Η Τουρκία χωρίς αεράμυνα εν μέσω σύγκρουσης Ιράν - Ισραήλ

Την «αεροπορική γύμνια» της Τουρκίας στη μέση μιας εύφλεκτης γεωπολιτικής συγκυρίας καταγγέλλει η τουρκική αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ της.Το ρεπορτάζ της εφημερίδας Τζουμχουριέτ με τίτλο «Η αεράμυνα σημαίνει συναγερμό», φέρνει στο φως τη διαπίστωση ότι η Τουρκία, παρά τις δεκαετίες δαπανών, είναι ουσιαστικά ακάλυπτη αεροπορικά απέναντι σε μια πραγματική κρίση.

«Η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει να ικανοποιήσει τα απαιτούμενα στο θέμα των συστημάτων επί 23 χρόνια», σημειώνει το ρεπορτάζ, επισημαίνοντας ότι η Άγκυρα είτε πληρώνει για συστήματα που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει, είτε αποτυγχάνει να τα αποκτήσει, ακόμη και ως εταίρος – με χαρακτηριστικά παραδείγματα τα S-400 και τα F-35.

Η αεράμυνα «νοσεί»

Η δημοσιογραφική καταγραφή αναφέρει ότι ήδη από την έναρξη της ισραηλινής επίθεσης στις 13 Ιουνίου, και την ιρανική αντίδραση, κατέστη σαφής η σημασία της οργανωμένης αεράμυνας. Ωστόσο, «η Τουρκία, η οποία έχει πληρώσει για πυραύλους που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει και μαχητικά αεροσκάφη που δεν μπορεί να αποκτήσει παρά την πληρωμή, επιδιώκει τώρα να αναπτύξει τα δικά της προγράμματα».

Παρά τα σχέδια και τις δηλώσεις για αμυντική αυτάρκεια, η πραγματικότητα επιβεβαιώνει ένα τεχνολογικό, διπλωματικό και επιχειρησιακό κενό που βαθαίνει, επισημαίνει η αντιπολιτευόμενη εφημερίδα.

Τεχνολογικό κενό και αποτυχία προορατικότητας

Το ρεπορτάζ αναλύει ότι η Τουρκία «δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα συστήματα S-400 που αγόρασε από τη Ρωσία με μια ‘στροφή 180 μοιρών’ και τώρα αντιμετωπίζει τεχνολογικό κενό και οικονομική κρίση στα συστήματα που προσπαθεί να αναπτύξει».

Η έλλειψη προορατικής εξωτερικής πολιτικής, σε συνδυασμό με τη ρήξη στις σχέσεις με τη Δύση και τις βεβιασμένες συμμαχίες με ανατολικά καθεστώτα, ενίσχυσαν τη γεωπολιτική απομόνωση της Άγκυρας.

Εσωτερική αποδυνάμωση και στρατηγικές ελλείψεις

Ο αντιπρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) και αρμόδιος τομεάρχης Άμυνας, Γιανκί Μπαγτζίογλου, περιγράφει την εσωτερική διάλυση των θεσμών μετά το 2016 (απόπειρα πραξικοπήματος). «Ορισμένες διαρθρωτικές αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν μετά την προδοτική απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016 έχουν αποδυναμώσει τη θεσμική ισχύ και την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Αυτές οι λανθασμένες πολιτικές πρέπει να αντιστραφούν αμέσως», δηλώνει.

Άρματα με κινητήρες εισαγωγής και αεροσκάφη χωρίς πιστοποίηση

Το άρθρο επισημαίνει ότι «το σύστημα ισχύος είναι ένα από τα κύρια ζητήματα των αμυντικών συστημάτων της Τουρκίας», με παραδείγματα όπως το άρμα Αλτάι, του οποίου ο κινητήρας θα προέρχεται από τη Νότια Κορέα, ενώ «μεταξύ των κινητήρων που έχουν αναπτυχθεί από την Τουρκία, μόνο το μοντέλο PD170 χρησιμοποιείται ενεργά σε μη επανδρωμένα αεροσκάφη». Τα υπόλοιπα δεν έχουν περάσει καν το στάδιο πιστοποίησης.

Οπισθοδρόμηση και διπλωματικά αδιέξοδα

Η αεροπορική ισχύς της Τουρκίας έχει παραμείνει στάσιμη από τη δεκαετία του 1990. «Δεν αγοράστηκαν νέα μαχητικά αεροσκάφη τότε που αγοράστηκαν τα F-16 κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980», ενώ τα F-4 εκσυγχρονίστηκαν με τη βοήθεια του Ισραήλ για να διατηρηθούν ως το 2020, επισημαίνει το ρεπορτάζ.

Η ρήξη με τις ΗΠΑ μετά το πραξικόπημα οδήγησε στην αγορά των ρωσικών S-400 και στον αποκλεισμό από τα F-35. Πλέον, «η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα S-400 που αγόρασε από τη Ρωσία και, από την άλλη, δεν μπορεί να πάρει πίσω τα χρήματα που κατέβαλε για τα F-35, των οποίων είναι εταίρος».Την ίδια ώρα, η εφημερίδα σημειώνει η Ελλάδα εντάσσει τα F-35 στον στόλο της και το Ισραήλ τα χρησιμοποιεί ενεργά κατά του Ιράν.

 Αδιέξοδο

Η Τζουμχουριέτ επισημαίνει ότι «Η Τουρκία έχει κολλήσει εντελώς στον τομέα της αεροπορικής άμυνας, των πυραυλικών συστημάτων και των συστημάτων ραντάρ».

«Οι προσπάθειες διαπραγμάτευσης με τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Κίνα κατέληξαν σε ναυάγιο. Οι διαγωνισμοί ακυρώθηκαν. Το S-400 αποδείχθηκε ασύμβατο με τα υπόλοιπα συστήματα, και σήμερα η Άγκυρα επιχειρεί να αναπτύξει τα δικά της προγράμματα». Όμως, όπως σημειώνει με καυστικότητα το ρεπορτάζ, «η τουρκική αμυντική βιομηχανία πρέπει να υποστηριχθεί άνευ όρων, ώστε να επιτύχει αποτελέσματα το συντομότερο δυνατό» – γιατί αλλιώς, ο μόνος αμυντικός θώρακας που της απομένει, είναι ο πολιτικός παροξυσμός.