Το πιο στυγνό καθεστώς του 20ου αιώνα: Εξαφάνισε βρέφη, πέταξε ανθρώπους στη θάλασσα από αεροπλάνα, εκτέλεσε, βίασε, βασάνισε, μακέλεψε – Το ήσυχο τέλος του αρχηγού

Θεωρείται το πιο στυγνό καθεστώς του 20ου αιώνα στη Νότια Αμερική: Εξαφάνισε βρέφη, πέταξε ανθρώπους στη θάλασσα από αεροπλάνα, εκτέλεσε, βίασε, βασάνισε…
«Μία μέρα σαν σήμερα, στις 14 Ιουνίου του 1982 η δικτατορία της Αργεντινής έχασε τον πόλεμο. Οι στρατηγοί που είχαν ορκιστεί να δώσουν τη ζωή τους για να επανακτήσουν τις Μαλβίνες Νήσους, τα Φόκλαντ δηλαδή - που είχε αρπάξει η Βρετανική Αυτοκρατορία - παραδόθηκαν πειθήνια χωρίς μία γρατζουνιά.

Καταμερισμός εργασίας στο στρατό: οι ήρωες που βίαζαν αλυσοδεμένες γυναίκες, γενναίοι βασανιστές που έκλεβαν μωρά και έκαναν ό,τι άλλο περνούσε από το χέρι τους, είχαν αναλάβει την άθλια πατριωτική προπαγάνδα, ενώ έστελναν τους νεοσύλλεκτους από τις φτωχότερες επαρχίες στο σφαγείο, στα μακρινά εκείνα νησιά του Νότου για να σκοτωθούν στη μάχη ή να πεθάνουν από το κρύο.

» Αρκετοί αργεντινοί στρατηγοί δικάστηκαν για τα κατορθώματά τους στην εποχή της στρατιωτικής δικτατορίας. Η φοιτήτρια Σιλβίνα Παρόντι, κατηγορούμενη ως ταραχοποιό στοιχείο, υπήρξε μία από τις πολλές φυλακισμένες που εξαφανίστηκε για να μην βρεθεί ποτέ! Το 2008 η Σεσίλια η καλύτερή της φίλη βρέθηκε μάρτυς στο δικαστήριο. Αφηγήθηκε τα βασανιστήρια που είχε υποστεί στο στρατόπεδο και είπε ότι το όνομα της Σιλβίνα το είχε «καρφώσει» εκείνη, όταν δεν αντέχει άλλο να τη βασανίζουν κάθε μέρα και κάθε νύχτα: «Εγώ ήμουν. Εγώ οδήγησα τους δημίους στο σπίτι όπου βρισκόταν η Σιλβίνα. Την είδα να τη σπρώχνουν να τη χτυπούν να την κλωτσούν. Την άκουσα να φωνάζει»!

Έξω από το δικαστήριο κάποιος την πλησίασε και τη ρώτησε χαμηλόφωνα: Και μετά από αυτό πώς καταφέρνετε και συνεχίζετε να ζείτε; Και εκείνη απάντησε, ακόμα πιο χαμηλόφωνα: «Και ποιος σας είπε ότι είμαι ζωντανή;»...

Κατά τη διάρκεια αυτών των δικών, αποκαλύφθηκε η απάνθρωπη και κτηνώδης πρακτική με την οποία το καθεστώς εξόντωνε τους αντιφρονούντες. Ήταν οι λεγόμενες «πτήσεις θανάτου». Φόρτωναν τους αντικαθεστωτικούς που απήγαγαν σε αεροπλάνα ή ελικόπτερα και τους πετούσαν ναρκωμένους στη θάλασσα, όπου χάνονταν για πάντα.

«Πρέπει να πεθάνουν όσοι άνθρωποι χρειάζεται»!

Η δικτατορία του στρατηγού Χόρχε Βιντέλα ήταν ένα από τα στυγνότερα καθεστώτα του 20ου αιώνα στην Αργεντινή. Οι ένοπλες δυνάμεις άρπαξαν την εξουσία από την Ισαμπέλ Περόν (τρίτη σύζυγο του Χουάν Περόν) στις 24 Μαρτίου του 1976. Ο στρατηγός Χόρχε Βιντέλα ήταν ο επικεφαλής του πραξικοπήματος που σύντομα θα ορκιζόταν πρόεδρος της Αργεντινής.
Κι αμέσως άρχισε η απηνής δίωξη της αριστερής αντιπολίτευσης, οι συλλήψεις, τα βασανιστήρια και οι στυγνές δολοφονίες. Στη διάρκεια του αποκαλούμενου «Βρώμικου Πολέμου», από το 1976 ως το 1983, έχει υπολογιστεί ότι εξαφανίστηκαν περίπου 30.000 άνθρωποι, κυρίως αντίπαλοι του καθεστώτος. Όπως κόμπαζε ο Βιντέλα: «Πρέπει να πεθάνουν όσοι άνθρωποι χρειάζεται στην Αργεντινή, για να είναι η χώρα πάλι ασφαλής»!
Μόνο την τελευταία βδομάδα του Μαρτίου του 1976, όταν σκαρφάλωσε στην εξουσία ο Βιντέλα, εκατοντάδες κρατικοί λειτουργοί εξαφανίστηκαν! Όμως όλα σκεπάστηκαν από την λάμψη του Χρυσού Κορμού, του τροπαίου του Μουντιάλ, το πρώτο που σήκωσαν αργεντίνικα χέρια. Πολλοί μίλησαν για στημένη διοργάνωση. Ποιος θα τους άκουγε; Η FIFA;
Ο Βιντέλα παρέδωσε την εξουσία το 1981 στον στρατηγό Ρομπέρτο Βιόλα, ενώ το χουντικό καθεστώς κατέρρευσε ένα χρόνο μετά την ήττα των ενόπλων δυνάμεων στον πόλεμο των Φόκλαντ.

Στρατιωτικός από κούνια...

Ο Χόρχε Ραφαέλ Βιντέλα Ρεντόντο είχε γεννηθεί τον Αύγουστο του 1925 στην πόλη Μερσέντες και ήταν ο τρίτος από τους πέντε γιους ενός συνταγματάρχη. Ο Χόρχε μεγάλωσε υπό σκληρή στρατιωτική πειθαρχία· σε ηλικία 16 χρονών, ο νεαρός Χόρχε εισήχθη στην Εθνική Στρατιωτική Ακαδημία, απ’ όπου θα αποφοιτήσει το 1944 ως φέρελπις νεαρός αξιωματικός. Ο κόσμος ολόκληρος τον έμαθε 30 χρόνια μετά…

Το 1985 ο Βιντέλα, μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, δικάστηκα και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, αλλά του απονεμήθηκε χάρη, όπως και σε άλλα κορυφαία στελέχη του πραξικοπήματος, με το σκεπτικό ότι έπρεπε η χώρα να κοιτάξει – ενωμένη - μπροστά, αφήνοντας πίσω της τις πληγές του διχασμού. Τόσα καλά είχε κάνει ο Βιντέλα στην πατρίδα του άλλωστε…

Κατά καιρούς, ο Χόρχε Βιντέλα, συλλαμβάνονταν και οδηγείτο σε κατ’ οίκον περιορισμό. Το 2012 καταδικάστηκε σε φυλάκιση 50 ετών για το ρόλο που διαδραμάτισε στην αρπαγή νεογέννητων βρεφών από μητέρες αντικαθεστωτικές, τα οποία παραδίδονταν σε οικογένειες στρατιωτικών, ενώ οι μητέρες συνήθως εξοντώνονταν.

Οι Μητέρες της Plaza de Mayo

Εδώ να τονίσουμε ότι στις 30 Απριλίου του 1977, δεκατέσσερις γυναίκες συγκεντρώθηκαν στην Plaza de Mayo και διαμαρτυρόμενες για τις εξαφανίσεις των μωρών τους και ζητώντας να μάθουν πού βρίσκονται και αν έχουν δολοφονηθεί. Το συγκλονιστικό κίνημα των μητέρων της Πλατείας Μαΐου συνεχίστηκε για πάνω από τριάντα χρόνια, χωρίς οι περισσότερες να μάθουν τι απέγιναν τα παιδιά τους.

Ο Χόρχε Βιντέλα άφησε την τελευταία του πνοή ενώ κοιμόταν στη φυλακή στις 17 Μαΐου του 2013. Οι δεσμοφύλακες - λένε - τον βρήκαν το πρωί παγωμένο και χαμογελαστό… Γιατί όχι; Άλλωστε τόσο καλό είχε κάνει στον κόσμο!