Οι ταβέρνες της Ανατολικής Αττικής που προκαλούν σεισμούς στον ουρανίσκο…

Τελικά τίποτα δεν χάνεται, αν το κουβαλάς μέσα στην ψυχή σου. Όπως τα θυμάσαι παλιά να θεριεύουν στο νου σου κι όπως είναι τώρα, στην πραγματική τους διάσταση. Μια βόλτα στην Ανατολική Αττική και καρπίζει ξανά μέσα σου το καλοκαίρι.Τίποτα δεν έχει χαθεί! Όλα είναι εδώ και σε περιμένουν! Κι αντίς μια γεύση τρικυμίας στα χείλη, προτιμότερο μια έκρηξη παραδοσιακής γαστρονομίας στον ουρανίσκο. Πρόταση μας: Τέσσερις ταβέρνες για κρέας και τέσσερις ταβέρνες για ψάρι. Όλες στην Ανατολική Αττική. Σε όλες έχουμε κολλήσει πλήθος «ενσήμων» και έχουμε υψώσει την σημαία της LDL και της HDL στο Έβερεστ των απαγορευμένων απολαύσεων. Καλή βόλτα λοιπόν:

ΓΙΑ ΨΑΡΙ

Η Τράτα

Τον θεωρούν τον άρχοντα της παραλίας και είναι. Ο Κλέαρχος μπορεί να έχει παραδώσει το... χαρτοφυλάκιό του εις τον υιό Περικλή, όμως η ψυχή και τα μάτια του απ' το πρωί εκεί, στην ταβέρνα που ο ίδιος γέννησε και μεγάλωσε. Η Τράτα είναι η κλασική ψαροταβέρνα. Με ψάρι, που λίγες ώρες πριν ονειρευόταν στο βυθό και σαλάτες που λες και κόπηκαν μόλις απ’ το μποστάνι. Σε κάποια από τις γωνιές της Τράτας θα δεις το «παλιό ΠΑΣΟΚ» να κρίνει μια συναγρίδα και να κάνει την αυτοκριτική του, τον Ντούσαν Μπάγιεβιτς να γιορτάζει τα γενέθλια του ή διάσημους ηθοποιούς να αυτοσαρκάζονται μεταξύ καλαμαριού και γαρίδας. Τράτα… συγγνώμη Κλέαρχος, σημαίνει κλασικό και διαχρονικό!

Το Πόρτο

Μικρό ταβερνάκι με πινελιές κουτουκιού, όχι πάνω στη θάλασσα, αλλά «βαθιά εντός» της, αφού ο ιδιοκτήτης είναι ο ψαράς που γνωρίζει τον Ευβοϊκό σαν τη τσέπη του. Ο Δημήτρης ο Πόγκας από το Πόρτο Μπόυφαλο, έριξε άγκυρα στη Νέα Μάκρη και μαζί με τη σύζυγό του τη Δέσποινα προσφέρουν ό,τι πιο φρέσκο αλιευτεί από τον «Αγιο Αντώνιο», το καΐκι τους. Τούτη την εποχή ο θαλασσοπόρος της περιοχής έχει βάλει τα φαγκριά τα κορωνάτα στη σειρά και του λένε τραγούδια… Στο Πόρτο, με ένα ούζο «στο πόδι» αρχίζεις και με γαριδομακαρονάδα αποχαιρετάς… τον άνοστο τούτο κόσμο, έτσι για να φύγεις με τη νοστιμιά στο στόμα.

Σειρήνες

Στο λιμάνι της Ραφήνας το τραγούδι των Σειρήνων έρχεται από μια μακαρονάδα «Πηνελόπη» ή μια στη λαδόκολλα. Κι αμέσως ξεχνάς από πού ήρθες και πού πηγαίνεις. Ο κύριος Γιάννης, η ψυχή του μαγαζιού, θα σε ξεναγήσει στα μυστικά του μενού. Μην φύγεις αν δεν δοκιμάσεις τη σαλάτα «Σειρήνες», τη φάβα με ρέγγα και αγγουράκι τουρσί και οπωσδήποτε την ποικιλία θαλασσοκεφτέδων. Κι άσε το πλοίο να φύγει για τη Μύκονο. Εδώ κι η Μύκονος, εδώ και οι υψηλές γεύσεις της και σε τιμές… Ραφήνας!

ΓΙΑ ΚΡΕΑΣ

Ροδινός

Ο Ροδινός, ο Βαγγέλης, ξερακιανός Κρητικός από το Ατσιπόπουλο του Ρεθύμνου, εκτός από το να χορεύει πεντοζάλη και να σειέται η γης, ξέρει και να περιποιείται τους πελάτες του! Η Ζωή, η σύζυγός του, μαγειρεύει τα εδέσματα του τόπου τους με τρόπο καλλιτεχνικό. Για να λέμε την αλήθεια, ως λάτρης της κρητικής κουζίνας, αναζητούσα τις ταβέρνες, που σερβίρουν πιάτα από το νησί του Βενιζέλου, σε όλη την Αττική. Από την Πρωτομαγιά του ’15 που άνοιξε ο Ροδινός στο Ζούμπερι, γλύτωσα τα τρεχάματα… Το τέλειο γαμοπίλαφο, μαγικά τα σπιτικά ντολμαδάκια, ποιητικό το τσιγαριαστό κατσικάκι, και - κόντρα στον αθηρωματικό δείκτη - τα αυγά με τη στάκα συνοδευμένα σε μαρουβά πολύχρονο, συνθέτουν μια βραδιά που θα σε στείλει… σε ψηλό βουνό σε ριζιμιό για να παραδεχτείς: Πολύ φαί, πολύ πιοτό γλέντια και μαντινάδες εκάμανε τσι Κρητικούς άντρες και λεβεντάδες… 

Ο Γιώργος

Πάνω στη λεωφόρο Μαραθώνος, από τη μεριά που πάει προς Αθήνα στο ύψος της Νέας Μάκρης, ο Γιώργος είναι εκεί από το 1982. Ταβερνιάρης κλασικός με το λεβέντικο μουστάκι του και βαθιές τις θεσσαλικές ρίζες του, ψήνει κοντοσούβλια, κοκορέτσια, προβατίνες και σπληνάντερα, που τα τρως και ξεχνάς πώς σε λένε...Στην κουζίνα η κυρά Σπυριδούλα, σύντροφος του Γιώργου, με καταγωγή από την Πλαγιά Αιτωλοακαρνανίας, μαγειρεύει εξαιρετικά! Οι πιο ψαγμένοι τηλεφωνούν στο Γιώργο και προστάζουν: Γιουβέτσι με σιδηρόδρομο ή μοσχαροκεφαλή φούρνου, κάνουν ένα σταυρό και βυθίζονται στον μαγικό κόσμο της απόλαυσης. Στο βεραντάκι κάτω απ’ την κληματαριά θα γευτείς το καλοκαίρι (Αύγουστο κλείνει για διακοπές) από κοκωβιούς Αμβρακικού μέχρι ζυγούρι Ελασσόνας.

Η φωλιά

Βεράντα στο Γραμματικό, τα αρνίσια κεφαλάκια να ‘χουν πάθει βέρτικο, η τσίκνα να έχει τυλίξει όλο τον κάμπο στο Μαραθώνα κι ο Τάσος εκεί, πιστός στρατιώτης πάνω από τα κάρβουνα! Η Φωλιά, χασαποταβέρνα του παλιού καιρού, με κρασί άριστο και κρέατα θεϊκά, σε περιμένει να σε κάνει να ξεχάσεις τις πολύβουες πολιτείες. Συκώτι στα κάρβουνα, τυροπιτάρι από τα χεράκια της κυρά Δήμητρας, που έχει εντρυφήσει και στη ζαχαροπλαστική προσφέροντας ό,τι γλυκό εμπνευστεί το προηγούμενο βράδυ κάνουν τη Φωλιά ξεχωριστό προορισμό!

Ο Σωκράτης

Έφηβος θυμάμαι τον Σωκράτη να λιώνει πάνω από την φωτιά και να ψήνει, να ψήνει, να ψήνεται!  Τα χρόνια πέρασαν κι ο Σωκράτης εκεί: φιλόσοφος του κρέατος, τα πυρωμένα χρόνια δεν έχουν λυγίσει ούτε το κέφι ούτε το μεράκι του. Με το γιο του Δημήτρη στυλοβάτη και τη σύζυγό του στην κουζίνα, έχει κάνει την ταβέρνα στο Κάτω Σούλι συνώνυμο της απόλαυσης. Ζυγούρι που λιώνει στον ουρανίσκο, και πρωτότυπα μαγειρευτά κάθε Σαββατόβραδο (κότσι χοιρινό στη χόβολη, προβατίνα στη λαδόκολλα, κοκκινιστό κατσικάκι με  χοντρό μακαρόνι, κόκορα κοκκινιστό…) σε κάνουν να λες: Today is life tomorrow never comes…

Και έχουμε και συνέχεια…