The Great Train Robbery: Η ταινία του 1903 που άλλαξε τον κινηματογράφο για πάντα

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί γυρίζουμε ταινίες με έναν συγκεκριμένο τρόπο; Ή γιατί η αφήγηση των ιστοριών γίνεται με τον τρόπο που την προσεγγίζουμε σε κάθε σύγχρονη ταινία;

Οι απαρχές της έβδομης τέχνης βρίσκονται στο παλιό Hollywood και για την ακρίβεια, πριν καν αρχίσει το Hollywood. Τότε που οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τις πρώτες κάμερες που εφευρέθηκαν. Μια από τις πρώτες ταινίες που γυρίστηκαν ήταν «Η Μεγάλη Ληστεία του Τρένου» («The Great Train Robbery»). Πρόκειται για μια αμερικανική βωβή ταινία γουέστερν του 1903 που γυρίστηκε από τον Edwin S. Porter για την Edison Manufacturing Company.

Η εν λόγω ταινία γυρίστηκε πριν από την ύπαρξη του τίτλου του «σκηνοθέτη», οπότε ο Porter χαρακτηρίζεται ως ο «επιβλέπων» της ταινίας. Αφού ολοκληρώθηκε η ταινία, η εταιρεία Edison έκανε κάτι που κανείς άλλος δεν είχε κάνει έως τότε. Το στούντιο Edison άρχισε να την πουλάει σε αίθουσες βαριετέ και άλλους χώρους. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη κυκλοφορία κινηματογραφικής ταινίας.

Αυτές θεωρήθηκαν οι πρώτες κινηματογραφικές αίθουσες και αυτή η πρώτη κυκλοφορία ταινίας. Η κόπια πουλήθηκε  για 111 δολάρια ως μπομπίνα 740 ποδιών. Τα εισιτήρια πωλούνταν για να καλύψουν το κόστος και η προσέλευση ήταν μαζική. Το κοινό ήταν ενθουσιασμένο και η ταινία έγινε εμπορική επιτυχία, παρακινώντας και άλλους να ακολουθήσουν το παράδειγμά της.

Tο «The Great Train Robbery» ήταν η πρώτη ταινία που γυρίστηκε με αυτό που θα θεωρούσαμε σήμερα σύγχρονη αισθητική. Οι σκηνές ξεκινούσαν με μεγάλα πλάνα και στην πορεία υπήρχαν κοντινά, χρησιμοποιώντας διαφορετικές γωνίες λήψης, ενώ χρησιμοποιήθηκαν ματ εφέ. Ο Πόρτερ προσπάθησε να αποτυπώσει ταυτόχρονη δράση σε πολλές σκηνές, ενώ υπήρχαν και σκηνές βίας και ακροβατικών για να κρατήσει το κοινό σε αγωνία.

Σε ένα από τα πιο διάσημα στιγμιότυπα της ταινίας, υπάρχει ένα κοντινό πλάνο, το οποίο δεν συνδεόταν με την ιστορία. Σε αυτό εμφανίζεται ο αρχηγός των κακοποιών, να πυροβολεί με το όπλο του απευθείας την κάμερα.

Το 1990, η ταινία επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου για να διατηρηθεί στο Εθνικό Μητρώο Ταινιών των Ηνωμένων Πολιτειών. Και οι λόγοι είναι προφανείς, καθώς όχι μόνο δημιούργησε μια οπτική γλώσσα που μιμήθηκαν στη συνέχεια οι υπόλοιποι σκηνοθέτες με τις γωνίες περιστροφής της κάμερας, τα πλάνα και τις οπτικές γωνίες, αλλά εφηύρε επίσης την κινηματογραφική κυκλοφορία και άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία κινηματογραφικών στούντιο, που θα έκαναν ταινίες με σκοπό το κέρδος. Αυτό το έργο δημιούργησε το σταυροδρόμι όπου συναντήθηκαν η τέχνη και η εμπορική αξία των κινηματογραφικών ταινών.

Με πληροφορίες από nofilmschool.com