Μετά τη Γάζα, το Κίεβο: Το διπλωματικό θαύμα που κυνηγά ο Τραμπ για τον πόλεμο στην Ουκρανία

Κατά τη διάρκεια της ενθουσιώδους ομιλίας του στην Κνέσετ του Ισραήλ, πριν τη Σύνοδο για τη Γάζα και τη συμφωνία για κατάπαυση πυρός, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ κατέστησε σαφές ότι επόμενη προτεραιότητά του είναι η ειρήνη στην Ουκρανία, καθώς και του ειδικού απεσταλμένου του Στιβ Γουίτκοφ. Αν και αυτός ήταν ένας στόχος που ο Τραμπ ήλπιζε ότι θα αποδειχθεί ευκολότερος από την ειρηνευτική συμφωνία στη Μέση Ανατολή.

Ωστόσο, η ειρήνη στην Ουκρανία φαίνεται πιο μακρινή από ό,τι όταν ο Τραμπ ανέλαβε την εξουσία. Υπάρχουν ίδιες τακτικές από το σχέδιό του για τον τερματισμό των φρικαλεοτήτων στη Γάζα που ο Τραμπ μπορεί να εφαρμόσει για να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, σύμφωνα με ανάλυση του CNNi. Ωστόσο το μόνο διδακτικό στοιχείο που μπορεί να αντλήσει από την ειρήνη στη Γάζα είναι ότι η δύναμη μπορεί να νικήσει: Και οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι σε θέση να επιβάλλουν όρους μέσω της απόλυτης ισχύος τους. Αλλά εκεί τελειώνουν οι ομοιότητες.

Η πρώτη διαφορά

Η πρώτη μεγάλη διαφορά είναι ότι, στην περίπτωση του Ισραήλ, ο Τραμπ έπεισε έναν σύμμαχο, που εξαρτάται στρατιωτικά από αυτόν, για να σταματήσει έναν φρικτό πόλεμο που προκάλεσε παγκόσμια κατακραυγή. Αντίθετα, η Ρωσία είναι ιστορικός αντίπαλος των ΗΠΑ, εξαρτάται από τον κύριο ανταγωνιστή της, την Κίνα, και όσον αφορά την εισβολή της Μόσχας, ο κόσμος είναι κάπως διχασμένος στην καταδίκη του.

Τα «χαρτιά» που έχει μπροστά του ο Τραμπ για τον Πούτιν πλέον είναι περιορισμένα, αν όχι ανύπαρκτα. Έχει ήδη δοκιμάσει το κόκκινο χαλί, την προσωπική γοητεία και την οικονομική πειθώ. Έχουν τεθεί τουλάχιστον επτά προθεσμίες με απειλές για περισσότερες κυρώσεις, μέχρι που ο Τραμπ αποφάσισε ότι θέλει η Ευρώπη να σταματήσει να αγοράζει ρωσικά υδρογονάνθρακες πριν επιβάλει οποιεσδήποτε κυρώσεις. Ακόμη και το Κρεμλίνο παραδέχεται ότι οι συνομιλίες βρίσκονται σε «παύση», αν και ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ δήλωσε τη Δευτέρα ότι «οι επαφές μέσω των αντίστοιχων καναλιών συνεχίζονται».

Ο Πούτιν ωστόσο έχει ήδη χαρεί που άφησε τον Τραμπ με άδεια χέρια μία φορά, μετά τις συνομιλίες στην Αλάσκα, και πιθανότατα θα το κάνει και με οποιαδήποτε άλλη ευκαιρία.

Οι απειλές με τους πυραύλους Tomahawk

Ωστόσο, υπάρχει ένα μάθημα για τον Τραμπ από τους τελευταίους εννέα μήνες που παλεύει με τον Πούτιν και τη Γάζα. Εδώ και εβδομάδες, ο Τραμπ έχει αφήσει να εννοηθεί ότι ενδέχεται να επιτρέψει στους ευρωπαίους συμμάχους να αγοράσουν πυραύλους Tomahawk για την Ουκρανία, ώστε να τους εκτοξεύσει εναντίον της Ρωσίας. Η εμβέλεια και η ταχύτητα των πυραύλων, που φτάνουν τα 1.500 μίλια, σημαίνει ότι έχουν νόημα μόνο για να αποφύγουν τις αεροπορικές άμυνες και να χτυπήσουν πολύτιμες υποδομές βαθιά στη Ρωσία.  Το Κρεμλίνο έχει υποδείξει ότι το αμερικανικό προσωπικό θα πρέπει να χειριστεί τόσο εξελιγμένα όπλα και ότι τα Tomahawk μπορούν να είναι πυρηνικά – μια απειλητική στάση που μετατρέπει τους φόβους για ακούσια κλιμάκωση σε όπλα. Ο Πεσκόφ δήλωσε την Κυριακή: «Αυτή είναι πραγματικά μια πολύ δραματική στιγμή, δεδομένου ότι οι εντάσεις κλιμακώνονται από όλες τις πλευρές».

Ο πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι πραγματοποίησε δύο τηλεφωνικές συνομιλίες με τον Τραμπ την περασμένη εβδομάδα. Την Κυριακή, ο Ουκρανός ηγέτης έδειξε πρόθυμος να υποδείξει ότι η χρήση των Tomahawk μπορεί να είναι πιο κοντά. «Βλέπουμε και ακούμε ότι η Ρωσία φοβάται ότι οι Αμερικανοί μπορεί να μας δώσουν Tomahawks, κάτι που αποτελεί ένδειξη ότι ακριβώς αυτή η πίεση μπορεί να λειτουργήσει υπέρ της ειρήνης», είπε. «Συμφωνήσαμε με τον Πρόεδρο Τραμπ ότι οι ομάδες μας, ο στρατός μας, θα χειριστούν όλα όσα συζητήσαμε».

Όταν ρωτήθηκε την Κυριακή αν θα έστελνε τους πυραύλους, ο Τραμπ απάντησε: «Θα δούμε... Ίσως», προσθέτοντας: «Ίσως τους πω ότι αν ο πόλεμος δεν τελειώσει, μπορεί να το κάνουμε, μπορεί και όχι, αλλά μπορεί να το κάνουμε. Θέλουν (η Ρωσία) να πέσουν Tomahawks προς την κατεύθυνσή τους; Δεν νομίζω».

Οι κενές απειλές

Η Ουκρανία και η Ευρώπη έχουν ξαναβρεθεί στο δρόμο των κενών απειλών, με τον Πούτιν, αλλά και με τον Τραμπ και τον προκάτοχό του Τζο Μπάιντεν. Όταν ο Μπάιντεν απείλησε να αφήσει την Ουκρανία να ρίξει πυραύλους ATACM στη Ρωσία, ως απάντηση στην ανάπτυξη βορειοκορεατικών στρατευμάτων από τη Μόσχα, το Κρεμλίνο απείλησε με μαζική απάντηση, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει μια τόσο σφοδρή αντίδραση. Ο Πούτιν έδειξε μόνο τα δόντια του, χωρίς να έχει πραγματικά τη δύναμη.

Ομοίως, ο Τραμπ απείλησε με νέες κυρώσεις την Ινδία και την Κίνα για την αγορά ρωσικού πετρελαίου, αλλά τις επέβαλε μόνο στην πρώτη. Η προμήθεια Tomahawks θα έφερνε και πάλι τον Τραμπ πιο μακριά από τον προκάτοχό του στην τιμωρία της Ρωσίας. Αλλά πρέπει να το κάνει. Οι τελευταίοι εννέα μήνες έχουν δείξει ότι οι κενές απειλές – του Κρεμλίνου και του Τραμπ – φεύγουν γρήγορα. Αυτός είναι ένας βίαιος πόλεμος όπου μόνο η πραγματική και απτή ζημιά έχει αξία.

Ο Τραμπ δεν έχει επιρροή στον Πούτιν

Ο κίνδυνος με την Ουκρανία είναι σαφής. Ο Τραμπ θα μπορούσε να απειλήσει τον Νετανιάχου με κυρώσεις που θα ήταν πολιτικά εύκολο για αυτόν να επιβάλει: να μειώσει τη βοήθεια προς έναν σύμμαχο του οποίου τα ποσοστά δημοτικότητας στις ΗΠΑ έπεφταν. Ο Τραμπ δεν έχει εύκολη επιρροή στον Πούτιν και πρέπει τώρα να αποδείξει ότι οι απειλές του για χρήση βίας – για πραγματική ζημιά στη Ρωσία θα υλοποιηθούν. Αυτό κινδυνεύει να οδηγήσει τον Τραμπ σε κατευθύνσεις που ο Μπάιντεν ήταν διστακτικός να προωθήσει. Τα Τομάχοκ μπορεί να έχουν την τύχη των «δευτερευουσών κυρώσεων» – κάτι που προορίζεται μόνο ως απειλή και ποτέ ως εργαλείο.

Ωστόσο, αυτό είναι ίσως το μόνο χρήσιμο μάθημα για τον Τραμπ – και αποτελεί το σύνθημα των ευρωπαίων συμμάχων του από την αρχή. Το Κρεμλίνο ανταποκρίνεται μόνο στη δύναμη – σε κάτι που εμποδίζει φυσικά το δρόμο του. Για μια άλλη «ειρηνική» νίκη, ο Τραμπ πρέπει τώρα να βρει τη δύναμη και την επιθυμία για κάτι που φαίνεται να φοβάται εκ φύσεως: τη φυσική αντιπαράθεση με τον Πούτιν.