Θέμης Καραμουρατίδης: Στηρίζει τη Νατάσσα Μποφίλιου και δηλώνει υπέρ της ελεύθερης διάδοσης του έργου του Χατζιδάκι

Τη δημόσια στήριξή του στη Νατάσσα Μποφίλιου εξέφρασε ο Θέμης Καραμουρατίδης, με ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα, παίρνοντας ανοιχτά θέση σχετικά με τη χρήση του έργου του Μάνου Χατζιδάκι.

Η αιχμηρή ανακοίνωση του δημιουργού

Η ανακοίνωση του γιου του συνθέτη, Γιώργου Χατζιδάκι, ότι δεν έχει δώσει άδεια για την παγκόσμια περιοδεία – αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι και τον Μίκη Θεοδωράκη, με ερμηνευτές τη Νατάσσα Μποφίλιου και τον Γιάννη Χαρούλη, καθώς και ότι έχει προχωρήσει σε νομικές ενέργειες, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στον καλλιτεχνικό χώρο.

Ο Θέμης Καραμουρατίδης, όπως ανέφερε, αποφάσισε να τοποθετηθεί «μετά από αλλεπάλληλες πιέσεις», επισημαίνοντας ότι δεν έχει καμία οικονομική ή καλλιτεχνική σχέση με την παραγωγή. Παράλληλα δήλωσε υπέρ της ελεύθερης διάδοσης του έργου του Μάνου Χατζιδάκι και κατά κάθε μορφής «απαγόρευσης» στην τέχνη.

Στην ανάρτησή του στο Facebook σημείωσε: «Επειδή μου έχει ζητηθεί να τοποθετηθώ πολλάκις αυτές τις μέρες και να κάνω δηλώσεις επί του φλέγοντος (και εξαιρετικά πολύπλοκου) καλλιτεχνικού ζητήματος, αποφάσισα μέσω αυτού του ποστ να πω όλα αυτά που σκέφτομαι, χωρίς να δηλώσω ξανά πουθενά τίποτα άλλο πέραν αυτών. Ξεκαθαρίζοντας λοιπόν πως εγώ ουδεμία οικονομική ή καλλιτεχνική σχέση έχω με την παγκόσμια tour του Hellenic ensemble (παρόλο που αγαπώ πολύ και θαυμάζω τους συντελεστές).»

Ο συνθέτης έθεσε πρώτα το ζήτημα του κατά πόσο μπορεί κάποιος να γνωρίζει τι θα ενέκρινε ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις: «1. Κανείς μα κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει, αν θα άρεσε στον Μάνο Χατζιδάκι να ακούγεται στα ασανσέρ του business lounge της Aegean, αν θα του άρεσε να συστεγάζεται εμπορικά και δισκογραφικά με τα μεγαλύτερα pop idols της εποχής μας, αν θα θέλε να ακουστεί στην τελετή των Ολυμπιακών του 2004, αν θα ήταν επιλογή του η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και η παράσταση στο Ηρώδειο, αν θα ήθελε να παίζεται η μουσική του σε διαφημίσεις για ψωμιά ή τηλέφωνα. Κανείς. Ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε διάφοροι καλλιτέχνες που επειδή τους συμπαθεί ο Γιώργος Χατζιδάκις, πιστεύουν πως τους εμφυσήθηκε το ήθος και το πνεύμα του Χατζιδάκι και νομιμοποιούνται να μιλούν ως συνεχιστές του (θου). Προσωπικά απολαμβάνω όλες τις παραπάνω χρήσεις της μουσικής του γιατί κάνουν τη ζωή μας ομορφότερη, απλώνουν τη Συνομωσία του έργου και της ουσίας του και μεταφέρουν στη δύσκολη μας καθημερινότητα κομμάτια υψηλής τέχνης. Ωστόσο μπορεί ο ίδιος να έβγαινε από τα ρούχα του! Κανείς δεν ξέρει.»

Στη δεύτερη ενότητα διέψευσε ότι παρακάμπτονται πνευματικά δικαιώματα: «2. Είναι ξεκάθαρη συκοφαντία η καραμέλα περί παράκαμψης και καταπάτησης του πνευματικού δικαιώματος και δημιουργείται η εντύπωση πως δεν θα καταβληθούν τα δικαιώματα του Μάνου Χατζιδάκι από τις παραστάσεις αυτές. Για κάθε τραγούδι, κάθε δημιουργού που θα παιχτεί καταβάλλονται χρήματα τα οποία φτάνουν στον δικαιούχο (εν προκειμένω στον κύριο Θεοφανόπουλο-Χατζιδάκι). Πληρώνονται κανονικά και πολλά χρήματα. Εγώ προσωπικά ως δημιουργός δεν θα μπορούσα να συνταχθώ με κάτι τέτοιο, θα ήταν προσβολή σε όλους τους αγώνες που κάνουμε να επιβιώνουμε μέσα από τη μουσική μας οι συνθέτες και στιχουργοί. Και κανείς από τους συμμετέχοντες σε αυτήν την παραγωγή δεν είναι τέτοιου ήθους. Οπότε δεν διατρέχεται τέτοιος κίνδυνος.»

Για τη θέση του έργου του Μάνου Χατζιδάκι τόνισε: «3. Δεν είναι όλων το έργο μεγαλύτερο από τους ίδιους και δεν ισχύει παντού αυτό. Το έργο του Μάνου Χατζιδάκι (30 και πλέον χρόνια πεθαμένου) είναι όμως από αυτά τα έργα (3-4 στην Ελλάδα, όχι παραπάνω) που είναι πάνω από τους ίδιους (και σίγουρα πολύ πάνω από τους τσιφλικάδες διαχειριστές τους και από τους αυλικούς). Δεν μας ανήκει. Δεν είναι όλων. Είναι πάνω από όλους. Το χρειαζόμαστε. Παντού. Είναι ανάσα. Για αυτό και το τι είναι ηθικό από τα νόμιμα στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι απλό…»

Ο Θέμης Καραμουρατίδης επεσήμανε ότι η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι δεν απειλείται από καμία ερμηνεία: «4. Υπάρχει ένας φόβος και μια ανασφάλεια λες και μιλάμε για ένα έργο που δεν είναι ανθεκτικό στις κακουχίες. Δεν θα πάθει τίποτα κακό το έργο του Μάνου Χατζιδάκι αν δεν είναι ωραία μια εκτέλεσή του, αν δεν μας αρέσει η αφίσα, ο τραγουδιστής που ερμηνεύει. Το έργο θα συνεχίσει να είναι πανίσχυρο· θα εκτεθούν οι μουσικοί ερμηνευτές. Αν όμως είναι ωραία μια εκτέλεσή του και ακουστεί σε τόσους σταθμούς ανά τον κόσμο, κάτι θα ’ναι πολύ σημαντικό για όλους μας. Αν δεν δοκιμαστεί, δεν μπορούμε να ξέρουμε.»

Στο τέλος της τοποθέτησής του κατέληξε: «5. Οι λέξεις “απαγόρευση” και “συμμόρφωση” στην τέχνη μου φέρνουν ανατριχίλα και με παραπέμπουν κάπου εξαιρετικά σκοτεινά που σε καμία μουσική δεν αξίζει.»