Ετσι είναι πιο αεροδυναμικά και είναι πιο εύκολο για τα σωματίδια αυτά να παρασυρθούν από τον άνεμο».