Όπου βάλουν το χέρι τους οι ΗΠΑ, στάχτη και αίμα: Η συμβολική επιλογή της Αλάσκας - Τι μας διδάσκει η Ιστορία να περιμένουμε τώρα

Όπου βάλουν το χέρι τους οι ΗΠΑ, στάχτη και αίμα, πάει και τέλειωσε... Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Τραμπ, προσπάθησε να θερμάνει τις σχέσεις Ρωσίας Ουκρανίας στην παγωμένη Αλάσκα, αλλά…

Η Αλάσκα- όπως την περιέγραφε στα μυθιστορήματά του ο Τζακ Λόντον- ήταν ένα σκληρό, αδυσώπητο τοπίο όπου οι ταξιδιώτες βρίσκονταν απέναντι στην σκληρή κι’ απάνθρωπη δύναμη της φύσης και αγωνίζονται για επιβίωση…
«Τα άλογα πέθαναν σαν τα κουνούπια στον πρώτο παγετό, και από το Σκάγκουεϊ μέχρι το Μπένετ σάπισαν σε σωρούς», έγραψε ο Λόντον… Εκεί σ’ εκείνον τον απάνθρωπο τόπο, ο πρόεδρος των ΗΠΑ προσπάθησε να σώσει τους ανθρώπους… Τους Ουκρανούς, τους Ρώσους και όσους εμπλέκονται στον πόλεμο που ουσιαστικά άρχισε ο προηγούμενος πρόεδρος των ΗΠΑ και τυπικά υλοποίησε ο Βλάντιμιρ Πούτιν.

Συμβολική η επιλογή της Αλάσκας; Μπορεί. Είναι η Αυτοκρατορία των καιρών μας: Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής!
Αποκτώντας τα συμβόλαια ιδιοκτησίας των χωρών της Δύσης- και όχι μόνο- από το Ηνωμένο Βασίλειο, (με ανόσιο τρόπο σχεδόν πάντα) οι ΗΠΑ, μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κυριαρχούν στον Πλανήτη ως δύναμη εξουσίας, κυρίως.
Το… οικόπεδο της Αλάσκας (1.723.337 τ.χλμ), η ΗΠΑ, το αγόρασαν από τον τσάρο της Ρωσίας Αλέξανδρος Β’ έναντι του εξευτελιστικού ποσού των 7.200.000 δολαρίων (2,3 σεντς το στρέμμα)…

Κι εκεί- συμβολικά- ο Πλανητάρχης συνάντησε τον τωρινό Τσάρο στέλνοντάς του το μήνυμα: αντάμωμα σε τόπο που ήταν δικός σας και που σας τον πήραμε για ένα κομμάτι ψωμί! Vincere est totum ή To Κάλεσμα της Άγριας Φύσης των Ισχυρών… Το μενού των σαρκοβόρων της Γης περιείχε για ορεκτικό την Ευρωπαϊκή Ένωση και για κυρίως πιάτο την Ουκρανία… Τα αποτελέσματα της πέψης θα τα μάθουμε σύντομα. Για την ώρα ιστορίες από το παρελθόν…

Κυρίαρχοι μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο!

Οι ΗΠΑ έχουν εμπλακεί σε σχεδόν 200 στρατιωτικές επεμβάσεις από το 1950 και μετά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες κυριαρχούν δύο τάσεις σχετικά με την εξωτερική πολιτική: ο παρεμβατισμός, που ενθαρρύνει την στρατιωτική και πολιτική παρέμβαση σε υποθέσεις ξένων χωρών και ο απομονωτισμός, που τις αποθαρρύνει· το ποσοστό των πολιτικών που υιοθετούν αυτή την τελευταία τάση είναι απελπιστικά μειοψηφικό… Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, το 1991, οι ΗΠΑ αναδείχθηκαν ως η μοναδική υπερδύναμη στον Κόσμο και ως τέτοιοι έχουν παρέμβει (και) σε πολυάριθμες συγκρούσεις με τον ρόλο του διαμεσολαβητή (με όπλα ή λόγια) για να τερματίσουν πολέμους, με ποικίλους βαθμούς επιτυχίας.

Κάπου τα έχουν καταφέρει, κάπου όχι· αλλού αγορεύοντας περί ειρήνης αλλού, πάλι, βομβαρδίζοντας για την ειρήνη!
Να σημειώσουμε εδώ, ότι τέσσερις πρόεδροι ΗΠΑ έχουν τιμηθεί με Νόμπελ Ειρήνης: ο Θεόδωρος Ρούσβελτ (ο Τέντι) το 1906 για τον ρόλο του διαμεσολαβητή στον Ρωσο-Ιαπωνικό Πόλεμο, ο Γούντροου Γουίλσον το 1919 για τις «ακούραστες προσπάθειές του να προωθήσει την ειρήνη και το όραμά του για μια παγκόσμια τάξη μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο»... Ο Τζίμι Κάρτερ το 2002 για τις «το έργο του στην αναζήτηση ειρηνικών λύσεων σε διεθνείς συγκρούσεις»… και ο Μπάρακ Ομπάμα το 2009 για τις «εξαιρετικές του προσπάθειες να ενισχύσει τη διεθνή διπλωματία και να προωθήσει τη συνεργασία μεταξύ των εθνών». Πεταμένα λεφτά για όλους!

Από την Κούβα στο Κοσσυφοπέδιο...

Κι’ ας διαβάσουμε τώρα κάποιες από τις διαμεσολαβητικές προσπάθειες (με όπλα ή λόγια) των ΗΠΑ για να σταματήσει ο πόλεμος, που συνήθως οι ίδιοι υποδαύλισαν.
1. Πόλεμος του Κόλπου (1990-1991): Μετά την εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ, οι ΗΠΑ ηγήθηκαν ενός συνασπισμού 35 χωρών για την απελευθέρωση του Κουβέιτ. Η σύγκρουση, γνωστή και ως Πόλεμος του Κόλπου, είδε τον αμερικανικό στρατό να διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο τόσο στις αεροπορικές όσο και στις χερσαίες επιχειρήσεις, υποχρεώνοντας τελικά το Ιράκ να αποσυρθεί από το Κουβέιτ. Η συνέχεια ήταν αμφιλεγόμενης αξίας για τις ΗΠΑ και τραγική για το Ιράκ. Ποιος θυμάται τέτοια;
2. Πόλεμος της Βοσνίας (1992-1995): Έπειτα από χρόνια… αποστρατείας, οι ΗΠΑ ανέλαβαν ηγετικό ρόλο στον τερματισμό του Πολέμου της Βοσνίας. Οι ΗΠΑ με αεροπορικές επιδρομές εναντίον σερβικών θέσεων και δυνάμεων της Βοσνίας έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη Συμφωνία του Ντέιτον, η οποία έθεσε τέλος στη σύγκρουση.
3. Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος (1941-1945): Οι ΗΠΑ αρχικά διατήρησαν πολιτική ουδετερότητας, αλλά υποχρεώθηκαν να ριχτούν στον πόλεμο μετά την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ. Η αμερικανική εμπλοκή, ήταν, πραγματικά, κρίσιμη για την ήττα των δυνάμεων του Άξονα.
4. Ισπανοαμερικανικός Πόλεμος (1898): Υποκινούμενες από την επιθυμία απελευθέρωσης της Κούβας από την ισπανική κυριαρχία και την αυξανόμενη αγανάκτηση για την ισπανική βαρβαρότητα, οι ΗΠΑ επενέβησαν στην Καραϊβικη, προσφέροντας γρήγορη νίκη στην Κούβα και το τέλος της ισπανικής αποικιοκρατίας στην αμερικανική ήπειρο.
5. Πόλεμος της Κορέας (1950-1953): Οι ΗΠΑ παρενέβησαν για να υπερασπιστούν τη Νότια Κορέα από την εισβολή της Βόρειας Κορέας, που υποστηριζόταν από τη Σοβιετική Ένωση και την Κίνα. Ο πόλεμος κατέληξε σε αδιέξοδο· η επέμβαση των ΗΠΑ, όμως, εμπόδισε την κατάληψη της Νότιας Κορέας από τους κομουνιστές.
6. Πόλεμος του Βιετνάμ (1954-1975): Οι ΗΠΑ επενέβησαν στο Βιετνάμ για να αποτρέψουν την εξάπλωση του κομμουνισμού στην περιοχή, αλλά τελικά βυθίστηκαν σε Κόλαση. αντιμετώπισαν μια παρατεταμένη και κατακριτέα σύγκρουση, που κατέληξε σε νίκη των «μιαρών» κομμουνιστών και την ενοποίηση του Βιετνάμ υπό ερυθρά σημαία.

7. Γρενάδα (1983): Οι ΗΠΑ παρενέβησαν στη Γρενάδα- μια από τις τελευταίες πράξεις στο θέατρο των επιχειρήσεων του Ψυχρού Πολέμου- για να «αποκαταστήσουν την τάξη και να προστατεύσουν τους αμερικανούς πολίτες» έπειτα από πραξικόπημα και τη εκτέλεση του (αμερικανόφιλου) πρωθυπουργού. Η αλήθεια ήταν ότι στόχος ήταν η ανατροπή του στρατηγού Χάντσον Όστιν, που υποστηριζόταν από την Κούβα. Μετά σχεδόν ένα μήνα ανθρωποβόρων συγκρούσεων, οι… ειρηνοποιοί αμερικανοί τα κατάφεραν…
8. Πόλεμος του Κοσσυφοπεδίου (1999): Οι ΗΠΑ συμμετείχαν σε μια επέμβαση υπό την ηγεσία του ΝΑΤΟ για τον τερματισμό της εθνοκάθαρσης στο Κοσσυφοπέδιο, η οποία τελικά οδήγησε στην αποχώρηση των σερβικών δυνάμεων και στη δημιουργία μιας διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης. Να συνοψίσουμε, ότι μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου οι ΗΠΑ συμμετείχαν σε τρεις μικρούς πολέμους και τους έχασαν και τους τρεις!

Ειρηνοποιοί για κλάματα...

Και ας δούμε τις καθαυτό δια των λόγων ειρηνευτικές παρεμβάσεις των ΗΠΑ:
Συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ (1978): Ο Πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμεσολάβηση για μια συνθήκη ειρήνης μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου…
Συμφωνίες του Όσλο (1993): Οι ΗΠΑ διευκόλυναν την υπογραφή των Συμφωνιών του Όσλο στο γρασίδι του Λευκού Οίκου, με στόχο την επίλυση της ισραηλινοπαλαιστινιακής σύγκρουσης….
Συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής (1998): Ο γερουσιαστής Τζορτζ Μίτσελ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό της σύγκρουσης στη Βόρεια Ιρλανδία... Για να λέμε την αλήθεια εκείνη η Συμφωνία ήταν επιτυχής: 30ετής σύγκρουση που σκότωσε πάνω από 3.500 ανθρώπους τερματίστηκε. Όμως…

Όμως, οι Αμερικανοί έχουν μεσολαβήσει στην εξομάλυνση των σχέσεων Ισραήλ και Παλαιστίνης. Τα αποτελέσματα είναι ορατά και από τυφλούς μέχρι τις μέρες μας… Ακόμα, με διαμεσολαβητή τον Πλανητάρχη, Άραβες και Ισραηλινοί αγκαλιάστηκαν και έδωσαν τα χέρια. Και ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Ανουάρ Σαντάτ και ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μεναχέμ Μπέγκιν τιμήθηκαν με Νόμπελ Ειρήνης, μετά της Συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ, από τη Σουηδική Ακαδημία των Φαρισαίων που μετακομίζει στο Όσλο για τα «δύσκολα».

Τα αποτελέσματα ήταν άμεσα ορατά: ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Ανουάρ Σαντάτ δολοφονήθηκε σε ζωντανή μετάδοση και ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Μεναχέμ Μπέγκιν απομονώθηκε από τους συμπατριώτες του και τελικώς πέθανε (από κατάθλιψη, λέγεται, για τον θάνατο της συζύγου του) ξεχασμένος από εχθρούς και φίλους. Οι δε σχέσεις Ισραηλινών και Αράβων; Σήμερα, ποτέ δεν ήταν χειρότερες! Οι Αμερικανοί τα είχαν καταφέρει ξανά…

Καλά το είπε ο Ντε Γκωλ: «Οι Αμερικανοί πάντα κάνουν οποιαδήποτε ανοησία μπορείς να φανταστείς και επιπλέον κάνα δυο ακόμα που δεν μπορείς να φανταστείς»...