Εκτρέφοντας τον εξτρεμισμό για χάρη της εξουσίας

Γιατί πουλάµε στο πόπολο τον άκρατο κοµµατισµό ως δηµοκρατική αντίληψη άσκησης δηµόσιας κριτικής και αντιπαράθεσης ιδεών; Και κυρίως, γιατί σε αυτό το ψεύτικο παιχνίδι που εδώ συνηθίσαµε να ονοµάζουµε πολιτική επιχειρούµε να εµπλέξουµε «δυνάµεις» οι οποίες έχουν τους δικούς τους σχεδιασµούς και στοχεύσεις, που, όπως πολλές φορές στον παρελθόν έχει αποδειχθεί, ουδόλως συµβαδίζουν µε το πολιτικό µας γίγνεσθαι; Απλώς το χρησιµοποιούν µόλις το πολιτικό µας σύστηµα ηλιθιωδώς τους δώσει την ευκαιρία.

Ναι, ηλιθιωδώς βέβαια: Μόνο να σκεφτείτε ότι επί δεκαετίες η πολιτική µας ζωή αγόταν και φερόταν από την τροµοκρατία των αδερφών Ξηρών αρκεί… Το πρόβληµα στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ η τροµοκρατία.

Σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες το φαινόµενο αυτό, είτε σε περιόδους έξαρσης -όπως στη Γερµανία και στην Ιταλία τις δεκαετίες του 1970 και του 1980- είτε σε φάσεις ύφεσης, έκανε την εµφάνισή του, αλλά δεν καθόρισε την πορεία των εξελίξεων όπως εδώ. Και ο λόγος ήταν ένας και µοναδικός: Στην Ελλάδα η τροµοκρατία χρησιµοποιήθηκε ως πολιτικό χαρτί απέναντι στον κοµµατικό αντίπαλο και από τις δύο εκάστοτε µεγάλες παρατάξεις.

Μέχρι βιβλία για αρχηγούς γράφτηκαν και πολιτικές καριέρες πάνω της οικοδοµήθηκαν. Παρά την οµόθυµη καταδίκη των ενεργειών της. ∆είτε τη χθεσινή περίπτωση της τροµοκρατικής επίθεσης εναντίον του ΣΚΑΪ. Στην πραγµατικότητα, πίσω από τις λέξεις κρύβεται η απόλυτη απαξίωση του πολιτικού αντιπάλου και ο καλύτερος τρόπος είναι η διασύνδεσή του µε τις πράξεις βίας.

Ετσι, µπορεί άπαντες οµόθυµα να καταδικάζουν την τροµοκρατική ενέργεια, αλλά είναι οι ίδιοι που έχουν µετατρέψει την πολιτική αντιπαράθεση και την υπεράσπιση του δικαιώµατος στη διαφορετική άποψη περίπου σε κατηγορία.

Η διαφωνία οδηγεί σε εξαφάνιση των αντιπάλων απόψεων, γιατί, για παράδειγµα, είναι «ελαττωµατικές». Ελάχιστα δηµοκρατικά πράγµατα που διαµορφώνουν σε µέγεθος σκοτεινές και ύποπτες «δυνάµεις», τα οποία η κοµµατική µάχη µπροστά στο κυνήγι στης εξουσίας µπορεί να τα µεταλλάξει σε κρίσιµο και επικίνδυνο παράγοντα για τη δηµοκρατία.