Rest in Prince: Τρία χρόνια μετά τον θάνατό του

Η είδηση ήταν σκληρή και έσκασε με φόρα στα πρόσωπα και τα αφτιά όσων τον αγαπούσαν: «Ένας από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες της μουσικής, ένας από τους εμβληματικότερους δημιουργούς των τελευταίων 30 ετών, πέθανε σε ηλικία 57 ετών: Ο Πρινς βρέθηκε νεκρός στην έπαυλή του, στη Μινεσότα».

Και μείναμε να κοιτιόμαστε ανήμποροι να διαχειριστούμε τον θάνατό του, λες και ήταν άνθρωπος δικός μας, έτσι βιώσαμε την απώλειά του. Επειδή, τελικά, «δικός» μας ήταν. Ήξερε και τις καψούρες μας, και τα θέλω μας, τον ακούγαμε και γλεντούσαμε, μαζί του κατρακυλούσαμε στα Τάρταρα παλεύοντας τα δύσκολα της ζήσης μας.

Ήμασταν μαζί, παρέα, για χρόνια. Το ντεμπούτο του στη δισκογραφία έγινε με το μάλλον μέτριο «For You», το -πολύ μακρινό- 1978. Το μυαλό, από ένα σημείο και μετά, χάνει τις ημερομηνίες και κρατά νότες -όπως «Controversy» και «1999», το 1982- αλλά και στιγμές αξεπέραστες.

Το «Little Red Corvette» ήταν ένα ακόμα single που ξεχώρισε από το άλμπουμ «1999» και το πρώτο που έπαιζε repeat στο MTV. Το 1984 ο Πρινς ξεκίνησε να «δουλεύει» επάνω στην ταινία «Purple Rain» η οποία εξιστορούσε -κατά κάποιο τρόπο- την αυτοβιογραφία του. Στην ταινία κράτησε ο ίδιος τον πρωταγωνιστικό ρόλο, όπως και στη ζωή του. Το εντυπωσιακό «When Doves Cry», που ακουγόταν στο soundtrack της ταινίας «Purple Rain», όχι μόνο ξεχώρισε ως single, αλλά ήταν το πρώτο τραγούδι τού Πρινς που πήγε στο No 1 των αμερικανικών καταλόγων των επιτυχιών.

Από το ίδιο soundtrack ακολούθησαν το «Let’s Go Crazy» και «Purple Rain» που πήγαν στο αμερικανικό No 1 και No 2, αντίστοιχα. Τα υπόλοιπα είναι μια μεγάλη ιστορία η οποία περιλαμβάνει πάρα πολλά νούμερο ένα τραγούδια στα charts -και στις δύο όχθες του Ατλαντικού- χρυσές και πλατινένιες επιτυχίες, τις μουσικές συνεργασίες του, τα γκομενιλίκια του, τις πάσης φύσεως τρέλες και τις διακρίσεις του. Σε μία δημοσκόπηση από το BBC, τον Απρίλιο του 2010, ο Πρινς βρέθηκε στην όγδοη θέση, στη λίστα με τους καλύτερους κιθαρίστες των τελευταίων 30 ετών. Είχε μπει, επίσης, στη λίστα του περιοδικού Time το 2010, στους «100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο». Διάολε, ήταν ένα «μυστήριο τρένο», αλλά του το συγχωρείς επειδή ήταν και είναι από τους πιο επιδραστικούς μουσικούς στην παγκόσμια μουσική σκηνή. Και το θέμα με αυτές τις προσωπικότητες, που ακόμα κι αν φύγουν από αυτή τη ζωή βλέπεις έντονο το «χνάρι» που έχουν αφήσει πίσω τους, είναι ότι πάντα θα μπερδεύεσαι με τους χρόνους στους οποίους αναφέρεσαι σ’ αυτές: «Είναι», «ήταν» - μη γελιόμαστε, «θα είναι» για όσο μπορείς να τον θυμάσαι, όπως όλα τα σημαντικά στη ζωή σου.  

Την ίδια στιγμή, η αμερικανική Δικαιοσύνη τα έχει ξεκάθαρα μέσα της, αφού δεν θα προχωρήσει στην άσκηση ποινικής δίωξης για τον θάνατο του διάσημου τραγουδιστή. Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, δεν συγκεντρώθηκαν επαρκή στοιχεία για το πώς απέκτησε τα οπιοειδή αναλγητικά τα οποία, βάσει της ιατροδικαστικής μελέτης, προκάλεσαν τον θάνατό του. Λεπτομέρεια: το ισχυρό αναλγητικό «Φεντανίλ» που πήρε είναι 50 φορές δυνατότερο από την ηρωίνη. Μάλιστα, μέχρι τώρα προκύπτει ότι το πήρε κατά λάθος, πιστεύοντας ότι επρόκειτο για ελαφρύτερο παυσίπονο, από ό,τι πραγματικά είναι. «Χωρίς να έχει καθοριστεί το κίνητρο ή κάποιος ύποπτος» η Δικαιοσύνη «δεν μπορεί να ασκήσει διώξεις που να σχετίζονται με τον θάνατο του Πρινς» δήλωσε πέρυσι, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, μετά την ολοκλήρωση διετούς έρευνας, ο εισαγγελέας τής κομητείας τού Κάρβερ, όπου βρίσκεται η κατοικία τού τραγουδιστή, το Πέισλι Παρκ, κοντά στη Μινεάπολη.

Δηλαδή, κανείς δεν φταίει για τον θάνατό του, παρά μόνο ο ίδιος; Ίσως και να μη μάθουμε ποτέ…

Το βέβαιο είναι ότι η τελευταία δημόσια εμφάνισή του ήταν το Σάββατο 16 Απριλίου της ίδιας χρονιάς σε ένα πάρτι, στη Μινεσότα. Μετά τις φήμες που είχαν κυκλοφορήσει πως είναι χάλια στην υγεία του, φέρεται να ήθελε να αποδείξει το αντίθετο. Μάλιστα, έκανε επίδειξη με την καινούρια κιθάρα του. Ωστόσο δεν τραγούδησε, αλλά λέγεται πως, απευθυνόμενος στον κόσμο που ήταν εκεί, είπε: «Περιμένετε λίγες ημέρες πριν χαραμίσετε προσευχές». Οι προσευχές, όμως, ήρθαν ξανά σε πολλά στόματα την ημέρα που πέταξε για άλλους γαλαξίες, τότε που έπεφταν από τον ουρανό μεγάλες στάλες και θα ορκιζόμουν πως εκείνη η βροχή ήταν μωβ. Ορκίζομαι, επίσης, πως δεν είχα πιει τίποτα.

Στο μεταξύ, με όποιον κι αν μιλήσεις, το ίδιο θα σου πει, ίσως με άλλα λόγια, με άλλη διατύπωση, άλλες λέξεις: «Δεν είμαι απαισιόδοξος, αλλά τέτοια καλλιτεχνάρα πολύ δύσκολα θα κάνει ξανά σουλάτσα στη μουσική σκηνή, τέτοιος Πρίγκιπας δεν θα εμφανιστεί ξανά στον πλανήτη Γη». Kiss…