Το Έθνος της Κυριακής στην Αμοργό: Backstage στο νέο «Απέραντο Γαλάζιο»

Σχεδόν 30 χρόνια µετά το «Απέραντο Γαλάζιο», την ταινία του Λικ Μπεσόν που έκανε διάσηµη την Αµοργό ανά την υφήλιο, το όµορφο κυκλαδονήσι θα πρωταγωνιστήσει ξανά στις κινηµατογραφικές αίθουσες µέσα από τη διεθνή παραγωγή της νέας ταινίας «Θυγατέρες». Πρόκειται για την πρώτη ευρωπαϊκή παραγωγή που ξεκίνησε γυρίσµατα µετά την πανδηµία και αναµένεται το 2021 να επανασυστήσει στο κοινό την άγρια οµορφιά της Αµοργού αλλά και τα παρθένα τοπία της. Η ταινία, που έχει µπάτζετ 5,5 εκατ. ευρώ, βασίζεται στο best seller βιβλίο «Tοchter» της Lucy Fricke, το οποίο βρέθηκε για αρκετές εβδοµάδες στη δεκάδα των ευπώλητων βιβλίων, σύµφωνα µε το «Spiegel», και κέρδισε τον τίτλο τού Bavarian Book για το 2018.

Η Αµοργός ήταν µονόδροµος για τους συντελεστές της ταινίας, καθώς οι πρωταγωνιστές της ιστορίας καταλήγουν στο γοητευτικό κυκλαδονήσι, ενώ το βιβλίο γράφτηκε από τη συγγραφέα κατά τις θερινές διακοπές της στη γραφική Αιγιάλη. Σε συνεργασία µε την ελληνική εταιρεία παραγωγής Heretic βρίσκονται η γερµανική Heimatfilm και η ιταλική Simila, ενώ στη Γερµανία η ταινία θα κυκλοφορήσει από τη Warner. «Eχω κάνει πολλές ταινίες στη ζωή µου. Πρώτη φορά µου συµβαίνει αυτό το πράγµα. Το βιβλίο γράφτηκε εδώ από τη συγγραφέα. Ολα τα µέρη είναι αληθινά. Οι άνθρωποι που έχουν εµπνεύσει τους χαρακτήρες είναι υπαρκτά πρόσωπα που υπάρχουν στο νησί» εξηγεί ο παραγωγός Κωνσταντίνος Κοντοβράκης, ενώ παράλληλα µας ζητάει να σηκωθούµε από την καρέκλα, καθώς είχε φτάσει η ώρα της απολύµανσης!

Σκέψεις και για ακύρωση

Τα εµπόδια που έφερε η πανδηµία ήταν πολλά, µε αποτέλεσµα να υπάρξουν σκέψεις ακόµη και για ακύρωση των γυρισµάτων, αλλά η θέληση των παραγωγών σε συνδυασµό µε το σηµαντικό µπάτζετ της ταινίας, που µπορούσε να εξασφαλίσει τις συνθήκες για τα γυρίσµατα, απέτρεψαν το ενδεχόµενο αυτό. Στα επόµενα δύο λεπτά της συζήτησης, στον χώρο όπου γυριζόταν η τελευταία σκηνή της ταινίας εισέβαλαν τρεις άνθρωποι µε λευκές στολές για να απολυµάνουν, ενώ αυτή η διαδικασία συνέβαινε αρκετές φορές µέσα στην ηµέρα, παράλληλα µε διαγνωστικά τεστ.

«Η ταινία είχε προγραµµατιστεί να γυριστεί διαδοχικά σε Γερµανία, Ιταλία και Ελλάδα. Η “επέλαση” του κορονοϊού άλλαξε τα σχέδια. Είµαστε η πρώτη ευρωπαϊκή παραγωγή που έβαλε µπροστά τα γυρίσµατα, τα οποία είχαν ξεκινήσει στη Γερµανία τον Φεβρουάριο, όµως λόγω της όλης κατάστασης σταµάτησαν. Μας έτυχαν πολλές και σοβαρές αναποδιές, όµως τώρα ελπίζουµε να καταφέρουµε να τελειώσουµε. Η παραγωγή είναι 60 άτοµα από Ελλάδα και Γερµανία και ένας Ιταλός. Οι Γερµανοί έφτασαν στο νησί µε ιδιωτικό τζετ από Γερµανία για να διασφαλιστεί η ασφάλεια αλλά και το ότι θα φτάσουν. Μόλις τελειώσουµε από την Αµοργό, θα πάµε στην Ιταλία, που δεν µπορέσαµε τον προηγούµενο διάστηµα λόγω της πανδηµίας. Ηταν προσωπικό στοίχηµα η ολοκλήρωση της ταινίας. Ηταν ή ο κορονοϊος ή η δουλειά µου» καταλήγει ο κ. Κοντοβράκης.

Το νησί κινείται στους ρυθµούς των «Θυγατέρων», µε την Αιγιάλη να πρωταγωνιστεί στην ιστορία, ενώ κάποια πλάνα θα γυριστούν στη Χώρα. Πρόθεση των παραγωγών ήταν να γίνουν γυρίσµατα το Πάσχα, προκειµένου να αποτυπωθούν κάποια από τα έθιµα του νησιού, όπως η περιφορά των εικόνων του µοναστηριού. «Θα παίξω το Σάββατο το βράδυ στο γύρισµα για το Πάσχα! Μου είπαν να βάλω ό,τι φοράω στην Ανάσταση και να πάω. Οταν τους είπα για ένα κόκκινο φόρεµα βέβαια, µου απάντησαν “καλύτερα κάτι πιο απλό”» δήλωσε στο «Εθνος της Κυριακής» µια κάτοικος του νησιού, η οποία θα συµµετείχε µαζί µε άλλους στο γύρισµα που αναγκαστικά έγινε στο τέλος Ιουνίου.

Το σενάριο

Στο βασικό καστ της ταινίας βρίσκονται καταξιωµένοι ηθοποιοί, όπως η Birgit Minichmayr, η οποία έχει βραβευθεί το 2009 µε Ασηµένια Αρκτο στο Διεθνές Φεστιβάλ του Βερολίνου και έχει συνεργαστεί µε σπουδαίους Ευρωπαίους σκηνοθέτες, όπως ο Michael Haneke, αλλά και οι Alexandra Maria Lara και Josef Bierbichler. Το ελληνικό καστ απαρτίζουν ο βραβευµένος το 2015 µε «Βραβείο Χορν» Μιχάλης Σαράντης, ο εξαιρετικός Αλέξανδρος Μυλωνάς, η δηµοφιλής από αρκετές επιτυχηµένες τηλεοπτικές σειρές -και όχι µόνο- Ζωή Ρηγοπούλου, αλλά και ένας εκ των αγαπηµένων του θεατρικού κοινού, ο ∆ηµήτρης Βερύκιος. Στο road movie που σκηνοθετεί η Nana Neul πρωταγωνιστούν δύο παιδικές φίλες, η Μάρθα και η Μπέτι, οι οποίες ξεκινούν από το Βερολίνο για ένα ταξίδι στην Ελβετία και µια κλινική υποβοηθούµενης αυτοκτονίας. Η Μάρθα και η Μπέτι, καλύτερες φίλες και περίπου 40 ετών, γνωρίζονται µια ολόκληρη ζωή. Καθώς το βιολογικό της ρολόι έχει αρχίσει να χτυπάει, η µία, παντρεµένη, υποβάλλεται σε ακόµα έναν γύρο θεραπείας γονιµότητας. Η άλλη, ελεύθερη, στηρίζεται σε αντικαταθλιπτικά. Τις δυο τους συνδέουν βαθύτερα ανεπίλυτα «πατρικά συµπλέγµατα».

Ο Κερτ, πατέρας της Μάρθας, είναι αυτός που τις έπεισε να τον οδηγήσουν σε κλινική ευθανασίας στην Ελβετία. Oµως η Μάρθα και η Μπέτι σύντοµα θα ανακαλύψουν πως ο Κερτ δεν είναι ακόµα έτοιµος να αφήσει την τελευταία του πνοή. Τουλάχιστον όχι πριν επισκεφθεί, έπειτα από τόσα χρόνια, τον πρώτο του έρωτα. Οπως αποδεικνύεται, η νεανική του αγάπη, η Φραντζέσκα, τον έχει προσκαλέσει στη Στρέσα της Ελβετίας, όπου σχεδόν 50 χρόνια νωρίτερα τον παράτησε για κάποιον άλλο. Το ραντεβού στην κλινική ήταν εξαρχής ένα κόλπο και το σχέδιο του άνδρα ήταν να φτάσει στη λίµνη Ματζόρε. Αφού οι δύο γυναίκες αφήσουν τον Κερτ στη µικρή πανσιόν της εκκεντρικής Φραντζέσκα, αποφασίζουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην Ιταλία, για να καταλήξουν τελικά στην Αµοργό, λίγο πριν ξεκινήσουν οι εορτασµοί για το ελληνικό ορθόδοξο Πάσχα. Θα είναι µια γιορτή ανάστασης και αποχωρισµού, σε µια γλυκόπικρη κωµωδία που θα βγει στις κινηµατογραφικές αίθουσες την άνοιξη του 2021.

Ο τηλεοπτικός «Σέργιος»: Πήρα αγάπη µέσα από τις «Αγριες µέλισσες»

Ανάμεσα στο καστ των ξένων ηθοποιών βρίσκονται και Ελληνες, µε πρωταγωνιστή τον αξιόλογο θεατρικό ηθοποιό Ανδρέα Κωνσταντίνου, ο οποίος έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από τη συµµετοχή του ως Σέργιος στην επιτυχηµένη σειρά του AΝΤ1 «Αγριες µέλισσες». Ο «Σπύρος Μαλταµπές» της «Μικράς Αγγλίας», ο «Ναπολέων Σουκατζίδης» του «Τελευταίου σηµειώµατος» και ο «Μάκης» της διακεκριµένης ταινίας «Η σιγή των ψαριών όταν πεθαίνουν» µεταµορφώνεται στον Γιάννη για τις ανάγκες του ρόλου του στη νέα ταινία. «Ο δικός µου χαρακτήρας λέγεται Γιάννης. Μιλάει γερµανικά γιατί έχει σπουδάσει εκεί. Μάλιστα, αν και γνωρίζω τη γλώσσα σε ικανοποιητικό επίπεδο, έκανα και κάποια µαθήµατα όλο αυτό τον καιρό. Ο χαρακτήρας που υποδύοµαι έχει επιστρέψει εδώ και έναν χρόνο στην Αµοργό για να βοηθήσει τους γονείς του στην οικογενειακή επιχείρηση µε τα δωµάτια που διαθέτουν. Σε αυτά τα δωµάτια έρχεται να µείνει η πρωταγωνίστρια της ταινίας, η Μπέτι, και εκεί γνωριζόµαστε» λέει ο Ανδρέας Κωνσταντίνου.

Ο δηµοφιλής ηθοποιός, ο οποίος πρωταγωνίστησε σε µόλις ένα επεισόδιο της σειράς «Αγριες µέλισσες» κάνοντας το Τwitter να παραληρεί, µίλησε στο «Εθνος της Κυριακής» για την ανυποµονησία του σχετικά µε την ταινία, τον ρόλο του αλλά και τα προβλήµατα που αντιµετωπίζει ο κλάδος του. «Το περίµενα πολύ να γίνει. ∆εν ήξερα πώς θα εξελιχθούν τα πράγµατα. Κάποια στιγµή είχα πιστέψει πως ίσως ακυρωθεί η ταινία. Ευτυχώς, το ότι είχαν πραγµατοποιηθεί ήδη τα γυρίσµατα στη Γερµανία λειτούργησε θετικά στην κατάσταση» εξηγεί ο ηθοποιός, ο οποίος βρίσκεται στην Αµοργό για τα γυρίσµατα της ταινίας. Το νησί δεν έχει κόσµο εξαιτίας της κατάστασης µε την πανδηµία, αφού οι πρώτοι τουρίστες αναµένονται σταδιακά το επόµενο διάστηµα. «Η απουσία κόσµου από το νησί είναι µια συνθήκη φοβερή για εµάς, γιατί είναι ήσυχα και όλα µπορούν να λειτουργήσουν πιο εύκολα. ∆εν θα υπήρχε η ίδια ευκολία στο να κλείσει ένας δρόµος ή µια παραλία. Οµως το ζήτηµα δεν είµαστε εµείς, γιατί, αν και δηµιουργείται µια ιδανική για εµάς συνθήκη, αυτό έχει αντίκτυπο στους κατοίκους του νησιού που ασχολούνται µε τον τουρισµό» σχολιάζει ο 37χρονος ηθοποιός.

«Θεωρούσα ότι είμαι γνωστός»

Στο κλασικό «τρίληµµα» θέατρο, κινηµατογράφος ή τηλεόραση, για εκείνον η απάντηση είναι σύνθετη: «Κινηµατογράφο και θέατρο θα µπορούσα να τα συγκρίνω. Τηλεόραση δεν παρακολουθώ τα τελευταία χρόνια. ∆εν είχα ποτέ τηλεόραση, παρά µόνο ως παιδί στο σπίτι των γονιών µου. Οµως µέσω της τηλεόρασης πήρα αγάπη. Θεωρούσα ότι είµαι γνωστός στο κοινό, αλλά είδα ότι αυτό το Μέσο απευθύνεται σε ευρύτερο κοινό και το αντιλήφθηκα µε τη συµµετοχή µου στην σειρά». Σχολιάζοντας την κατάσταση στην οποία, µεταξύ άλλων, βρίσκεται και ο κλάδος των καλλιτεχνών µετά την πανδηµία, ο Ανδρέας Κωνσταντίνου φαίνεται πως δεν βλέπει φως στο τούνελ:

«Υπάρχει ζήτηµα µε όλους τους επαγγελµατικούς κλάδους, αλλά στον δικό µας ζούµε σε καθεστώς φοβερής ανασφάλειας. ∆εν ξέρουµε από Σεπτέµβριο τι θα γίνει. Το πρωτόκολλο που θα πρέπει να τηρείται στα θέατρα δεν ξέρω αν µπορεί να τηρηθεί προκειµένου να λειτουργήσουν. Εδώ στη συγκεκριµένη ταινία υπήρχαν χρήµατα και το επίπεδο ασφαλείας ήταν φοβερά υψηλό. Οµως δεν συµβαίνει το ίδιο µε τα θέατρα ή άλλες ελληνικές παραγωγές. ∆υστυχώς, για την ώρα, δεν φαίνεται να υπάρχει µια πολιτική που να µπορεί να εφαρµοστεί για να µας καλύψει έστω και στοιχειωδώς».