Σταμάτης Σπανουδάκης: Η περιπέτεια με τα ναρκωτικά και ένα «ευχαριστώ» στην Κορομηλά

Ο 72χρονος μουσικοσυνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης ήταν ο καλεσμένος του Νίκου Χατζηνικολάου στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω» το βράδυ της Δευτέρας (29/03). Είναι από τους πρώτους Έλληνες δημιουργούς που τόλμησε να «παντρέψει» τη σύγχρονη με τη βυζαντινή μουσική, τον ροκ με τον κλασικό ήχο, το συνθεσάιζερ με το κλαρίνο, την ποιότητα με το λαϊκό αίσθημα. Χορτασμένος πλέον από επιτυχίες και διακρίσεις, σε Ελλάδα και εξωτερικό, τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στην ορχηστρική μουσική, την οποία χαρακτηρίζει «μεγάλο έρωτα της ζωής του».

Διαβάστε επίσης: Σταμάτης Σπανουδάκης: «Οι ταμπέλες είναι αρρώστια»

Χάρη στον προοδευτικό παππού του και παρά τις αντιρρήσεις των γονιών του, σε ηλικία 12 ετών ο Σταμάτης Σπανουδάκης ξεκίνησε να μελετάει κλασική μουσική. Στα 17 του έφυγε από το σπίτι, ζούσε παίζοντας μπάσο και πλήκτρα σε νυχτερινά κέντρα και έμενε σε σπίτια φίλων του. Εκεί γνώρισε αρκετούς μουσικούς ανάμεσά τους ο Λουκάς Σιδεράς, ντράμερ του συγκροτήματος «Aphrodite ‘s Child», με τον οποίο πήγαν στο Παρίσι. Εκεί έφτιαξαν ένα συγκρότημα με το όνομα Eros. Από εκεί ξεκινάει μία ανήσυχη πορεία γεμάτη αναζητήσεις, την οποία όμως σύντομα «δάμασε» και βρήκε τον δρόμο του. Στα μαθητικά του χρόνια γνωρίστηκε με τη μετέπειτα σύζυγο και σύντροφο της ζωής του μέχρι σήμερα, Ντόρη.

Ο Σταμάτης Σπανουδάκης αναφέρθηκε - μεταξύ άλλων -σε παλαιότερο σχόλιο του που είχε χαρακτηριστεί ομοφοβικό λέγοντας: «Δεν ήταν ομοφοβικό το σχόλιο για το Γιάννης και Σοφία και όχι Γιάννης και Γιάννης. Αν ζούσε ο Ρήγας Φεραίος και έλεγε τώρα αυτά που έλεγε τότε θα τον θεωρούσαμε ομοφοβικό και τόσα άλλα. Και εμένα δεν με θεωρούν ομοφοβικό οι κανονικοί Έλληνες, αλλά οι politically correct».

«Το να βγαίνω στην πλατεία Συντάγματος με ένα μαστίγιο κι ένα σορτς... δεν είναι άντρας»

Και συνέχισε λέγοντας: «Οι καλύτεροι φίλοι μου ήταν ομοφυλόφιλοι. Οι κολλητοί μου φίλοι ήταν πάντα ομοφυλόφιλοι. Δεν έχω απολύτως τίποτα εναντίον τους. Στο Παρίσι ζούσα με φίλο μου ομοφυλόφιλο, εγώ δεν ήμουν. Δεν έχω τίποτα απολύτως τίποτα εναντίον αυτών των ανθρώπων ή εναντίον του Μάνου Χατζηδάκη ή του Βασίλη Φωτόπουλο που ξέρω ότι ήταν. Είναι 100% άντρες στην συμπεριφορά τους και πολλές φορές περισσότερο από εμάς αλλά το να βγαίνω στην πλατεία Συντάγματος με ένα μαστίγιο κι ένα σορτς ως άντρας ότι γ…ε και δέρνουμε, δεν είναι αυτό άντρας. Το κάνουν γιατί θέλουν να ενοχλήσουν.

Ξέρω ότι έχουν υποστεί τα πάνδεινα, ότι τους κοροϊδεύαν και στις ελληνικές ταινίες και λοιπά. Δεν έχω τίποτα μαζί τους, έχω με τους οργανωμένους που πηγαίνουν να επιβάλουν μια άποψη, όπως και με τους πολιτικούς που τρέχουν σε όλες τις παρελάσεις για να κάνουν τους προοδευτικούς».

Αναφερόμενος στην πανδημία ο συνθέτης είπε: «Προσπαθώ πάντα να έχω μια άλλη οπτική και μ’ αυτή να ξεφεύγω. Προσπαθώ να βάλω το μυαλό μου σε καλό λογισμό. Στο πόλεμο που ζούμε δεν φταίμε εμείς. Ο θεός μας λέει να σταματήσουμε και να κοιτάξουμε μέσα μας. Όσοι το κάνουν θα βρουν απαντήσεις. Θα έλεγα κοιτάξτε μέσα σας και θα βρείτε πολλές απαντήσεις εκεί. Η τωρινή κατάσταση δεν επηρεάζει τη μουσική μου. Κάνω ταξίδια του νου. Προτιμώ τα μέσα μου τοπία.»

«Το ότι πίστεψα στον Χριστό με έβγαλε από τη μαυρίλα των ναρκωτικών»

Στη Γερμανία έπαθε τη μεγάλη του εσωτερική κρίση και μάλιστα εκεί είχαν φτάσει στο σημείο να σκέφτονται την αυτοκτονία: «Οι αποτυχίες μέτρησαν με έκαναν καλύτερο. Ήμουν ροκάς στην Αγγλία νόμιζα ότι θα γίνω ροκ σταρ και έφαγα τα μούτρα μου. Όταν τελείωσε ο κύκλος του ροκ πήγα στη Γερμανία και σπούδασα σε αυστηρό κολέγιο μουσική. Εκεί έγινε η μεταστροφή μου στον Χριστό. Πριν από αυτό υπήρξε μια δύσκολη περίοδος με ουσίες. Σκεφτόμουν ακόμα και την αυτοκτονία με την γυναίκα μου. Ένας άνθρωπος που μίλησε για τον Χριστό. Γέλασα στην αρχή.

Όταν έφτασα σε άλλη μαυρίλα μίλησα στον Χριστό και είπα αν υπάρχεις δείξ’ το μου και εγώ θα σ’ ακολουθήσω και μου το έδειξε. Δεν εξηγείται με λόγια αυτό. Την επόμενη στιγμή πίστευα πως υπάρχει. Παράτησα τις σπουδές. Μια Κυριακή είπα δεν αντέχω άλλο και πήγα σε μια μικρή εκκλησία. Πέφτω κάτω στη λειτουργία και αρχίζω να κλαίω και να λέω θέλω τον Χριστό και προσευχηθήκαμε όλοι μαζί. Σηκώθηκα και ήμουν χριστιανός. Έπειτα διάβαζα τη βίβλο δύο μήνες χωρίς να κουνιέμαι απ’ το σπίτι και βρήκα απαντήσεις σε όλα» είπε.

«Η Ρούλα Κορομηλά ήταν το προσωπικό μου Υπουργείο Πολιτισμού»

Ο Σταμάτης Σπανουδάκης αναφέρθηκε και στη πρώτη τηλεοπτική του συνάντηση με τη Ρούλα Κορομηλά η οποία, όπως είπε, του έδωσε βήμα όταν δεν το έκανε κανείς άλλος: «Το '95 δεν την ήξερα τη Ρούλα. Με φοβερό τσαμπουκά και δική της έκθεση, ενώ δεν ήθελαν απ’ το κανάλι της, έκανε αφιέρωμα σε εμένα. Μου άνοιξε τον δρόμο να επικοινωνήσω με τον κόσμο. Την ευχαριστώ με όλη μου τη καρδιά. Ήταν το προσωπικό υπουργείο πολιτισμού μου. Μου έδωσε αυτό που δεν μου έδωσε η πολιτεία, βήμα. Από την ελληνική πολιτεία δεν υπήρξε ποτέ στήριξη. Δεν είναι παράπονο, είναι ιερή αγανάκτηση, δεν μπορώ να είμαι ίσος με τους άλλους;». Η Ρούλα Κορομηλά μίλησε στην εκπομπή για την πρώτη τους συνάντηση με τον Σπανουδάκη, αλλά και την συναυλία στο Ηρώδειο στην οποία την ευχαρίστησε.

Ο Σταμάτης Σπανουδάκης έχει συνεργαστεί με σπουδαίους Έλληνες τραγουδιστές όπως οι: Ντέμης Ρούσσος, Ελένη Βιτάλη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Λευτέρης Ζέρβας, Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Μανώλης Μητσιάς, Γιάννης Πάριος, Βασίλης Σαλέας, Γιάννης Κούτρας, Μιχάλης Δημητριάδης, Ηλέκτρα, Πέτρος Γαϊτάνος, κ.αλ. Έχει επίσης συνθέσει μουσική για πολλές επιτυχημένες κινηματογραφικές ταινίες στην Ελλάδα, τη Γερμανία και την Ιταλία, καθώς και μουσική για το θέατρο και την τηλεόραση. Αξέχαστη έμεινε η μουσική του για την ταινία «Πέτρινα Χρόνια» του Παντελή Βούλγαρη.