Ζοράν Μαμντάνι: Έτοιμος να ανέβει στον «θρόνο» της Νέας Υόρκης - Τα μυστικά της επιτυχημένης προεκλογικής του καμπάνιας

Σε εκλογικό αναβρασμό βρίσκονται οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης, καθώς αύριο (4/11) θα αναδειχθεί ο δήμαρχος της μεγαλύτερης πόλης των ΗΠΑ. Παρότι πρόκειται για μια εκλογική διαδικασία σε δημοτικό επίπεδο, στην πραγματικότητα θα είναι από τις κρισιμότερες πολιτικές αναμετρήσεις των τελευταίων δεκαετιών, με αναμφισβήτητο πρωταγωνιστή τον Ζοράν Μαμντάνι.

Ο 34χρονος υποψήφιος των Δημοκρατικών έχει αναδειχθεί ως το απόλυτο φαβορί για τη θέση ευθύνης του «Μεγάλου Μήλου» και όχι άδικα. Η αισθητική της προεκλογικής του εκστρατείας, τα προωθητικά μέσα που επιστράτευσε, η ρητορική του και η δουλειά του στο «πεδίο» ήταν καινοτόμα, ριζοσπαστικά και απαξιωτικά απέναντι σε όλες τις τετριμμένες συνιστώσες που γραφικοποιούν μια προεκλογική εκστρατεία. Απευθύνθηκε ως ένας άνθρωπος της ηλικίας του, ως ένας νεαρός millennial δηλαδή, στο δυναμικό εκλογικό κοινό κάνοντας την πολιτική διασκεδαστική και ενδιαφέρουσα εκ νέου.

Το πώς από ένας σχετικά άγνωστος πολιτικός παράγοντας πριν λίγους μήνες, από ένας ράπερ ουσιαστικά και στεγαστικός σύμβουλος, αναδείχθηκε σε πολιτευτής της Πολιτείας της Νέας Υόρκης και από εκεί στο ο «αγαπημένος» των δημοσκοπήσεων, είναι σίγουρα ένα ενδιαφέρον πεδίο έρευνας. Ένα πεδίο έρευνας μάλιστα, από το οποίο πολλοί πολιτικοί -και πολύ περισσότερο η Αριστερά- θα μπορούσε να αντλήσει χρήσιμα συμπεράσματα.

Τα «μυστικά» της προεκλογικής του εκστρατείας

Μέσα από τη δημιουργία και προώθηση viral βίντεο σε μορφή reel και συνεργασία με influencers, δημιουργούς περιεχομένου και παρουσιαστές podcast ο Μαμντάνι κατάφερε να προσεγγίσει απογοητευμένους ψηφοφόρους σε μια περίοδο που η εμπιστοσύνη στο Δημοκρατικό Κόμμα μεταξύ των ίδιων των μελών του βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Καθώς ο ίδιος και η ομάδα του επένδυαν περισσότερο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, φαινόταν ότι το ίδιο έκαναν και οι ψηφοφόροι μέσα από αναρτήσεις, δημιουργώντας ένα φαινόμενο «χιονοστιβάδας» που οδήγησε σε διευρυμένο δημόσιο διάλογο για την εκστρατεία τόσο στα διαδικτυακά όσο και στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης. Αυτή η τακτική αποτέλεσε βασικό παράγοντα της δημοτικότητας του Μαμντανί στους νέους, ειδικότερα στους ψηφοφόρους κάτω των 34.

Επίσης κομβικό για τη διάδοση των θέσεων του ήταν η στρατηγική «μυρμηγκοδουλειάς» που εφάρμοσε. Χαρακτηριστικά, 50.000 εθελοντές βγήκαν στους δρόμους για να κάνουν καμπάνια από πόρτα σε πόρτα. Αυτοί οι τοπικοί εθελοντές αλληλεπίδρασαν με το εκλογικό κοινό για τα ζητήματα που βρίσκονταν στο επίκεντρο της ατζέντας του και που αφορούσαν την εργατική τάξη της Νέας Υόρκης: πάγωμα των ενοικίων, παροχή δωρεάν και γρήγορων δημόσιων λεωφορείων, δωρεάν παιδική μέριμνα και εφαρμογή φόρου 1% στον πλούτο του πλουσιότερου 1% των Νεοϋορκέζων.

Ένα ακόμα σημαντικό σημείο, είναι ο προσανατολισμός της εκστρατείας του σε μια εκτεταμένη προσπάθεια εγγραφής νέων ψηφοφόρων στους εκλογικούς καταλόγους (κάτι που στις ΗΠΑ, σε αντίθεση με την Ελλάδα, είναι ευθύνη του ίδιου του πολίτη). Χαρακτηριστικό είναι πως μέχρι στιγμής έχει καταφέρει πάνω από 37.000 νέους ψηφοφόρους -με πολλούς από αυτούς μέλη φυλετικών μειονοτήτων- να αποφασίσουν να ασκήσουν τα εκλογικά τους δικαιώματα.

Λαϊκές πολιτικές ή πολιτικές για τον λαό;

Όλα αυτά δεν είναι απλώς έξυπνες επικοινωνιακές ιδέες, ούτε η στελέχωση μιας ικανής επικοινωνιακής ομάδας γύρω του να τον συμβουλεύει. Πάτησε στην αχίλλειο πτέρνα του Δημοκρατικού Κόμματος στην μετα-Ομπάμα εποχή και στον πραγματικό λόγο που έχασαν τις προεδρικές εκλογές από μια ακραία συντηρητική ρητορική, χάνοντας ταυτόχρονα και ένα σημαντικό ποσοστό από το έρεισμα που παραδοσιακά είχαν στην αμερικανική λαϊκή βάση. Προσπαθώντας να αντιπολιτευτούν τον λαϊκισμό, προωθούσαν το προφίλ του «καλοπροαίρετου θεσμικού». Όταν απέναντί σου όμως έχεις την αξιοπιστία του «τουλάχιστον ό,τι λέει, το κάνει», οι καλές προθέσεις δεν είναι αρκετά πειστικές.

Ο Μαμντάνι έδειξε στους πολίτες με σαφήνεια το πώς θα αξιοποιούσε τον κρατικό μηχανισμό για να αντιμετωπίσει τα προβλήματά τους. Κυριότερα όμως, κατάφερε να αναπτύξει και να εμβαθύνει τις σχέσεις του με τον λαό της πόλης, γιατί πολύ απλά άκουσε τους βαθύτερους φόβους και τις ανησυχίες των Νεοϋορκέζων σχετικά με την καθημερινή τους επιβίωση στην «πρωτεύουσα του πλανήτη». Και έπειτα, έκανε αυτές τις ανησυχίες τον πυρήνα της εκστρατείας του. Με πιο απλά λόγια, το μήνυμά του βρήκε απήχηση στους ψηφοφόρους, γιατί ουσιαστικά ήταν το δικό τους μήνυμα.