Λέοναρντ Κοέν: Αυτή είναι η ιστορία της μεγαλύτερης αγάπης της ζωής του (pics & vid)

Πόσες φορές δεν έχουμε υπάρξει μάρτυρες ενός μεγάλου έρωτα μέσα από τη μεγάλη οθόνη; Και πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί ότι τέτοιες μεγάλες αγάπες, που ούτε ο θάνατος δεν ικανός να τις νικήσει, υπάρχουν μόνο στις ταινίες κι όχι στην αληθινή ζωή; Ε, λοιπόν η ιστορία αγάπης στην οποία βασίζεται η ταινία «Μαριάν & Λέοναρντ – Λόγια Αγάπης», που θα βγει σε λίγες ημέρες στους κινηματογράφους, είναι πέρα για πέρα αληθινή. Και απόδειξη γι’ αυτό αποτελούν, όχι μόνον οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες του πρωταγωνιστικού ζευγαριού που έχουν διασωθεί, αλλά κυρίως τα υπέροχα τραγούδια που γράφτηκαν με πρωταρχική πηγή έμπνευσης αυτόν τον καρμικό νεανικό έρωτα που εξελίχθηκε σε μια σχέση ισόβιας αγάπης.

Εκείνος ήταν ένας νέος μουσικός από τον Καναδά ο που έψαχνε απεγνωσμένα να βρει ένα νόημα για την ζωή και την τέχνη του. Εκείνη μια πανέμορφη νεαρή κοπέλα από την Νορβηγία, μητέρα ήδη ενός μωρού που διψούσε για αληθινή, χωρίς όρια αγάπη. Ο Λέοναρντ Κοέν και η Μαριάν Ιλέιν συναντήθηκαν τυχαία στην Ύδρα στις αρχές της δεκαετίας του '60. Ο Κοέν είχε αγοράσει εκεί, τον Σεπτέμβριο του 1960, έξι μέρες μετά τα 26α γενέθλιά του, έναντι 1500 δολαρίων, ένα σπίτι το οποίο χρησιμοποιούσε ως καταφύγιο τις περιόδους που ήθελε να ξεφύγει από την καθημερινότητα, να απομονωθεί και να γράψει. Ζώντας εκεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα ανακάλυψε έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής με ρυθμούς χαλαρούς, με επικοινωνία άμεση και ουσιαστική. Πολύ σύντομα ενσωματώθηκε στην τοπική κοινωνία, έγινε ο δικός τους άνθρωπος.

Οι παλιοί κάτοικοι της Ύδρας ακόμη διηγούνται ιστορίες που έζησαν μαζί του: τις ατέλειωτες βραδινές συζητήσεις τους, τις γιορτές και τα γλέντια τους. Το κατάλευκο τρίπατο σπίτι του ήταν παλιό, σχεδόν ερείπιο, χωρίς ηλεκτρικό και νερό, είχε πέντε δωμάτια και μια μεγάλη βεράντα. «Η αγορά αυτού του σπιτιού ήταν η πιο έξυπνη κίνηση που έκανα ποτέ στη ζωή μου. Το να έχω αυτό το σπίτι κάνει τις μεγαλουπόλεις λιγότερες τρομακτικές» είχε δηλώσει κάποτε ο ίδιος.

Η Μαριάν, 22 ετών τότε, είχε έρθει στo γραφικό ελληνικό νησί από το Όσλο με τον σύντροφό της, τον συγγραφέα Axel Jensen και το νεογέννητο αγοράκι τους.Η ζωή τους κυλούσε όμορφα τους πρώτες μήνες στο νησί μέχρι τη στιγμή που εκείνος άρχισε να συνδέεται ερωτικά με άλλες γυναίκες. Η Μαριάν ένιωσε προδομένη, απογοητευμένη και μόνη, πολύ μόνη. Σε αυτή τη δύσκολη περίοδο της ζωής της, κι ενώ ο άντρας της έλειπε σε ένα από τα συχνά ταξίδια του, αντίκρυσε για πρώτη φορά τον Λέοναρντ Κοέν τον άνδρα που έμελλε να σημαδέψει ανεξίτηλα τη ζωή της.

«Στεκόμουν σ' ένα μαγαζί με το καλάθι μου περιμένοντας να πάρω νερό και γάλα» είχε διηγηθεί η ίδια σε συνέντευξη που έδωσε το 2005 στη Νορβηγία και συνεχίζει: «Αυτός στεκόταν στην είσοδο με τον ήλιο πίσω του. Και έτσι δεν έβλεπα το πρόσωπό του, μόνο τα περιγράμματα. Και τότε ακούω τη φωνή του να λέει: "Θα ήθελες να έρθεις στην παρέα μας; Καθόμαστε έξω". Και εγώ απάντησα: "ευχαριστώ" και τελείωσα τα ψώνια μου. Έπειτα βγήκα έξω. Και κάθισα σ' εκείνο το τραπέζι που κάθονταν 3-4 άνθρωποι που ζούσαν στην Ύδρα εκείνη την περίοδο».

Ο Κοέν συνήθιζε να λέει πως η Μαριάν ήταν το πιο όμορφο πλάσμα που είχε δει ποτέ κάτι που η ίδια δεν αντιλαμβανόταν: «Ποτέ δεν ένιωθα όμορφη. Γι΄ αυτό και όταν μού το έλεγε ο Λέοναρντ, ξανά και ξανά, δεν τον πίστευα. Ούτε κι εκείνος όμως πίστευε ότι είναι όμορφος. Είχαμε και οι δύο τα προβλήματά μας...» είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.

Οι δυό τους, μαζί με τον μικρό Άλεξ, ζούσαν σαν οικογένεια στην Ύδρα για σχεδόν μία δεκαετία. Επισκέπτονταν κατά καιρούς τις πατρίδες τους, την Νορβηγία και τον Καναδά, πάντα όμως επέστρεφαν στο πανέμορφο ελληνικό νησί που αποτελούσε για εκείνους τον δικό τους προσωπικό παράδεισο. Ήταν ευτυχισμένοι κι αυτό φαινόταν όχι μόνον στα λαμπερά μάτια και το πλατύ χαμόγελο την Ιλέιν, αλλά και στα υπέροχα τραγούδια που έγραψε ο Κοέν για εκείνη με κορυφαίο πασίγνωστο «So long Marianne» που κυκλοφόρησε το 1967 με τον δίσκο «Songs of Leonard Cohen» και ήταν, φυσικά, αφιερωμένο σε εκείνη

Μόνο που, όπως τελικά αποδείχτηκε, το «So Long Marianne» ήταν ένα τραγούδι αποχαιρετισμού. «Όταν το έγραφα, δεν καταλάβαινα ότι με εκείνο το τραγούδι την αποχαιρετούσα. Αυτό έκανα όμως» είχε εξομολογηθεί αργότερα ο σπουδαίος τραγουδοποιός ενώ σε συνέντευξη που είχε δώσει το 2005 είχε πει: «Δεν θυμάμαι πώς χωρίσαμε, κάπως μετακομίσαμε και απλά χωρίσαμε. Οι περίοδοι που ζούσαμε χωριστά γίνονταν ολοένα και μεγαλύτερες και έπειτα, με κάποιον τρόπο, όλο αυτό κατέρρευσε».

Ο χωρισμός, ωστόσο, δεν στάθηκε ικανός να σβήσει τα έντονα συναισθήματα που ένιωθε ο ένας για τον άλλο. «Ήμουν τυχερή που είχα την αγάπη του σε εκείνη την περίοδο της ζωής μου. Μού δίδαξε τόσα πολλά και ελπίζω να του έδωσα κι εγώ ένα δυο πράγματα» θα δηλώσει η Μαριάννε δεκαετίες αργότερα αποκαλύπτοντας πως πολύ συχνά τον συναντά στα όνειρά της!

Όσο για τα συναισθήματα του Λέοναρν Κοέν για εκείνη; Αποκαλύφθηκαν, σε όλο τους το μεγαλείο, με το τελευταίο, βαθιά ποιητικό γράμμα αποχαιρετισμού που τής έστειλε λίγες μόνον ημέρες πριν τον θάνατό της, το καλοκαίρι του 2016, σε ηλικία 81 ετών.

«Λοιπόν Μαριάν ήρθε αυτή η στιγμή που είμαστε τόσο γέροι και τα σώματά μας καταρρέουν και σκέφτομαι ότι θα σε ακολουθήσω πολύ σύντομα. Ξέρω ότι βρίσκομαι τόσο κοντά πίσω σου ώστε αν απλώσεις το χέρι σου, νομίζω ότι θα φθάσεις το δικό μου. Και ξέρεις ότι πάντα σε αγαπούσα για την ομορφιά σου και τη σοφία σου. Αλλά δεν χρειάζεται να πω παραπάνω γι΄ αυτά γιατί τα ξέρεις ήδη. Αλλά τώρα, θέλω μόνον να σού ευχηθώ ένα πολύ καλό ταξίδι. Καλό ταξίδι παλιά φίλη. Ατελείωτη αγάπη, θα σε δω στη συνέχεια του δρόμου» τής έγραφε.

Κι όπως εξομολογήθηκε, λίγο αργότερα, ο φίλος της Μαριάν που τής διάβασε το γράμμα του Κοέν, δύο μόλις ημέρες πριν τον θάνατό της, τη στιγμή που άκουσε τη φράση «αν απλώσεις το χέρι σου», ανταποκρίθηκε με έναν συγκλονιστικό τρόπο καθώς άπλωσε το χέρι της προκειμένου να αγγίξει, έστω και νοερά τον αιώνιο αγαπημένο της. Ίσως γιατί πίστεψε πως η υπόσχεση που της έδινε, μέσα από εκείνο το τελευταία του γράμμα, ήταν πέρα για πέρα αληθινή. Πράγματι, ο Λέοναρντ Κοέν έφυγε από την ζωή μόλις τρεις μήνες μετά…