Οδοιπορικό του ethnos.gr στο τρίγωνο του διαβόλου της Αθήνας - Σοκαριστικές μαρτυρίες

Σταδίου, Πειραιώς, Ευριπίδου - ή, αλλιώς, το τρίγωνο του διαβόλου. Η εγκληματικότητα χτυπάει «κόκκινο»... Η πάλαι ποτέ εμπορική συνοικία της Αθήνας λίγα μέτρα από τη Βαρβάκειο, την πλατεία Κουμουνδούρου, όπου βρίσκονται τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του Δημαρχιακού Μεγάρου του Δήμου Αθηναίων, η περιοχή έχει μετατραπεί σε γκέτο.

Συρράξεις, ξυλοδαρμοί, μαχαιρώματα και πυροβολισμοί είναι στην ημερήσια διάταξη ενός ακήρυχτου πολέμου μεταξύ εγκληματικών ομάδων που πλέον έχουν και... εθνική ταυτότητα. Ακόμα και οι εμπλεκόμενοι στα κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών και τσιγάρων παρατηρούν πως η Αστυνομία είναι απούσα.

Το επεισόδιο που έγινε το μεσημέρι της Πέμπτης 13 Φεβρουαρίου στη συμβολή των οδών Μενάνδρου και Σοφοκλέους, με έναν νεκρό Αφγανό και έναν σοβαρά τραυματισμένο ομοεθνή του, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.

«Πού ζείτε; Σε άλλη πόλη;»

«Πού ζείτε εσείς; Σε άλλη πόλη; Για ελάτε και αύριο να δείτε τι γίνεται. Τα ίδια και χειρότερα. Μόνο σήμερα νομίζετε πως έπεσαν πυροβολισμοί; Κάθε μέρα πέφτουν. Ηρθα με το αυτοκίνητό μου έπειτα από πολύ καιρό και ήμουν σίγουρος πως θα το έσπαγαν» μας λέει ο 60χρονος Γιώργος Κασιμάτης που εργάζεται σε εστιατόριο της περιοχής και, μόλις έμαθε τα γεγονότα, ήρθε να πάρει το αυτοκίνητό του - όχι πολύ μακριά από το σημείο που έπεσε νεκρός ο Αφγανός. «Χρόνο με τον χρόνο, μέρα με τη μέρα, βυθιζόμαστε, αδελφέ. Μαζεύω τα τελευταία μου ένσημα και σκέφτομαι πως, τελικά, θα πάω από καμιά αδέσποτη σφαίρα...».

Μάχες για τσιγάρα και ναρκωτικά

Σε μία ακτίνα 200 μέτρων δεν υπάρχει Ελληνας καταστηματάρχης. Τα εμπορικά καταστήματα, ταχυφαγεία, μανάβικα, μίνι μάρκετ, καταστήματα κινητών τηλεφώνων και ειδών ρουχισμού και εργαλείων ανήκουν κυρίως σε πολίτες από το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν και την Κίνα. Πολλοί Πακιστανοί δουλεύουν στο δρόμο και μάχονται με τους Αφγανούς για το εμπόριο του πεζοδρομίου, ναρκωτικά και τσιγάρα. Οι Αφγανοί έχουν πάρει την αγορά από τη Σοφοκλέους μέχρι την Πειραιώς και οι Πακιστανοί από την Σοφοκλέους μέχρι την Ευριπίδου και την πλατεία Θεάτρου. Το όριο είναι η Σοφοκλέους. Οποιος το περάσει πυροβολήθηκε...

Κανείς δεν μιλάει ανοιχτά - είτε γιατί φοβάται, είτε γιατί δεν ξέρει ελληνικά, είτε γιατί ξέρει αλλά δεν θέλει να εκτεθεί. Μετά από αρκετή ώρα συζήτησης και «γνωριμίας», η οικειότητα σπάει την... ομερτά και τα στόματα ανοίγουν...

«Η Αστυνομία δεν μπαίνει εδώ μέσα»

«Μπορείς να βρεις τα πάντα εδώ στο δρόμο. Ηρωίνη, χάπια, χασίς, τσιγάρα. Τα πάντα. Μπορείς και να παραγγείλεις» λέει ο Χ.Σ. από το Μπαγκλαντές και παραδέχεται πως η Αστυνομία γνωρίζει τα πάντα αλλά δεν κάνει τίποτα: «Δεν ξέρω γιατί δεν κάνει κάτι η Αστυνομία. Δεν μπορεί; Δεν θέλει; Πάντως, εδώ μέσα δεν μπαίνει».

Ο Χ.Σ.«παινεύει το σπίτι του για να μην τον πλακώσει», τονίζοντας πως όλοι οι ιδιοκτήτες από το Μπαγκλαντές είναι καλοί άνθρωποι, ρίχνοντας ευθύνες στους Πακιστανούς και στους Αφγανούς: «Εμείς δεν δημιουργούμε προβλήματα. Έχουμε τα μαγαζιά μας. Και να θέλουμε να κάνουμε κάτι κακό, είμαστε εκτεθειμένοι. Οι Πακιστανοί και οι Αφγανοί δημιουργούν τα προβλήματα. Ειδικά τα τελευταία χρόνια που ήρθαν πολλοί Αφγανοί στην Ελλάδα το πρόβλημα έχει μεγαλώσει. Στην αρχή, μόλις ήρθαν στην Ελλάδα, έρχονταν εδώ και ζητούσαν λίγη τροφή. Τώρα θέλουν να ελέγξουν την περιοχή. Οι Πακιστανοί δεν θέλουν ούτε εμάς. Όπως ξέρετε, δεν έχουμε καλές σχέσεις, αλλά τώρα έχουν ανοίξει πόλεμο με τους Αφγανούς. Μαλώνουν παντού, όπου βρεθούν αντιμέτωποι».

«Θα υπάρξει και συνέχεια με νέους νεκρούς»

Δίπλα από τον Χ.Σ. κάθεται ένας ομοεθνής του και μας ακούει... Στην αρχή μου είπε πως δεν γνωρίζει ελληνικά, αλλά, όταν είδε τον φίλο του να μου μιλάει, ξεθάρρεψε και μου μίλησε με σχετικά καλά ελληνικά. Τον απασχολούσε το φονικό, αλλά και η βεντέτα που θα ακολουθήσει τις επόμενες ημέρες:  

«Σίγουρα θα υπάρξει απάντηση. Εγώ έχω μαγαζί στη Σοφοκλέους. Είδα τι έγινε σήμερα. Εχω και βίντεο. Υπάρχουν πολλά βίντεο με το επεισόδιο. Κατάλαβα πως σήμερα θα γινόταν κάτι πολύ μεγάλο. Ήταν δύο μεγάλες ομάδες. Η μία ομάδα ήταν Πακιστανοί. Η άλλη ομάδα ήταν Αφγανοί. Στην αρχή μιλούσαν έντονα. Μετά κάποιος φώναξε. Μετά έβγαλαν τα όπλα. Δεν ήταν μόνο ένας που είχε όπλο. Πολλοί είχαν όπλα πάνω τους. Εγώ είδα δύο, τρεις που κρατούσαν όπλα. Ακούσαμε πάνω από δέκα πυροβολισμούς. Αυτά έγιναν σήμερα και σκοτώθηκε ένας. Χθες είχαμε άλλα, όμως από τύχη δεν σκοτώθηκε κάποιος. Αύριο θα έχουμε και άλλα. Να είστε σίγουροι πως θα έχουμε πολλούς νεκρούς».

«Οι σφαίρες χτυπούσαν πάνω από τα κεφάλια μας»

Ο Α.Χ.Σ. είναι από το Μπαγκλαντές και δουλεύει ως υπάλληλος σε κατάστημα με φρούτα και μίνι μάρκετ, πολύ κοντά στο σημείο που έγινε το φονικό. «Οι σφαίρες χτυπούσαν γύρω γύρω πάνω από τα κεφάλια μας. Τώρα τις μάζεψε η Αστυνομία. Ήμασταν πολύ τυχεροί που δεν μας βρήκε κάποια σφαίρα. Εγώ έπεσα κάτω. Φοβήθηκα πολύ για τη ζωή μου. Αυτό πρέπει να αλλάξει αμέσως. Πρέπει να σταματήσει αυτή η κατάσταση».

«Οι "Κορεάτες" που ελέγχουν την πλατεία Θεάτρου»

Για πολλές ώρες μετά οι Πακιστανοί είχαν εξαφανιστεί από την περιοχή, φοβούμενοι είτε αντίποινα από τους Αφγανούς, είτε ελέγχους από την Αστυνομία. «Έφυγαν τώρα οι Πακιστανοί. Μέχρι αύριο θα είναι πάλι όλοι εδώ. Δεν έχουν πού να πάνε και δεν μπορούν να χάσουν το μεροκάματο» μας λέει ο Χαμίτ Σ.Μ., ενώ στο ερώτημα από που βρίσκουν τις πρώτες ύλες η απάντηση είναι άμεση: «Φίλε, πιο πάνω από όλους εδώ είναι οι Αλβανοί, οι Γεωργιανοί, αλλά και Ελληνες. Είναι και μία οικογένεια που τους λένε "Κορεάτες". Δεν ξέρω αν είναι από την Κορέα ή απλά τους λένε έτσι με κάποιο ψεύτικο όνομα. Αυτοί ελέγχουν την πλατεία Θεάτρου και, γενικά, ρίχνουν πολύ ναρκωτικό στην αγορά».

Ο κοροναϊός έσπασε τον «πάγο»

Περίπου 50 μέτρα από το σημείο όπου έπεσε νεκρός ο Αφγανός έχει την επιχείρηση του ο Σ.Λ.Γ. από την Κίνα. Εμπορεύεται γυναικεία ρούχα. Κάθεται ανήσυχος στην είσοδο του καταστήματος και παρακολουθεί με απογοήτευση όλη αυτή την παραβατικότητα να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια του. Μιλάει αρκετά καλά ελληνικά και είναι πολύ ευγενικός. Η κουβέντα ξεκίνησε για το φονικό. Μετά πήγαμε στον κοροναϊό, εξηγώντας μου πως η Γουχάν είναι πολύ μακριά και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, όχι μόνο για την Ευρώπη, αλλά και για τους υπόλοιπους Κινέζους. Είναι σίγουρος -όπως και οι περισσότεροι Κινέζοι- πως μέσα από τον κοροναϊό κάποιος ήθελε να φρενάρει την οικονομία της Κίνας...

«Θα μας σκότωναν και τώρα»

Δεσμεύτηκα να γράψω μόνο τα αρχικά του ονόματός του και τον ρώτησα ποια είναι η θέση της κινεζικής κοινότητας σε όλη αυτή την παραβατικότητα στην περιοχή του κέντρου της Αθήνας. Η απάντηση του ήταν από αφοπλιστική έως σοκαριστική: «Οι Κινέζοι είναι σαν τους Ελληνες. Πιστεύουν στη ζωή. Αγαπούν τη ζωή. Θέλουν τη ζωή. Μεγαλώνουν μέσα σε οικογένειες. Εχεις ακούσει Κινέζο να κάνει τέτοια πράγματα; Ολοι αυτοί που βλέπεις δεν ξέρουν τίποτα από αυτά. Δεν αγαπούν τη ζωή. Δεν νιώθουν πόνο και αγάπη για τίποτα. Και εδώ που καθόμαστε τώρα μπορούν να μας σκοτώσουν για 5 ευρώ. Δεν σέβονται τίποτα. Ούτε καν τη χώρα που τους φιλοξενεί και τους δίνει μία δεύτερη ευκαιρία να αλλάξουν τη ζωή τους. Φοβάμαι πως, αν δεν κάνει κάτι η ελληνική κυβέρνηση, δεν θα μπορέσει να ελέγξει την κατάσταση».

Κανείς δεν γνωρίζει τίποτα και δεν είδε τίποτα

Η ώρα είναι 17.00 το απόγευμα της Πέμπτης, δηλαδή, τέσσερις ώρες μετά το μακελειό. Αν και όλοι γνωρίζουν τι ακριβώς έχει συμβεί, όλοι έχουν τα βίντεο της συμπλοκής στο κινητό τους, όλοι ξέρουν πρόσωπα και πράγματα αλλά στην πραγματικότητα όποιον και να ρωτήσεις «δεν γνωρίζει τίποτα και δεν είδε τίποτα».

Καμιά 30αριά νοματαίοι γυρίζουν γύρω γύρω στη μέση του δρόμου, στη συμβολή των οδών Σοφοκλέους και Μενάνδρου. Όλοι δείχνουν σαν κάτι να περιμένουν. Αντιλαμβάνομαι πως η παρουσία μου τους ενοχλεί και τους φρενάρει το «πάρε δώσε»...

Φρούτα με τσιγάρα και ναρκωτικά

Το κάθε πακέτο τσιγάρων κοστίζει 1,5 ευρώ αλλά την κούτα με τα 10 πακέτα μπορεί να την βρει ο υποψήφιος πελάτης από 12 ευρώ έως 15 ευρώ ή ακόμα και 10 ευρώ τις δύσκολες ημέρες. Τα πάντα είναι αμφιβόλου προελεύσεως. Παρατηρώ πως υπαίθριοι πωλητές φρούτων που μέσα σε λίγα λεπτά έστησαν τον πάγκο τους στο... πουθενά στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρονται να πουλήσουν την πραμάτεια τους αλλά να εμπορευτούν κούτες με τσιγάρα.  

Ξεφούσκωτα λάστιχα και ενοχλητικός επισκέπτης

Έχοντας απολέσει την έννοια του χώρου και του χρόνου περιπλανιέμαι στα στενά για να βρω αυτόπτες μάρτυρες. Δεν είναι εύκολο. Παρατηρώ πως στην οδό Σαπφούς (ένα μικρό στενάκι που ξεκινάει από την Πειραιώς και καταλήγει στη Μενάνδρου) στη συμβολή με την οδό Κορίνης δύο Αφρικανοί και ένας Έλληνας κάνουν χρήση ηρωίνης στη μέση του δρόμου. Προσπερνώ διακριτικά και λίγο πριν φτάσω στη μοτοσικλέτα μου πέφτω πάνω σε μία παρέα νεαρών που κάθονται μέσα σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Υποθέτω πως είναι Πακιστανοί. Δείχνουν φοβισμένοι και αποφεύγουν να με κοιτάξουν ή και να συναντηθούν οι ματιές μας. Παρατηρώ πως τα λάστιχα είναι ξεφούσκωτα, επομένως το αυτοκίνητο χρησιμεύει μόνο για σταθμό... ανεφοδιασμού και καταφύγιο μέχρι να περάσουν τα δύσκολα. Κανείς δεν θέλει ούτε να με ακούει ούτε να με βλέπει. Δεν επιμένω. Αποχωρώ. Έτσι κι αλλιώς, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ο χώρος τούς «ανήκει». Ενοχλητικός επισκέπτης ήμουν για αυτούς. Έτσι αισθάνθηκα κι εγώ. Κι όλα αυτά στην καρδιά της Αθήνας εν έτει 2020.