Οι ταινίες της εβδομάδας: Η μαφία, ο Μπρους Σπρίνγκστιν και ο Rambo

«Η μεγάλη νύχτα της Νάπολης» («Piranhas») / Σκηνοθεσία: Κλαούντιο Τζιοβανέζι / ***
Παίζουν: Φραντσέσκο ντι Νάπολι, Αρ Τεμ, Αλφρέντο Τουρίτο, Βιβιάνα Απρέα, Βαλεντίνα Βανίνο, Πασκουάλε Μαρότα

Ζώντας στις κακόφημες περιοχές της Νάπολης όπου η κυριαρχία της Μαφίας είναι δεδομένη στην καθημερινότητα των κατοίκων, ο 15χρονος Νίκολα και οι φίλοι του επιχειρούν να πάρουν τον έλεγχο των δρόμων εισχωρώντας στα ανώτερα κλιμάκια της γκανγκστερικής κοινωνίας, μέσα από τις κλίκες της οποίας θεωρούν ότι θα καταφέρουν να επιφέρουν τη δικαιοσύνη στη γειτονιά τους αλλά και να αποκτήσουν μια ζωή αφθονίας για τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους…Άλλο ένα μπεστ σέλερ για την ιταλική Μαφία του Ρομπέρτο Σαβιάνο («Γκομόρα»), η «Τράτα των παιδιών», μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη σε σεναριακή συν επιμέλεια του ίδιου, με τον Κλαούντιο Τζιοβανέζι, που σκηνοθέτησε και επεισόδια της τηλεοπτικής σειράς «Γκομόρα», να κρατά γερά το τιμόνι του σκηνοθέτη.

Ακολουθώντας τον Νίκολα και τους συμμορίτες φίλους του στα στενά σοκάκια και τους δρόμους της επιβλητικής Νάπολης – για μία ακόμη φόρα κινηματογραφική πρωταγωνίστρια με εκτόπισμα και χαρακτήρα – οι Τζιοβανέζι και Σαβιάνο συνδέουν νατουραλιστικά τις αυτοπροσδιοριστικές αναζητήσεις της εφηβείας με την υπόσχεση μιας πλούσιας υλιστικής ζωής, που προσφέρεται αβίαστα με ένα μόνο πάτημα της σκανδάλης.

Ακόμα και αν οι χαρακτήρες των παιδιών έως και του ίδιου του πρωταγωνιστή, διαφεύγουν κάπου στην προσπάθεια μιας γενικής σύνδεσης του ξυπνήματος της εφηβείας και της νεανικής εγκληματικότητας με τη γοητεία της εξουσίας και του γρήγορου πλουτισμού ή αν το όλο κόνσεπτ φαντάζει πολύ γνώριμο πια στον εξοικειωμένο με το αρχετυπικό γκανγκστερικό δράμα θεατή, η αίσθηση του χειροποίητου αστικού γουέστερν (σημειώνουμε ότι οι ηθοποιοί είναι ερασιτέχνες ντόπιοι) αρκεί για να δώσει μια πικρή γεύση επικαιρότητας στα γεγονότα και στο θέμα. Βραβεύτηκε με την Αργυρή Άρκτο Σεναρίου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου. (2019)

«Blinded By The Light» / Σκηνοθεσία: Γκουριντέρ Τσάντα / ***
Παίζουν: Βιβέικ Κάλρα, Κουλβίντερ Γκιρ, Μίρα Γκανάτρα

Μεγαλώνοντας στο Λούτον της δεκαετίας του ’80, ο Τζέιβντ, Βρετανός υπήκοος πακιστανικής καταγωγής, βρίσκει καταφύγιο, έμπνευση, ελπίδα και διέξοδο εν μέσω των οικονομικών και φυλετικών αναβρασμών της θατσερικής Αγγλίας, στα τραγούδια του Αμερικανού ροκ τροβαδούρου της εργατικής τάξης, Μπρους Σπρίνγκστιν, αλλά και την ποίηση, προς μεγάλη έκπληξη και αντίδραση του αυστηρού, συντηρητικού πατέρα του…«Talk about a dream, try to make it real», λέει ο Σπρίνγκστιν στο «Badlands» εμπνέοντας με έναν και μόνο στίχο για το κυνήγι της πραγμάτωσης του ονείρου, γενιές και γενιές, συμπεριλαμβανομένου του νεαρού Πακιστανού της feelgood κομεντί της Γκουριντέρ Τσάντα, που ζει την κάθε στιγμή της μέρας του με τη μουσική του να παίζει στο Walkman του.

Στη βάση μιας αληθινής ιστορίας, η σκηνοθέτης των εφηβικών βρετανικών δραμεντί που καταπιάνονται με την κατανίκηση των προκαταλήψεων και την ενσωμάτωση της Ινδο-πακιστανικής  κοινότητας στην βρετανική κοινωνία («Κάν’ το όπως ο Μπέκαμ», «Περί γάμου και προκατάληψης», «Έρωτες εφηβείας…μετά βίας!») στήνει ένα ζωηρό, σχεδόν ντελιριακό, γεμάτο από ροκ μπαλάντες και Μπρους Σπρίνγκστιν- διαδρομές, μιούζικαλ ενηλικίωσης, στην καλύτερη παράδοση του καθιερωμένου στο βρετανικό σινεμά είδους. Μια ιστορία που αν και εκτυλίσσεται μια 30ετία πίσω, άλλο τόσο ταιριαστή στη Βρετανία του Brexit, φαντάζει (όπως και πιο πετυχημένη κινηματογραφικά από τη φετινή, εμπνευσμένη από τους Beatles, μουσική κομεντί «Yesterday» του Ντάνι Μπόιλ). (2019)

«Τρομακτικές ιστορίες στο σκοτάδι» («Scary Stories to Tell In The Dark») / Σκηνοθεσία: Αντρέ Έβρενταλ / **1/2
Παίζουν: Ζόι Μάργκαρετ Κολέτι, Μάικλ Γκάρζα, Γκάμπριελ Ρας

Στην Αμερική του Νίξον μια περιθωριακή μαθήτρια λυκείου, ένας συνομήλικός της Μεξικανός και η περιθωριοποιημένη παρέα τους, αναμετρούνται στην επαρχιακή Αμερική του Νίξον και του πολέμου στο Βιετνάμ, με τα φαντάσματα του 1968. Δηλαδή, με τις φριχτές δοκιμασίες των ιστοριών που αναγράφονται… live και ξεπετάγονται από το στοιχειωμένο βιβλίο που θα ανακαλύψουν στη σφραγισμένη έπαυλη, όπου έζησε έγκλειστη η κόρη μιας παλιάς οικογένειας τοπικών αφεντάδων, για την οποία έχουν διαδοθεί αποτρόπαιες ιστορίες. Βεβαίως και οι δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλεται η παρέα αντικατοπτρίζουν τις κυριότερες αδυναμίες και τους φόβους της νεαρής παρέας σε τούτη την κινηματογραφική διασκευή από τον Νορβηγό σκηνοθέτη Αντρέ Έβρενταλ («Κυνηγός Τρολ») της δημοφιλούς ανθολογίας μακάβριων ιστοριών του Αλβιν Σβαρτ με τον Γκιγέρμο Ντελ Τόρο να βάζει τη σφραγίδα του στο όραμα.

Λαϊκή παράδοση, τρόμος και άφθονο γκορ ανακατεύονται περίτεχνα σε μια ρετρό αλλά κοινωνικά επίκαιρη ιστορία ενηλικίωσης που στον πυρήνα της πραγματεύεται την ανοχή στη διαφορετικότητα ενώ προωθεί το μότο «Οι ιστορίες θεραπεύουν. Οι ιστορίες πονάνε. Αν τις επαναλάβουμε πολλές φορές, γίνονται αληθινές» καθώς το δαιμονισμένο πνεύμα της εν λόγω ιστορίας είναι ένα παρεξηγημένο κορίτσι. Προφανώς, και οι Ντελ Τόρο και Έβρενταλ επέλεξαν να διαδραματιστεί η ιστορία στο παρελθόν για να μιλήσουν για το κοινωνικοπολιτικά αναστατωμένο παρόν των λαϊκών δικαστηρίων και των fake news και η ιδέα είναι υπέροχη και λειτουργεί ως αλληγορία. Μέχρι ενός σημείου όμως πριν τα κάθε λογής φριχτά τέρατα, τα οποία ο Ντελ Τόρο φρόντισε να μοιάζουν με την πρωτότυπη εικονογράφηση των βιβλίων και την προσωπική του πινακοθήκη τεράτων, κατακλύσουν την οθόνη και το θέαμα ισοπεδώσει το νόημα για χάρη του σασπένς. (2019)

«Ράμπο: Το τελευταίο αίμα» («Rambo: Last Blood») / Σκηνοθεσία: Έϊντριαν Γκρούνμπεργκ / *
Παίζουν: Σιλβέστερ Σταλόνε, Παθ Βέγκα, Ιβέτ Μονρεάλ, Σέρτζιο Πέρις - Μεντσέτα,  Αντριάνα Μπαράζα

Αποτραβηγμένος σε μια φάρμα στην Αριζόνα όπου εκτρέφει άλογα και διατηρεί υπόγειο δίκτυο τούνελ, καλά αρματωμένο σε περίπτωση...πολεμικής σύρραξης, ο Τζον Ράμπο ζει ήρεμα μαζί με τη Μεξικάνα οικονόμου του και την ορφανή ανιψιά της Γκαμπριέλα, τις οποίες και βλέπει σαν οικογένειά του. Όμως η νεαρή Γκαμπριέλα μαθαίνει που βρίσκεται ο εδώ και χρόνια εξαφανισμένος πατέρας της και αποφασίζει να πάει να τον βρει στο Μεξικό όπου και πέφτει θύμα ενός βίαιου καρτέλ μαστροπείας. Ο Ράμπο θα διασχίσει τα σύνορα για να τη βρει…

Τριάντα επτά χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση του βετεράνου Τζον Ράμπο, ο Σταλόνε επιχειρεί ένα κλείσιμο της σειράς στα πρότυπα της σειράς του μποξέρ Ρόκι Μπαλμπόα που μια χαρά βρήκε το κύκνειο άσμα του ως εκπαιδευτής στο «Creed». Έχοντας πατήσει τα 72, σαν γερασμένο αλλά ακόμα ετοιμοπόλεμο θωρηκτό, ο Sly ψάχνει ένδοξες κινηματογραφικούς εξόδους για τα είδωλα δράσης που εκπροσώπησε επί χρόνια στο χολιγουντιανό πεδίο της δράσης.

Όμως αντίθετα με τον Ρόκι, ο Ράμπο του αποχωρεί βεβιασμένα σε μια μιξαρισμένη, παλιομοδίτικη περιπέτεια εκδίκησης (λίγο b-movie, λίγο γουέστερν αλά «Αιχμάλωτη της ερήμου» και Τζον Γουέιν, ακόμα και λίγο Λίαμ Νίσον στην «Αρπαγή») που τον θέλει να «φεύγει» στο ηλιοβασίλεμα ως άλλος καουμπόη σε αναζήτηση ενός αθώου παιδιού και να επιστρέφει κατεστραμμένος. Τόσο που η οργή του θα δώσει την αφορμή για ένα λουτρό…μεξικανικού αίματος σε μια καλοσχεδιασμένη σεκάνς εκρήξεων και ευφάνταστων θανατηφόρων χτυπημάτων στον εχθρό – τύφλα να έχει ο πόλεμος του Βιετνάμ.

Ο Σταλόνε παραμένει ψυχρός, μπροστά σε όλα αυτά, και μονοσύλλαβος. Ατενίζει για πολλοστή φορά τάφους αναμασώντας το κλισέ του καταραμένου ήρωα και ξεπαστρεύει «κακούς» κρατώντας μάχαιρα, σε μια ρεπουμπλικανικής ιδεολογίας, βουτηγμένη στην επιβεβλημένη γραφική βία και τη δαιμονοποίηση του Μεξικού, «Τραμπ»-ική φαντασίωση. (2019)

«Η ζωή του Τζον Φ. Ντόνοβαν» («The Death & Life of John F. Donovan») / Σκηνοθεσία: Ξαβιέ Ντολάν / **
Παίζουν: Νάταλι Πόρτμαν, Τζέικομπ Τρεμπλέι, Κιτ Χάρινγκτον, Σούζαν Σαράντον, Κάθι Μπέιτς, Τάντι Νιούτον

Ο νεαρός Ρούπερτ Τέρνερ, αναγνωρισμένος ηθοποιός, που έχει μόλις εκδώσει το βιβλίο του για την παράδοξη, δια αλληλογραφίας σχέση, που είχε προ δεκαετίας αναπτύξει όταν ήταν 11 χρονών με τον Τζον Φ. Ντόνοβαν, διάσημο τηλεοπτικό αστέρα και είδωλο της νεολαίας, διηγείται την ιστορία τους και την επιρροή της στη ζωή και των δύο, σε μια απρόθυμη δημοσιογράφο των «Times»…Πρώτη αγγλόφωνη ταινία του αγαπημένου παιδιού του Φεστιβάλ Καννών, Ξαβιέ Ντολάν («Σκότωσα τη μητέρα μου», «Mommy», «Λόρενς για πάντα», «Ακριβώς το τέλος του κόσμου»), που έκανε πολλαπλό θόρυβο λόγω των σημαντικών ονομάτων στο καστ αλλά και της απόφασης του ίδιου να κόψει τις σκηνές της Αμερικανίδας σταρ Τζέσικα Τσαστέιν.

Το αποτέλεσμα είναι ένα φιλμικό αξιοπερίεργο: μια αθέμιτα κιτς απόπειρα να σχολιαστεί το τίμημα της διασημότητας την εποχή του άκρατου bullying και των social media επενδύοντας στην απατηλή απήχηση της λαμπερής εικόνας του σταρ του «Game Of Thrones» Κιτ Χάρινγκτον, ο οποίος εδώ υποδύεται τον ηθοποιό του τίτλου, με το ίδιο ονειροπόλο, μελαγχολικό χαμόγελο που λάνσαρε ως Τζον Σνόου. Χαριτωμένος και ακαταμάχητος είναι και ο μικρός Τζέικομπ Τρεμπλέι που πρωτογνωρίσαμε στο οσκαρικό «Δωμάτιο» (2015) – αμφότεροι, ωστόσο, προδίδονται από τη ροπή του Νόλαν προς τη φανφάρα, σχετικά ξέχειλη εδώ, όπως εκδηλώνεται στις τσιτωμένες ατάκες των ηθοποιών και το σεναριακό μπέρδεμα μιας πληθώρας ιδεών. Μια αντιπαραβολή ιστοριών, στοιχειωμένη από τον εγωκεντρισμό του Καναδού δημιουργού (η επιρροή τη μητρικής φιγούρας ξανά και ξανά, υπερτονισμένη σε κάθε ταινία), που με την ποπ αισθητική και μελοδραματική προσέγγιση βαραίνει τους χαρακτήρες του. Οπότε το σχόλιο περί της επιρροής του έργου του καλλιτέχνη στη διαμόρφωση μιας ευάλωτης προσωπικότητας όπως και του ίδιου του ρόλου της τηλεόρασης και του κινηματογράφου στην πραγματική ζωή, καταρρέει ένδοξα και γλυκά μέσα από ατελείωτα close up σε υγρά μάτια. (2018)  

«Απρόσμενος έρωτας» («Un Unexpected Love») / Σκηνοθεσία: Χουάν Βέρα / **
Παίζουν: Ρικάρντο Νταρίν, Μερσέντες Μοράν, Αντρέα Πιέτρα

O Μάρκος και η Άννα μετράνε 25 χρόνια αγαπημένου έγγαμου βίου. Όταν ο μοναχογιός τους φεύγει για το πανεπιστήμιο, το ζευγάρι μπαίνει σε περίοδο κρίσης. Χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση, σαν να το είχαν σχεδιάσει καιρό, αποφασίζουν να χωρίσουν τους δρόμους τους. Λιτά και απέριττα, τόσο που θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν μια αμοιβαία απόφαση χωρισμού. Η εργένικη ζωή μοιάζει έντονη και συναρπαστική αρχικά, αλλά γρήγορα έρχονται τα ερωτηματικά και οι αμφιβολίες… Πρώτη μεγάλου μήκους σκηνοθετική απόπειρα του προερχόμενου από την τηλεόραση, Αργεντινού παραγωγού και σεναριογράφου, Χουάν Βέρα, που προσεγγίζει την πολυπλοκότητα του τέλους μιας μακροχρόνιας σχέσης προσδίδοντας θεατρικότητα και φωτογένεια σε μια δραμεντί χαρακτήρων, που ενώ εξαντλεί σχετικά γρήγορα το θέμα της, το παρατραβά σε μάκρος, εις βάρος της ενέργειας των Αργεντινών σταρ Ρικάρντο Νταρίν και Μερσέντες Μοράν. (2018)  

«Το παιχνίδι του ρόδου» («Bajo La Rosa») / Σκηνοθεσία: Χοσουέ Ράμος / **
Παίζουν: Ραμίρο Μπλας, Πέδρο Καζαμπλάνκ, Ινγκάθιο Φερνάντεζ

Μετά από έναν πρωινό τσακωμό με τη μητέρα της η 10χρονη Σάρα αναχωρεί για το σχολείο αλλά δεν θα επιστρέψει από αυτό. Αναστατωμένοι γονείς και αδελφός αναφέρουν την εξαφάνιση στην αστυνομία αλλά την επόμενη μέρα, ο απαγωγέας της Σάρα εμφανίζεται στο σπίτι τους υποχρεώνοντάς τους να αποκαλύψουν το μεγάλο μυστικό που ένας από αυτούς κρύβει προκειμένου να σωθεί η ζωή της μικρής τους κόρης… Με ελάχιστα μέσα – στα λίγα τετραγωνικά μιας μονοκατοικίας και διαθέτοντας τέσσερις βασικούς πρωταγωνιστές - ο Ισπανός σκηνοθέτης Χοσουέ Ράμος συνθέτει ένα θρίλερ απαγωγής που κρύβει πολλές ανατροπές, δανειζόμενο το πασίγνωστο βίαιο μοτίβο του άγνωστου εισβολέα στην οικογένεια από το «Funny Games» του Μίκαελ Χάνεκε και ταυτόχρονα το θέμα της εκδίκησης του «Ο θάνατος και η κόρη» του Ρομάν Πολάνσκι. Οι προθέσεις περισσεύουν, ωστόσο. Όπως και στο «Funny games» έτσι κι εδώ η λεκτική και σωματική βία προσφέρεται δωρεάν όπως και η φρίκη των αποκαλύψεων σε ένα ηθικοδιδακτικό μισανθρωπικό αφήγημα που αποτυγχάνει να λειτουργήσει υποβλητικά σε επίπεδο χαρακτήρων και συμβόλων. (2017)

«Αναμνήσεις» (Ricordi) / Σκηνοθεσία:  Βαλέριο Μιέλι / **
Παίζουν: Λούκα Μαρινέλι, Λίντα Καρίντι

Η ερωτική ιστορία δύο ανώνυμων εραστών αποκαλύπτεται μέσα από θραύσματα αναμνήσεων και διαφορετικές χρονικές περιόδους της σχέσης τους. Δεύτερη μεγάλη μήκους ταινία του Ιταλού σκηνοθέτη και σεναριογράφου Βαλέριο Μιέλι, που επιστρέφει μια δεκαετία μετά το επικεντρωμένο στο ταραγμένο ρομάντζο ενός ζευγαριού στο «Ten Winters», με ένα επίσης περιστρεφόμενο γύρω από την θεματική του έρωτα αλλά κυρίως για την σχετικότητα της μνήμης και τη ρευστότητα του χρόνου. Φιλόδοξο μοντάζ, ποιητική αφήγηση που φέρνει στο νου τον Τέρενς Μάλικ αλλά και μια διάχυτη επίφαση ρομαντισμού και φαταλισμού, αποκαλυπτική μιας όχι ιδιαίτερα πρωτότυπης ιστορίας. Βραβεύτηκε με το Βραβείο Κοινού στο 75^ο Φεστιβάλ της Βενετίας. (2018)

«Το μαγικό χαλί» («Up and Away») / Σκηνοθεσία: Κάρστεν Κίλεριχ / **

Eνα χωριατόπαιδο, η πιστή του γίδα, ένας άπληστος για εξουσία σουλτάνος, δύο πεινασμένοι αλιγάτορες, ένας αδίστακτος κακοποιός, ένα κορίτσι της πόλης, ένας αφηρημένος πωλητής χαλιών - και φυσικά, ένα ιπτάμενο χαλί – έχουν το ρόλο τους στις περιπέτειες του Χότζα. Είναι οι «Χίλιες και Μία Νύχτες» στη ζωή ενός χωρικού, ο οποίος κόντρα στις πιθανότητες, καταφέρνει να ταξιδέψει στον κόσμο, να νικήσει τους εχθρούς του, να ξεπεράσει τον φόβο του και τελικά να επιστρέψει στο σπίτι με ένα απροσδόκητο δώρο. Πολύχρωμη, χαριτωμένη και αρκετά ευλαβική στον τρόπο που αναμασά τα κλισέ του είδους, διασκευή της ιστορίας του Αλαντίν από τη δανέζικη παραγωγή. (2018)

«Έντμοντ: Ένας απρόβλεπτος συγγραφέας» («Edmond») / Σκηνοθεσία: Αλέξις Μίτσαλικ 
Παίζουν: Τόμας Σολιβέρες, Ολιβιέ Γκουρμέ, Ματίλντ Σενιέ

Δεκέμβριος 1897, Παρίσι. Ο Eντμοντ Ροστάντ δεν έχει κλείσει ακόμα τα τριάντα, έχει όμως ήδη δύο παιδιά και πολλά άγχη. Δεν έχει γράψει τίποτα εδώ και δύο χρόνια. Καθώς βρίσκεται σε απελπισία, προτείνει στον μεγάλο ηθοποιό του θέατρου Κονστάντ Κοκλέν τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα νέο έργο και συγκεκριμένα σε μια ηρωική κωμωδία. Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα: το έργο αυτό δεν έχει γραφτεί ακόμα. Παραβλέποντας τις ιδιοτροπίες των ηθοποιών, τις απαιτήσεις των παραγωγών, τη ζήλια της συζύγου του, τις πικάντικες ιστορίες του καλύτερού του φίλου και την έλλειψη ενθουσιασμού όλων των γύρω του, ο Eντμοντ αρχίζει να γράφει το έργο που κανείς δεν πιστεύει. Προς το παρόν, έχει μόνο τον τίτλο: Σιρανό ντε Μπερζεράκ… H ιστορία του συγγραφέα που έγραψε τον αριστουργηματικό «Σιρανό ντε Μπερζεράκ» σε μια γαλλοβελγική κινηματογραφική παραγωγή. (2018)