Σενάρια στην Τουρκία για «ισραηλινές βάσεις» στη Λέσβο

Στο πλαίσιο της γνωστής ρητορικής «περικύκλωσης», που αναπαράγεται σε τμήματα του τουρκικού δημόσιου λόγου, επανέρχονται ισχυρισμοί περί συντονισμένων κινήσεων Ελλάδας και Ισραήλ για την απόκτηση πλεονεκτήματος στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ο ιστορικός και συγγραφέας Κοράι Καματζί, παρουσιαστής εκπομπών συνωμοσιολογικού περιεχομένου στο κανάλι YouTube Politalk, υποστήριξε σε ζωντανή εκπομπή του διαδικτυακού καναλιού SuperHaber ότι η Ελλάδα, σε συνεργασία με το Ισραήλ, επιδιώκει να αποκτήσει αεροπορική υπεροχή έναντι της Τουρκίας μέσω προμήθειας F-35 και εγκατάστασης ισραηλινών οπλικών συστημάτων σε «ενοικιαζόμενες στρατιωτικές βάσεις» σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, όπως η Λέσβος.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η ελληνοϊσραηλινή συνεργασία έχει στόχο τη «στρατιωτική εδραίωση στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο» και η Άγκυρα οφείλει να αντιδράσει ενισχύοντας την άμυνά της και τις περιφερειακές συμμαχίες της.

Ο Καματζί ανέφερε ότι, κατά τις πληροφορίες του, η ισραηλινή πλευρά εξετάζει το ενδεχόμενο να νοικιάσει βάσεις σε νησιά όπως η Λέσβος.

«Αν εγκατασταθεί βάση εκεί, μπορεί να έρθουν συστήματα αεράμυνας όπως το Barak, ραντάρ κι ακόμη περισσότερα».

Παράλληλα, εκτίμησε ότι το Ισραήλ είναι έτοιμο για ταχεία παράδοση κρίσιμων οπλικών συστημάτων στην Ελλάδα και προειδοποίησε για τις πιθανές συνέπειες στην περιφερειακή ισορροπία.

«Αυτά θα μπορούσαν να επηρεάσουν άμεσα την ισορροπία στην περιοχή και το πως γίνεται αντιληπτή η αποτρεπτική ισχύς της Τουρκίας».

Ο ίδιος υποστήριξε πως το ζήτημα υποβαθμίζεται στα τουρκικά ΜΜΕ και κάλεσε σε εγρήγορση.

«Το θέμα αυτό δεν αντικατοπτρίζεται όπως πρέπει στον τουρκικό Τύπο. Πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση».

Όλοι «εχθροί»

Οι ισχυρισμοί του Κοράι Καματζί εντάσσονται σε μια ευρύτερη, συστηματική αφήγηση που προβάλλεται σταθερά από τμήματα του τουρκικού Τύπου: την αφήγηση περί «περικύκλωσης» της Τουρκίας.

Στο σχήμα αυτό, η Ελλάδα παρουσιάζεται ως «προκεχωρημένο φυλάκιο» ισχυρών εξωτερικών δρώντων — είτε αυτό είναι το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, είτε, όπως στην παρούσα περίπτωση, το Ισραήλ. Με αυτό τον τρόπο, αναβαθμίζεται τεχνητά ο βαθμός «απειλής», ώστε να δικαιωθεί η σκληρότερη διπλωματική στάση απέναντι στο Τελ Αβίβ ή/και την Αθήνα.

Η εστίαση στη Λέσβο δεν είναι τυχαία. Πρόκειται για το νησί, όπου το θέμα της στρατιωτικής παρουσίας έχει συχνά εργαλειοποιηθεί στην τουρκική ρητορική, κι επίσης η γεωγραφική εγγύτητά του προς την Τουρκία προσφέρεται για να δημιουργεί εικόνα «άμεσης απειλής» στο τουρκικό κοινό.

Ο Καματζί διατυπώνει ευθέως το ερώτημα: «Γιατί τα αποκτά; Για τους Παπούα, για τη Μοζαμβίκη; Όχι, για την Τουρκία». Παρουσιάζει κάθε κίνηση της Ελλάδας ως εξ ορισμού επιθετική και όχι ως αμυντική ή αποτρεπτική.