Τραμπ: Τι κατάφερε στην πραγματικότητα στη Μέση Ανατολή - Το στοίχημα της διατήρησης της ειρήνης

Εάν απαιτούνταν να δοθεί ένας τίτλος στην προχθεσινή (13/10) ομιλία του Αμερικανού προέδρου στο ισραηλινό κοινοβούλιο, την Κνεσέτ, αυτός αναμφίβολα θα ήταν «Το Σόου Του Τραμπ». Ήταν μια «παράσταση» που ενορχήστρωσε ο ίδιος και οι υπόλοιποι του έδωσαν πνοή, με παρευρισκόμενους αρχηγούς κρατών που δεν είχαν άλλη επιλογή - και όλα αυτά εν ολίγοις για την τόνωση του εγώ του.

Πέραν τούτων ωστόσο, αυτή η μέρα εξακολουθεί να είναι μια ξεκάθαρη γεωπολιτική επιτυχία, η οποία αλλάζει τα δεδομένα.

Οι νίκες του Τραμπ σε πρώτη και δεύτερη ανάγνωση

Όπως σημειώνει το Sky News, ο Τραμπ σταμάτησε τον πόλεμο, τους σκοτωμούς, ανάγκασε τη Χαμάς να απελευθερώσει τους ομήρους, απαίτησε από το Ισραήλ να απελευθερώσει αιχμαλώτους που κρατούσε αυθαίρετα χωρίς οποιαδήποτε νομική διαδικασία, άνοιξε το δρόμο στην ανθρωπιστική βοήθεια να φτάσει επιτέλους στη Γάζα και χάραξε έναν δεσμευτικό για όλους, τρόπον τινά, οδικό χάρτη για το μέλλον.

Στην πραγματικότητα όμως, έκανε περισσότερα από αυτά.

Κατάφερε να αναγάγει τη διαχρονική διαμάχη Ισραήλ-Παλαιστίνης, την οποία ο κόσμος μαζικά αγνοούσε για δεκαετίες, σε έναν ανώτερο Σκοπό όπου όχι μόνο οι χώρες της Μέσης Ανατολής, αλλά και της Ευρώπης έχουν συμφωνήσει να επενδύσουν.

Όπως και να αισθάνεται κάποιος για τον Αμερικανό πρόεδρο, αυτές είναι αντικειμενικά αξιοσημείωτες κατακτήσεις. Κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει τον Τραμπ, όπως όλα δείχνουν.

Από τι εξαρτάται η μακρόχρονη διάρκεια της ειρήνης

Η καίρια ερώτηση πλέον είναι μία - θα καταφέρει να διατηρήσει σταθερή αυτή την πορεία;

Σύμφωνα με ένα πρόσωπο-κλειδί για τις διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στην προχθεσινή ημέρα, ανέφερε ανεπίσημα ότι «ο Τραμπ έχει τη συγκέντρωση ενός χρυσόψαρου».

Είναι μια δήλωση η οποία έχει επιβεβαιωθεί από την πραγματικότητα στο παρελθόν αρκετές φορές. Εάν τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως ο Τραμπ επιθυμεί και φαίνεται ότι δεν μπορεί να τα χαλιναγωγήσει με έναν τρόπο ώστε ο νικητής να είναι αυτός στο τέλος, τα εγκαταλείπει γρήγορα και ρίχνει την ευθύνη σε κάποιον άλλον.

Έτσι, εύλογα ερωτάται κανείς, ενέχει αυτός ο κίνδυνος και στην παρούσα συγκυρία;

Σε ένα βάθος εξαμήνου θα είναι πιο ασφαλές να εξαχθεί κάποιο συμπέρασμα, αν και υπερτερούν οι λόγοι να μείνει σταθερός στη διαδρομή που ο ίδιος πίεσε να χαραχτεί.

Τι «δεσμεύει» τον Τραμπ

Πρώτα απ' όλα, ακριβώς εξαιτίας αυτού του «Σόου Του Τραμπ». Δε θα ήθελε ούτε ο ίδιος να ναυαγήσει όλη αυτή η θριαμβολογία παγκόσμιας ακτινοβολίας. Επένδυσε τόση από την προσωπική του υπόληψη που θα του στοίχιζε ανυπολόγιστα να το εγκαταλείψει ακόμα και όταν αρχίσουν να ζορίζουν τα πράγματα - κάτι δεδομένο ότι θα συμβεί.

Δεύτερον, οι περίφημες «Συμφωνίες του Αβραάμ». Το σημαντικότερο επίτευγμα της εξωτερικής πολιτικής που ακολούθησε στην πρώτη του θητεία, η εξομάλυνση δηλαδή των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και μουσουλμανικού κόσμου.

Τότε, είχε προσπαθήσει να εφαρμόσει αυτές τις Συμφωνίες χωρίς να λάβει υπόψιν του την επίλυση του Παλαιστινιακού. Απέτυχε.

Αυτή τη φορά, «έπιασε τον ταύρο απ' τα κέρατα». Τώρα στοχεύει να τα ενσωματώσει όλα σε μια Μεγάλη Συμφωνία. Μπορεί η κορυφή του παγόβουνου αυτής της επιδίωξης να είναι η ειρήνη, στην πραγματικότητα όμως το κάνει για τις επιχειρηματικές ευκαιρίες που θα ανοίξουν για τις ΗΠΑ.

Η ειρήνη και η ευημερία στη Μέση Ανατολή εξυπηρετούν τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά πολύ περισσότερο εξυπηρετούν τον επιχειρηματία Τραμπ. Οι επιχειρήσεις του ίδιου και της οικογένειάς του θα πλουτίσουν ακόμα περισσότερο με μια ευημερούσα Ανατολή.

Τέλος, υπάρχει φυσικά και το Νόμπελ Ειρήνης. Φέτος δεν το κέρδισε για τυπικούς λόγους, καθώς οι υποψήφιοι θα έπρεπε να είχαν κατατεθεί ως το Γενάρη του 2025.

Εάν ως το 2026 όμως καταφέρει να διευθετήσει παράλληλα και το Ουκρανικό, οι πιθανότητες είναι με το μέρος του για την κατάκτηση του βραβείου.

Φυσικά, εάν αυτό το κλίμα ενότητας και ομοψυχίας κατάφερνε να το μεταφέρει και στα εσωτερικά της δικής του χώρας, αντί να υποκινεί και να συντηρεί το διχασμό, τότε θα είχε εξασφαλισμένο το Νόμπελ χωρίς δεύτερες σκέψεις.