28η Οκτωβρίου: Γιαγιά 103 ετών συγκλονίζει με τα όσα έζησε το 1940 - Οι στιγμές στο τρένο με χιλιάδες φαντάρους για το μέτωπο

Τις συγκλονιστικές στιγμές που βίωναν οι Έλληνες τις πρώτες ώρες της επιστράτευσης το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου 1940 και μάλιστα περιγράφοντας το τι ακριβώς συνέβη μέσα στα τρένα που μετέφεραν χιλιάδες στρατιώτες στο μέτωπο της Αλβανίας για να αποκρούσουν την επίθεση των ιταλικών δυνάμεων, αποκαλύπτει μία υπεραιωνόβια γιαγιά με καταγωγή από την Άνω Στενή Ευβοίας.

Μίλησε στον πνευματικό της

Πρόκειται για την Ευθυμία Μακρή γεννημένη το 1919. Στις αρχές Ιουνίου 2022 δέχτηκε να μιλήσει στον πνευματικό της πατήρ Σπύρο Κομπορόζο εφημέριο του Ιερού Ναού στο χωριό του Ωρωπού όπου μένει τα τελευταία χρόνια η Ευθυμία Μακρή.

Όλη η συνέντευξη της κυρίας Μακρή δημοσιεύτηκε στον λογαριασμό του πάτερ Σπυρίδωνα στο You Tube αλλά είναι συγκλονιστική η μαρτυρία της για τα όσα βίωσε η ίδια τις πρώτες ώρες της γενικής επιστράτευσης το ξημέρωμα της Δευτέρας 28ης Οκτωβρίου 1940.

Bρέθηκε τυχαία στην Αθήνα

Οπως λέει παρότι ήταν από τη Στενή Ευβοίας εκείνες τις ταραγμένες ημέρες βρέθηκε στην Αθήνα και φιλοξενούνταν στο σπίτι του αδελφού της που ήταν αστυνομικός. Η ίδια τότε ήταν μόλις 21 ετών και δε γνώριζε καν τι σημαίνει πόλεμος και κυρίως τις συμφορές που θα ακολουθούσαν σημαδεύοντας για πάντα την ζωή της.

«Φώναζαν όλοι πόλεμος, πόλεμος»

«Στα καλά καθούμενα άρχισαν οι σειρήνες και φώναζαν. Φώναζαν όλοι πόλεμος, πόλεμος. Ο αδελφός μου ήταν αστυνομικός. Με το που χτύπησαν οι σειρήνες έφυγε αμέσως. Έμεινα μόνη μου. Ήταν ένας ξαδελφός μου και είχε μία ταβέρνα. Πήγα στην ταβέρνα. Ήταν και η θεία μου η Κωστούλα. Πήραν τηλέφωνο την ξαδελφή μου και μας είπαν να φύγετε. Πάρτε το τρένο (σ.σ. από την Αθήνα) για να πάτε στη Χαλκίδα και μετά να γυρίσετε στο χωριό (σ.σ. στη Στενή Ευβοίας)», περιγράφει η Ευθυμία Μακρή.

Επτά ώρες από Αθήνα στη Χαλκίδα

Ακόμα πιο συγκλονιστικές είναι οι στιγμές που έζησε μέσα στο τρένο που πήρε από την Αθήνα για τη Χαλκίδα το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου το οποίος ήταν γεμάτο με επιστρατευμένους άνδρες που πήγαιναν προς το μέτωπο. Από την Αθήνα στην Χαλκίδα έκανε 7 ώρες. 

«Δεν ξέραμε που να πάμε»

«Το τρένο ήταν γεμάτο. "Μιλιγκούνια" ο κόσμος. Ο ένας πάνω στον άλλον. Μπήκαμε στο τρένο γύρω στις 4 το απόγευμα της 28ης Οκτωβρίου και φτάσαμε στη Χαλκίδα στις 11 το βράδυ. Σκοτεινά όλα. Ούτε φώτα, ούτε τίποτα. Κατεβήκαμε στην Χαλκίδα. Σκοτεινά τα πάντα. Περάσαμε τη γέφυρα της Χαλκίδας. Δεν ξέραμε που να πάμε. Παντού σκοτάδι. Ανεβήκαμε σε ένα ξενοδοχείο που ήταν δίπλα στην παραλία της Χαλκίδας. Ούτε ξέρω πως το λέγανε. Μείναμε εκεί το βράδυ».

«Όταν χτυπούσαν οι σειρήνες έτρεμες σαν το ψάρι»

Η 103χρονη γερόντισσα συγκινεί όταν περιγράφει τις στιγμές τρόμου που είχε ζήσει τις στιγμές που άκουγε τη μπουρού (σ.σ.σειρήνα που χτυπάει στις πόλεις σε περίπτωση πολέμου):  «Όταν χτυπούσαν οι σειρήνες... Παναγία μου... έτρεμες σαν το ψάρι από το φόβο».

Μετά "πλάκωσαν" οι Γερμανοί 

Όπως περιγράφει στη συνέχεια πήγε στο χωριό της στη Στενή Ευβοίας και μετά από λίγο καιρό "πλάκωσαν" οι Γερμανοί ενώ η γνωριμία της με συγχωριανό της που πολέμησε τους Ιταλούς στην Πίνδο και έχασε από κρυοπαγήματα δάκτυλα του χεριού του έγινε τις ημέρες της γερμανικής κατοχής υπό το φόβο κάποιου επεισοδίου.

Δείτε όλη τη συνέντευξη της Ευθυμίας Μακρή στον πάτερ Σπυρίδων Κομπορόζο:

Ο γάμος έγινε την κατοχή

«Ο γάμος μας έγινε το 1944 στον ιερό ναό της Αγίας Τριάδας στην Κάτω Στενή. Εγώ ήμουν από την Πάνω Στενή. Γέμισε ο τόπος Γερμανούς όχι μόνο στη Στενή αλλά μέχρι επάνω στους Στρόπωνες. Οι Γερμανοί δεν σκότωσαν κάποιο στο χωριό μας. Οι Ιταλοί σκότωσαν έναν αλλά από λάθος. Μετά σιγά σιγά άρχισαν και έφευγαν...»,  καταλήγει στην περιγραφή της η Ευθυμία Μακρή η οποία το τελευταίο διάστημα έχει καταπονηθεί και μένει με την κόρη της στο χωριό του Ωρωπού και κάθε τέτοιες ημέρες συγκινείται και φέρνει με το μυαλό της τις δύσκολες στιγμές που πέρασε η ίδια και όλη η πατρίδα της.