Στα όρια της φτώχειας η Τουρκία, όμως ο Ερντογάν σπατάλα δημόσιο χρήμα για εξοπλιστικά

Αυτό ήταν απόφαση των δυνάμεων της ενεργειακής συμμαχίας, η οποία όμως δεν πάρθηκε επειδή ήθελαν να βγει knock out η Τουρκία. Η ίδια κατάφερε, ίσως το ακατόρθωτο, να περάσει μόνη της σε μια άκρη κι από εκεί να φωνάζει για ένα «δίκαιο» το οποίο πιστεύει ότι έχει, κατά τα καλά και συμφέροντα, χωρίς να παραδέχεται την καθημερινή παραβατικότητα που πράττει έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου.

Η Άγκυρα αιμορραγεί οικονομικά, τα δίνει όμως όλα στην άμυνα όμως εκείνο που προβληματίζει στο Ελληνικό πεντάγωνο, όσο κι αν δεν αρέσει αυτή η λέξη, είναι η διαρκής επιχειρησιακή αναβάθμιση των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων με πληθώρα νέων τεχνολογικά όπλων, τα περισσότερα μάλιστα δια χειρός, Τουρκίας.

Παράλληλα εκείνο που φροντίζει η Άγκυρα να διαφημίζει είναι ότι αποτελεί μια από τις κύριες δυνάμεις του ΝΑΤΟ, όμως η εξοπλιστική της κούρσα εδώ και καιρό φέρνει δεδομένα που αντικειμενικά, αλλάζουν δραματικά την ισορροπία στο Αιγαίο, αλλά και στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου. Αυτό το υπολογίζουν στο ελληνικό πεντάγωνο κι έχουν ενημερώσει εκείνους που πρέπει να γνωρίζουν και τα δεδομένα αλλά και τις μελλοντικές προθέσεις τις οποίες κανείς δεν ξέρει, μπορεί όμως με τα όσα συμβαίνουν να εικάζει.

Η Τουρκία της οικονομικής δυσπραγίας, μπορεί να μην ενδιαφέρεται για το που βρίσκονται οι μισθοί των υπαλλήλων ή για το αν ένας ελεύθερος επαγγελματίας έχει να πληρώσει τις ασφαλιστικές εισφορές του, με πιο απλά λόγια, δεν ενδιαφέρει κανέναν αν ο απλός πολίτης θα έχει φαγητό να δώσει στα παιδιά του. Ο Ταγίπ Ερντογάν όμως έχει δείξει τον δρόμο μέσω της αμυντικής ανάπτυξης, η οποία στηρίζεται κυρίως στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία κι αυτό είναι σημαντικό πως στα δύσκολα χρόνια μιας χώρας, η αμυντική βιομηχανία στηρίζεται από το κράτος.

Οι δε Τούρκοι επιχειρηματικές που ασχολούνται με την άμυνα εργάζονται για τις ΕΔ της χώρας τους και διαφημίζονται μέσα από τα συστήματά που χρησιμοποιεί ο Τουρκικός στρατός, τα οποία είναι σύγχρονα κι όχι αστείες πατέντες. Μαζική παραγωγή επιθετικών ελικοπτέρων, τα οποία μάλιστα εχει πουλήσει και στο  Πακιστάν.

Παρόμοια παραγωγή για το εθνικό πρόγραμμα ανάπτυξης άρματος μάχης. Μια από τις τελευταίες εμφανίσεις των Τούρκων Αξιωματούχων με τον κο. Ερντογάν κατά την ομιλία του, να εξαπολύει απειλές, ήταν η πρώτη επίσημη μέρα στο νερό της τέταρτης τουρκικής κορβέτες, που κατασκευάστηκε από την εγχώρια αμυντική βιομηχανία της Άγκυρας, με προοπτική να κατασκευαστούν δώδεκα του ιδίου τύπου.

Παράλληλα σε εξέλιξη είναι και η σχεδίαση του εθνικού πολεμικού πλοίου της Τουρκίας, πρόκειται για φρεγάτα με stealth χαρακτηριστικά και οι ελπίδες των γειτόνων είναι να φτάσουν τις 10-12 φρεγάτες. Στα ναυπηγεία της χώρας βρίσκεται σε ημιτελή κατάσταση και ένα από τα δυο ελικοπτεροφόρα (αντιγραφή του Γαλλικού Mistral της Αιγύπτου) που κατασκευάζεται με σχέδια Ισπανών ναυπηγών.

Η εξοπλιστική φρενίτιδα της Άγκυρας συνεχίστηκε πριν από λίγα εικοσιτετράωρα με την υπογραφή συμβολαίου ανάμεσα στο υπουργείο άμυνας της Τουρκίας και την εταιρία Aselsan, ύψους 40 εκατομμυρίων δολαρίων η οποία έχει να κάνει με προμήθεια συστημάτων εντοπισμού όπλων του πυροβολικού. Το Serhat, είναι ικανό να εντοπίσει τα πυροβόλα, τα αντιαεροπορικά όπλα και τους όλμους, ακόμη κι αν αυτά βρίσκονται αρκετά χιλιόμετρα μακριά και πίσω από ένα ιδιαίτερο ανάγλυφο που βοηθά στην κάλυψη απόκρυψη.

Όσα από αυτά τα συστήματα έχουν παραδοθεί στις ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας, σύμφωνα με πληροφορίες έχουν μεταφερθεί για να χρησιμοποιηθούν από την 1η Στρατιά. Η Άγκυρα έχει παραγγείλει επίσης 27 τεθωρακισμένα αμφίβια Zaha, για τις ανάγκες των πεζοναυτών από την τουρκική εταιρία FNSS. Αυτά είναι ορισμένα από τα εξοπλιστικά προγράμματα που θέτουν την Τουρκία ως μια σημαντική περιφερειακή δύναμη, αλλά κι έναν επικίνδυνο γείτονα με μια ρητορική που σίγουρα δείχνει ότι επιθυμεί διαρκώς την ένταση στην περιοχή.

Τις προκλητικές ενέργειες, αλλά και το εξοπλιστικό show Ερντογάν, παρατηρούν και οι σύμμαχες προς την Ελλάδα χώρες, διατηρώντας ψύχραιμη και σιωπηρή στάση. Παράλληλα η Αθήνα με τα μέσα που διαθέτει, το προσωπικό κάνει ότι περνά απο το χέρι του ώστε να διατηρήσει το αξιόμαχο, το οποίο ωστόσο πολλές φορές απαιτεί εκσυγχρονισμούς που δεν πρέπει να μείνουν πίσω. Οι οποίες προσπάθειες για εξισορρόπηση της κατάστασης, από την Αθήνα, στην παρούσα φάση μπαίνουν -σε ορισμένες περιπτώσεις -στον «ίσιο δρόμο», ο οποίος όμως πρέπει να μην είναι μακρύς και με μεγάλη «κίνηση», ώστε να προλάβει η χώρα να ανταποκριθεί και στις προσδοκίες των φίλων σύμμαχων χωρών, που την θέλουν πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή.

Η Ελλάδα της παρατεταμένης κρίσης, μπορεί να βγαίνει από τη μνημονιακή κατάσταση και να πρέπει να μπει σε νέα εξοπλιστικά προγράμματα. Αυτά καθυστερούν, δεν θα δει κανείς για παράδειγμα, σε δυο μήνες πλοία που χρειάζεται εδώ και τώρα η Ελλάδα ή ένα επιπλέον μεταγωγικό αεροσκάφος κ.ο.κ . Εδώ, σχολιάζουν έμπειροι αναλυτές, πριν απ’ αυτή την δύσκολη περίοδο για τη χώρα, ποιος ήταν εκείνος που είχε ενδιαφερθεί σοβαρά για την ισχυρή αμυντική μελλοντική θωράκιση της χώρας; Την ώρα που η Άγκυρα, τη δεκαετία του 2000, έκανε άλματα με παραγγελίες εξοπλιστικών αλλά και ενίσχυσης της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, στην Ελλάδα σίγουρα δεν υπήρξαν οι ανάλογες όχι κινήσεις, ούτε καν μελέτες, σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές ενώ και οι οποίες αναφορές, έμεναν σε ερμητικά κλειστούς φακέλους.

Πηγή: hellasjournal