Βρετανοί ευρωβουλευτές: Εκλεισαν πίσω τους την πόρτα για τελευταία φορά

Το βράδυ της Παρασκευής, ο Ρίτσαρντ Κόρμπετ έκλεισε για τελευταία φορά πίσω του την πόρτα του γραφείου του στο Ευρωκοινοβούλιο. Ύστερα από 24 χρόνια στα έδρανα των Βρυξελλών και του Στρασβούργου, ο εκπρόσωπος των Εργατικών επέστρεψε στο Λονδίνο, γνωρίζοντας ότι πλέον το κεφάλαιο «Ευρώπη» έκλεισε για τον ίδιο, αλλά και για τη χώρα του.

«Θα μου λείψει να είμαι σε ένα Κοινοβούλιο με συναδέλφους από 28 χώρες όπου μαθαίνεις κάτι καινούργιο καθημερινά. Ένα Κοινοβούλιο στο οποίο καταφέρνεις πλειοψηφίες με συζητήσεις, εξηγήσεις και πειθώ και όχι με υπουργικές οδηγίες», δήλωσε στο «Έθνος της Κυριακής». Φορούσε ακόμη το μπλε-κόκκινο «κασκόλ του Brexit» , όπως το ονόμασαν, αν και περισσότερο θα του ταίριαζε το όνομα «αντίδοτο στο Brexit»: από τη μία, γράφει «πάντα ενωμένοι» και από την άλλη «ενωμένοι στη διαφορετικότητα 1973-2020», παραπέμποντας στα χρόνια παραμονής του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ.

«Ένας από τους συναδέλφους μου, ο Ρόρι Πάλμερ είχε την ιδέα και έκανε αυτό το κασκόλ. Το φοράμε όλοι αυτές τις μέρες. Αντικατοπτρίζει τον σχεδόν μισό αιώνα που ήμασταν μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συμμετείχαμε σε αυτό το σπουδαίο έργο ενότητας και ποικιλομορφίας. Και ίσως μια μέρα θα επιστρέψουμε», μας εξήγησε. Την ίδια στιγμή, μία από τις σημαίες της ΕΕ κατέβαινε έξω από το Ευρωκοινοβούλιο: τα κράτη-μέλη έμειναν 27.

Ο Κόρμπετ είναι ένας από τους πιο έμπειρους Βρετανούς ευρωβουλευτές. Πέρα από την πολιτική θλίψη, η αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου θα επηρεάσει και την προσωπική του ζωή. Ισχύει το ίδιο για όλους τους 73 ευρωβουλευτές της Βρετανίας, όπως και για τους βοηθούς τους. Όλοι έφυγαν από το Κοινοβούλιο. Πλέον αναζητούν δουλειά αλλού.

Γι’ αυτό και η ατμόσφαιρα στις αίθουσες και τους διαδρόμους της Ευρωβουλής ήταν βαθιά συναισθηματική την τελευταία εβδομάδα. Όλοι αποχαιρετούσαν. Γνωστούς, συναδέλφους και φίλους. Πολλοί ευρωβουλευτές έκλαιγαν το απόγευμα της Τετάρτης που η Ολομέλεια ψήφισε την συμφωνία αποχώρησης. Πιασμένοι χέρι-χέρι τραγούδησαν ένα σκωτσέζικο τραγούδι, που συνήθως τραγουδιέται όταν ξεκινάει μια καινούρια αρχή.

«Είναι βαρύ να σας πω αντίο», είπε ο Πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Νταβίντ Σασόλι. «Θα σας πω λοιπόν εις το επανιδείν. Κι όπως είπε η δολοφονημένη Βρετανίδα πολιτικός Τζο Κοξ, μας ενώνουν πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν». «Στο Ευρωκοινοβούλιο ήταν αρκετά συναισθηματική η κατάσταση, υπήρχαν πολλοί συνάδελφοι που έρχονταν να μας αγκαλιάσουν, να μας σφίξουν το χέρι, μας λένε μερικά πολύ ωραία λόγια. Χαρά και λύπη μαζί», επιβεβαιώνει ο Κόρμπετ.

Δεν ήταν όλοι οι Βρετανοί ευρωβουλευτές λυπημένοι. Η ομάδα του Νάιτζελ Φάρατζ, που ανήκουν στο κόμμα με το… ευφάνταστο όνομα Brexit, ήταν πολύ χαρούμενοι. Ήταν άλλωστε οι πρωταγωνιστές της διαδικασίας, αφού όλοι παραδέχονται ότι ήταν εκείνοι που πρώτοι συνέλαβαν την ιδέα της αποχώρησης της Βρετανίας, στις αρχές της δεκαετίας του ’90.

«Θυμάμαι το καλοκαίρι του 1999 φτάσαμε μια ομάδα ευρωβουλευτών στις Βρυξέλλες και πήραμε ένα ταξί και του είπαμε: πήγαινέ μας στο Ευρωκοινοβούλιο. Δεν είχαμε ξανάρθει ποτέ. Δεν ξέραμε τι είναι. Είχα ωστόσο από το 1992 ξεκινήσει να επεξεργάζομαι την ιδέα της αποχώρησης. Δεν ταιριάζαμε ποτέ εντός της ΕΕ», δήλωσε ο Νάιτζελ Φάρατζ.

Είχε τόσα πολλά αιτήματα για συνέντευξη, που αποφάσισε να οργανώσει συνέντευξη Τύπου. Στην κατάμεστη αίθουσα, βρίσκονταν και τα μέλη του κόμματός του που τον χειροκρότησαν όταν ξεκίνησε η ομιλία του. «Εδώ είναι αίθουσα Τύπου, τα χειροκροτήματα αλλού», απάντησαν οι πιο παλιοί δημοσιογράφοι, κάτι που ανάγκασε και τον εκπρόσωπό του που συντόνιζε, να κάνει παρατήρηση στους συναδέλφους του Φάρατζ.

«Είναι περίεργο συναίσθημα. Έχω αφιερώσει 27 χρόνια της ζωής μου γι’ αυτό το σκοπό. Θα μου λείψει το δράμα, το θέατρο, το κλίμα.Όταν σηκώνομαι για να μιλήσω και έχω 500 ανθρώπους που αρχίζουν να με χλευάζουν ή να με επικροτούν. Και εδώ και πολλά χρόνια ξέρετε ότι έχω τη θέση 20 της Ολομέλειας, ακριβώς στο κέντρο, κοντά στον κύριο Μπορέλ, τον κύριο Γιούνκερ, τον Μάρτιν Σουλτς και τον Γκι Φερχόφσταντ. Οπότε αυτό το κομμάτι, φυσικά θα μου λείψει. Αλλά πολιτικά, μπήκα εδώ, στη δεκαετία του 1990, λέγοντας ότι θα βγάλουμε τη Βρετανία από την ΕΕ. Όλοι νόμιζαν ότι δε γίνεται. Αλλά αυτό συμβαίνει τώρα, Από πολιτική άποψη, δε θα μπορούσα να ήμουν περισσότερο ευχαριστημένος», είπε.

«Η Βρετανία φεύγει. Και πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι δε θα υπάρξει επιστροφή», κατέληξε ο Φάρατζ.  Για το θέμα ρωτήσαμε την Τζάκι Τζόουνς, ευρωβουλευτή των Σοσιαλιστών από την Ουαλία. «Αν το θέλουμε, αν το προσπαθήσουμε μπορεί να επιστρέψει το Ηνωμένο Βασίλειο στην ΕΕ. Αλλά εξαρτάται από όλους μας, να φτιάξουμε συμμαχίες, να παλέψουμε. Ένα από τα πλεονεκτήματα του δημοψηφίσματος, παρά τα πολλά αρνητικά του, ήταν ότι έφτιαξε ένα ισχυρό κίνημα βάσης πολύ φιλοευρωπαϊκό, το οποίο γίνεται μαζικό. Και ελπίζω να συμμετέχω και εγώ σε αυτό», μας είπε.

«Η μαμά μου είναι Γερμανίδα, ο πατέρας μου Βρετανός, οι δύο τους ήταν παιδιά στον πόλεμο. Παντρεύτηκαν στη Μάλτα και έχουν ζήσει σε διάφορα μέρη. Ο γιος μου είναι 18 ετών, δεν είχε το δικαίωμα να ψηφίσει στο δημοψήφισμα. Είναι Ευρωπαίος, είμαι Ευρωπαία, η ΕΕ είναι ένα εγχείρημα ειρήνης και ελπίζω να παραμείνει. Είναι μια σκοτεινή μέρα σήμερα. Αλλά ο αγώνας συνεχίζεται, δε θα παραδώσουμε τα όπλα. Ήμουν στο κίνημα για τα δικαιώματα των γυναικών εδώ και πολλές δεκαετίες, οπότε υπάρχει μόνο ένας τρόπος, να συνεχίσεις να προσπαθείς», τονίζει.

Η Τζόουννς εξελέγη πρώτη φορά τον περασμένο Μάιο. Τη ρωτάμε τι θα της λείψει. «Η συντροφικότητα. Η φιλία. Οι Σοσιαλιστές ειδικά, ήταν καταπληκτικοί. Η διεθνικότητα, η συνεργασία, το να δουλεύεις για την Ειρήνη, την ασφάλεια, την αξιοπρέπεια, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ισότητα. Δε θα μου λείψουν οι διαδικασίες –αυτές οι συνεχείς ψηφοφορίες είναι τρέλα! Δε θα μου λείψει επίσης να βλέπω άτομα που είναι κατά των ευρωπαϊκών αξιών -και δεν αναφέρομαι μόνο σε Βρετανούς ευρωβουλευτές», απαντάει.

Όπως μας λέει είναι αισιόδοξη για τις μελλοντικές σχέσεις ΕΕ-Ηνωμένου Βασιλείου, αφού δεν περνούν μόνο από το Λονδίνο.  «Έχουμε βρει νέες φιλικές διόδους μεταξύ ΕΕ και Βρετανίας. Για παράδειγμα, είμαι συντονίστρια της ομάδας φιλίας μεταξύ ΕΕ και Ουαλίας. Αντίστοιχες ομάδες έχουν γίνει σε περιφερειακό επίπεδο. Γιατί όπως ξέρετε, στην Ουαλία έχουμε εδώ και 20 χρόνια κυβέρνηση Δημοκρατικών οπότε θέλουμε να μείνουμε όσο πιο κοντά γίνεται στην ΕΕ και να έχουμε όσο πιο πολλούς νόμους μπορούμε. Βλέπουμε διαφορές και εντός Βρετανίας», μας λέει. «Όσο για μένα, δεν ξέρω τι θα κάνω. Θα γυρίσω σπίτι μου και θα δω. Θέλω να εμπλακώ με τα κινήματα. Πέρα από αυτό δεν ξέρω κάτι άλλο προς το παρόν», ομολογεί.

Τι αλλάζει στο Ευρωκοινοβούλιο μετά το Brexit

Το Ηνωμένο Βασίλειο είχε 73 ευρωβουλευτές. Τώρα που φεύγει, ο συνολικός αριθμός των εδρών του Ευρωκοινοβουλίου θα μειωθεί από από τους 751 στους 705. Οι 46 έδρες αποφασίστηκε να διατεθούν για μελλοντικές διευρύνσεις της ΕΕ. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλες προορίζονται για ευρωβουλευτές, καθώς ενδεχομένως κάποιες να μην πληρωθούν με σκοπό το μέγεθος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να μειωθεί.Το άρθρο 14 της Συνθήκης της ΕΕ ορίζει τον μέγιστο αριθμό ευρωβουλευτών στους 751, μαζί με τον Πρόεδρο.

Οι υπόλοιπες 26 έδρες έχουν ήδη κατανεμηθεί σε 14 κράτη-μέλη που θεωρείται ότι, βάσει της αρχής της φθίνουσας αναλογικότητας (τα μεγαλύτερα κράτη-μέλη έχουν κατ' αναλογία πληθυσμού λιγότερες έδρες από τα μικρότερα), υποεκπροσωπούνται. Από πέντε έδρες θα δοθούν σε Γαλλία και Ισπανία, από τρεις σε Ιταλία και Ολλανδία, δύο θα λάβει η Ιρλανδία και από μία οι Σουηδία, Αυστρία, Δανία, Φινλανδία, Σλοβακία, Κροατία, Εσθονία, Πολωνία και Ρουμανία.

Το Brexit θα αλλάξει επίσης και την ισορροπία της δύναμης μεταξύ των πολιτικών ομάδων. Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, της Κεντροαριστεράς δηλαδή, θα είναι ο μεγάλος νικητής, αφού θα πάρει πέντε ακόμη έδρες από την κατανομή. Αυτόματα θα ανεβάσει τη δύναμή του από 182 σε 187 βουλευτές, κάτι που θα ισχυροποιήσει τη θέση του. Επίσης, για τους Εθνικιστές, το Brexit είναι ευλογία. Η ακροδεξιά ομάδα ID, στην οποία ανήκουν ο Ιταλός Ματέο Σαλβίνι και η Γαλλίδα Μαρίν Λεπέν, θα ξεπεράσει τους Πράσινους και θα γίνει η τέταρτη μεγαλύτερη ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου.

Ωστόσο, η απώλεια της αντιπροσωπείας του κόμματος Brexit του Νάιτζελ Φάρατζ θα αποδυναμώσει την εθνικιστική αντιπολίτευση στις πιο κοινές πολιτικές, ενώ οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις –συμπεριλαμβανομένου και του ΕΛΚ- θα έχουν την πρωτοκαθεδρία σε κρίσιμα θέματα όπως το περιβάλλον.