Σταμάτης Κραουνάκης: «Αλκοόλ δεν έπινα ποτέ. Ουσίες έκανα»

Είναι ο άνθρωπος που καθιέρωσε τις Δευτέρες στις μουσικές σκηνές της Αθήνας. Είναι, επίσης, ο άνθρωπος που δεν φοβήθηκε ποτέ να πει τα πράγματα με το όνομα τους. Γι' αυτό και είναι ξεχωριστός. Τα πολλά «όχι», τα λίγα «ναι», τα πάθη η χρήση ουσιών, το φυτώριο ταλέντων που άνθισε μαζί του, η φιλία με τον Λάκη Λαζόπουλο, αλλά και ο λόγος που δεν έχει μιλήσει ποτέ για την προσωπική του ζωή. Αυτός είναι ο Σταμάτης Κραουνάκης. 

Το βλέμμα του είναι το βλέμμα ενός ανθρώπου χορτασμένου, χωρίς απωθημένα. Είμαι σε μια ηλικία που έχω πια συνειδητοποιήσει ότι η αποστολή μου είναι η δημιουργία. Δεν είχα ποτέ πρεμούρα να γίνω τραγουδιστής. Κάποιοι συνάδελφοι μου ζήτησαν να πω τραγούδια τους. Το σίγουρο είναι ότι δεν κυνήγησα φήμη και καριέρα, αλλά τα γούστα. Το γεγονός ότι σε αυτή την όμορφη περιπέτεια μπήκε το θέατρο - έπαιξα ρόλους στην Επίδαυρο, διασκεύασα ένα έργο για το Θέατρο Τέχνης - ήταν ένα είδος εκπαίδευσης για μένα. Αυτή η πειθαρχία του θεάτρου μού έδωσε την ευκολία του να επικοινωνώ σήμερα με τον κόσμο που έρχεται να δει τις παραστάσεις».

Ασυγκράτητος και χειμαρρώδης, αισθανόταν πάντα ελεύθερο πνεύμα, χωρίς να ντραπεί ποτέ για τις επιλογές του, όποιες κι αν ήταν αυτές. «Όσον αφορά τις επιλογές μου, τόσο στα επαγγελματικά όσο και τα προσωπικά, έχω πει πολλά "όχι" και λίγα και καλά "ναι". Ειδικά στην προσωπική μου ζωή, τα λίγα "ναι" τα είπα στο αυτί και όχι κραυγαλέα. Πιστεύω στην ιδιώτευση, στη στιγμή που δεν είναι ορατή για όλους. Στην πραγματικότητα δεν είχα ποτέ εμφανή προσωπική ζωή διότι αυτό δεν αφορά κανέναν», ξεκαθαρίζει. 

Όταν τον ρωτάω πως είναι η καθημερινότητα του γελάει. «Έχω μια τετριμμένη καθημερινότητα. Αυτό που προσέχω περισσότερο είναι να κοιμάμαι καλά και να πίνω πάρα πολύ νερό». 

Παίρνω το θάρρος και του ζητάω ευθέως να μου πει αν έχει κάνει στη ζωή του καταχρήσεις με ουσίες και αλκοόλ. «Αλκοόλ δεν έπινα ποτέ. Ουσίες έκανα, αλλά το χωράφι το έκαψα από νωρίς. Από το 2008 που μπήκα στους μεγάλους ρόλους στο θέατρο, κόπηκαν όλα. Στο αραλίκι, όταν ήμαστε σε δουλειές και δεν είχα απαιτήσεις καθημερινών εμφανίσεων, τράβαγα κάτι  μπάφους», λέει με ειλικρίνεια. 

Οι εξαρτήσεις και τα πάθη πήγαν πίσω σε ορισμένα πράγματα; «Μπορεί και ναι, αλλά έχει σημασία; Ο κάθε άνθρωπος είναι και οι εξαρτήσεις του. Εδώ έχουμε εξαρτήσεις από ανθρώπους, από βιβλία, από τάμπλετ, από κινητά, ακόμα και από το ίδιο μας το σπίτι. Εγώ, για παράδειγμα, όταν μου βρομάει το υγρό με το οποίο καθαρίζει η οικιακή βοηθός τα πατώματα, δεν μπαίνω μέσα. Περιμένω να στεγνώσει γιατί δεν μπορώ να αναπνεύσω». 

Στο σπίτι του ζει μόνος, ενώ αποκαλύπτει ότι δεν έχει συζήσει ποτέ με κάποια από τις σχέσεις του. «Με τις μόνες που έχω συγκατοικήσει είναι οι αδερφές μου. Με σχέση ποτέ. Γι' αυτό και οι σχέσεις μου κρατούσαν χρόνια. Όταν βρισκόμασταν, υπήρχε πάντα έλλειψη, επιθυμία. Δεν νομίζω πως θα μπορούσα ποτέ να συζήσω. Αγαπάω όμως πολύ τη ζωή και τους ανθρώπους. Ζούμε σε μια καταπληκτική χώρα με ένα τεράστιο φως. Μένω στην Αθήνα και, όταν βλέπω τον ήλιο να πέφτει πάνω στην Ακρόπολη, νιώθω ευλογημένος. 

Διαβάστε περισσότερα στο People, που κυκλοφορεί με το Έθνος της Κυριακής